257
258
Tutuquşu əsasən isti ölkələrdə, xüsusən, Hindistanda yaşayır. Oradan başqa
ölkələrə aparılan tutuquşu daima öz vətənini arzularmış. Bu beytdə şair öz
qəlbini tutuquşuna, eşq və gənclik dövrünü Hindistana bənzədir.
Beytin mənası: tutuquşu Hindistana uçmaq istədiyi kimi, könlüm də
gəncləşmək, sevinmək istəyir.
213
Yolları cəhənnəm istisi sardı,
Gündən balığın da beli qızardı.
Hava Günəşdən o qədər qızmışdı ki, istilikdən (məlum əfsanəyə görə) yerin
altında olan balıq da qızardı.
214
Padişah buyurdu: o gözəl dilbər
Yaqut sandığından saçsın saf gövhər.
İskəndər əmr etdi ki, o gözəl qız yaqut kimi qırmızı dodaqlarını (ağzmı) açıb
gövhər kimi sözlər söyləsin.
Nur alır gözümüz gündən, gündüzdən, Rəvamı gözləri gün ala bizdən?
Bütün gözlər Günəşdən nur aldığı halda Günəş (yəni İskəndər) necə bizim
gözümüzü bizdən uzaqlaşdırar? Burada gözümüzü sözü, haqqında söhbət gedən
bütün, heykəlin üzündəki iki parlaq gövhəri bildirir.
216
Sabah öz möhrünü göstərən zaman
Atəşpərəst oldu hindli Qaraxan.
İkinci gün günəş çıxanda hindli Qaraxan atəşpərəst oldu - gecənin
gündüzlə əvəz olunmasına işarədir.
217
Beytlər yayılır bəhrdən çölə,
Heç kəs bu bəhrdə yazmayıb hələ.
Burada birinci misrada bəhr sözü dənizi, ikinci misrada əruz vəzninin bəhrini
bildirir.
Yəni bu dənizdən sahilə elə xoş nəğmələr yayılır ki, bunlan heç bir şair heç
bir bəhrdə (vəzndə) deməmişdir.
218
Bəzədi göyləri ağ Çin ipəyi,
Yer açdı üzündən qara örpəyi.
Ağ Çin ipəyi - burada Günəşin işığı, qara örpək - gecənin zülməti
mənasında işlənmişdir.
Beytin mənası: Günəş çıxdı, yerin üstündən qaranlıq çəkildi.
219
Kim görüb ki, dəniz gəmiyə minə!
Burada dəniz (dərya) sözü gəmiyə minib gedən İskəndərə işarədir.
220
Dəniz dünyasında bir dünya getdi.
Bu misrada ikinci dünya sözü İskəndəri bildirir.
221
Gecənin hindusu bu göy çadırdan
Yeddi rud boyunca ip çəkən zaman...
259
260
Rud - nəhr, böyük çay; yeddi rud - yeddi iqlim-dünya, aləm... Hindu -
qaranlıq; çadır - səma. Burada çay dünya çadırının ipinə bənzədilir.
222
İp üstə oynadı şah bir hindlitək...
Şah ip kimi incə və təhlükəli bir yol ilə getdi.
223
Qılavuz - yol göstərən, bələdçi.
224
Qırmızı pərdəni göy yığan zaman
Düşdü qızıl teşti uca damından.
Günəş özü teştə, işığı isə qırmızı pərdəyə oxşadılır.
Beytin mənası: axşam olanda Günəş qızıl teşt kimi göydən enir.
225
Onların səsləri dəhşətlər saçdı,
Xoruzun boynundan zəngləri açdı.
Xoruzun boynundan zəngləri açdı - xoruzun banlamasına son verdi. Səhər
açılarkən təbil səsləri xoruzların səsini batırdı.
226
Dəccahın təbliydi sanki çalman.
Dəccal - xristiyanlarda İsanın düşməni, müsəlmanlarda Məhəmmədin
düşməni; yalançı Mehdi; guya qiyamətdə təbilini çalıb zühur edəcək.
227
Günəş öz evinə edəndə şitab
İstidən aslanlar oldular kabab.
Günəşin evi - astronomiyada Aslan bürcü (Əsəd bürcü) deməkdir. Beytin
mənası: Günəş Aslan bürcünə girəndə - yayın ən isti vaxtı gələndə meşədəki
aslanlar da istidən bişdilər.
228
Günəşi göylərdə dolanan zaman
Sancıb saraltmadı əqrəbtək xəzan,
Tüstülənən bir teşt vardı əlində,
Gəzib od saçırdı o, Zəngdə, Çində.
Yırtırdı aslantək iti çaynağı
Gah Öküz sağrısı, gah gur dırnağı.
Əqrəb sözü burada Əqrəb bürcü mənasındadır. Astronomiyaya görə, Günəş
Əqrəb bürcünə girəndə havalar soyumağa, qış yaxpınlaşmağa başlayır. Aslan
sözü də Aslan bürcünü bildirir. Günəş bu bürcə girəndə havalar çox isti olur.
Zəng və Çin sözləri burada ekvatora yaxın isti ölkələri bildirir. Sancıb
saraltmadı əqrəbtək xəzan - yəni hələ payız girməmişdi.
Bəytlərin mənası: yay fəsli idi, günəş çox yandırıcı idi, hər çıxanda yerə od
saçırdı, hərarəti ilə öküzlərin sağrısını və dağ eşşəyinin (gurun) dırnaqlarını
yandırdı.
229
Bu yeddi budaqlı, altı cəhətli,
Dövrəsi, meydanı, yeri vüsətli
Sərvdən ucaldı qaibanə səs:
"Daha fatehlikdən əl çək, bəsdir, bəs!"
261
262
Burada sərv - dünya, maddi aləm deməkdir; altı cəhət - sağ, sol, ön, arxa,
üst, alt - aləmin altı cəhəti; yeddi budaq isə - yeddi fələk, yeddi qat asiman
deməkdir.
230
İskəndər sözünü yazanda katib
Yalnız beşcə hərflə ifadə edib
Beş hərfə müvafiq etdin beş səfər...
İskəndər sözü ərəb əlifbası beş hərflə yazılır. Beş səfər dedikdə, Nizami
İskəndərin Misir, İran, Hindistan, Rus və Çin səfərlərinə işarə edir.
231
Əmanət aldığı mayəni yenə
Gərək qaytaraydı tələb edənə.
Maye burada dörd ünsür mənasındadır. Yəni vücudunu müvəqqəti təşkil
edən ünsürləri geri qaytarmalısan - torpağı torpağa, odu oda suyu suya, havanı
havaya tapşırmalısan.
232
Ayı yəhərləyən həmin İskəndər
Ölüm yatağına baş əyib inlər.
Ayı yəhərləyən - şöhrəti göylərdə gəzən. Yəni: şan-şövkəti bütün dünyaya
yayılmış İskəndər başını yerə qoyub ölüm yatağında can verirdi.
233
Nədənsə gecikib quşların səsi,
Çal, suğdi quşunun gəlsin naləsi.
Suğd - qədimdə Səmərqəndin yaxınlığında bir şəhər olmuş ki, orada yaxşı
musiqi aləti qayırarlarmış. Suğdi quşu - məcazi mənada simli musiqi alətini -
rübabı bildirir.
Beytin mənası: səhər quşunun, xoruzun səsi gəlmir. Müğənni, sən suğdi
quşunu - rübabı çal, kədərli nəğmə yayılsın.
234
Nəbzi, qarurəsi olundu təhlil.
Qarurə - sidiyi təhlil etmək üçün işlənən qab, cihaz. Yəni xəstəliyinin səbəbi
axtarıldı, öyrənildi.
235
Qülzüm'>Bəhri-Qülzüm - Qırmızı dəniz.
236
Qünnücdən Qülzüma oldum hökmüran,
Şimşək qılıncımı gördü Qiyrəvan.
Qünnüc - Hindistanda ən qədim şəhərlərdən biridir ki, vaxtilə bir hind
dövlətinin mərkəzi olmuşdur. Qülzüm - Qırmızı dəniz sahilində Suveyş
kanalının yaxınlığında şəhər. Qiyrəvan - Afrikada Tunis məmləkətində məşhur
bir şəhər olmuşdur.
Beytin mənası: Şərqdən qərbə qədər bütün ölkələri fəth etmişdim.
237
Yudum məcusluğu dünya üzündən,
Rus dənizində də od qaladım mən.
263
Məcusluq - atəşpərəstlik, zərdüştilik.
Tarixdən məlumdur ki, İskəndər zərdüştiliyə düşmən olmuş, atəşkədələri
yıxıb məhv etmişdir.
İkinci misrada Nizami İskəndərin ruslarla müharibələrini nəzərə alır ki, bu
müharibələri o, "Şərəfnamə"də təsvir etmişdir.
238
Hətta Sərəndibə gedib çıxaraq
Adəmin izinə basdım mən ayaq.
Sərəndib - Seylon adasının hindcədə adıdır.
Əfsanəyə görə, guya Adəm cənnətdən qovulduqda Sərəndib adasına
atılmışdır.
239
Ölüm girdabına düşməmiş, gərək
Suya qalxan tutam ləngiməyərək.
Günəş batanda onun qürsü su üzərində qalxana bənzəyir, batarkən bu qalxan
suyun üstündə işıq kimi yayılır. İskəndər burada - girdaba düşməmişdən qabaq
qalxam suyun üstünə tutmalıyam, yəni ölüm yaxınlaşanda təslim olub tərk-silah
etməliyəm, - deyir.
240
Nifrətə layiqdir bu qozbel dayə.
Qozbel dayə - burada qoca dünya deməkdir.
241
Susuza eyləməz cəhənnəm əlac,
Sən o dörd çeşməli behiştdən söz aç.
Dini etiqada görə, cənnətdə kövsər, səlsəbil, təhur və təslim adında dörd
bulaq və ya arx var. Nizami onlara işarə edir.
242
Sanki ərimişdi şah səhərədək
İyirmi yeddinci gecəki aytək.
Hicri tarixlə ayın iyirmi yeddisində Ay qaralmağa və görünməməyə başlayır.
Nizami burada İskəndərin ömrünün sonunu yavaş-yavaş incələn və sönən Ayla
müqayisə edir.
243
Vərəqə əbiri yaydıqca qəşəng,
Kağız dönüb oldu müşkin bir ipək.
Əbir - ənbərin ikinci adıdır; balinaya bənzəyən və Hind okeanı sahillərinə
yaxın yerlərdə olan bir balığın qanından çıxan ətirli maddədir; xoş qoxusu
mühafizə olunsun deyə onu ipəyə büküb saxlarlar.
Burada İskəndərin anasına yazdığı sözlər ənbərə, o sözlərin yazıldığı kağız
isə ipəyə bənzədilir.
244
Məndən - İskəndərdən bu namə getsin,
Dörd yox, bircə olan anama yetsin.
Burada dörd ana - dörd ünsür (su, od, torpaq, hava) deməkdir ki, qədim
tesəvvürə görə insan vücudu da bunlardan ibarətdir.
264
265
Beytin mənası: məktubum təbiət hadisələrinə məruz qalmayıb öz doğma
anama yetişsin.
245
Şəbdizim sıçradı çaydan o taya,
Məndən salam olsun dosta, aşnaya.
Yəni ömrüm bitdi, dostlara əlvida!
246
Gecə öz təxtini yüklədi filə,
Yer saldı donunu göylərək nilə.
Fil - zülmət mənasını verir.
Birinci misranın mənası: gecə tamamilə qaranlıqlaşdı.
Nil - Hindistanda və Yəməndə bitən bir bitkidən əldə edilən tünd mavi
boyadır. İkinci misranın mənası: dünya İskəndərin ölümü ilə matəmə batdı.
247
Zənəbin ağzından alaraq zəhər,
Ayın boğazına onu tökdülər.
Zənəb - quyruqlu ulduz.
Astrologiyaya görə, Ay Zənəb üqdəsində uğursuzluğa düçardır. Buna görə
Zənəb üqdəsi ayın boğazında zəhərdir.
Beytin mənası: ay Zənəb nöqtəsinə çatanda artıq gözə görünmür, batır.
248
Çatdı Gudi dağa səxa dalğası
Cudi - Mesopotamiyada yüksək bir dağın adıdır.
249
İpək karxanası bil bu dünyanı,
Bir yanı sudursa, oddur bir yanı.
İpək karxanasında barama qozasını ocaq üstündəki suda həll edib ipək
qayırırlar.
Mənası: dünya od ilə su arasındadır, ziddiyyətlərlə doludur. Örtdü qara qanad
Rumu sərasər, Bürüdü ölkəni sanki zəncilər.
Ədəbiyyatda məcazi mənada rum - ağ, zəng və zənci - qara deməkdir. Beytin
mənası: İskəndərin ölümü münasibətilə bütün məmləkət yasa batdı. Sanki qara
ağa hücum elədi, ağ adamlar qara geyindi.
251
Baxdıqca oğlunun bu məktubuna,
Tumartək qıvrılıb açıldı ana.
Tumar - qədim zamanlarda burulub bağlanan məktub və ümumiyyətlə, yazılı
uzun kağızlardır.
Beytin mənası: İskəndərin anası oğlunun son məktubunu oxuyarkən
iztirabdan tumar kimi açılıb büküldü.
252
"Cahanmədxəl - Ərəstunun əsərinin adıdır.
253
Xatircəm olmayın, - deyirəm ki, mən
Qara zınqırovlu yeddi hindlidən.
Qədimdə şahlar hindlilərdən gecə damda zınqırovlu keşikçi qoyarlarmış.
266
267
Burada Nizami fələyin yeddi damında (göy təbəqələrində) Günəş sistemini
təşkil edən yeddi ulduzu yeddi hindliyə bənzədir. Mənası: taleyin uğurlu
olmasına bel bağlamayın.
254
Pərgarı nəqşədən üzüldu bu dəm
Onun da ömrünə çəkildi qələm.
Pərgar sözü burada dil, nəqşə - dildən çıxan sözlər mənasında işlənmişdir.
Beytin mənası: Fərfuriyus sözlərini deyib qurtaranda onun da ömrü tamam
oldu.
255 “Ramişi-can” - İran klassik musiqi havalarından birisinin adı.
256
Odur yeddi ulduz sirini açan,
Odur səkkizinci qərana sultan.
Qəran - min il deməkdir. Səkkizinci qəran - səkkizinci minillik. Köhnə
tarixçilər tarixi Adəmdən başlayırdılar. Nizaminin dövründə guya Adəmin
cənnətdən yerə atılmasından səkkiz min il keçirmiş.
Nizami burada "İqbalnamə"ni ithaf etdiyi İzzəddin Məsudit tərif edib deyir
ki, Günəş sisteminin yeddi ulduzunun sirrini bilən və səkkizinci minilliyin şahı
olan odur.
257
Dəryamdan iki dürr olubdur əyan.
İki dürr sözləri ilə "İqbalnamə" poeması və Nizaminin oğlu Məhəmməd
nəzərdə tutulur.
258
Müqbil, İqbal adlı iki hindli qul
Göndərdim hüzura, olaydı məqbul.
İqbal - "İqbalnamə" əsərinə, Müqbil - Nizaminin oğlu Məhəmmədə işarədir.
Eyni zamanda iqbal - bəxt, müqbil - xoşbəxt deməkdir. Lakin müqbü sözü həm
də qul mənasında işlənir. Beləliklə, burada "İqbalnamə"nin Məhəmməd vasitəsi
ilə şaha göndərilməsi ifadə olunur.
259
Qızını mehrlə köçürər ana,
Qardaş duvaq salar onun başına.
Qız - "İqbalnamə"ni, qardaş isə - əsəri şaha aparan Məhəmmədi bildirir.
Yəni ana qızını təmiz, bakirə olaraq köçürür və belə qızın da duvağını
özgələr yox, məhz qardaşı başına saldığı kimi, mən də əsərimi başqası ilə yox, öz
oğlumla yollayıram.
260
Hüzura göndərdim bu gəlini mən,
Qardaşı tutmuşdur onun əlindən.
Bu beyt də əsərin Məhəmməd tərəfindən arxayınlıqla mühafizə edilib bakirə
bir gəlin kimi sahibinə çatdırılmasını bildirir.
261
Canımı yollayıb bir peşkəş kimi.
Qoşmuşam mən ona ciyərparəmi.
268
Burada yenə canımı - "İqbalnamə"mi, ciyərparəmi isə oğlumu deməkdir.
262
Dedim: "Gövhər üçün edərlərmi cəng?
Nəğmə gözəl olar, olsa həmahəng".
Əsərimi tələb edənlərə dedim ki, dürr satıb almaq müharibə etmək deyil;
burada zor işə keçməz. Nəğmə o zaman bəyənilər ki, o, musiqi ilə həmahəng
ola; belə qiymətli əsəri yalnız sənəti başa düşən şəxs qiymətləndirə bilər.
263
Saz olsa qarğanın əgər bədəni,
O, Bəsti ənciri bilər hər dəni.
Bəsti - Xorasan vilayətində bir şəhərdir ki, gözəl ənciri ilə məşhurdur, qarğa
da çox əncir yeyən olur.
Beytin mənası: qarğanın canı sağlam olsa, hər əlinə düşən dən ona Bəsti
ənciri kimi dadlı gələr. Səhhətin möhkəmliyi insanı bir çox qayğıdan azad edər.
264
Şahın adı kimi o, Məsud olsun.
Şah da bu dastanla qoy Mahmud olsun.
Burada Nizami "İqbalnamə"ni Firdovsinin "Şahnamə"si ilə, İzzəddin Məsudu
da Sultan Mahmud Qəznəvi ilə müqayisə edir.
269
KİTABIN İÇİNDƏKİLƏR
Kamillik zirvəsi (Zümrüd Quluzadə)………………………………………...4
"Harda ki, ağıl bir xəzinə tapar"…………………………………………….17
Minacat……………………………………………………………………...18
Sonuncu peyğəmbərin tərifi…………………………………………………20
Kitabın yazılmasının səbəbi…………………………………………………21
Sözün tərifi və padşahlara nəsihət…………………………………………..30
Padşahın tərifi..……………………………………………………………...32
Təzim xitabəsi………………………………………………………………34
Kitabın başlanması………………………………………………………….36
İskəndərin başqırxan qul ilə əhvalatı………………………………………..41
İskəndər ilə çoban dastanı…………………………………………………...45
Arşimides ilə çinli kənizin hekayəsi………………………………………...50
Qibtli Mariyənin hekayəsi və onun kimyagərliyi…………………………...54
Fağır çörəkçinin hekayəsi və onun varlanması……………………………...62
Alimlərin Hürmüzü inkar etmələri və həlak olmalarının hekayəti…………70
Əflatunun çalğı aləti qayırması……………………………………………...72
Əflatunun keçmişdən hekayə söyləməsi……………………………………77
İskəndərlə Sokratın əhvalatı………………………………………………...81
Hindli həkimin İskəndərlə söhbəti………………………………………….90
İskəndərin yeddi alim ilə xəlvətə çəkilməsi………………………………..98
Ərəstunun dedikləri………………………………………………………..100
Valisin dedikləri…………………………………………………………...101
Bəlinasın dedikləri…………………………………………………………102
Sokratın dediklari …………………………………………………………103
Fərfuryusun dedikləri……………………………………………………...103
Hürmüzün dedikləri……………………………………………………….104
Əflatunun dedikləri………………………………………………………..105
İskəndərin dedikləri……………………………………………………….106
Nizaminin dedikləri……………………………………………………….107
İskəndərin peyğəmbərliyə yetişməsi………………………………………109
270
Ərəstimun nəsihətnaməsi…………………………………………………..114
Əflatunun nəsihətnaməsi…………………………………………………..121
Sokratın nəsihətnaməsi……………………………………………………125
İskəndərin peyğəmbərlik səfərinə çıxması………………………………...130
İskəndərin başa sitayiş edənlər kəndinə yetişməsi ………………………..149
İskəndərin Qəndəhar bütxanəsinə yetişməsi………………………………157
İskəndərin Şimala çatması və Yəcuc səddini bağlaması…………………..173
İskəndərin Ruma qayıtması………………………………………………..183
İskəndərin vəsiyyəti……………………………………………………….186
İskəndərin anasına məktub yazması………………………………………193
İskəndərin məktubunun anasına çatması…………………………………..202
Atasının vəfatında İskəndərusun nale etməsi……………………………...204
Ərəstunun ruzgarının sonu…………………………………………………206
Hürmüzün ruzgarının sonu………………………………………………...208
Əflatunun ruzgarının sonu…………………………………………………208
Valisin ruzgarının sonu…………………………………………………….209
Bəlinasın ruzgarının sonu………………………………………………….210
Ferfüryusun ruzgarının sonu……………………………………………….211
Sokratın ruzgarının sonu…………………………………………………...212
Nizaminin ruzgarının sonu………………………………………………...213
Məlik İzzəddinin mədhi……………………………………………………214
Kitabın sonu………………………………………………………………..216
İzahlar……………………………………………………………………...221
271
Nizami Gəncəvi
İSKƏNDƏRNAMƏ
İqbalnamə
"Lider nəşriyyat"
BAKI-2004
272
Buraxılışa məsul:
Əziz Güləliyev
Texniki redaktorlar:
Rauf Cəfərov
Rövşən Ağayev
Tərtibatçı-rəssam:
Nərgiz Əliyeva
Kompyuter səhifələyicisi:
Alianna Duxanina
Kompyuter yığıcıları:
Bəsti Cəfərova
Aygün Məmmədova
Korrektorlar:
Elmira Teymurova
Pərinaz Səmədova
Yığılmağa verilmişdir 24.04.2004. Çapa imzalanmışdır 09.11.2004.
Formatı 60x90 716. Fiziki çap vərəqi 16. Ofset çap üsulu.
Tirajı 25000. Sifariş 160.
Kitab "Şərq-Qərb" mətbəəsində çap olunmuşdur.
Bakı, Aşıq Ələsgər küç., 17.
Dostları ilə paylaş: |