Microsoft Word S?M?D vurgun doc
Yüklə 1,59 Mb. Pdf görüntüsü
|
202 O yanda bir dağ ki, dörd yanı dərə, Onun zirvəsində çadır durur tək. Çıxıram döşlərə moş * dərə-dərə, Çadırı oynadır əlində külək. Baxıram heyrətlə "Qırmızı daşa", Üstündə Leninin heykəli vardır. Könül salam verir yara, yoldaşa, Duyub yaşayanlar nə bəxtiyardır! Sakit dərələrə səs sala-sala Açıq pəncərəli qatarlar gedir. Müsafir yolçular boylanır yola, Dağlar gözəlini ziyarət edir. Hər daşın dibində qaynayır narzan, Köpürüb ağarır qabarcıqları, Ə n uzaq yerlərə xəbər aparsan, Karvanlar axışar bu yerə sarı. Unudub bir zaman ellərimizi, Burda nəfəs alıb dincəlirik biz; Təbiblər narzanda çimdirir bizi, Bərkiyir boşalmış sinirlərimiz. Yarın səfəri var bu insanların, Baxışlarda həyat, qollarda qüvvət... Burda təmizləşən qara qanların Gücilə yaranır həyat və sənət! Göylər pərisini görmək əməli Gözümdə qalmışdı çocuqluğumdan... Tanış olmadığım dağlar gözəli Pərişan yuxuma girdiyi zaman Bir gecə, bir yuxu, bir də ikimiz And içib, söz verdik gələcəyə biz... * Meyvə adıdır. 203 1935, avqust ALQIŞ Girib Şah dağının qoynuna sarı Getdikcə gözlərdən uzaqlaşdınız; Qartallı Qafqazın mərd oğulları, O qarlı dağları asan aşdınız. O boz dumanlarda qanad salır quş, Soyuqdan od kimi qızarır üzlər. Deyirlər sizə bir əyləncə olmuş Yuxusuz gecələr, yorğun gündüzlər. O dar keçidlərin qucağında siz Çaldnız ilk dəfə "Budyonnu marşı". Dildə dastan olan tunc iradəniz Nələr vəd eylədi düşmənə qarşı?! Qatır dırnaq salan qayalıqları Bir yeni qüdrətlə yanb keçdinız. Ə ridi hirsindən dağların qarı, Bulaqlar başında yeyib içdiniz. Dönüb qaçmadınz borandan, qardan Var olsun qəhrəman böyüdən ana! Gelir sorağınız manevralardan, Alqış ananıza - Azərbaycana! 1935 204 TƏRANƏ Sevgilim, insanın ömrü gödəkdir, Ömür bir quş kimi uçacaq əldən. Bizə də belə bir gün gələcəkdir, Dünya bu hökmünü vermiş əzəldən. Gəl duraq yanaşı, xəyala varaq, Bizə layla desin suların səsi; Dünyadan xoş keçən bir gün aparaq, Qazancdır gəncliyin hər xoş nəğməsi. Atıl cəbhələrdən, keç cəbhələrdən Ömrünün bu əziz, bu gənc yaşında. Mənim anam kiıni gəl oturma sən Gecələr ağlayan beşik başında. Gözəldır avazın, xoşdur nəfəsin Coşub, tribunadan danışanda sən; Döyünən ürəyin, gurlayan səsin Bizə xəbər versin qərinələrdən... Sevgilim, könlümdən keçənləra bax: Gəl salama çıxaq ellərimizə! Dastanlar yaradaq, dastanlar yazaq, Gələcək duyğusuz deməsin bizə... 1935, 13 oktyabr 205 NATƏVAN "Varımdı sinədə dərdü qəmi-nəhan, ölürəm Fəda olum sənə, gəl eylə imtəhan, ölürəm!" Xurşudbanu Natəvan Üzündə son bahar, ağzında yaşmaq, Sənin gözəlliyin solğun görünür. Gəl yaxın əyləşək, yaxın danışaq, Mənalı gözlərin dolğun görünür... Söylə, şeirlərin can verir nədən? Ağlayır dediyin dərdli qəzəllər. Bir çiçək qopardı hər gəlib gedən, Sənin də payına düşdü xəzəllər... Baxıb qərənfılin solğun rənginə, O şəhla gözlərin incilər tökdü. Bir qadın ruhunun dərinliyinə Hər axşam yeni bir qaranlıq çökdü. Ə zəldən belədir eşqü-məhəbbət, Səni de ağladan sevdamı, nədir? Dərdin tarixlərin dərdidir, əvət! Hicran göz yaşına bir bəhanədir... Aşanda dağları çarın ordusu, ncidin dünyadan, küsdün vətəndən. Bir söylə, şairim! Nə sirdir bu – Könüllər ayrıla bilməyir səndən. Həyata ilk dəfə açıldı gözün Tarixin doğduğu o qara gündə. Oğlunun, qızının dönük ömurü Keçdi ayrılıqda, keçdi sürgündə... Sən söhbət açanda meydən, məzədən O murdar ağzını büzdü şəriət... Dönüb qövr elədi yaran təzədən, Bir zindan kəsildi sənə təbiət. 206 O qəlbə, ilhama sığındıqca sən Qaldırdın qədrini şerin, sənətin. Sən bizim tarixə hədıyyəsisən Ə ziz bir torpağın, bir məmləkətin. Yırtıldı günəşin qara pərdəsi, Qızlar qanad çalır ağ buludlara. Gəzir dodaqlarda şerinin səsi, Oyan! Saçlarını təzədən dara! ndi nə örtü var, nə örtünən var, Nə həyat insanın belində yükdür. Dəyişmiş gördüyün aciz qadınlar, Onların şerefi, qədri böyükdür. Uzündə son bahar, ağzında yaşmaq, Sənin gözəlliyin solğun görünür. Gəl yaxın əyləşək, yaxın danışaq, Mənalı gözlərin dolğun görünür... 1935 207 LEYLA lk təyyarəçi qızımız Leylaya I Bu ad şairlərə çoxdan tanışdır, Bu adla çoxları tutulmuş dərdə... Bəlkə deyiləcək söz qalmamışdır? Doğdu Leylasını bizim günlər də... Füzuli çataraq sıx qaşlarını, Leylinin eşqinə saldı Məcnunu. Axıtdı həsrətlə göz yaşlarını, Bizə xəbər verir tarixlər bunu. Sevişən iki qəlb, duyan iki qəlb Döyünüb çırpındı daş qəfəslərdə... Aşiqin dərdinə "eşq oldu səbəb", Asıldı ortadan qara bir pərdə. Məcnunun bəxtiyar və gənc yaşında Axır qərargahi oldu biyaban. Quşlar yuva saldı onun başında, Leylinin gözündə bulandı ümman. Sanma əfsanədir bu qəmli dastan! Bunda günəş kimi bir həqiqət var... Bunda məhəbbətlə ölən bir insan, Bir könül, bir xəyal, bir də sənət var. II Kamal soyundurdu Leylanı çılpaq, Çıxardı sahilə, ay işığına; Baxdı dönə-dönə, həzzlər alaraq, Açıq bir bədənin yaraşığına. Yüklə 1,59 Mb. Dostları ilə paylaş:
|