“Koroğlu”nun şeir dili
103
qurdu” ifadəsindən bəhs edərkən onu “Koroğlu”dakı
“səhra qurdu”
ifadəsi ilə deyil, “qurd dəlilər”, “qurd oğlu”
kimi ifadələr kontekstində araşdırıb. Daha doğrusu, həmin
ifadəyə tam başqa prizmadan yanaşıb: “Müasir baxımdan
qədim dastanlarımızda qeyri-adi görünən obrazlardan biri
qurdla bağlıdır. Qurd, bir tərəfdən, güclü varlıqlar
sistemində mübaliğə kimi işlənmişdir: Yedi (yeni – Ə.T.)
bayırın
qurduna bənzər yigitliyim (yigitlərim – Ə.T.)
(“Dədə Qorqud”); “Ac
qurd kimi düşmən üstə ularam;
Dava günü,
qurd dəlilər, Ballıcaya səfərim var; Bir keçi
qaçıban qurtulsa
qurddan, Baxar buynuzuna, gərgədan
olu;
Çaqqal əniyi qurd olmaz, Yenə qurd oğlu
qurd olu
(“Koroğlu”)...” (Yazıçı dili və ideya-bədii təhlil. Bakı,
1979, səh.29). Yaxud Ə.Əsgər “Koroğlu”dakı “Bəylər, biz
səhra qurduyuq” misrasına qurd mifolegemi baxımından
yanaşaraq geniş bir açıqlama versə də, “Kitab”ın dilindəki
“bayırın qurdu” ifadəsinə münasibət bildirməyib. Müəllif
göstərir: “...Dastan qəhrəmanlarının soyu kimi təqdim
olunur: Bəylər, biz səhra qurduyuq // Quzu tapmaq
adətimiz. Axırıncı fikir nə alim,
nə ideoloq, nə də siyasətçi
tərəfindən deyilib. Bu fikri türk şərəfinin, mənliyinin əzəli
və əbədi müdafiəçisi Koroğlu (mübarək boz qurd) Turan
adlı böyük vətənin coğrafi səciyyəcinə də işarə etməklə
milli aristokratiyaya müraciətlə demişdi: Bəylər, biz səhra
qurduyuq!” (Ə.Əsgər., M.Qıpşaq. Türk savaş sənəti. Bakı,
1996, səh.20). Müəllif haqlıdır. Amma bu da var ki,
“Döyüş babamızdan miras qalıbdır” – deyən də Koroğlu-
dur. Bu cür faktların assosiativliyi
isə istər-istəməz belə bir
fikri reallaşdırır: Koroğlunun babası, dədəsi Bayındır xan,
Qazan xan, Beyrək kimi Oğuz igidləridir, “Dədə Qorqud
kitabı” kimi bir sənət incisini düzüb-qoşanlardır. Onun
Язизхан Танрыверди
104
dədələrinin yaratdığı bu mötəbər abidədə isə nəinki döyüş
sənətinin gen-bol təsvirinə, hətta “səhra qurdu” kimi
ifadələrin ilkin formasına – “bayırın qurdu” birləşməsinə
rast gəlinir. Qeyd edək ki, türk mənşəli “çöl”, “düz”
anlamlı “bayır” və ərəb mənşəli “çöl” anlamlı “səhra”
sinonim isimlərdir. Bu isə onu deməyə əsas verir ki, III
növ təyini söz birləşməsi modelində olan “bayırın qurdu”
və II növ təyini söz birləşməsi modelində olan “səhra
qurdu” sinonim ifadələrdir.
“Kitab”ın dilindəki “quduz qurd” ifadəsi (Quduz
qurtlar evimi dəlir gördüm) “Koroğlu”dakı şeir parça-
larında da müşahidə olunur:qurdumuz quduzdur, dalar,
Qurdumuz quduzdur, dalar,
Şahinimiz
durna ovlar,
Daşa çalsam iki bölər,
Kəskindir qılınclarımız.
Göründüyü kimi, “Koroğlu”nun dilindəki “quduz
qurd” ifadəsi həm formasına, həm də semantikasına görə
fərqlənir: birincisi, “Kitab”ın dilindəki “quduz qurt”
“Koroğlu”nun dilində cümlə formasındadır; ikincisi, inver-
siya ilə işlənib; üçüncüsü, “Kitab”ın dilindəki “quduz
qurt” ifadəsi mənfi emosiyalıdırsa, “Koroğlu”nun şeir
dilində müsbət anlamlıdır, konkret desək, “Kəskindir
qılınclarımız”cümləsinin semantik yükünü qüvvətləndirir.
Burada assosiativ olaraq başqa bir detal da yada düşür:
“Kitab”da Qazan xanın dilindən verilmiş “...Ordumıη
xəbərin bilürmisin, degil, maηa // Qara başım qurban olsun,
qurdım, saηa!..” misralarının semantik yükü “qurd”u tam
müsbət bir obraz kimi səciyyələndirməyə imkan verir.
“Koroğlu”nun şeir dili
105
Deməli, “Koroğlu”nun nəzm hissəsindəki “Qurdumuz
quduzdur, dalar” misrası “Kitab”dan süzülüb gəlib” –
qənaətinə də gəlmək mümkündür.
“Kitab”dakı sözlərin transkripsiyasından bəhs
edərkən (Dədə sözü işığında. Bakı, 2014)
tam əks
qütblərdə dayanan oxunuş formalarını da təhlil süzgə-
cindən keçirmişdirk:
“Anam adın sorar olsaη – Qaba Ağac!
Mənim adım sorarsaη, -
Aruz oğlı Basatdır, - dedi” (Zeynalov-Əlizadə nəşri,
Bakı, 1988);
“Atam adıη sorar olsaη kaba ağac
Anam adın sorar olsaη kağan aslan” (O.Ş.Gökyayın
nəşri, İstanbul, 2000) ...
Bu transkripsiyalardakı qeyri-dəqiqliyi əsaslandır-
maq üçün yeddi arqument gətirmişdik. Burada yalnız
birinci arqumenti eynilə təqdim edirik: “...Drezden nüsxə-
sinin 232-ci səhifəsində ardıcıl işlənmiş cümlələrdə eynilə
təkrar olunan yzılış şəklinin (
١
ت
١
م
) birinci cümlədə
(ardıcıl verilmiş cümlələrdəki sıra nəzərdə tutulur) “atam”,
ikinci cümlədə “anam” (O.Ş.Gökyay, M.Ergin), yaxud
əksinə, birinci cümlədə “anam”, ikinci cümlədə “atam”
(H.Araslı, Zeynalov-Əlizadə) şəklində transkripsiyasını
məqbul hesab etmək olmaz. Çünki Drezden nüsxəsindəki
hər iki yazılış şəkli məhz “atam” kimi oxunur. Dəqiq
desək, hər iki yazılış şəklində ikinci hərfin te (ت) olması
açıq-aydın görünür” (Dədə sözü işığında. Bakı, 2014,
səh.35). Bu tip fikirlərdən birini də məhz “Koroğlu”
eposundakı şeir parçalarının ümumi semantik tutumuna
Язизхан Танрыверди
106
istinadən söyləmək mümkündür. Koroğlunun dilindən
verilmiş iki bəndə diqqət yetirək (bu cür şeirlər filolo-
giyamızda həm də şair Koroğlunun şeirləri
kimi təqdim
olunur):
Adımı soruşsan, bil, Rövşən olu,
Atadan, babadan cinsim Koroğlu;
Mənəm bu yerlərdə bir dəli, dolu,
Gündoğandan ta günbatan mənimdi!
* * *
Koroğlu dediyin bir bəl-bəlidi,
Çənlibeldə dövran quran dəlidi,
Öz adım Rövşəndi, atam Alıdı,
İnan Bolu, mən Koroğlu deyiləm.
Birinci bənddəki “Adımı soruşsan” şərt budaq
cümləsi ilə “Kitab”ın dilindəki “Mənim adım sorarsaη”
cümləsi təkcə formasına yox, həm də semantikasına görə
eyni xətdə birləşir. Bu oxşarlıq
digər cümlə modellərini də
əhatə edir: “Atam adın deirsəη – Qağan Aslan // Mənim
adım sorarsaη, - Aruz oğlı Basatdır..,” (“Kitab”); “Öz
adım Rövşəndi, atam Alıdı” (“Koroğlu”). Bu faktlar,
xüsusən də “Atadan, babadan cinsim Koroğlu” misrasında
kişi (erkək) xəttinin qabardılıması “Kitab”ın Drezden
nüsxəsinin 232-ci səhifəsində ardıcıl işlənmiş cümlələrdə
iki iki dəfə eynilə təkrtarlanmış yazılış şəklinin (
١
ت
١
م
)
məhz “atam” formasında transkripsiyanın düzgün oldu-
ğunu təsdiqləyir. Bütün bunlar isə belə bir həqiqəti
söyləməyə imkan verir: “Koroğlu”nun şeir
dili nəinki