51
təminatı problemindən bəhs edərkən isə vurğulanmalıdır ki,
müstəqil Azərbaycan Respublikası ümumbəşəri dəyərləri
prioritet qəbul edərək, demokratik, dünyəvi və hüquqi dövlət
qurmaq yolunu seçmişdir. Həmin yol həm ölkənin dünya
birliyinə sivil inteqrasiyasının, həm də həyat fəaliyyətinin bütün
sahələrinin normal işləməsinin başlıca şərti olan qanunun
aliliyinin təsdiqi və ona riayət olunması prinsipini nəzərdə tutur.
Cəmiyyətimiz bütövlükdə mədəni həyatın və ayrı-ayrılıqda onun
hər bir mərhələsinin – mədəni dəyərlərin yaradılması, qorunub
saxlanması, yayılması və mənimsənilməsi (qəbul edilməsi)
prosseslərinin tənzimlənməsində komanda – sərəncamçılıq
metodlarının yolverilməzliyi barədə razılığa nail olmuşdur. O,
mədəniyyətin müxtəlif növ – maddi, maliyyə, kadr və
informasiya resurslarından istifadə etməklə və yalnız diqqətlə
düşünülmüş, yaxşı hazırlanmış və müasir tələblərə cavab verən
qanunvericilik vasitəsilə idarə olunmasını qəbul etmişdir. Bu
səbəbdən, mədəniyyət siyasətinin həyata keçirilməsinin ən əsas
vasitələrindən biri olan hüquqi cəhətdən mükəmməl qanunların
hazırlanması, qəbul edilməsi və tətbiq olunması müstəsna
əhəmiyyət kəsb edir.
Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının “Qanunvericilik
təşəbbüsü hüququ” haqqında 96-cı maddəsinə, həmçinin
Azərbaycan Respublikası Milli Məclisinin daxili Nizamna
-
məsinin “Milli Məclisin daimi komissiyalarında qanun və qərar
layihələrinin hazırlanması və baxılması Qaydaları”nın 15-ci
maddəsinə uyğun olaraq, qanun layihələri və digər məsələləri
Milli Məclisin müzakirəsinə çıxarmaq hüququ Milli Məclisin
deputatlarına, ölkə Prezidentinə, Ali Məhkəməyə və Naxçıvan
Muxtar Respublikasının Ali Məclisinə məxsusdur. Özü də ölkə
Prezidentinin, Ali Məhkəmənin və NMR Ali Məclisinin
qanunvericilik təşəbbüsü qaydasında Milli Məclisin müza
-
kirəsinə təqdim etdikləri qanun layihələri olduğu kimi
müzakirəyə çıxarılır və səsə qoyulur. Belə qanun layihələrinə
dəyişikliklər qanunvericilik təşəbbüsü hüququndan istifadə edən
52
orqanın razılığı ilə edilir. Fiziki və hüquqi şəxslərə, o cümlədən
Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinə
gəldikdə isə onların hamısının bu və ya digər qanunun hazırlan-
ması və qəbul edilməsinin, yaxud hazırda qüvvədə olan
qanunlara əlavələr edilməsinin zəruriliyini əsaslandırmaq
məqsədilə Milli Məclisin müvafiq daimi komissiyasına (cəmi 11
belə komissiya mövcuddur) müraciət etmək hüququ vardır.
Onlar həmçinin qanun layihəsinin ilkin, qaralama variantını
təqdim edə bilərlər. Dəlillər inandırıcı olduğu halda müvafiq
komissiyanın, mədəniyyətlə bağlı isə mədəniyyət məsələləri
üzrə daimi komissiyanın üzvü olan deputatlar öz iclaslarında
konkret qanun layihəsinin hazırlanması barədə qərar qəbul
edirlər. Sonra komissiya qanun layihəsi üzərində bilavasitə
işləmək üçün xüsusi işçi qrupu yaradır və ölkənin həmin sahədə
ən yaxşı mütəxəssislərini o qrupa dəvət edir. Əgər qanun bir
neçə daimi komissiya tərəfindən hazırlanırsa, o zaman ümumi
işçi qrupu da yaradıla bilər. Sonrakı mərhələ digər ölkələrin
müvafiq qanunlarını axtarıb tapmaqdan, hazırlanan qanunun
ölkə daxilində nizamlamalı olduğu sahədə işlərin vəziyyətini,
mövcud problemləri və nöqsanları diqqətlə öyrənməkdən
ibarətdir. Hər bir qanun hazırlanarkən, həmçinin hökmən
müvafiq beynəlxalq konvensiyalar nəzərə alınır. Nümunə üçün
deyək ki, təkcə Azərbaycan Respublikasının birinci çağırış
(1995-2000) Milli Məclisinin mədəniyyət sahəsilə bağlı
qanunvericilik fəaliyyəti xeyli intensiv olmuşdur. Bu müddət
ərzində mədəniyyət sahəsində 15 əsas qanun qəbul edilmişdir.
Müstəqillik elan edildikdən sonra mədəniyyət sahəsində
bütövlükdə 19 qanun qəbul olunmuşdur: Latın qrafikalı
Azərbaycan əlifbasının bərpa edilməsi haqqında (25 dekabr
1991-ci il); Kütləvi informasiya vasitələri haqqında (21 iyul
1992-ci il); Azərbaycan Respublikasının Müəlliflik Hüquqları
Agentliyi haqqında (10 sentyabr 1993-cü il);
“AZƏRKİNOVİDEO” istehsalat Birliyi haqqında (13 dekabr
1993-cü il); Müəlliflik hüququ və əlaqəli hüquqlar haqqında (5
53
iyun 1996-cı il); Reklam haqqında (3 oktyabr 1997-ci il);
Mədəniyyət haqqında Qanun (6 fevral 1998-ci il); Tarix və
mədəniyyət abidələrinin qorunması haqqında (10 aprel 1998-ci
il); Qrantlar haqqında (17 aprel 1998-ci il); İnformasiya azadlığı
haqqında (19 iyun 1998-ci il); Kinematoqrafiya haqqında (3 iyul
1998-ci il); Memarlıq fəaliyyəti haqqında (3 iyul 1998-ci il);
Kitabxana işi haqqında (20 dekabr 1998-ci il); Turizm haqqında
(4 iyun 1999-cu il); Şəhərsalmanın əsasları haqqında (11 iyun
1999-cu il); Milli Arxiv Fondu haqqında (22 iyun 1999-cu il);
Kütləvi informasiya vasitələri haqqında (8 fevral 2000-ci il);
Muzeylər haqqında (24 mart 2000-ci il); Nəşriyyat işi haqqında
(30 may 2000-ci il).
“Mədəniyyət haqqında Qanun” kimi bütövlükdə mədəniyyət
sahəsini tənzimləyən qanunda, hər şeydən əvvəl, dövlət
siyasətinin prinsipləri, məqsədləri və vəzifələri ifadə olunmuş,
həmin sahədə mərkəzi (dövlət) və yerli (bələdiyyələr) icra
hakimiyyəti orqanlarının səlahiyyətləri müəyyən edilmişdir. Bu
qanunla hər bir şəxsin yaradıcılıq hüquqları və azadlıqları,
beynəlxalq əlaqələrin və əməkdaşlığın inkişafı, habelə
mədəniyyət sahəsində dövlətin antiinhisar siyasəti, milli
özünəməxsusluğun, o cümlədən həm Azərbaycan xalqının, həm
də tarixən Azərbaycan Respublikasında yaşayan etnik qrupların
mədəni irsinin qorunub saxlanması və inkişaf etdirilməsi,
mədəniyyət fəaliyyətilə məşğul olan ictimai birliklərin və
təşkilatların yaradılması imkanları təmin olunur. Dövlətin bu
sahəyə müdaxiləsi zorakılığın, irqi, milli və dini dözülməzliyin,
pornoqrafiya və narkomaniyanın təbliğinin qadağan edilməsilə
məhdudlaşır. Bu cür qadağaların real şəkildə fəaliyyət göstərə
bilməsi məhkəmə proseduru vasitəsilə təmin edilir. Mədəniyyət
fəaliyyətinə digər müdaxilə formalarına qanunla icazə verilmir.
Bir sözlə, mədəniyyət fəaliyyəti və onun inkişafı ilə bağlı bir
çox məsələlər həmin qanun çərçivəsində ümumi şəkildə həll
edilmişdir.
Dostları ilə paylaş: |