Ihyou ulumid-din. Zakot sirlari kitobi. Imom G’azzoliy
www.ziyouz.com кутубхонаси
19
Aniq bo‘lyaptiki, Allohning undan dunyoni uzoq qilishdagi fazli unga berishdagi
fazlidan ko‘proq ekan. Buning tahqiqi va bayoni, inshaalloh, «Faqirlik kitobi»da keladi. U
Alloh subhanahudan rizq va toatga madad o‘laroq olinadigan narsani keragicha olsin.
Uning niyati bu narsa bilan Allohning toatiga quvvat olish bo‘lsin. Agar bunga qodir
bo‘lmasa, uni Alloh azza va jalla muboh etgan narsaga ishlatsin. Agar u bilan Allohning
ma’siyatiga yordam oladigan bo‘lsa, unda Alloh azza va jallaning ne’matlariga kufr
keltirgan, Alloh subhanahudan uzoqlashish va g‘azabiga yo‘liqishga mustahiq bo‘ladi
Ikkinchisi - beruvchiga tashakkur aytmog‘i, uni duo qilmog‘i va maqtamog‘i.
Oluvchining tashakkur va duosi beruvchini vositalikdan chiqarmagan, lekin Alloh
subhanahuning ne’mati oluvchiga yetib kelish yo‘li sifatida bo‘lishligi lozim. Chunki
yo‘lning ham yo‘l va vosita bo‘lgani uchun tashakkur va duo eshitishga haqqi bor. Bu -
ne’matni Alloh subhanahudan ko‘rishga zid kelmaydi. Darhaqiqat, Rasululloh (s.a.v.):
«Kim odamlarga shukr etmasa, Allohga ham shukr etmaydi», deganlar (Termiziy, Abu
Dovud va Ibn Hibbonlar rivoyati, hasan, sahih). Alloh azza va jalla ham o‘zi Xoliq va
qudratni Yaratuvchi bo‘la turib, bir necha o‘rinlarda bandalarni maqtaydi. Alloh taolo:
«U naqadar yaxshi bandadir. Darhaqiqat, u (Alloh rozi bo‘ladigan yo‘lga)
butunlay qaytguvchidir» (Sod surasi, 30-oyat), deydi.
Oluvchi duosida bunday desin: «Alloh qalbingni abrorlar qalbi qatorida poklasin!
Amalingni axyorlar amali qatorida tozalasin! Ruhingga shahidlar ruhi qatorida rahmat
ato qilsin!» Payg‘ambar (s.a.v.): «Kim sizlarga yaxshilik qilsa, uni mukofotlanglar. Agar
bunga qodir bo‘lmasangiz, uni to endi albatta mukofotladim, deb bilguningizcha duo
qiling» (Abu Dovud va Nasaiy sahih isnod bilan rivoyat qilishgan).
Berilgan narsada ayb bo‘lsa, uni yashirish, tahqirlamaslik, yomonlamaslik, bermasa,
ayblamaslik va o‘zi ham odamlar oldida beruvchining qilgan ishiga ehtirom ko‘rsatmog‘i
tashakkurning kamolidandir. Bas, beruvchining vazifasi ishini kichik sanash, oluvchining
vazifasi esa minnatni ko‘tarish va buyuk sanashdir. Va har bir banda o‘zining haqqini
qoim qilishi kerak. Bunda hech bir ziddiyat yo‘qdir. Zero, kichik va buyuk sanash asoslari
bir-biriga teskaridir. Beruvchiga foydalisi kichik sanash sabablarini mulohaza etmoqdir.
Buning teskarisi unga zarar beradi. Oluvchida esa buning aksidir. Bularning barchasi
ne’matni Alloh azza va jalladan ko‘rishga zid kelmaydi. Chunki kim vositani vosita
o‘laroq ko‘rmasa, haqiqatda johillik qilibdi. Inkor etilgani esa vositani asl deb ko‘rmoqdir.
Uchinchisi - olgan narsasiga qaramoqlikdir.
Agar u haloldan bo‘lmasa taqvo qilinadi. Alloh taolo aytadi:
«Kim Allohdan qo‘rqsa, U Zot uning uchun (barcha g‘am-kulfatlardan)
chiqar yo‘lini (paydo) qilur va uni o‘zi o‘ylamagan tomondan rizqlantirur»
(Taloq surasi, 2-3-oyatlar).
Xaromdan taqvo qilganga haloldan futuhlar yo‘q bo‘lmaydi. Turk askarlari, sulton
a’yonlari va topishining ko‘pi xaromdan bo‘lgan kishilardan olmasin. Magar holi tang
bo‘lsa, beriladigan narsaning muayyan egasi bo‘lmasa, unda ehtiejga yarasha olsa
bo‘ladi. Chunki bunga o‘xshash masalalarda shariat fatvosi molni sadaqa etishdir. Hali
bu «Halol va xarom» kitobida keladi. Bu haloldan ojiz bo‘lgan paytdadir. Chunki u xarom
bo‘lgani holda egasidan zakot o‘laroq voqe’ bo‘lmaydi.
To‘rtinchisi - olayotgan narsasi miqdori to‘g‘risida gumon va ishtiboh o‘rinlaridan
saqlanmoqdir. Faqat muboh bo‘lgan miqdorda va faqat zakot olishga haqli bo‘lgan
sifatga ega bo‘lgan taqdirdagina olish kerak. Agar mukotablik va qarzdorlik uchun
olayotgan bo‘lsa, qarz miqdoridan oshiqcha olmasin. Agar omillik uchun oladigan bo‘lsa,
misliy haqdan oshirmasin. Agar oshiqcha berilsa, bundan bosh tortib, rad etsin. Zero,
mol endi zakot beruvchiniki emaski, in’om etib yuborsin. Agar musofir bo‘lsa, maqsad
qilgan joyiga yetib olguncha yetarli safar xaltasi va ulov kirasidan ziyodasini olmasin.
Ihyou ulumid-din. Zakot sirlari kitobi. Imom G’azzoliy
www.ziyouz.com кутубхонаси
20
Agar g‘oziy bo‘lsa, g‘azotiga kerak bo‘ladigan narsalar, xususan, qurol, ulov va
nafaqadan boshqa narsa olmasin. Bularning miqdori ijtihod bilan bo‘ladi, chegarasi
yo‘qdir. Shuningdek, safar xaltasida ham had yo‘qdir. Taqvodorlik - shubhaga qo‘ygan
narsani shubhaga qo‘ymagan narsaga tashlash. Agar miskinlik sababidan olayotgan
bo‘lsa uy jihozlari, kiyimlari va kitoblariga qarasin. Bular ichida o‘zi yoki nafisligi sababli
ehtiyojmandlikdan chiqaradigan narsa bormi? Shunda kifoya qiladigan narsasini,
qiymatda oshiqchasini almashtirish imkoni bo‘lardi. Bularning barchasi ijtihodiga havola.
Bunda uning mustahiqligini ko‘rsatadigan zohiriy taraf bo‘lsa, unga muqobil
haqdormasligini ko‘rsatadigan boshqa taraf ham bordir. Ikkovining o‘rtasi esa
ishtibohlidir. Kim chegaraning atrofini aylansa, uni kesib o‘tishga yaqin bo‘lib qoladi.
Bunda e’timod oluvchining zohiriy so‘zigadir.
Muhtojning ehtiyojlarini belgilashda torlik va kenglik qilish darajalarining hisobsiz bir
qancha maqomlari bordir. Taqvodorning mayli yo‘lni tor olishga bo‘lsa, yengil
oluvchining mayli esa yo‘lni keng olishda bo‘lib, hatto keng olishning turli xillariga o‘zida
ehtiyoj sezadi. Bu shariatda qoralanadi.
Agar hojati talab etmasa ko‘p mol olmasin. Balki olgan vaqtida bir yilga kifoya
qiladigan miqdor bilan cheklansin. Bu ruxsatning eng oxiridir. Shu sababli yil takrorlansa
kirim sabablari ham takrorlanadi. Yana: «Rasululloh (s.a.v.) ham oila a’zolariga bir yillik
ozuqani g‘amlardilar» (Imom Buxoriy, Muslim va Tabaroniylar rivoyati). Faqir va
miskinning haddiga eng yaqin holat shudir. Agar bir oylik yoki kunlik hojati bilan
kifoyalansa, taqvoga yaqini shudir.
Zakot va sadaqaga olingan narsaning miqdori haqida ulamolarning qarashlari
turlichadir. Ayrimlari uning kami haqida faqat bir kecha-kunduzlik ozuqa miqdori bilan
cheklanish vojib deb mubolag‘a etishgan. Ular Sahl ibn Hanzalaning: «Payg‘ambar
(s.a.v.) boy bo‘lgani holda tilanishdan qaytarganlar. Boy kishi haqida so‘rashganida:
«Nonushta va kechqurunligidir», deya javob qilganlar», degan rivoyatini mahkam
ushlaganlar (Abu Dovud va Ibn Hibbon rivoyatlari). Ba’zilari esa boylik chegarasigacha
olsa bo‘ladi, deyishgan. Boylik chegarasi esa zakot nisobidir. Zero, Alloh taolo zakotni
faqat boylarga vojib etgan. Ular oluvchi o‘ziga va oila a’zolarining har biriga zakot
nisobini olishi mumkin, deyishadi. Yana boshqa olimlar boylik chegarasini ellik dirham
yoki shuncha qiymatdagi tilla miqdorida belgilashgan. Ibn Mas’uddan (r.a.) rivoyat
qilingan hadisda Rasululloh (s.a.v.) aytadilar: «Ehtiyoji bo‘la turib tilangan kishi
qiyomatda yuzi tilinib keladi». Shunda: «Ehtiyoji nima?» deb so‘rashganida: «Ellik
dirham yoki unga to‘g‘rikeladigan oltin», deya javob qildilar (sunan egalari rivoyat
etishgan, Termiziy hasan, Nasaiy va Xattobiylar zaif, deyishgan). Aytishlaricha, bu
rivoyat kuchli emas. Bir qavm ellik o‘rniga qirq degan. Ato ibn Yasor Rasulullohdan
(s.a.v.) munqati’ yo‘l bilan rivoyat etadi: «Kimda bir uqiyya tilla bo‘lgani holda tilansa
tilanishda shilqimlik qilibdi» (Abu Dovud va Nasaiylar muttasil yo‘l bilan xam rivoyat
etishgan). Boshqa olimlar esa yo‘lni keng olishda mubolag‘a etib deyishgan: «Oluvchi
hovlijoy xarid qilishga yetadigan miqdorda olishi mumkin». Bu bilan u umr bo‘yi
muhtojlik ko‘rmay yashaydi. Yoki tijorat qilishga mol hozirlash mumkin bo‘lgan miqdor
olishi mumkinki, bu bilan ham umri mobaynida ehtiyojmand bo‘lmaydi. Chunki mana
shu holgina boylikdir. Darhaqiqat, Umar (r.a.): «Agar bersangiz, boy qilib qo‘ying»,
deganlar. Hattoki, bir qavm kishi kambag‘al bo‘lib qolsa o‘n minglarcha dirham bo‘lsa
ham, oldingi holatiga qaytgudek miqdorda olishi mumkin deyishgacha borishgan. Ammo
mo‘‘tadillik chegarasidan o‘tmaslik kerak bo‘lgan. Bir kuni Abu Talhani bog‘lari namozdan
mashg‘ul etganda, uni sadaqa qildim dedilar. Shunda Rasululloh (s.a.v.): «Uni
yaqinlaringga qilgin. Bu sen uchun yaxshidir», dedilar (Imom Buxoriy, Muslim va
Nasaiylar rivoyati.) Uni Hasson va Abu Qatodaga berdilar. Atrofi o‘ralgan xurmozor ikki