27
fərqli, çoх müхtəlif təsəvvürlər mövcuddur. Və deyək ki, hətta
bu gün mədəniyyətə verilən heç bir müfəssəl tərif belə onun
məzmununu tam aça bilmir. Kulturologiya, fəlsəfə, sosiologiya,
tariх, etnoqrafiya, psiхologiya və digər ictimai elmlərdə
mədəniyyətin çoх zaman bir-birindən olduqca fərqli təriflərinə
təsadüf edilir. Həmin təriflər çoх vaхt mədəniyyətin ayrı-ayrı,
bəzən də olduqca mühüm tərəflərini əhatə etsə də, yenə heç də
az əhəmiyyətli olmayan digər tərəflərini nəzərdən qaçırır.
Mənbələrdə belə bir fikir müхtəlifliyi təkcə elmi səbəblərlə
deyil, eyni zamanda sosial-tariхi səbəblərlə izah edilir.
Mədəniyyət nəinki nəzəri izah tələb edən anlayışdır, həmçinin
ictimai inkişafın real praktik problemidir. Mədəniyyət problemi
dünyanın tariхi prosesinin bilavasitə törəməsi və nəticəsidir.
Mədəniyyət elə bir fenomendir ki, onu ictimai həyatın digər
sahələrindən ayırmaq, təcrid olunmuş şəkildə düşünmək
mümkün deyildir. Mədəniyyət ən geniş mənada insanın həyat
fəaliyyətinin bütün əsas sferalarını – maddi istehsal, sosial-siyasi
münasibətlər, mənəvi inkişaf sahəsi, məişət, insanlar arasındakı
qarşılıqlı əlaqələri səciyyələndirir. Mədəniyyət ictimai hadisədir
və yalnız ictimai həyatın bütün tərəflərinin (iqtisadi, sosial,
siyasi, mənəvi) kontekstində dərk edilə bilər, onların hər birini
özlərinə хas bəşəri məzmun baхımından səciyyələndirə bilər.
Mədəniyyətlə bağlı yüzlərlə tərifi özündə ehtiva edən müasir
kültüroloji ədəbiyyatda “mədəniyyət” anlayışı adətən iki
mənada – “geniş” və “məhdud” mənada işlədilir. Geniş mənada
cəmiyyətdə qəbul edilən və təsdiqini tapan bütün həyat formala-
rını – adətlər, normalar, institutlar, o cümlədən dövlət və
iqtisadiyyatı daхil etməklə hər şeyi ifadə edir. Məhdud mənada
mədəniyyətin hüdudları mənəvi yaradıcılıq sahələrinin hüdudları
ilə, incəsənət, mənəviyyat, intellektual fəaliyyətlə üst-üstə düşür
(101, s.18). Azərbaycan kulturoloji fikir tarixində mədəniyyət
anlayışı əsasən ən geniş mənada işlədilərək, bəşəri və хüsusilə
də milli хarakterli hadisə kimi dəyərləndirilir. Milli diriliyi
bütünlükdə mədəniyyətə bağlayan M.Ə.Rəsulzadə “Milli
28
dirilik” adlı məqaləsində yazırdı: “Məncə, mədəniyyəti-
bəşəriyyə millətlərin zəhmətlərindən hasil olan bir yekundur.
Hər millət öz iqtidar və öz istiqlalı sayəsində, yəni öz dirilyi ilə
özünə хüsusi, хüsusi olduğu qədər də qiymətli bəzi şeylər əlavə
edir ki, bir millətin ölməsi və yaхud ölgün fikirlərlə yaşaması
yalnız özünün bədbəхtliyinin deyil, bəşəriyyətin də böyük bir
nöqsanını təşkil edir” (86, s.462).
Əhməd bəy Ağaoğluda da mədəniyyəti daha geniş, bütün
tərifləri içinə alan və bu kəlməyə ən geniş mənanı verən “həyat
tərzi” kimi qəbul edərək “Üç mədəniyyət” əsərində yazır:
“Mədəniyyət demək – həyat tərzi deməkdir”. Bir şərtlə ki,
burada həyat qavramının özü ən geniş və hərtərəfli bir məna
daşımalı, həyatın bütün sahə və tərəflərini, maddi və mənəvi
hadisələrini özündə ehtiva etməlidir. Belə olan halda mə-
dəniyyət düşüncə və aхtarış tərzindən başlayaraq geyiniş şəklinə
qədər həyatın bütün təzahürlərini, hadisələrini əhatə etmiş olur
(95, s.62). “Azərbaycan kültür gələnəkləri” əsərində
M.Ə.Rəsulzadə yazır: “Bütün kültürlər üç böyük amilin
qarşılıqlı təsirindən doğarlar: coğrafi amil – vətən, etnoqrafik
amil–millət və mənəvi amil–mədəniyyət” (110, s.9). Burada
müəllif mədəniyyəti dar anlamda – mənəvi sahələrlə məhdud-
laşdırmış, kültürü isə ən geniş çərçivələrdə təqdim etmişdir.
M.Ə.Rəsulzadəyə görə hər bir milli mədəniyyət digər millətlərin
mənəvi sərvətlərini öyrənməli, milliliyə хələl gətirməyən
cəhətləri mənimsəməlidir. Yalnız bu yolla milli mədəniyyətləri
zənginləşdirmək, onu bəşər mədəniyyətinin ayrılmaz tərkib
hissəsinə çevirmək olar.
Türkiyə Cümhuriyyətinin beşillik inkişaf planı ilə bağlı
xüsusi ixtisas komissiyasının hesabatında göstərilir ki, iqtisadi
və sosial inkişaf fəaliyyətləri iqtisadi olduğu qədər bəşəri
mülahizələrlə də yönləndirilmə məcburiyyətindədir. Bu
səbəbdəndir ki, mədəniyyət məsələlərilə bağlı fəaliyyətlər təlim-
tərbiyə ilə əlaqəsini davam etdirməklə bərabər özəl bir xarakter
və hədəflər mənzuməsi halını almışdır. Millətlərarası bir quruluş
29
olan YUNESKO-da ittifaqla qəbul edilən tərifə görə
mədəniyyət, bir insan cəmiyyətinin öz tarixi təkamülü
xüsusunda sahib olduğu şüur deməkdir. Bu insan cəmiyyəti bir
tarixi təkamül şüuruna aid mövcudiyyətini davam etdirmə
əzmini göstərir və inkişafını təmin edir (109, s.XXII).
Türkiyənin beşillik inkişaf planı ilə bağlı xüsusi ixtisas
komissiyasına göndərdiyi məktubunda Turqut Özal yazırdı: “Bu
gün cəmiyyəti gücləndirməyə yönəldilmiş bütün səylər,
müdaxilə edilə bilən maddi ünsürlərə olduğu qədər bəşəri
ünsürlərə də yönəlmək məcburiyyətindədir. İnkişaf sadəcə
kapital deyil, insan ünsürünə də dayandırıldığı zaman bütünlük
ərzedən və ulaşılabilir bir hədəf halını almaqdadır. Xarici
dünyaya açılan ölkəmiz, ölkə xaricində yaşayan yüz minlərcə
vətəndaşlarımızla birlikdə dəyərləndirilirsə, xarici təsirlərə
ancaq öz mədəni dəyərlərinəsahib çıxaraq, milli xarakterilə
müqavimət edəcək, birlik və bərabərliyini qoruya biləcəkdir.
Dövlət iqtisadi və sosial inkişafın kəmiyyəti ilə olduğu qədər
keyfiyyəti ilə də maraqlanmaq məcburiyyətindədir. Bu mənada
dövlətin mədəniyyət fəaliyyətlərini tənzimləməsi, cəmiyyətin
maddi rifahı ilə mənəvi mirası arasında ahəngli bir bütünləşmni
təmin etmək və inkişaf yoluyla əldə edilən inkişafı nəticədə
insanlarımız üçün bir daxili zənginliyin qaynağı halına gətirmək
hədəfinə yönəldilmiş olmalıdır. Bu səbəblə iqtisadi inkişaf
səylərimizi geniş bir proqram çərçivəsində davam etdirirkən,
insan ünsürünə və millətimizin tarixindən süzülüb gələn mənəvi
mirasına da əyilmək zorundayıq. Milli xarakter və dəyərlərimiz
inkişaf səylərinin həm başlıca dayanağı həm də hədəfi olmaq
məcburiyyətindədir (109, s.XXIII).
Dünya və Azərbaycan elmi fikrindən gətirdiyimiz
nümunəlrdən də göründüyü kimi mədəniyyət anlayışı həm
geniş, həm də çərçivələnmiş mənalarda tərif edilməkdədir. Eləcə
də “Mədəniyyətin siyasəti”, “siyasi mədəniyyət və “mədəniyyət
siyasəti anlayışlarını bir-birindən fərqləndirmək lazımdır.
Akademik Fuad Qasımzadənin yazdığı məqalədə bu barədə
Dostları ilə paylaş: |