Fazil SƏNAN
12
Dəniz tez durub qapını bağladı və stolun ar-
xasına keçdi. Başını əlləri içərisinə aldı. Yanağı aşağı
süzülən göz yaşları stolun üzərinə qoyulmuş şüşənin
üstünə damcılamağa başladı. Boğazına tıxanmış qə-
hərin boşalması sanki Dənizin içinə bir yüngüllük
gətirdi. Bir istədi durub Üfüqü tapıb geri qayıtmasını
xahiş etsin və desin:
- Düz deyirsən, dilim gözümə, ürəyimə xəyanət
edir. Mən səni sevirəm. Qayıt canım, gözüm. Mən
sənsiz yaşaya bilməyəcəyəm. Saçlarımı da sən deyən
kimi açıb çiyinlərimə tökəcəyəm. Hər şey sən istəyən
kimi,
sənin istəyincə olacaq, təki sən getmə.
- Tez qalxıb qrafindən su töküb üzünə vurdu.
Sifətini və gözlərini qurulayıb qapıya doğru getdi.
Qapının dəstəyinə əl atanda «Nə iş görürəm. Deyəsən,
olan-qalan ağlım da gedibdi. Mən ailəli qadınam.
Təzədən eşqə düşən vaxtımdı? Üfüq ağıllı adamdı.
Getməyi yaxşıdı. Allah işini avand etsin». Qapını açıb
yenidən örtdü və keçib yerində əyləşdi. Amma hiss
etdi ki, əli heç cür işə yatmır.
* * *
Gecə yarıdan keçibdi. Gözünə yuxu getməyən
Dəniz yatağında gah sol böyrü üstə çönür, gah da sağ
böyrü üstə. Heç cür rahatlıq tapa bilmir. Üfüqün surəti
gözü önündən çəkilmir ki, çəkilmir. «Yox, gərək mən
onun ərizəsinin üstünü yazmayaydım. İdarənin əsas
işini o görürdü. İndi onu kim əvəz edəcəkdi? Xahiş
edib saxlaya bilərdim.
Üfüqə görə idarə, o cümlədən şöbə müdiri kimi,
mənim özüm də Baş idarə yanında xətir-hörmət sahibi
idim. Bəlkə də xahiş etsəm sözümü yerə salmazdı».
İçərisində başqa bir fikir özünü ortaya atdı.
«Özünü nə üçün aldadırsan? Sən bilmirdin ki, Üfüq
Fazil SƏNAN
14
Rüstəm səndən gözəl, səndən də cavan rus qızları ilə
öz kefindədi. Sən də burda ailəliyəm deyib durmusan.
Ailəli ol də. Sənə kim deyir ki, ailəli deyilsən? Söhbət
sevgidən, məhəbbətdən gedir. Üfüq səni təmiz məhəb-
bətlə sevirdi. Gördün, sənin davranışında və hərəkətlə-
rində olan etirazını nifrət kimi qəbul etdi və sənin ra-
hatlığın üçün işdən yox, hətta sənin yaşadığın ölkədən
də çıxıb getdi.
- Yox, siz düz demirsiniz. Rüstəm heç vaxt mə-
ni başqasına dəyişməz. O elə adam deyil. Məncə ailəli
bir qadının başqa kişiyə sevgi gözü ilə baxması xəya-
nətkarlıqdı. Mən bunu qəbul edə bilmərəm. Ailə
qurdun, daha hər şey arxada qaldı. Ailənə sadiq olmaq
borcundur. Sevgi, məhəbbət barədə ailə qurana kimi
fikirləşmək lazımdı. Ərə gedən qadın ərini sevməlidir.
Mən belə başa düşürəm. Qaldı Üfüqə. Mən heç vaxt
Üfüqə deyə bilməzdim ki, məni sevmə. Bu onun öz
işidi. Mənim ona bir insan kimi böyük hörmətim var.
- Yaxşı, onda Üfüq qapıdan çıxanda nə üçün qa-
pını içəridən bağlayıb doyunca ağladın?
- Yaxşı bir işçinin işdən çıxmasına görə özümü
saxlaya bilmədim, kövrəldim. Bu o deməkdir ki,
Üfüqü sevirəm? Bu mümkün olan iş deyil.
- Xeyir Dəniz, düz demirsən. O göz yaşlarını
necə başa düşək? Heç vaxt nifrətdən göz yaşı ya-
ranmır. Üzdə özünü laqeyd aparmaqla, Üfüqün arzu
və istəklərinin əksinə getməklə, nifrətini büruzə ver-
məyə çalışsan da, göz yaşların başqa şey deyir. Sənin
göz yaşların nifrətin yox, məhəbbətin göz yaşlarıdır.
Nə üçün başa düşmək istəmirsən ki, nifrətinin göz
yaşları içərisində Üfüqü sevən ürəyinin döyüntüləri
eşidilir.
- Dəniz, sən hamıya yalan deyə bilərsən, amma
məni aldada bilməzsən. Mən sənin özünəm.
Mən sənin