Microsoft Word umidlerin izi ile son 10. 02. 2012
Yüklə 1,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
144 Bu dəfə də yalvardı ki, o şeiri yadıva sal, bizə danış. Dedim: Ay Samirə, bizə şeir yaraşır? -Aytəkin, demirəm ki, məhəbbət şeiri danış. Ermənilərin Naxçıvandan qovulması haqqında şeirin nəyi pisdir?! De, heç olmasa sözlə özümüzə təsəlli tapaq. Yadındadı, uşaqlar oxuyurdular ha.... Hava yaman bürküdü, Ermənilər tülküdü. -Sən de görək, nənəvin nehrəmliləri nə deyib? Əslində şeiri tam bilmirdim, bir az da ona görə söhbətdən yayınmaq istəyirdim. Samirə də zarafatından qalmırdı. Hə Aytəkin, de görək,-deyə əl çəkmirdi. Həyatın hələ də dünənki şərəfsizlikdən sonra heç heyi qalmamışdı. Ona baxdım. Gözlərində heç bir məna yox idi. Şeiri deməyimi istəyib istəməməyinə aid heç bir işarə də yox idi. Amma ona təsəllli ola biləcəyini, fikrindən yayınacağını düşünüb şeiri dedim: Baqratın paslı zəngi vuruldu. Andranik qoşunu nizama durdu. Hücuma keçdilər Nehrəm üstünə. Cəmdək töküldü cəmdək üstünə. Yeri ha, yeri ha, köpək Andri, Nehrəmlilər quşu göydən endirir. Andranik qoşunu gəldi Tahar düzünə, Nehrəmlilər ölümü aldı gözünə, Qırdılar, tökdülər, Tahar düzünə. Yeri ha, yeri ha, köpək Andri, Nehrəmlilər quşu göydən endirir. Yavər də topunu durmadan atdı. Andranik qoşunu yan-yana yatdı. Hayına gəlmişdi, huyuna çatdı. Yeri ha, yeri ha, köpək Andri, Nehrəmlilər quşu göydən endirir. 145 Müslüm durub Hacəlinin bağında, Müseyib sağında, Sadıq solunda, Qırır, tökür imamzadə yolunda. Yeri ha, yeri ha, köpək Andri, Nehrəmlilər quşu göydən endirir. Ərəzində Səməd, Nehrəmdə Müslüm, Hücuma keçdilər hamıdan üstün, Andranik qoşunun etdilər təslim. Yeri ha, yeri ha, köpək Andri, Nehrəmlilər quşu göydən endirir. Sona xanım şeiri dedi özündən, Güllə dəysin Andranikin gözündən, Nehrəmlilər dönmədilər sözündən. Yeri ha, yeri ha, köpək Andri, Nehrəmlilər quşu göydən endirir. -Nə yazıb, allah köməyi olsun, qələminə güc versin o Sona xanımın,- deyə Samirə dilləndi. Şeiri deyə-deyə gözucu Həyata baxırdım ki, mimikasından reaksiyasını anlayım. Amma heç nə görə bilmirdim, qız, elə bil, daşa dönmüşdü. Samirənin bu sözünə qeyri-ixtiyari gülümsündü. Niyə gülümsündüyünü mən də başa düşmüşdüm. Axı Sona xanım rəhmətə getmişdi. Nənəmin nənəsi yaşda olan qadın necə hələ də sağ qala bilərdi. Amma heç birimiz bunu onun üzünə vurmadıq. Mən məqsədimə çatdığım üçün bir anlıq sevindim də. Amma nə biləydim ki, elə bu axşam onu da itirəcəyik. Həmin axşam Həyat tualetə getmək üçün qapıçını çağırdı. Bir neçə həftə ərzində yan otaqlarda da girovların azalması hiss olunurdu. Çünki axşamlar yumruq zərbələrindən, inildəyən, qızıl dişləri mismarla çıxarıldığı üçün zarıyan yox idi. Yəqin ki, orda da kişiləri qaytarmış, qadınlara isə əzabı yataqlarında verirdilr. Bunun üçün də qapıçı oturduğu stolda 146 mürgüləmişdi. Onu qapının kiçik deşiyindən görmək olurdu. Həyatın səsindən dik atılan qapıçı qapını açıb onu döyməyə başladı, erməni dilində nəsə deyə-deyə onu söyürdü ağzı, burnu qanamış Həyatdan rus dilində nə istədiyini, nəhayət ki, soruşdu. Həyat da tualetə getmək istədiyini dedi. Söyə-söyə qabağına salıb tualetə apardı. Tualet bizim otağa yaxın idi. Otağımızla tualet arasında cəmi bir otaq var idi. Bir xeyli vaxt keçdi, Həyat hələ də gəlməmişdi. Erməninin qışqırığı, ratsiya ilə kimisə çağırması diqqətimizi çəkdi. O, rəhbərliyə nə barəsindəsə məlumat verirdi. Çox keçmədən məlum oldu ki, Həyat tualetdə gördüyü şüşə parçası ilə venalarını kəsib... Onu çıxaranda o, hələ də çırpınırdı... Həmin gün Həyat da Andranikə qurban kəsilən türklər kimi qurban getdi. Əslində, o intihar etməklə yüksəldi, göylərə qalxdı. Şərəfsizliklərə dözə bilmədi. Deyirlər, şərəfsizlik ağır yükdür, o vaxta qədər ki, onun çiyinlərinə götürməmisən. Onu çiyinlərinə götürdünsə, o, yüngülləşir. Həyat o yükü çiyinlərinə götürmədi, onu yüngülləşdirmədi. O, hər gün ondan zövq alanlara məhrum etdi özünü. Özünü azad etdi. Ondakı iradənin qarşısında baş əyirəm. Hər dəfə yadıma düşəndə girovluqda olan anasının da öldürüləcəyini bilə-bilə bu yolu seçdiyi üçün ona qibtə edirəm. Bunu hər insan bacarmazdı, bu insanlardan biri də mən idim. İntihar etmək üçün bir dəfə imkanım olsa da, bundan yararlanmamışdım. Yəqin ki, qorxmuşdum. İnsanların itirəcəkləri şeylərin dəyəri çox olduqca qorxusu da çoxalır, nəyisə itirmək qorxusu ilə daima hər şeydən tərəddüd edir. Əgər itiriləsi şeyi düşünmədən, qorxusuz yaşayan insan varsa, o, qəhrəman olur. Həyat da belə qəhrəmanlardan oldu. Heç nəyi itirməkdən qorxmadı. Halbuki biz onun anasını nə qədər sevdiyini yaxşı bilirdik. Onun üçün yaşamaq istədiyindən də xəbərdar idik. 147 Biz artıq iki nəfər qaldıq, bu isə o demək idi ki, qarşıda bizi böyük təhlükə gözləyir. Qədim dayının getməsindən 13 gün keçsə də, bizim qaytarılmağımız haqqında heç bir söhbət olmurdu... Amma buna baxmayaraq, mən hələ də lənətə gəlmiş ümidlə yaşayırdım... Ümidsiz ümidlə... Yüklə 1,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|