_____________Milli Kitabxana_____________
144
Fikirləşmək olardı ki, Georq Kantorun ilk fikirlərinin hansı hissəsinin kifayət qədər
“ağıla batan” və etibarlı olub olmaması hesabına, çoxluqlar nəzəriyyəsi
riyaziyyatının inkişafının baş xətti, deməyəsən idrak-nəzəriyyəsi axtarışları ilə
yüklənmişdir. Borel, Veyl, Brauel bu yolla getmişdir, hazırda isə “riyaziyyatda
konstruktiv istiqamətlər” adlanan sahənin nümayəndələri həmin yolla gedirlər.
XIX əsrin 20-ci illərində Hilbert başqa bir yol tutmuşdur. O, müəyyən etmişdir ki,
çoxluqlar nəzəriyyəsi riyaziyyatının bütün təcrübi tətbiqləri ancaq bilavasitə sonlu
çoxluqlara aid təkliflərə əsaslanır. Həmin təcrübi tətbiqlərin etibarlı olması üçün
çoxluqlar nəzəriyyəsi riyaziyyatının hər hansı real mənaya malik bütün təkliflərinə
istinad etməyə ehtiyac yoxdur. Ancaq çoxluqlar nəzəriyyəsi riyaziyyatından
istifadə edilən ziddiyyətsiz olmalıdır. Hilbertə görə klassik çoxluqlar nəzəriyyəsini
və ona əsaslanan xüsusi riyazi strukturlar nəzəriyyəsini yalnız real məzmunu
verilməyən sözlər konstruksiyası kimi nəzərdən keçirmək olar. Adi dil kifayət
qədər müəyyən edilmədiyindən, riyaziyyatın belə real məzmuna malik
olmamasının, prinsip etibarı ilə riyazi məntiqin şərti süni dilində izahı nəzərdə
tutulur. Hazırda hər şeyin həqiqi yerini başa düşmək üçün burada “prinsip etibarı”
ilə demək vacibdir. Riyazi təcrübədə qəbul edilmiş bu nöqteyi nəzərdən adi dildə
də istifadə edilir. Lakin bu istifadədə bütün deyilənlərin dəqiq izah olunan, məntiqi
və riyazi işarələr dilində ciddi tərif verilən qaydalarla qurmaqla yazmaq
imkanlarına inam həmişə saxlanılır. Hazırda riyaziyyatın əsas bölmələrinin bu plan
üzrə geniş izahına N.Burbaki təxəllüsü ilə yazılmış fransa riyaziyyatçıları
kollektivinin “Riyaziyyatın elementləri” adlı fundamental əsərlərində təsadüf
edirik. Tərkibi daima dəyişməkdə olan bu kollektiv 1928-30-cu illərdə fəaliyyətə
başlamışdır. Elmi ciddiliyin müasir səviyyəsində qurulmuş və olduqca ümumi
prinsiplərə əsaslanan, bütövlükdə riyaziyyatın xülasəsi verilən göstərilən ad altında
40 cildə yaxın əsərlər nəşr edilmişdir. Həmin kitabların 20-yə qədəri rus dilinə
tərcümə olunmuşdur. Bunlar çoxluqlar nəzəriyyəsi, cəbr, ümumi topologiya, həqiqi
dəyişənli funksiyalar, topoloji vektorlar fəzası, inteqrallama, qruplar və Li cəbri,
kommutativ cəbr, spektral nəzəriyyə, diferensiallanan və analitik çoxobrazlılar,
riyaziyyatın tarixi üzrə oçerklər və s. adı ilə nəşr edilmişdir. Müəllim üçün bu
_____________Milli Kitabxana_____________
145
seriyadan olan axırıncı kitab maraqlıdır. Burada “Riyaziyyatın arxitekturası” adlı
məqalədə N.Burbakinin elmi baxışlarının qısa xülasəsi də verilir. Hazırda bu iş
davam etdirilir. Həmin əsərlərin heç də bütün hissələri keçmiş sovet alimləri
tərəfindən müvəffəqiyyətli hesab edilmədi. Lakin müasir riyaziyyatçıların
əksəriyyəti bu elmin qurulmasında çoxluqlar nəzəriyyəsinə əsalanmağı daha
etibarlı hesab edirlər. Xüsusən N.Burbakinin əsərlərini bu cəhətdən münasib
sayırlar. Buradakı izahatlar tam mənası ilə formallaşdırılmışdır. Odur ki, ciddilik
böyük şübhəyə səbəb olmur. Bu baxımdan isə hazırda bir deyil iki riyaziyyat
vardır: məzmunu dərk edilən və formallaşdırılmış. İkincisi, düsturları heç bir məna
ifadə etməyən, simvolik hesablamalar şəklində yerinə yetirilir. Bu hesablamalardan
məzmunlu hökmlərə gəldikdə isə, onlar xüsusi elmə aiddir ki, buna Hilbert
riyaziyyat adını vermişdir. Lakin, formallaşdırılmış riyaziyyat, riyaziyyatsız heç bir
maraq kəsb etmir. Yalnız riyaziyyat, formallaşdırılmış riyaziyyatın, real aləmin,
eləcə də real insan təcrübəsinin öyrənilməsinə tətbiq edilə bilən hansı düsturlarına,
məzmunlu məna vermək mümkün olduğunu müəyyənləşdirməyə imkan verir.
Beləliklə, insan fəaliyyətinin dörd sahəsi arasındakı qarşılıqlı münasibətləri
araşdırmalıyıq:
1) Real aləmin və burada təcrübənin təsirinin öyrənilməsi; 2) məzmunlu
riyaziyyat; 3) formallaşdırılmış riyaziyyat; 4) riyaziyyat.
Riyazi strukturlar, alınmış nəticələrin real hadisələrə tətbiqini öyrənmək və
onlarla ifadə etmək məqsədi ilə yaradılır və mənimsənilir. Bunun üçün riyaziyyatın
çərçivəsi daxilində, real sistemlərin modelləri yaradılır. Yalnız sonlu modellər, real
obyektlərin sonlu sistemləri arasında adekvat münasibətləri əks edir. Lakin biz
təcrübədə böyük sərbəstliklə sonsuz modellərdən istifadə edirik. Baxmayaraq ki,
bu mahiyyət etibarı ilə həmişə real varlığın qeyri qanuni yerinə yetirilməsidir.
Riyazi strukturların sadə strukturlar materiallarının müşahidəsi və onlar üzərindəki
təcrübələr nəticəsində yaranmasına aid bir çox müfəssəl prosesləri izləyə bilirik:
sonlu nizamlı çoxluqlar və tam müsbət ədədlərin natural sırası. Bu misalların
ikincisi ilə əlaqədar artıq sonsuz strukturla qarşılaşırıq. Riyaziyyatda sonsuzluq
ideyasının zəruriliyini real aləmin sonsuz olması ilə əlaqələndirmək olar. Lakin
_____________Milli Kitabxana_____________
146
buna əsaslanmaq o qədər də inandırıcı deyil. Bunu başa düşmək üçün yalnız sonlu
mürəkkəblikli, sonlu sayda müxtəlif fiziki vəziyyətlərdə tapmaq mümkün olan və
“diskret zamanda” tədricən inkişafdakı dünyada yaşayan canlı orqanizmin dərk
edilməsini təsəvvür edək. Müasir kibernetikada canlı vücudun belə dərk edilməsi
ideyası məntiqi olaraq ziddiyyətə səbəb olmur. Canlı orqanizmin sonsuz sayda
xüsusiyyətlərinin olmasına uyğun olaraq sonsuz natural sıra konsepsiyası yaranır.
Odur ki, təcrübədə natural ədədlərin sonsuz çoxluğuna aid ümumi teoremlərdən
istifadə etmək təbiidir. Belə ümumi teoremlərin sonlu orqanizmin xüsusiyyətlərinə
aid çoxlu sonlu sayda aləmi ilə məzmunsuz qarşılaşması faktına heç vaxt təsadüf
olunmur. Deməli, riyaziyyatın bu və ya digər düsturu həyatı məsələlərlə ziddiyyət
təşkil etmir. Baxdığımız misallar Hilbertin belə bir tezisinin doğruluğunu nümayiş
etdirir: artıq yaranmış riyaziyyatın təcrübəyə tətbiqi nöqteyi nəzərdən onun finit
(başlanğıc) nəticələrinin doğruluğu kifayət qədər məzmunludur. Hilbert mənada
finitlik oblastından kənara çıxan, mühakimələrin köməyi ilə alınan, finit
nəticələrinin məzmunluğu doğruluğu isə, yalnız formallaşdırılmış riyaziyyatın
ziddiyyətsizliyini tələb edir. Bu vəziyyətin sirri çox sadədir. Riyaziyyatın finit
hissəsi, öz-özlüyündə götürüldükdə, məzmunlu həqiqətdir və tamdır: hər bir finit
hökm finit metodlarla təsdiq və ya inkar edilə bilər. Sonsuz riyaziyyatın bütün
təcrübi əhəmiyyəti, onun köməyi ilə finit nəticələrin asanlıqla və tez almağın
mümkünlüyünə gətirilir.
Formallaşdırılmış riyaziyyatın ziddiyyətsizliyi ilə yanaşı onu da deməliyik
ki, finitlikdən hər hansı kənara çıxmaqdan qaçmaq da mümkün deyil. Bütün
maraqlı hallarda formal riyazi hesablamaların ziddiyyətsizliyi haqqındakı hökmlər
düsturlar hesablamalarında sonsuz nəticələr çoxluğuna daxildir. Bu çoxluqda eyni
zamanda “A-dır” və “A deyil” düsturları olmalıdır.
Doğrudur, baxılan ixtiyari hesablama “dilində” yazmaq mümkün olan, bütün
düsturlar çoxluğu yalnız hesabidir. Riyaziyyatda hesabi çoxluğa nisbətən gücü
böyük olan çoxluqlar lazım deyil. Lakin sonsuz hesabi çoxluğa aid məzmunlu
doğru təkliflərin müəyyən edilməsi riyaziyyat üçün xarakterikdir. İndicə deyilən
qanuna əsasən məzmunlu “Riyaziyyatın riyaziyyatı” haqqında danışılır,
Dostları ilə paylaş: |