Azərbaycan Tarixi
117
istifadə edib özünü müstəqil hökmdar
kimi aparan Heysən ibn
Xalid 861-ci ildə özünü Şirvanşahlar dövlətinin ilk şahı elan
etdi.
İlk vaxtlar Şirvanşahlar dövlətinin sərhədləri şimalda
Samur çayı və Dərbənd, cənubda Kür çayı, qərbdə indiki
Göyçay və Şəki, şərqdə isə Xəzər dənizi idi. Lakin dövlətin
sərhədləri sabit deyildi. Müəyyən dövrlərdə Dərbənd, Şəki,
Bərdə və Beyləqan da Şirvanşahlar dövlətinin tərkibində
olmuşdur. IX əsrin sonlarında Şirvanşahlar dövləti özü də öncə
Sacilər dövlətinə, sonra isə Salarilər
dövlətinə tabe edilir, vassal
dövlətinə çevrilir.
Şirvanşahlar dövlətinin paytaxtı Məzyədilər sülaləsinin
hakimiyyəti dövründə Yezidiyyə adlanırdı. Ona görə də
Məzyədilər sülaləsinə eyni zamanda Yezidilər sülaləsi də
deyilir. Məzyədilər sülaləsindən olan sonuncu Şirvanşah Yəzid
37 il hökmdar olmuş və 1027-ci ildə vəfat etmişdir.
Şirvanşah Yəzidin ailəsində hakimiyyətə sahib olmaq
istəyən qardaşlar və oğullar arasında daima ixtilatlar, çıxışlar
olurdu. Sonuncu çıxış Yəzidə qarşı oğlu Ənuşirəvanın uğursuz
qiyamı olmuşdu. Bu saray çəkişmələri Şirvanda ictimai
çıxışlara da səbəb olur, dövlət hakimiyyətini zəiflədirdi.
Dərbənd hakimləri ilə aramsız müharibələr də Yezidiyyələrin
(Məzyədilərin) şahlıq hakimiyyətini zəiflətdirdi.
Nəticədə
1027-ci ildə Məzyədilər sülaləsinin şahlığı kəsildi.
Məzyədilər özlərinin ərəb mənşəyini danmağa və
mənşələrini İran hökmdarları nəsli ilə bağlamağa səy
göstərdilər. Tədqiqatçı V.Minorskinin qeyd etdiyi kimi “Sasani
dövrü niskili Şeybani nəslindən olan soy kökü haqqındakı
xatirələrdən daha cəlbedici oldu”. Bu meyl şirvanşahların
qədim hökmdarlar nəslindən olan bir qadınla izdivacı ilə
əlaqələndirilərək Məzyədilər sülaləsinin iranlılaşması
prosesinin başlanmasına gətirib çıxardı.
Şirvanşah Yəzidin övladlarının adları da Məzyədlərin
qədim İran hökmdarlar nəsli ilə bağlılığını nümayiş etdirməli
Qəzənfər Rəcəbli
118
idi. Belə övladlardan biri Mənuçöhür idi. Mənuçöhrün
hakimiyyəti dövrü dərbəndlilərlə mübarizə dövrü olmuşdur.
Məzyədilər bu vaxt hələ şah titulu daşımırdılar.
Şirvan hakimi Mənuçöhür ilə 1027-ci ildən başlanan
yeni Kəsranlər sülaləsi 1382-ci ilə qədər hakimiyyətdə
olmudur. Bu sülalənin 23 nümayəndəsinin adı tarixdə
məlumdur. Kəsranilər sülaləsinin 6-cı nümayəndəsi Fəribürz
olmuşdur. Fəribürz 15 il Şirvanın
hakimi olmuş Kəsrani
Saların oğludur. O, 1063-cü ildə atası Saların vəfatından sonra
Şirvanın hakimi olmuşdur. Fəribürz, Şəddadi hökmdarları və
Dərbənd əmirləri ilə bir sıra feodal müharibələrində məğlub
olub ağır təzminat verməyə məcbur olmuşdu. O, 1067-ci ilin
sonunda İraq Türk Səlcuq Sultanı Alp Arslan Arana və Şirvana
gələndə Şəddadi hökmdarı Fəzlim təcrübəsindən istifadə edərək
qiymətli hədiyyələrlə onun yanına getdi və öz xidmətini təklif
edib Sultanın himayəsi üçün təminat aldı və özünü şah elan
etdi. Beləliklə, 1067-ci ildə Şirvanşahlar dövlətinin ikinci
mərhələsi, Kəsranilər mərhələsi başlandı. Bu mərhələ arada
fasilə olmaqla 1382-ci
ilə qədər, Dərbəndlilər sülaləsinin
hökmdar olduğu üçüncü mərhələyə qədər davam etmişdi.
Fəribürzun hakimiyyəti dövrü Şirvanşahlar dövlətinin
çiçəkləndiyi və sərhədlərinin genişləndirildiyi dövr olmuşdu.
Fəribürz Aran, Beyləqan, Muğan və Dərbənd torpaqlarını
nəzarəti altına alır.
I Fəribürzdən sonra onun oğlu II Mənuçöhür, sonra isə
digər oğlu I Əfridun Şirvanşah olmuşdur. I Əfridunun
hökmdarlığı dövründə Şirvanşahlar dövlətinin tarixində
monqolların yürüşünə qədər davam edən yeni səhifə
açılır.Şirvanşah tituluna Gürcüstanın
məliki titulu da əlavə
edilir. Şirvanşah I Əfridun Gürcüstan çarı IV Davidin qızı
Tamarı oğlu vəliəhd III Məmuçöhürə alır. Buna baxmyaraq IV
Davud 111-ci ildə Şirvana qoşun göndərir. O, 1120-ci ildə də
Şirvana iki dəfə hücum edərək Qəbələni, Lahıcı və Kürdivanı
qarət edir. Şirvanşah III Məmuçöhrün hakimiyyəti dövründə
Azərbaycan Tarixi
119
Türk Səlcuq Sultanı Mahmud Şirvanda olur. Lakin Sultan
Mahmud Şirvandan gedən kimi IV David Şirvana yeni yürüşlər
edir. 1123-cü ildə Gülüstan qalasını, 1224-cü ildə Şabran,
Şamaxı, Qələybuğurd və digər şəhərləri tutur,
onlarda öz
əsgərlərindən ibarət qarnizonlar qoyaraq Gürcüstana qayıdır.
Şamaxı yalnız IV Davidin ölümündən sonra Şirvanşah III
Məmuçöhürə qaytarılır. IV Davidin oğlu Demetrinin çarlığı
dövründə 30 il ərzində Şirvanşahlar ilə Gürcüstan arasında
normal münasibətlər olmuşdur. III Məmuçöhrün dövründə
Şamaxi və Şirvanşahlar dövlətinin digər şəhərləri bərpa edilir.
Onun hakimiyyəti ilərində (1120-1159) Bakının qala divarları
hörülür.
III Məmuçöhrün oğlu Şirvanah I Axsitan Atabəylər
dövlətinin Sultanı Qızıl Arslanın mövqeyinin qeyri-müəyyən-
liyindən istifadə edərək, 1186-cı ildə Azəbaycana hücum edir,
lakin məğlub olaraq geri çəkilir və Bakını Şirvanşahlar
dövlətinin ikinci paytaxt edir.
XIII əsrin 60 cı illərində monqol işğalı ilə bağlı olaraq
dövlətin tarixində yenidən fasilə yaranır. 1260-cı ildə Hülaku
xan tərəfindən Şirvanşahlıq ləğv edilir və Şirvanın idarəsi mon-
qol xanlarının əlinə keçir.
9.2. Sacilər dövləti. IX əsrdə Xilafətdə mərkəzi hakimiy-
yətin zəiflədiyi, mərkəzdən qaçma
prosesinin qüvvətlədiyi bir
şəraitdə yaranmış müstəqil feodal dövlətlərdən biri də Sacilər
dövləti olmuşdur. Sacilər dövləti Cənubi Azərbaycan ərazisində
yaranmışdı, paytaxtı isə Ərdəbil şəhəri idi. Bu dövləti yaradan
Sacilər sülaləsinin banisi Əbu Sac Dibdad hesab edilir. Əbu Sac
Dibdad mənşəcə türk olan adlı-sanlı ərəb sərkərdəsi idi. Xilafət
ordusunun sərkərdələrindən biri kimi Əbu Sac Dibdad müxtəlif
vaxtlarda imperiyanın əyalət hakimlərindən biri olmuşdur. Səhl
Sumbat Babəkin onun sarayında olması xəbərini baş komandan
Afşinə xəbər verəndə azadlıq mübarizənin tutulması üçün sər-
kərdə Əbu Sac Dibdad göndərilmişdi. O, Babəki tutaraq
Qəzənfər Rəcəbli
120
Bərzəndə Afşinin düşrgəsinə gətirib
baş sərkərdəyə təhvil
vermişdi.
Əbu Sac Dibdadın varisləri oğlanları Məhəmməd və Yu-
sif olmuşlar. Onlar da əyalət hakimləri olmuşlar. Məhəmməd
və Yusif Xilafətdə Abbasilərin hakimiyyətinə qarşı baş vermiş
üsyanların yatırılmasında fəal iştirakları ilə seçilirdilər. Xid-
mətləri ilə Xəlifənin rəğbətini qazanmış Məhəmməd 889-cu
ildə Azərbaycanın hakimi təyin olundu. O, Ərdəbilə gəldikdən
dərhal sonra özünü müstəqil hökmdar elan etdi. Məhəmməd
Xəlifəyə tabe olmaqdan boyun qaçırdı. Lakin o, Xilafət ilə
birdən-birə əlaqəni kəsə bilmədi. Məhəmməd Xəlifə ilə tez-tez
razılaşmalı olurdu.
Marağa hakimi Məhəmmədə itayətsizlik göstərdi.
Məhəmməd Marağaya qoşun göndərib şəhəri tutdu və öz
hakimiyyətinə tabe etdi. Məhəmməd Naxçıvanı keçərək Cənubi
Qafqaza gəldi. O, Sünik və Arsaxı tutaraq Gürcüstana getdi.
Tiflisi və digər gürcü şəhərlərini ələ keçirdi. Bu qələbələr
Məhəmmədin şöhrətini artırdı. Elə həmin il Məhəmməd
Azərbaycanda yayılmış taun xəstəliyindən vəfat etdi.
Hakimiyyətə onun oğlu Dibdad keçdi. Lakin əmisi Yusif onu
devirərək özü Xilafətin Azərbaycan hakimi oldu.
Xəlifənin
mərhəməti müqavilində Yusif Xilafət xəzinəsinə vergiləri
göndərməli idi. Ona görə də Yusif Ərdəbildə hakimiyyəti ələ
keçirən kimi Xilafətdən ayrılmağa cəhd göstərdi. O, 912-ci ildə
Xilafət xəzinəsinə illik 120 min dinarı göndərməkdən qəti
imtina etdi. Bu isə Xilafətlə müharibəyə səbəb oldu. 918-ci ildə
Yusif 7 minlik qoşunu ilə Xilafətin 20 min nəfərlik ordusunu
məğlubiyyətə uğratdı. 949-cu ildə Yusifin üstünə sərkərdə
Munisin komandası altında ikinci dəfə qoşun göndərildi.
Xilafətin ordusu bu dəfə də məğlubiyyətə duçar oldu. Munis elə
həmin il daha böyük bir ordu ilə hücuma keçib iyulun 16-da
Ərdəbil yaxınlığında Yusifi məğlub edib əsir götürdü. Yusif 3 il
Xilafətin zindanında saxlandı. Bu müddətdə Sacilər Xilafətə
qarşı mübarizəni dayandırmadılar. Xəlifə yaxın adamlarının