Microsoft Word Suleyman Rustam -3 cild doc
Yüklə 2,71 Kb. Pdf görüntüsü
|
_____________Milli Kitabxana________________ 201 N i s ə Qız mənimsə mən razıyam ürəkdən, Əl çək, kişi, mənəm, mənəm deməkdən. K ə r i m və N i s ə Biz nəçiyik sevişirsə könüllər, Xoşbəxt olsun qoy bu azad nəsillər! Hilal və bir neçə kolxozçu həyətə gəlir. Onlar da Nisəyə və Kərimə qoşulub oynayırlar. H i l a l. Salam, Kərim kişi, arvadla həyətdə yaman meydan açmısan ha. K ə r i m. Salam, Hilal!.. Belə bir gündə oynamayıb bəs havaxt oynayacağıq. H i 1 a 1. Yaxşı, qonaqları qəbul eləməyə hazırsan? Kolxozçular səni təbrikə gələcəklər. K ə r i m. Gəlsinlər, gəlsinlər. H i l a l. Eşitdiyimə görə rayon mərkəzindən və qonşu kolxozlardan da gələnlər olacaq. K ə r i m. Ay arvad, sən get işini, gör! H i l a l. Doğrudur. Bir də gördün, aləm axışıb töküldü bura... sonra... N i s ə. Göz üstə, buyurub gəlsinlər... Bir də, ay Hilal, kimi qorxudursunuz... Bütün el-oba yığışıb gəlsə yenə də süfrəmizdə hamıya duz-çörək tapılar. K ə r i m. Sağ ol, ay arvad! H i 1 a 1. Deyirlər, Murad da bir az əvvəl gəlib çıxıb. N i s ə (şevincək). Nə yaxşı oldu? Lap yerinə düşdü. K ə r i m. Yaxşı, yaxşı, baş aparma. Get işlə məşğul ol! Hilal, buyurun içəri, bir çay içək! H i 1 a 1. Yox, yaxşısı budur. Biz də gedək kəndin kənarında qonaqları pişvaz eləyək. Kolxozçular gedirlər. Kərim və Nisə evə keçirlər. Dursun əlində saz oxuya-oxuya həyətə girir. _____________Milli Kitabxana________________ 202 D u r s u n Sən haralısan haralı, Lalə!? Uca dağların maralı, Lalə! Dursun əlindən yaralı, Lalə! Yaralı, maralı, haralı Lalə! Lalə səsə çıxır. Dursunu görüb əsəbiləşir. L a 1 ə. Yenə həyəti nə götürmüsən başına? D u r s u n. Hava alıram özümçün. L a l ə. Havanı xalqın həyətində niyə alırsan? D u r s u n. Buranın havası döşümə düşür, onunçun. L a 1 ə. Boş-boş danışma, çıx get! Kərim dayı da evdədir. D u r s u n. Lalə, qadası, məni qovursan? L a 1 ə. De görüm, kimi istəyirsən, kimi? D u r s u n (sazı kökləyib çalır və oxuyur). Laləni, Laləni, Nazlı, mazlı baləni, Ürəyımı çaləni, Məni dərdə saləni. Buy, buy, buy Buy,buy,buy.... L a l ə. Ulamağın öz başına düşsün. Sənə rədd olub, get dedim. D u r s u n. Birminci məhəbbətini qovursan?.. Ay qız, imarət tamam- kamal tikilib qurtarıb ey! L a l ə. İmarətin görüm başına uçulsun! (Səs eşidilir.) Dursun, evin doğrudan da yıxıldı. Dədən, nənən gəlir. Lalə otağa kcçir. D u r s u n. Paho, bu heç yaxşı olmadı ki... Yəqin mənimçin elçiliyə gəliblər. Xəlvəti qulaq asaq, görək nə deyirlər, axı? Harda gizlənim, harda? (Çaşbaş olur. Nəhayət, otağın altındakı toyuq hininə girir.) _____________Milli Kitabxana________________ 203 Nəcəflə Şərəf gəlir. Şərəfin qoltuqları hədiyyə ilə doludur: qucağında qarpız, başında böyük bir zənbil var. Onların hay-küyünə Kərim və Nisə həyətə çıxır. K ə r i m. Aha, sizsiniz! N ə c ə f. Əlbəttə, salam-əleyküm, əmioğlu!.. Həmişə şadlıqda olasınız! K ə r i m (könülsüz). Salam! N i s a. Salam, ay Şərəf xala! Ş ə r ə f (qəhqəhə çəkir). Ayıbdır səninçin. Qızın yerindəyəm, mənə xala deyirsən. N i s ə. Necə, mən sənin qızın yerindəyəm? Ş ə r ə f. Bəs necə, bərkə çəkərsən, deyərəm lap nəvən yerindəyəm. Mənciyəz Nəcəfə adaxlı olanda, sənciyəz iki qarın doğub o biri dünyaya göndərmişdin. Halal süd əmmiş şahidlərim var. N i s ə. Boy, başıma xeyir! Barı bu kişilərdən utan! Gedib hinin yanındakı ağac altında otururlar. N ə c ə f. Ay əmioğlu, qohum-qardaş, can-cigər, aramızda niyə kin- küdurət olsun, axı! K ə r i m. Nə kın-küdurət?! Başa düşmürəm. N ə c ə f. Dursun barədə deyirəm də. Onu sənin, mənim düşmənlərimiz gözdən salır. Canınçün canlara dəyən oğlandır. Ağıllı, kamallı. Ş ə r ə f. Bu barədə mənə çəkib. Kiş-kişlər olsun, atasına çəksəydi, heyvərənin biri olacaqdı. N ə c ə f. Arvad, yum! Ş ə r ə f. Deyirsən, deyirəm. Demə, deməyim, desən deyəcəyəm. N ə c ə f. Düzdür! Sənə çəkməsəydi, canım-ciyərim Kərimlə onun üstündə üz-göz olmazdıq. Ş ə r ə f. Başın batsın, belə oğul! Mən Şərəf hara, qapı-qapı təvəqqeyə getdi hara! Dursun hinin gözündən sazın ucuyla Şərəfi vurur. Şərəf qorxudan yerə sərilir. Ş ə r ə f. Vaxsey, məni cin vurdu! N ə c ə f (Şərəfin yanına cumur). Sənə nə oldu, ay arvad?! _____________Milli Kitabxana________________ 204 Ş ə r ə f. Vay... məni cin vurdu! K ə r i m. Cini də cin vurar! Bu saat! Kərim hinin ağzını açır. Dursunu bayıra dartır. Dursunun üst-başı toyuq tüküylə doludur. D u r s u n (bir ağız xoruz kimi banlayır). Boğulmuşdum ki. N ə c ə f. Dursun, ay səni öküz vursun! Şərəf, Özünə gəl, səni vuran, cin deyil, oğlundur. K ə r i m. Ay zatı qırıq! Sən bu hinə haçan, hardan gəlib girdin ki, biz görmədik. D u r s u n. Yeraltı gəlmişəm, Kərim dayı! Ş ə r ə f. Səni görüm hinə yox, qara yerə girəsən belə oğul. D u r s u n. Çox oğul-oğul deyib lovğalanma. Sən imanın, adamı bu sifətdə doğarlar. N ə c ə f. Xamuş! D u r s u n. Nə? Camış? Ş ə r ə f (Nisəyə). Kişi ki, camış dedi, yadima düşdü. Söz vaxtina çəkər, Nəcəfcanı, bir gün elə bax, bu vaxtlar naxır çöldən qayıdanda heyvancigəzim yapışır camışın quyruğundan dart, ha dart! (Nisənin qolunu dartır.) Camış da eləmə tənbəllik bir buynuz ilişdirir balamın ombasına. (Bir yumruq Nisəyə vurur.) Biz dedik uşaq öldü. D u r s u n. Heyf deyiləm. Ş ə r ə f. Sən demə, allahın nəzəri üstündəymiş. Hə, sonra nəzir-niyaz, pir, çıldaq, nə başınızı ağrdım, balamın yeddi canı varmış, ölmədi. D u r s u n. Sən nə danışırsan, itəm, pişiyəm ki, yeddi canım olsun. K ə r i m. Ölsəydi, böyük itki olardı. N ə c ə f. Əlbəttə! N i s ə (istehza ilə). Heç birinizo göz dəyməsin, heyfsiniz, heyf. Ş ə r ə f (hirsli ayağa qalxır). Akişi, düş qabağıma gedək! Görmürsən ki, öz qohumunuz evində yad qızı bizi adam yerinə qoymur. N i s ə. Xeyr, mən elə demədim. K ə r i m. Bir sakit olun, görək Nəcəf nə istəyir? N ə c ə f. Onu deyirəm ki, qohumluq, dostluq xatirinə Dursunu bağışla getsin. Bilirəm, özünü bir qədər yaxşı aparmayıb, neyləyəsən, uşaqdır da. K ə r im. Uşaqdır? Yüklə 2,71 Kb. Dostları ilə paylaş:
|