Microsoft Word safruh. Inama dogru doc
Yüklə 2,84 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “HƏSRƏTLİ”NİN BƏRAƏTİ
_________________Milli Kitabxana ________________
317 madım, Haqqçı oldum — Haqq — Həqiqət deməkdir; Dəmtutan olmadım, ədalətçi oldum — ədalət — Həqiqətdəndir; Bəndə olmadım, gözlü oldum — Həqiqəti görmək üçün; Köksüz olmadım, köklü oldum — Həqiqət — ən dərin kökdür; Güzərançı olmadım, ləyaqətçi oldum — ləyaqət — Həqiqətdəndir; Harın olmadım, halal oldum — halallıq — Həqiqətdəndir... *** ...”Həqiqət” — ərəbcədəki “Həqq”in cəmidir, “Həqiqətlər” deməkdir. Mütləq Həqq — Allahdır. Allah — Mütləq Həqqdir. Ona bir sözlə “Həqq” də demək olar, “Mütləq” də. *** (Sağ olsunlar ərəblər! Özlərini əziyyətə salmaqla, düşünüb hər anlama bir ad tapıblar, türkü düşünmək əziyyətindən qurtarıblar. Onlar olmasaydı, biz hansı sözlərlə danışardıq?!) *** Niyə Həqq aramızda qalmadı, Göyə çəkildi — niyəsini açdım. *** “Göyə çıxmaq”, “Göyə çəkilmək” — “Yox olmaq” anlamındadır. Allahsa — Yox ola bilməz. ***
Biz Onu sevəndə (Həqiqətçi olanda) o yenə gələcək bizim aramıza — Özünün Göylüyüylə. *** “Yaxşıların Göyə qalxması” (Cənnətin Göydə olması)— yanlış düşüncədir; Göy Yerdə bir Yaxşı görəndə enib gəlir, ona hopur. ***
Ona görə də Yaxşılar aramızda yalqızdır. ***
Bəs mən niyə sizin aranızdayam? Görünür, ona görə ki, Həqq deyiləm, Həqqçiyəm. *** Sizi atıb gedə bilmirəm. Hər biriniz ormanda səmimiyyətlə üzümü sürtdüyüm o Ağac kimisiniz mənim üçün. ***
Allahsa — üzünə qıyıb onu sizə sürtməyəndi.
*** Atamız var olsun! 5 Xəzan (VIII ay), 22- il.Atakənd. (5 oktyabr — 2000. Bakı). “HƏSRƏTLİ”NİN BƏRAƏTİ (İçsəs) _________________Milli Kitabxana ________________
318
“Sevilməyə həsrətli” səsimdə mən özümü öymədim, Bəşər içində Həqiqətin durumunu təsvir elədim. ***
“Mən bu cahana sığmazam!” deyən lovğalanmırdı — İnsanın böyüklüyünü anladırdı, özünün bu Böyüklükdən duyduğu, doğrudan da Yerə-Göyə sığmayan fərəhini səsləndirirdi — izhar eləyirdi. ***
(Lovğanın adı Nəsimi deyil, Ağanəzərdir və o, “dünya” deyəndə öz məhləsini nəzərdə tutur). *** Məndən öncə də Həqiqətin taleyi təsvirdə vardı. Mən onu öz mühitim əsasında yenidən işlədim, özümüzün Həqiqətdən hansı şəkillərdə uzaqlaşdığımızı göstərdim. *** Özgə mühitlər əsasındakı təsvirləri adamlar öz mühitlərinə, özlərinin durum və qırımlarına yanlış yansıdırlar (yanlış tətbiq edirlər). ***
Hamı və hər kəs yaxşını özünə yamayır, yamanı özgəyə sıvayır. ***
Hamının təsəvvür və təsvirlərində dünya eyni zamanda həm ağ olur, həm qara; ya ağ olur, ya qara. Bu — “ağlı-qaralı dünya” gerçəyi deyil; bu — həlməşiklik və anlaşılmazlıqdır, həqiqətin yiyəsizliyidir. ***
Ona görə də zaman-zaman kimsə, dünyanı başına götürmüş həlməşik burulğanından (Asif Atanın sözüylə desəm: Dairədən) çıxmalı olur ki, özünün Yerə-Göyə sığmayan Həqiqət fərəhini səsləndirsin. ***
Yoxsa dünya özünün kiçik mənəmlik qaranlığından çıxmaz, Nəsimilərin böyük “mənəmlik” işığının varlığına inamını itirər. (“Qovuşmaz” demək üçün sizə inamımın gücü çatmadı). ***
İnsanlığın gücü və üz ağlığı isə İnamdadır.
*** Atamız var olsun!
XƏBİS HƏQİQƏTÇİ (Haray) _________________Milli Kitabxana ________________
319
Televizor (TQRT) həyatda gözəllik göstərdi bu gün, ailədə gözəllik göstərdi bol-bol. ***
Kövrəlib ağlamaq dərəcəsinə gəldim. Ağlayıb dayandım. Göz yaşımı sildim… ***
Sonra yenə ağladım. Bu dəfə acı-acı, dərin-dərin: axı bunda yalan var. Teletamaşa olduğu üçün yox — həyatdakı bu cür yaşamaların özündə. *** “Onlarda yalan var” yox, onların gözəlliyinin özülü — yalandır; yalan üzərində gözəllik, lap insani münasibət gözəlliyi — “Oğuz yönü”nün “Ailə və Dolanışıq” harayında deyildiyi kimi (Safruh. Oğuz yönü. AzE NPB, B., 1997, s.98). ***
Arvadını sevindirirsən — ona ürəyi istəyəni alırsan; balanı sevirsən, sevindirirsən — onu yaxşı donatırsan, ona “yaxşı yerlərdə” öğrenim-eğitim aldırırsan, onu “yaxşı yerə” ərə verirsən, ona “yaxşı yerdən“ qız alırsan; atanı- ananı sevirsən, urvatlı tutursan — onların müalicəsi üçün dünyanı dolaşırsan… *** Nə gözəl! Nə gözəl! Bəs o yatırı haradan alırsan? Axı biz səni əli qabarlı, alnı tərli görmədik; axı biz səni əli qabarlı, alnı tərli görəndə bəyənmədik, sevmədik; axı sən əllərin qabarana qədər, gözlərinə tər damana qədər işləyəndə yaxınlarına o yaxşılıqları eləyə bilmədin… ***
…Bunu deyirsən — xoşa gəlməyirsən, “dostun ağ günündə qara geyirsən”; adamlar həqiqətsiz də gözəl yaşaya bilirlərsə, sən bu Həqiqəti neyləyirsən? *** Adamlar qonşunun “qızını bəyəndilər”, evinə gəldilər, evini bəyənmədilər, “bəyəndiklərinin” dalınca da daha gəlmədilər. ***
Adamlar qonşunun qızını yox, onun sənətinin sərvətini bəyənmişdilər, onun sənətini sərvət sorağı sanmışdılar; öz qarışqa fəhmləriylə həmişə düz gedən adamlar bu dəfə nədənsə azmışdılar. ***
Qonşumun qızıysa doğrudan da bəyənilməyə layiqdi, hətta bəyənib- bəyənməməyə də layiqdi. *** …Adamlar arvadlarını sevindirmək, balalarına yaxşı tərbiyə və təhsil vermək, ata-analarını ağırlamaq — bir sözlə, nümunəvi yaşamaq, sayılanlardan olmaq istəyirlər. Bunun nəyi pisdir, xəbis Həqiqətçi?! ***
Yüklə 2,84 Mb. Dostları ilə paylaş:
|