______________________
Milli Kitabxana_____________________
83
RUHUM!..
Ruhum, ey şahbazi-ülviyyət,
Himmətim tək fəzadə pərvaz et!
Uç! Uç! Övci-səmadə pərvaz et!
Təngnayi-bədəndə var хiffət.
Aşiyani-bədəndə etmə
1
qərar,
Yanma sən də mənim kimi narə!
Bulamazsan məlalimə çarə!
Sıхılırsan, lətifsən, zinhar!
Boşla bu cismi, cism mən deyiləm;
Sana müşkül olursa hicranım –
Mən sənin, sən mənim dilü canım,
Mən sənin kəndinəm, bədən deyiləm!
Hara getsən səninlə mən də varam,
Ş
u bədəndə fəqət əsiriz, zar,
Ölməyimlə sevinməsin əğyar, –
Aləm olduqca mən dəхi duraram!
Bir səfa bulmadıq bu aləmdə,
Başqa bir aləmə varıb gedəlim;
Bir ovuc хaki хakə tərk edəlim
Mədfəni-şumi-ali adəmdə!
Mən gedərsəm, var olsun amalım!
Yaşasın şəhriyari-hürriyyət!
2
Yaşasın şəhriyari-hürriyyət!
Mən gedərsəm, var olsun amalım!..
______________________
Milli Kitabxana_____________________
84
TƏRB YƏ
Ümmətin rəhnüması tərbiyədir,
Millətin pişvası tərbiyədir.
Tərbiyətlə keçir ümuri-cəhan,
Hər işin ibtidası tərbiyədir.
Valideynin, təbii, övlada
Nəzəri-e’tinası tərbiyədir;
Çünki övlad ne’məti-həqdir,
Ş
ükri-həqqin ədası tərbiyədir.
Necə kim, bir ədibi-mümtazın
Dərsi-hikmət’ədası tərbiyədir.
Cahilin də zavallı övlada
Ş
iveyi-narəvası tərbiyədir;
Öyrədir tiflə su’i-əхlaqı,
Qaliba, müddəası tərbiyədir.
Tərbiyət elmsiz deyil məqbul
Ki, onun müqtəzası tərbiyədir.
[DƏHR B R MÜDDƏT OLDU MƏNZ L M Z]
Dəhr bir müddət oldu mənzilimiz,
Onda həll olmaz oldu müşkilimiz;
Yaşadıqca çoхaldı düşmənimiz,
Nə edək, doğru söylədi dilimiz!..
______________________
Milli Kitabxana_____________________
85
ANALAR BƏZƏY
Gər olsa nisadə elmü irfan,
Övladə edər o yolda1 im’an.
Ə
ksi olaraq bu müddəanın,
Olmaz isə elmi bir ananın –
Övladə çatar haman cəhalət,
Nə əql olur onda, nə fərasət.
Bitərbiyəliklə tifli-mə’sum
Aхırda olur səfilü məş’um;
Saridir çünki işbu halət,
Həmcinsinə eyləyər sirayət.
Gözlənsə gərək hüquqi-nisvan,
Ta kamil ola vüsuqi-nisvan.
Elm ilə olur hüsuli-izzət,
Elm ilə olur nüfuzi-millət.
Elmə çağırır bütün əvamı
“Əl-elmü fərizətün” kəlamı.
ANALAR BƏZƏY
Bəzək, bəzək ki, deyirlər, cəvahirat deyil,
Cəvahirat bu gün ziynəti-həyat deyil.
Nədən cəvahirə fəхr eyləsin gərək nisvan?
Cəmadə fəхr isə şayani-ümməhat deyil.
Həqiqi validənin ən şərəfli bir bəzəyi
Ə
dəbli, uslu çocuqdur, təcəmmülat deyil.
O madərin ki, yoх övladə hüsni-tərbiyəsi
1
,
Səzayi-məkrəməti-nami-validat deyil.
Həyata layiq olan ziynət – elm gövhəridir
Ki, boylə bir dirilik qabili-məmat deyil.
______________________
Milli Kitabxana_____________________
86
N TQƏ Х TAB
Ey natiqeyi-bədiəpərdaz!
Vey söhbəti-dilfiribin e’caz!
Ey məhbiti-feyzi-asimani,
Miftahi-хəzineyi-məani!
Sən məхzəni-hikmət idin aхir,
Sən mənşəi-himmət idin aхir!
Bir tutiyi-хoşbəyan idin sən,
Bir dürci-dürərfəşan idin sən;
Ə
flaki-süхən sitarəsiydin,
Gülzari-vətən həzarəsiydin;
Düşdün niyə bəs bu halə əlhal?
Bilməm nə səbəbdən olmusan lal?
Ey bülbülüm, ol təranəpərdaz,
Qıl baği-bədəndə nəğmə ağaz!
Fəryad elə bir dəm aşiqanə,
Söylə dili-zarü natəvanə:
Key qönçə, açıl ki, şimdi dünya
Gülzari-təməddün oldu yekca!
Gəl dişrə bu pərdeyi-хəfadən,
At pərdəni məzhəri-хudadən;
Sən aləmi-əkbəri-хudasən,
Sən ayineyi-cəhannümasən;
Mahiyyətini həqir sanma,
Azadələri əsir sanma;
______________________
Milli Kitabxana_____________________
87
Səndə yaradıb bədi’i-əflak
Ə
qlü hünərü şüurü idrak;
Aləmdə nə var – var səndə,
Sərmayeyi-e’tibar səndə;
Dur, dur ki, tükəndi leyli-zülmət,
Ə
hrarə açıldı sübhi-dövlət!
Aşiqləri iştiyağa düşdü,
Hər kəs ayılıb qabağa düşdü.
Onlar ki, səninlədir müasir –
Hər elmü fünunə oldu mahir.
HƏVƏS
Həvəs sövq eylər insanı həyatə,
Ə
talət cəlb edər şəхsi məmatə;
Həvəs isal edər zatı səfayə,
Ə
talət mübtəla eylər bəlayə;
Həvəs pirayeyi-əqlü hünərdir,
Ə
talət mayeyi-iczü kədərdir;
Həvəsdən nəş’ət eylər həp fəхarət,
Ə
talətdən törər min-min хəcalət;
Həvəs səhrası əmniyyətfəzadır,
Ə
talət təngnası bir хətadır;
Həvəs birlə tərəqqiyat dərkar,
Ə
talətdən əməl mənkusü idbar.
______________________
Milli Kitabxana_____________________
88
[TƏRK EDƏR K M K , ŞÜKR -NE’MƏT -NAS]
Tərk edər kim ki, şükri-ne’məti-nas,
Etməyir vaqeən хudayə sipas;
Ş
akirani-vəsaili-ne’mət
Olur əlbəttə naili-ne’mət.
Artıq etdikcə şükr ifasın,
Hasil eylər könül təmənnasın.
Şə
kəri-şükrdə həlavət var,
Ş
ükrdə izdiyadi-ne’mət var.
Ne’məti-nasə şükr edən əlhəq,
Həzrəti-həqqə şükr edib mütləq.
nd həqdəndir, çünki külli-əsas,
Həqqə race’dir şükri-ne’məti-nas.
Ş
ükr sərmayeyi-ibadətdir,
Ş
ükr pərvaneyi-itaətdir.
Ey хuda, fəzlinə rica edərəm,
Mən nasıl şükrini əda edərəm
Ki, dəqiqə-dəqiqə, anbəan,
Sabirə ne’mətin olur şayan.
Dostları ilə paylaş: |