Azərbaycan SSR sovet gömrük sistemi şəraitində (1920-1991)
67
müstəqil gömrük-tarif siyasəti yeritmək cəhdlərinə imkan verilmədi.
Azərbaycan Gömrük İdarəsinin rəisi Əhməd
Rzayevin respublika XKS-nin
sədrinə göndərdiyi 20 avqust 1922-ci il tarixli 1890 saylı məktubda Ağstafa
gömrük nəzarət məntəqəsinin fəaliyyətinin dayandırılması, əməkdaşların
müsadirə edilən mallar və toplanmış gömrük rüsumları ilə birlikdə Bakıya
ezam edilməsi haqqında göstəriş verildiyi bildirilirdi.
Bunun əksinə olaraq, cənub sərhədində yeni gömrük məntəqələrinin
açılmasına təşəbbüs edilirdi. Bakı gömrükxanası rəisinin 1922-ci ilin
oktyabrında Cənubi Qafqaz gömrük idarəsinə Lənkəran qəzasının Kilvəz və
Arus sərhəd məntəqələrində gömrük xidmətinin təşkil edilməsi haqqında
müraciət etmişdi. Məlumdur ki, qeyd edilən gömrük müəssisələri 1914-cü
ilə qədər Lənkəranla İranın Ərdəbil vilayətinin sərhədyanı ticarət əlaqə-
lərinin tənzimlənməsində fəaliyyət göstərirdi. Məktubda 3-cü dərəcəli
Kilvəz gömrükxanasının və Arus gömrük postunun yaradılması daxili
bazarın təchizatına İrandan gətirilən mal-qara və taxıl məhsulların
müsbət
təsir edəcəyi vurğulanırdı [33, 200].
RSFSR XKS 1922-ci ilin fevralında ixrac, iyun ayında isə idxal
tarifini təsdiq etdi. İlk sovet gömrük tarifləri XXTK-da yaradılmış gömrük-
tarif Komitəsində hazırlandı. Bu tariflərin əsas funksiyası xarici ticarətin
dövlət inhisarını qoruyub saxlamaq idi. Sərhəddə və ölkə ərazisinin
daxilində yerləşən gömrükxanalarda lisenziya qaydasının tətbiq olunmasına
ciddi riayət olunurdu. Ölkənin iqtisadi maraqlarının mühafizəsi işi gömrük
xidmətinə, hərbi və siyasi cəhətdən qorunması, qaçaqmalçılığa qarşı
mübarizə vəzifələri isə Dövlət Siyasi İdarəsinin (DSİ) üzərinə düşürdü.
Gömrük orqanları ilə yanaşı Qızı Ordunun ayrı-ayrı hissələrinin xüsusi
şöbələri və fövqəladə komissiyaların bazasında qaçaqmalçılığa qarşı
mübarizə məqsədi ilə xüsusi sərhəd nəzarət-buraxılış məntəqələri yara-
dılmışdı. Müsadirə edilən malların satışından əldə edilən dəyərin hamısı
(qaçaq malı birbaşa və ya dolayı surətdə aşkar edən şəxslərə ödənilən
mükafatdan başqa) DSİ-nin ərzaq və digər mallarla təchizatının yaxşılaş-
dırılmasına, qaçaqmalçılıqla mübarizənin gücləndirilməsinə yönəldilməli
idi. Lakin gömrük nəzarətçiləri ilə bu qurumun əməkdaşları arasında
gömrük baxışı keçirilməsinə ikincilərin tez-tez baş verən müdaxiləsi
nəticəsində narazılıq yaranırdı. Azərbaycan gömrük dairəsinin müfəttişi
B.Bəhramov 1922-ci il noyabrın 29-da Bakı gömrükxanasına ünvanlandığı
məktubda yazırdı:
“Mənə çatan məlumatlara görə, Dövlət Siyasi İdarəsinin
əməkdaşları qaçaqmalçılığa qarşı əməliyyatlar zamanı gömrük nəzarət-
çilərinin işinə kobud müdaxilə edir, müsadirə etdikləri malları Bakı
gömrükxanasına təhvil vermirlər. DSİ-nin 1921-ci il 14 avqust tarixli 252
saylı təlimatının 8-ci maddəsinə əsaslanaraq bildirirəm ki, xüsusi şöbənin
əməkdaşları gömrük ərazisində onlara verilən səlahiyyət daxilində hərəkət
etməli, aşkar edilən qaçaq mallar haqqında akt tərtib etməli və gömrük-
Azərbaycan dövlətçiliyi tarixində gömrük işi
68
xanaya təhvil verməlidirlər. Aktın bir surəti DSİ-nin mahal şöbəsinə, biri isə
gömrük idarəsinə çatdırılması üçün mənə verilməlidir” [86, 139].
Sovet dövlətinin Cənubi Qafqaz regionuna yönəlmiş strateji maraq-
larını dörd bloka ayırmaq olar: 1) iqtisadi maraqlar (bura həm də xarici
ticarət və gömrük nəzarətinin ələ alınması ilə bağlı tədbirlər də daxildir); 2)
sovet Rusiyasının siyasi cəhətdən tanınması ilə bağlı
maraqlar; 3) hərbi-
strateji vəzifələrin yerinə yetirilməsi ilə bağlı olan maraqlar; 4) ideoloji
maraqlar. Qeyd edilməlidir ki, hər dörd blok üzrə Rusiya Azərbaycanda
maraqlarının hüquqi təminatının yaradılmasına can atırdı. Azərbaycan
Rusiyaya hər şeydən əvvəl yanacaq təchizatçısı, rus mallarının satış bazarı
və güclü dəniz nəqliyyatı qovşağı kimi lazım idi. Azərbaycan SSR-nin
gömrük xidmətinin idarə edilməsinin
Moskvaya tabe edilməsinin də
kökündə bu maraqlar dururdu. Azərbaycanda Rusiyanın maraqlarının hüqu-
qi təminatı 1920-ci il sentyabrın 30-da imzalanmış müqavilə və müxtəlif
məsələləri əhatə edən sazişlərlə təmin edildi. İrina Borisova
“1917-1929-cu
illərdə sovet Rusiyasının və SSRİ-nin Mərkəzi Asiya və Qafqaz regionunda
milli dövlət maraqlarının hüquqi təminatı: tarixi-hüquqi araşdırma” adlı
doktorluq dissertasiyasında bu nəticəyə gəlir ki, sovet Rusiyası Azərbaycana
qarşı münasibətində
(əslində - iddialarında – R.Q.)hər şeydən əvvəl iqtisadi
maraqlar üstün tutulurdu. Müəllifin sovet Rusiyasının geosiyasi maraq-
larının təmin edilməsində digər Qafqaz respublikalarına münasibəti haqqın-
da fikirləri ilə də razılaşmaq olar. Tədqiqatçı düzgün olaraq Sovet Rusiya-
sının Gürcüstana olan marağının hərbi-strateji
məqsədlərindən irəli gədiyini,
digər tərəfdən isə Rusiyanın Azərbaycanın neft yataqlarına və limanlarına
çatmaqda Gürcüstan ərazisindən tranzit yol kimi istifadə edilməsi imkanını
dəyərləndirdiyini göstərir. İ.Borisova qeyd edir ki, digər Qafqaz respubli-
kaları ilə müqayisədə Ermənistan Rusiyanın ticarət-iqtisadi, hərbi-strateji və
diplomatik planda marağını daha az cəlb edirdi. Sovet Rusiyası tələm-
tələsik imzalanmış ikitərəfli və çoxtərəfli müqavilələrlə iqtisadi-ticarət
maraqlarının hüquqi təminatını təsbit etdi və SSRİ-nin ərazisinin genişlən-
dirilməsi faktını reallaşdırmış oldu [179, 92].
RSFSR-in
Cənubi Qafqazda, o cümlədən Azərbaycanda iqtisadi
maraqlarının əsas hərəkətverici qüvvəsini gömrük aparatı təşkil edirdi. Bu
sahədə ilk tədbirlərdən biri ZSFSR İttifaq Soveti ilə RSFSR XKŞ arasında
gömrük-tarif razılaşmasına əsasən qəbul edilən Cənubi Qafqaz Sovet
Sosialist Respublikası İttifaq Sovetinin
“İdxal və ixrac vergilərinin tətbiq
edilməsi haqqında” 1922-ci il 11 oktyabr tarixli Dekreti oldu. Cənubi
Qafqaz ərazisinə xaricdən gətirilən Avropa mənşəli mallara 1922-ci il
sentyabrın 10-dan RSFSR XKŞ-nin 7 fevral 1922-ci
ildə təsdiq etdiyi
RSFSR-in vahid Gömrük tarifi; Cənubi Qafqaz hüdudlarından çıxarılan
mallara isə 1922-ci il oktyabrın 15-dən RSFSR XKŞ-nin 1922-ci il iyulun 7-
də təsdiq etdiyi ixrac ticarətinə aid Tarifin tətbiqinə başlanıldı. Cənubi