141
Tərcümənin adekvatlığı –
bax, tərcümədə üslubi və məzmun
ekvivalentliliyi.
Tərcümənin aksiologiyası –
bax, tərcümə tənqidi (dəyəri).
Tərcümənin eyniliyi, uyğunluğu –
bu, elə tərcümənin
adekvatlığı deməkdir.
Tərcümənin cəmiyyətdə yayılması
– tərcümənin kommuni-
kasiyaya və mədəni dəyərlər mübadiləsinə qoşulması. Bu tərcümə
prosesinin fərqli aspektlərinin ictimai asılılığı və onların mətndə
proeksiyası kimi başa düşülməlidir.
Tərcümənin dil səviyyəsi
– dil səviyyələrinin tərcümə mət-
nində fonematik (qrafomatik) səviyyədən başlayaraq morfematik,
leksik, sintaqmatik və sintaktik səviyyəyə qədər iyerarxik və funk-
sional prinsipə uyğun olaraq tabe olunmasıdır.
Tərcümənin «erudisiyalı» oxucusu –
bu, elə oxucudur ki, o,
orijinalın əslini yaxşı bilir, orijinal və tərcüməni bir-biri ilə tutuşdu-
ra bilir və orijinal əsasında tərcüməçinin bütün əməliyyatlarına nə-
zarət edə bilir və tərcümə onun üçün metamətndir.
Tərcümənin «erudisiyasız» oxucusu –
tərcümənin oxucu
üçün protomətn kimi mövcudluğu, daha doğrusu, bu elə oxucudur
ki, o yalnız tərcümədən istifadə edə bilir.
Tərcümənin əsas prinsipləri –
1. Tərcümə orijinalın (əslin)
ideya, məna və məzmununu mümkün qədər tam şəkildə ifadə etmə-
lidir. 2.Tərcümə orijinalın bədii-milli özünəməxsusluğunu yarada
bilməlidir. 3. Tərcümədə heç bir dəyişiklik, əlavələr, buraxılmalar,
müəllif sözünün təhrif olunması, əslə xələl gətirilməməlidir. 4.
Bədii tərcümə orijinala estetik cəhətdən bərabər tutulmalıdır. 5.
Tərcümə dili düzgün, aydın, canlı və zəngin olmalıdır. 6. Düzgün
tərcümə hərfi olmaya bilməz. 7. Tərcümədə dürüstlük yaradıcılıqla
uyğunlaşmalı, onu tamamlamalıdır. 8. Əsl tərcümə-istedadın və
yaradıcılığın nəticəsidir.
Tərcüməçinin fəaliyyət strukturu –
tərcüməçi işinin (fəaliy-
yətinin) ardıcıllığı, yaxud digər qruplaşması.
Tərcümənin funksiyası –
reasiyasiya üslubuna uyğun olaraq
tərcümənin aşağıdakı funksiyaları fərqlindirilir: tərcümə təhsil amili
142
kimi (qəbuledici mühitdə orijinal haqqında təsəvvür yaradan əvə-
zedici); tərcümə reseptor göstərici kimi; tərcümə ədəbi savadlılıq
amili kimi; tərcümə müxtəlif ölkələr arasında kommunikasiya amili
kimi (tərcümənin mədəni-ictimai funksiyası); tərcümə qəbuledici
ədəbiyyatın tələblərini nəzərə alan ədəbiyyatlararası münasibətlərin
təzahürü kimi (ədəbi funksiya).
Tərcümənin həddən artıq interpretasiyası –
orijinalın te-
matik və üslubi elementlərinin müvafiq səviyyələrinin arzuolunma-
dan yenidən kodlaşdırılmasıdır ki, o, orijinal üçün səciyyəvi deyil-
dir. Mətnin dərinləşdirilmiş strukturunun onun səthi səviyyəsinə
diqqətsizlik, daha doğrusu, mətnin faktik uyğunluğudur. Həddən ar-
tıq interpretasiyanı tərcümədə dil elementlərinin yüksək dərəcəliliyi
və mövzunun inkişafı xarakterizə edir.
Tərcümə həlli –
tərcümə vahidində sinonimik əvəzləmə
seçimi (adətən, digər dildə).
Tərcümənin inkişaf dəyəri –
tərcüməni ədəbi prosesə qoşan
tərcümə olunmuş mətnin xüsusiyyətlərini özündə birləşdirir. Qəbul
edən ədəbiyyatın kontekstinə görə tərcümə ya ədəbi inkişafı tezləş-
dirə, ya da gecikdirə, yaxud da qəbul edən ədəbiyyatın tələblərini
neytrallaşdıra bilər.
Tərcümənin interfenlər aspektləri –
linqvistika, stilistika,
ədəbiyyatşünaslıq, informasiya nəzəriyyəsi, semiotika, psixologiya,
sosiologiya, frazeologiya kimi elm sahələrini birləşdirir. Dar məna-
da bədii tərcümə nəzəriyyəsi dörd fənnin çarpazlaşmasında – müqa-
yisəli – linqvistika, müqayisəli üslubiyyat, ədəbi komparativistika
nəzəriyyəsi, ədəbiyyat nəzəriyyəsi (tarixi və təsviri poetika) istiqa-
mətindədir.
Tərcümənin interfənlərarası gerçəkləşməsi –
interfənlər-
arası komplekslik dedikdə biz bədii tərcümə nəzəriyyəsi yaradılması
zamanı, onun qohum fənlərin və onun metadilinin (spesifik ter-
minologiya) humanitar və dəqiq elmlərin arada iştirakı nəzərdə tu-
tulur.
143
Tərcümə intuisiyası (fəhmi) –
tərcümə prosesində üslubi va-
sitələri axtarıb tapa bilmək, interpretasiya (şərh) etmə və seçmə ba-
carığı.
Tərcümənin kommunikativ subyekti –
məlumat funksiyası-
nı tərcümədə yerinə yetirən kommunikasiya iştirakçısı (bax, tərcü-
mə).
Tərcümənin konkretləşməsi
– bax, tərcümə mətnində üslubi
interpretasiya(şərh).
Tərcümənin köhnəlməsi –
tərcümənin yaranması və qəbul
edilməsi çərçivələrində ədəbi qaydaların dəyişilməsi. Tərcümənin
köhnəlmə səbəbi- qəbuledən kommunikativ kontekstinin dəyişilmə-
si, dil və üslubun inkişafında dəyişikliklər. Tərcümənin təkrar reali-
zəsinin səbəbi – bu, ədəbi zövqlə bağlı tələbatdır. Yenidən tərcümə
etmək və müvafiq müəllifin üslubuna, poetikasına, ədəbi cərəyan və
s. öz şəxsi münasibətini konkretləşdirmək deməkdir (Bax,
tərcümənin təkrarlanması).
Tərcümənin linqvistikası –
linqvistik metodlar ilə tərcümə
strukturunun dil baxımdan tədqiqi.
Tərcümənin mexanikləşdirilmiş sistemi
– ikidillik (qoşadil-
lilik tərcümə) şəraitində informasiyanın işlənməsidir ki, o tərcümə-
nin mexanikləşdirilmiş sistemi parametrlərində uyğun gəlir və hər
hansı texniki vasitələrlə işlənib hazırlanmasını nəzərdə tutur.
Tərcümənin metadili –
Tərcümə prosesini kifayət qədər tam
təsvir etməyə imkan verən struktur-linqvistik səciyyəli kompleksdir.
Onun nəzəri-linqvistik əsasını generativ qrammatika təşkil edir ki,
onun terminlərlə tərcümə prosesinin qrammatik aspektləri təsvir
olunur və komponent təhlil nəzəriyyəsi bu prosesin bəzi leksik
aspektlərini anlamağa kömək edir. Göstərilən sxem orijinalın dili ilə
tərcümənin dilindəki vahidlər arasında «uyğunluq şəbəkəsi» qur-
mağa imkan verir və tərcümə prosesinin qanunauyğunluqlarını or-
taya çıxarmağa şərait yaradır. Əlavə bax: tərcümə nəzəriyyəsinin
metadil problemi.
Tərcümənin metakommunikativ konteksti –
orijinalın inva-
riant xüsusiyyətlərinin, yaxud tərcümədə modifikasiyanın funksi-
144
onal prinsipi (tərcümənin konfrontasiya – yaradıcı konteksti) həyata
keçirilən invariant reproduksiyanın həyata keçirilməsi. Ədəbi kom-
munikasiyanın ikinci fazası (kommunikasiya daxilində kommu-
nikasiya) orijinal əsərin tərcümədə yeni mətn və reproduktiv – mo-
difikasiya xarakterli kommunikativ kontekstini təqdim edir. Me-
takommunikativ kontekst orijinalı oxucular arasında orijinalla qar-
şılıqlı şəkildə vermə üsulu.
Tərcümənin məna üsulu –
digər, xarici dildə uyğunluğu nə-
zərdə tutan çıxarışda denotatın identifikasiyası, obyektiv olaraq bir
dildən o biri dilə qanunauyğun şəkildə mövcud keçidini nəzərdə
tutur.
Tərcümənin modernləşməsi –
tərcümə edilən mətnin, yaxud
onun hissələrinin tematik və dil işləmələridir ki, onlar orijinalın
ixtiyarında semantik-üslubi qəlibdən çıxır, yaxud mətni qə-
buledənlərin zövq tələbatları ilə müəyyənləşir.
Tərcümənin mükəmməlliyi –
bax: tərcümənin adekvatlığı.
Tərcümənin mürəkkəblikləri –
tərcümə intellektual fəaliy-
yət kimi nəinki özlüyündə mürəkkəbdir, onun mürəkkəbliyi aşağı-
dakılarla dərinləşir: ekstremal, stress situasiyanın qaçılmazlığı; eti-
barlı və praktiki yerinə yetiriləcək tərcümə nəzəriyyəsi və metodo-
logiyasının olmaması; tərcümə təcrübəsinin (lüğət və dərsliklər yal-
nız mütəmadi leksik və qrammatik uyğunluğu əks etdirir ki, bu da
açıq-aydın kifayət etmir) uçot mexanizmi və onun zənginləşməsinin
yoxluğu tərcümənin mürəkkəbliyidir.
Tərcümənin nəticəsinin qiyməti
– qiymətin əsasına funk-
sionallıq, yaxud dinamiklik ekvivalenti qoyula bilər. O tərcümənin
xarakteristikası kimi başa düşülür ki, burada ilkin mətndən gələn
məlumatın məzmunu elə şəkildə verilir ki, sonuncu məlumatın xa-
rici dil alıcısı tərəfindən qavrayışı bütün cəhətlərdə ilkin mətndən
məlumatı alan ünvançının mühüm xüsusiyyətlərinə uyğun olur. Bu-
nunla belə, məlumat mətnində həm semantik, həm də ekspressiv-
üslubi olan bütün informasiyanın qavrayışı nəzərdə tutulur.