B i b l i o q r a f i y a
111
zər;
Yasəmən tellərin, nərgiz gözlərin; Bayram oldu, heç bilmi-
rəm neyləyim; Kür qırağının əcəb seyrəngahı var; Səhər-səhər
həsrət ilən gəzirdim; Hər yetən gözələ gözəl demənəm; Bənəfşə
qoxulu yardan ayrılan; Qaynar gözlərindən, şux baxışından; Həq-
dir, gözəl çoxdur cahan içində; Bir belə cavanın əqli kəm olsa;
Bir ala gözlünün, sərvi-rəvanın; Bir ayna qabaqlı, tər sinəli yar;
Ala gözlü, sərv boylu dilbərim; Nə gözəldir bu cavanın camalı;
Ey yanağı lalə kimi al gözəl; Yenə səni gördüm, bağrım oxlandı;
Xubların yasəmən qoxulu zülfü; Ay ağalar, sizə bir ərz eyləyim;
Tamam gözəllərdən səni baş bildim;
Bir-birinə həmdəm iki
novcavan; Əyibdir qəddimi, dəlib bağrımı; Yenə qəhri keçib
xublar şahinin.
Təcnislər: Gözlərin cəlladdır, baxışın yağı; Gözəl
boylu, gözəl xoylu, gözəl yar; Ey günəş camallım, sən nə gözəl-
sən.
Qəzəllər: Hər kimin cananı kim, bir əhli-irfan olmaya;
Vidadidən gələn kağız məni fəxrəndəhal etdi; Salmaq nəzərindən
məni cananə düşərmi?; Kim ki, sevdayi-səri-zülfi-pərişanə düşər;
Ey güli-xəndan, fəraqından sənin qan ağlaram; Mehribanlıq gör-
məyib bir məhliqadan küsmüşəm; Ey Vidadi, gərdişi-dövrani-
kəcrəftarə bax!; Hər gedən gəlmiş, mənim ol qəmgüsarım gəlmə-
miş; Aydın olsun gözlərim kim, gəldi yarın kağızı; Yazıb bir
namə göz yaşilə ol dildarə göndərdim; Çıxıb başmaq seyrinə,
edib seyri-çəmən gəldim; Əzəldən biz də bir şəkər ləbi sevdik,
sevənlər tək.
Müxəmməslər: Nə xoşdur baş qoymaq bir gülənda-
mın qucağında; Bilmənəm məndən
neçin ol sevgili canan küsüb;
Bərq vurub gün tək çıxar ol hüri peykər hər sabah; Ey gül, sənə
yoxdur bu nəzakətdə qərinə; Dilbər, nə deyim sən kimi canan ələ
düşməz; Ah...bir sərxoş nigarın dağı öldürdü məni; Aldı canım
naz ilə ol gözləri şəhla pəri; Ey səba, yarə de kim, avarə gördüm
Vaqifi; Çün bizim şalvarımız əlavü hək əfzəl gərək; Qış günü
çünki dönər şol cənnətül-məvayə kürk; Dəhridə oldu mənə dilda-
rü dilbər bir tüfəng; Ey pərisima, sənin didarının müştaqiyəm; Bir
gözəl qamətli yari-lalərəngi sevmişəm; Mən cahan mülkündə,
mütləq doğru halət görmədim; Mən özüm çox kuzəgarı kimyagər
eylədim; Mərhəba, sən bizə, ey türfə cavan, xoş gəldin!; Dərdin
öldürdü məni, ey növcəvanım, gələ gör; Valinin çeşmi çırağı, vəh
nə türfə can imiş; Bəh, bu bağın nə əcəb sərvi dilaraları var; Naz
M o l l a P ə n a h V a q i f
112
ilə ta ol büti-ziba kəlisadan çıxar; Verdi ağa mənə bir çuxa ki,
min
donə dəyər; Üzündən ol günəş rüxsar ta məcər çəkib durmuş.
Müstəzadlar: Yarım nə gözəl geyinib, əlvan bəzənibdir; Ya
rəbbi, bu şəhrə, o üzü mah gələydi; Ey zülfü siyəh, sinəsi əbyəz,
güzü alə; Sən qönçə kimi hər bir edən dəmdə yaşınmaq; Bir
nimtənə kim, ta ola zərbəftü inikutər.
Müəşşərlər: Ey büti-tutizə-
ban, gəl ki, məqalın istərəm; Ey rəngi-rüxi-alına heyran gülü lalə;
Nagahan bir dərdə düşdün olmadı dərman, Cavad; Vidadi ilə
müşairə (deyişmələr) [S.399-491].
1995
29. Müctəhidzadə, M. Riyazül-aşiqin /M.Müctəhidzadə;
red. V.Quliyev; elmi red. C.V.Qəhrəmanov; əsəri əski əlifbadan
transliterasiya edən, çapa hazırlayan və ön sözün müəllifi
Ə.Bağırov.- Bakı: Azərbaycan, 1995.- 248 s.
Kitabın içindəkilərdən: Molla Pənah Vaqif. Ey büti-tuti-
zəban, gəl kim məqalın istərəm; Gəl ki, açılmış bu gün eyşi-
nişatın vaxtıdır; Rahi-eşqində sənin mən canü sərdən keçmişəm;
Mən sənin bir aşiqi-biixtiyarın olmuşam; Çünki müştaq olmuşam
sən sərvi-siməndamə mən; Ta gəlir gah-gah mənə badi-səbadan
kağızın; Göstəribdir bilmirəm
ləlin nə ləzzət könlümə; Çün
muradi xatirimdir ləli-ləbdən sudi-eşq; Ey rəngi-ruxi-əlinə heyran
gülü lalə: [müəşşərat]; Mən cahan mülkündə mütləq doğru halət
görmədim: [müxəmməs]; Tiflisin və valiyi-Tiflisin mədhində;
Naz ilə ta ol büti-ziba kəlisadan çıxar; Üzündən ol günəş rüxsarə
kim məcar çəkib durmuş; Aldı canım naz ilə bir gözləri şəhla
pəri; Ey mahşərif, mehri-vəfalar gətiribsən: [müxəmməs]; Baş
açdıqda əgər olsa bil dilbər; Həmtənə barəsində inşad etdiyi
müstəzad.- S.14-25.
1999
30. Min beş yüz ilin Oğuz şeiri: antologiya: [2 kitabda:
latın qrafikası ilə] /tərt. ed. və ön sözün müəl. Anar; kitabın
layihəsi, dizaynı və çapa haz. N.İbrahimov; [red. A.Bağırov,
N.Əliyev; rəss. Z.Əliyev].- Bakı: Azərbaycan, 1999.- Kitab 1.-
911, [2] s.
B i b l i o q r a f i y a
113
Kitabın içindəkindən: Molla Pənah Vaqif. Qoşmalar:
“Bir zaman havada qanaq saxlayın...; Xublar arığından yarımaq
olmaz...; Xumar gözlərini sevəndən bəri...; Xeyli vaxtdır
ayrılmışıq yar ilən...; Duruban eşqilə güzar eylədim; Boyun
surahıdır, bədənin büllur; Bulud zülflü, ay qabaqlı gözəlin; Bir
əndamı nəsrin, dodağı qönçə; Sevdiyim, ləblərin yaquta bənzər;
Bayram oldu,
heç bilmirəm neyləyim; Kür qırağının əcəb
seyrangahı var; Səhər-səhər həsrət ilən gəzirdim; Hər yetən
gözələ gözəl demərəm; Ala gözlü, sərv boylu dilbərim; Bir-birinə
həmdəm iki növcavan.
Qəzəllər: Kim ki, sevdayi-səri-zülfü-
pərişanə düşər; Mehribanlıq görməyib bir məhliqadən küsmüşəm;
Ey Vidadi, gərdişi-devrani-kəcrəftarə bax!.
Müstəzad: Sən qönçə
kimi hər bir edən dəmdə yaşınmaq.
Müxəmməs: Mən cahan
mülkündə, mütləq, doğru halət görmədim.
Vaqif ilə Vadadinin
deyişməsi.- S.299-314.
2005
31. Azərbaycan klassik ədəbiyyatından seçmələr:
3
cilddə.- Təkrar nəşr.- Bakı: Şərq-Qərb, 2005.- C.3: XVII-XVIII
əsrlər Azərbaycan şeri /tərt. ed. C.Qəhrəmanov; red. A.Dadaşza-
də.- 456 s.
Kitabın içindəkilərdən: Molla Pənah Vaqif.
Qoşmalar: O,
şux qəmzələrin, xəncər kirpiyin; Xublar arığından yarımaq
olmaz; Xeyli vaxtdır ayrılmışıq yar ilən; Duruban eşqilə güzar
eylədim; Siyahtel görmədim Kür qırağında; Bu gün bir əcayib
gözəl sevmişəm; Bir üzü gül, rəngi lalə, zülfü tər; Bir
gözəl ki,
şirin ola binadan; Doldu dimağıma zülfün ənbəri; Bir xəlvət yer
ola,əğyar olmaya; Sərasər bir yerə yığılsa xublar; Dəhanın
sədəfdir, dişlərin inci; Badi-səba, bir xəbər ver könlümə; Boyun
surahıdır, bədənin büllur; Bu necə zülmdür mənə eylərsən;
Açıqbaşda əgər olsa bir dilbər; Bulud zülflü, ay qabaqlı gözəlin;
Bivəfasan, səndən üz döndərmişəm; Bir əndamı nəsrin, dodağı
qönçə; Ey cavan qız, məndən belə gəzmə gen; Çox zamandır
yarın həsrətindəyəm; Ey mələk xoylu, ey tuba boylu yar; Bədənin
sərasər gül xərmənidir; Onun üçün uymaz qeyriyə könlüm;
M o l l a P ə n a h V a q i f
114
Səfalar gətirib, təşrif buyurdun; Namə, gedər olsan yarın kuyinə;
Bir
fitnə fellinin, üzü xallının; Ey kirpiyi xəncər, qaşı zülfüqar;
Öyünməsin kimsə, gözələm, deyib; Məni qərq eylədin qəm
dəryasına; Siyah zülfün qəddin ilən bərabər; Oğrun baxa-baxa, ey
çeşmi nərgis; Bir bəyaz gərdənli, mərmər sinəli; Ay kənarı
qabağında qıy kimi; Ey şahı xubların, şuxu dilbərin; Bir zaman
havada qanad saxlayın; Göz qaldı yollarda, can intizarda; Yay qaş
bucağında, al yanaq üstə; Ey maral baxışlı, sona sığallı; Mən sənə
olmuşam didar aşiqi; Ey Kəbəm, Kərbəlam, Məkkəm, Mədinəm;
Xublarda kı, zövqü səfa deyirlər; Sevdiyim, ləblərin yaquta
bənzər; Yasəmən tellərin, nərgiz gözlərin; Bayram oldu, heç
bilmirəm neyləyim; Kür qırağının əcəb seyrəngahı var; Səhər-
səhər həsrət ilən gəzirdim; Hər yetən gözələ gözəl demənəm;
Bənəfşə qoxulu yardan ayrılan; Qaynar gözlərindən, şux
baxışından; Həqdir, gözəl çoxdur cahan içində; Bir belə cavanın
əqli kəm olsa; Bir ala gözlünün, sərvi-rəvanın; Bir ayna qabaqlı,
tər sinəli yar; Ala gözlü, sərv boylu dilbərim; Nə gözəldir bu
cavanın camalı; Ey yanağı lalə kimi al gözəl; Yenə səni gördüm,
bağrım oxlandı; Xubların yasəmən qoxulu zülfü; Ay ağalar, sizə
bir ərz eyləyim; Tamam gözəllərdən səni baş bildim; Bir-birinə
həmdəm iki novcavan; Əyibdir qəddimi, dəlib bağrımı; Yenə
qəhri keçib xublar şahinin.
Təcnislər: Gözlərin cəlladdır, baxışın
yağı; Gözəl boylu, gözəl xoylu, gözəl yar; Ey günəş camallım,
sən nə gözəlsən.
Qəzəllər: Hər kimin cananı kim,
bir əhli-irfan
olmaya; Vidadidən gələn kağız məni fəxrəndəhal etdi; Salmaq
nəzərindən məni cananə düşərmi?; Kim ki, sevdayi-səri-zülfi-
pərişanə düşər; Ey güli-xəndan, fəraqından sənin qan ağlaram;
Mehribanlıq görməyib bir məhliqadan küsmüşəm; Ey Vidadi,
gərdişi-dövrani-kəcrəftarə bax!; Hər gedən gəlmiş, mənim ol
qəmgüsarım gəlməmiş; Aydın olsun gözlərim kim, gəldi yarın
kağızı; Yazıb bir namə göz yaşilə ol dildarə göndərdim; Çıxıb
başmaq seyrinə, edib seyri-çəmən gəldim; Əzəldən biz də bir
şəkər ləbi sevdik, sevənlər tək.
Müxəmməslər: Nə xoşdur baş
qoymaq bir güləndamın qucağında; Bilmənəm məndən neçin ol
sevgili canan küsüb; Bərq vurub gün tək çıxar ol hüri peykər hər