Microsoft Word Suleyman Rustam -3 cild doc
Yüklə 2,71 Kb. Pdf görüntüsü
|
_____________Milli Kitabxana________________ 197 Nə gözəldir ilk bahar Dodağında gülüş var. Düzülüb qatar-qatar Durnalar gölə gəldi. Sevin, sevin ey könül, Başında rəngbərəng tül Əlində bir dəstə gül Yar gülə-gülə gəldi. Sevincim həddən aşdı Güldüm gözləri yaşlı. Birdən dilim dolaşdı, Mənimki belə gəldi. L a 1 ə. Var olsun, butün yazan da, yazdıran da! Q ə m ə r. Yazan, Muraddır. Bəs yazdıran kimdir? L a l ə. Yazdıran bax, bu bəxtəvərdir! (Durnanı göstərir.) D u r n a. Buy, gör kağız nə vaxt yazılıb? İndi gərək özü burda olaydı ki... L a 1 ə. Ürəyin suya dönməsin gəlib çıxar. Durna, daha nə yazır? D u r n a. Heç nə. L a l ə. Gizlətmə, hamısını oxu! Yaxşı indi ki, özün oxumursan, ver mən oxuyum. (Məktubu Durnanın əlindən qapır. Durna məktubu geri almağa çalışır.) L a 1 ə (məktubu oxuyur.) Mən gələndə yenə səni Üzü gülər görüm, Durna. O gün olsun saçlarını Öz əlimlə hörüm, Durna! Qoy ürəyim səndə qalsın, Məhəbbətin məndə qalsın. Hicran bizdən gendə qalsın, Qurban sənə ömrüm, Durna! (Məktubu Durnaya qaytarır.) D u r n a və Q ə m ə r. Sağol, Lalə! _____________Milli Kitabxana________________ 198 D u r n a (məktubun gerisini oxuyur). "Kənd təsərrüfatı sərgisində kolxozumuz birinci yeri tutan qabaqcıl kolxozlar cərgəsindədir. Mənə qızıl medal veriblər". Q ə m ə r. Gözümüz aydın! Mən getdim Muradgilə muştuluğa. Qəmər gedir. Kərim və Nisə gəlir. K ə r i m (Durnaya qəzeti göstərir). Hə, qızım, oxumusan? D u r n a. Xeyr, ata! K ə r i m. Deyirəm, gözün aydın! Moskvada ondan yazırlar. Kolxozumuzun üzünü ağardıb. (Qəzeti Durnaya verir.) Bu da onun şəkli. Utanma, bas bağrına. D u r n a (utanır). Ata! K ə r i m. Deyirəm, qoy bir qayıtsın onunla haqq-hesabı çürüdək. Hə, qızım necə oldu? Kim deyən oldu? İudi kim qabaqdadır. Siz, yoxsa biz? D u r n a. Hələlik siz! Amma dediyiniz kimi bu günün sabahı da var. Yarış davam eləyir. K ə r i m. Kimi qorxudursan, eləsin də. D u r n a. Ata, görürsənmi, nəcəfləri, dursunları özündən uzaqlaşdıran kimi işlərini yenidən qura bildin. K ə r i m. Mənə dərs vermə! Mən özüm öz səhvimi düzəltdim. D u r n a. Atacan, bu inadından, mənəm, mənəm deməyindən əl çəkəsən! (Əlindəki məktub yerə düşür.) K ə r i m. O nədir? (Qaldırmaq istəyir. Durna ondan tez tərpənir.) D u r n a. Heç. K ə r i m. Necə yəni heç. Daha niyə gizlədirsən? Ondan kağiz almısan? D u r n a. Bəli, ata almışam. K ə r i m. Nə olar almısan, alda. Yaxşı nə yazır? Yoxsa yenə atana gülür? D u r n a. Xeyr. O qızıl medal alıb. K ə r i m. Oxumuşam. Alsın, nə eybi var ki. Bizim briqada isə Keçici Qızıl Bayraq alıb. Ay Nisə, həyəti başdan-başa çilçıraqban eləyək ki, bir azdan hamı bura tökülüşəcək. Heyf... gərək o da gəlib bizim bu cah- cəlalı görəydi. Qızım, de görüm, daha nə yazır? (Yavaşdan zarafatla). Orda evlənib eləməyib ki? _____________Milli Kitabxana________________ 199 D u r n a. Ata... K ə r i m. Bir sözdür, dedim də. Daha nə yazır? D u r n a. Anama salam yazır. N i s ə (sevincək, Kərimə acıq verir). Mənə salam göndərən sağ olsun! Kişi, mən elə əvvəl gündən sənə deyirdim ki, Murad canlara dəyən oğlandır. Sən deyirdin yox. Min yaşasın mənə moskovski salam göndərən! K ə r i m. Mənə necə, salam yazır? Nisə Durnaya işarəylə bildirir ki, yox desin. D u r n a. Xeyr, yox, yazmır. K ə r i m. Necə, necə?!. Yazmır, yazmasın. Görünür, kağızdakı başqa əhvalatlar mənə salam yazmağa mane olub. Yəqin kağızda yer olmayıb... heç eybi yoxdur. Gəlib görər ki, Kərimgil burda nə möcüzələr yaradıb. N i s ə. Qızım, ona mənim dilimdən yaz ki, ondan ötəri mən də, sən də, atan da yaman darıxırıq. K ə r i m. Arvad, gəl sən mənim dilimdən vəkillik eləmə! Bəlkə, mən darıxmıram. N i s ə. Darıxma kişi, darıxma... Qızım, bir söz yaz ki, bütün kolxozçular onunçün darıxır. D u r n a. Ata, bəs sizdən nə yazım? K ə r i m. Məndən heç nə. (Durna otağa tərəf gedərkən onu saxlayır.) Yox, dayan, qızım... Ona yaz ki, mənə də salam yazsın. D u r n a (gülərək). Ata, sən ki, onu sevmirsən. K ə r i m. Ailəmizdən biri sevir, kifayətdir də! D u r n a. Ata!.. (Utanaraq evə gedir.) N i s ə. Vallah, bu kişinin işindən heç başım çıxmır. Gah deyirsən, düşmənim Muraddır, gah da, deyirsən ki, öz qohum-qardaşım. Sənin felindən heç kəs baş çıxartmaz, heç kəs! K ə r i m. Yaxşı, yaxşı, baş aparma. Nisə bir məsələ məni yaman çaşbaş eləyib, axı. Sən sandıqda, mən şkafda olanda... N i s ə (gülür). Yox, a kişi, mən şkafda, sən sandıqda olanda. K ə r i m. Hə,hə... hərəmiz birində olanda Durnaya eşq dərsi verən Muraddı, yoxsa o Dursun? N i s ə. Əlbəttə Dursun! Onda biz Dursunu kötəkləmədik? K ə r i m. Döyməyinə Dursunu döydük. Ancaq əvvəlcə mənim gözümə Murada oxşayan bir şey dəydi, axı. _____________Milli Kitabxana________________ 200 N i s ə. Dursundu, a kişi, Dursun! Murad qızıl kimi oğlandır. K ə r i m. Mənə Muraddan məruzə eləmə. Onu səndən yaxşı mən tanıyıram. Atası yerində dünya görmüş kişiyəm. Böyük-kiçik saymayıb mənimlə kəll-kəlləyə gəlir. Nə olar? Mən o dikbaşa kim olduğumu bildirərəm! N i s ə. Səhvin var. O dikbaş deyil, mərddir, mərd. Sən istəyirsən ki, Murad da, qohumun Nəcəf və ona oxşayan bir para adamlar kimi sənə yaltaqlansın? Qabağında ikiqat olsun? K ə r i m. Mən elə demirəm. N i s a. Bəs necə deyirsən?! Onu da bil ki, düz adam, təmiz adam dünyasında heç kimin, padşahın da, Allahın da qabağında boyun əyməz. Muradı mən bu sayaq tanıyıram. K ə r i m. Afərin Nisə, afərin!.. Sözlərində həqiqət var. Düz sözə nə deyəsən? N i s ə. Sözün qısası, qızı Murada veririk, ya yox? K ə r i m (gülərək). Yoxsa Moskvadan gələn bürüştə salam saqqızını oğurladı. Qız köçürmək dəm-dəm halvasıdır, məgər? Qoy bir papağımızı qabağımıza qoyub baş sındıraq, görək nə olur. Nisə Kərimin papağını başından qapıb miz üstə qoyur. N i s ə. Buyur, papağını qabağında... Sındır başını görək! Kərim hirslənib cəld ayağa qalxır. N i s ə Utan kişi, heç olmazsa yaşından, Boş-boş sözlər çıxartma öz başından. Bir qızım var, bu ellərin gözəli, Dəyməyibdir əlinə bir yad əli. K ə r i m Deyirsən ki, qızı verək Murada Sən yaxşı ol, mən pis olum arada? Sonra gülüb deməzsən ki, aldatdım, Öz fikrimdən çəkilmərəm bir addım. Yüklə 2,71 Kb. Dostları ilə paylaş:
|