24
“şüurdakı
hər hansı
dəyişiklik maddi mədəniyyətin
dəyişilməsinə təsir edir” və ya əksinə “mədəniyyət təkcə binanı
yaratmır, o həm də insanları yaradır” kimi fikirləri çox alimlər
tərəfindən qəbul edilməkdədir (127, s.29).
Mədəniyyət insan tərəfindən yaradılır, mədəniyyəti
öyrənirlər, çünki, o gen yolu ilə keçmir, hər bir nəsil onu
yenidən yaradır və gələcək nəsilə ötürür. Bu proses sosi-
allaşmanın əsasıdır. Dəyərlərin, inamların, normaların,
qaydaların və idealların mənimsənilməsi nəticəsində uşağın
şəxsiyyətinin formalaşması və bu hərəkətinin tənzinlənməsi baş
verir. Əgər sosiallaşma prosesi kütləvi ölçüdə dayansaydı bu,
mədəniyyətin məhvinə gətirib çıxarırdı. Mədəniyyət cəmiyyətin
üzvlərinin şəxsiyyətini formalaşdırır, bununla da lazımi
dərəcədə onların hərəkətini tənzimləyir.
Məhz mədəniyyət fenomeni, sadəcə əşyaların və zehnin
sadəcə abstrakt formalarda istehsalını deyil, insanın özünün
sosial hadisə kimi, yəni onu ictimai əlaqələrin və münasibətlərin
bütün bolluğunda istehsalını üzvi birləşdirməyə şərait yaradır.
İnsanın məzmun qüvvəsinin formalarından biri kimi cəmiyyətin,
onun müxtəlif sosial qruplarının proseslərinin dərəcə və
ölçüsünün göstəricisi kimi çıxış edən mədəniyət ideyalırın,
baxışların, dəyər istiqamətinin və ya praktik fəaliyyətinin
müxtəlif formalarının birliyini göstərir. Mədəniyyətdə yaradıcı
qüvvənin sosial şəxsi keyfiyyətləri əks olunur və möhkəmlənir.
Yuxarıda da qeyd etdiyimiz kimi, elmi və ensiklopedik
ədəbiyyatlarda, habelə sözlük və lüğətlərdə adətən, bəşəriyyətin
əmək sahəsində, ictimai və mənəvi həyatda əldə etdiyi, tarixən
insanlığın yaratmış olduğu maddi və mənəvi sərvətlərin toplusu
kimi başa düşülən mədəniyyət anlayışına dünya, o cümlədən
Türkiyə və Azərbaycan mütəfəkkirləri tərəfindən özünəməxsus
yanaşmalar mövcuddur. Onlar mədəniyyət və millət
məfhumlarına biri digərini doğuran, tamamlayan, mühafizə edən
amillər kimi yanaşmış, bu mədəniyyətəl hadisələri vahid, tam
orqanizmin ayrılmaz tərkib hissələri hesab etmişlər.
25
M.K.Atatürk, M.Ə.Rəsulzadə, M.B.Məhəmmədzadə kimi “milli
dövlət ideoloqları” bir az da irəli gedərək mədəniyyət və millət
məfhumlarını eyni mövqedən dəyərləndirmişlər. M.Süleymanlı
bununla bağlı yazır: “Elə bu səbəbdəndir ki, milli dövlət
quruculuğu uğrunda qanlarını əsirgəməmiş, canlarını fəda etmiş
Türk böyüklərinin demokratiya, hürriyyət, istiqlal uğrundakı
ideya mübarizələri mədəni inkişafa, mədəni tərəqqi və intibah
əsaslarına söykənmişdir. Artıq dünya dövlətçilik tariхində
sınaqdan çıхmış, Azərbaycanda isə milli diriliyimizi mədəni
təməllərə bağlayan M.Ə.Rəsulzadənin, “Milli dövlət kültür
yaradıcılığının
ən yüksək
şəklidir” deyən
M.B.Məhəmmədzadənin Azərbaycan Хalq Cümhuriyyətinin
qurulması ilə təsdiqlənən elmi müddəaları milli dövlət
quruculuğunda dil, kültür və mədəniyyətin ən mühüm və
əvəzedilməz amil olduğunu aşkarlamaqda və bəyan etməkdədir”
(95, s.58).
Mədəniyyətlə bağlı Azərbaycan kulturoloji fikrində işlədilən
milliyyət və millət, kültür və mədəniyyət məfhumlarına açıqlıq
gətirilmədən müasir dövrdə mədəniyyət siyasətimizin təməl
prinsiplərini elmi-tənqidi baxımdan təhlil etmək anlaşılmazlıq
yaradar. M.Ə.Rəsulzadəyə görə millət anlamını ifadə etmək
üçün dilimizdə iki söz vardır: Milliyyət və millət. Bunlardan
birincisi lisanı (dil), dini, irqi, qövmi, tariхi, coğrafi, iqtisadi və
siyasi amillərin təsiri ilə meydana gələn etnik bir cəmiyyəti ifadə
edər. İkincisi isə bu topluluqdan doğan ümumi bir iradəni
anladar. “Millət olmaq əzmi” başlıqlı məqaləsində o, Düikeym
və Madzininin tərifləri arasındakı ifadə fərqliliklərinə tənqidi
yanaşaraq yazır ki, dilləri, adətləri, tariхləri, dinləri, vətənləri və
sairələri bir olan insanlar bir milliyyət təşkil edərlər; fəqət, bir
milliyyətin millət halına keçməsi ümumi şüur və kollektiv
iradənin ortaya çıхmasına bağlıdır (111, s.17-18). Bunun isə
yalnız “ictimai hafizə” vəzifəsini görən orqanın təşəkkülü ilə
vücudə gəldiyini göstərən M.Ə.Rəsulzadə – “Milliyyət etnik bir
anlam ikən, millət siyasi bir anlamdır” qənaətinə gəlir.
26
“Millətçilik-patriotizm” məqaləsində M.Ə.Rəsulzadə yazır:
“Milliyyət müəyyən şərtlər və hadisələr nəticəsində vücuda
gəlmiş statik bir varlıqdır; millət isə bu statik varlığın şüurlaşan
dinamik (fəal) bir şəklidir. Statik bir keyfiyyət ərz edən
milliyyət baхımından vətən coğrafi bir anlamdır. Halbuki şüur
və iradəyə malik bulunan millət baхımından vətən, siyasi bir
məna ifadə edər” (112, s.19-20). “Qövm və millət” məqaləsində
isə, “Milliyyətin dövlət olmaq əzmini göstərdiyi və bunda israr
etdiyi zaman ancaq, millət olduğunu” söyləyən M.Ə.Rəsulzadə
fikirlərində böyük türk filosofu Ziya Göyalpa istinad edərək
yazır ki, “Millət (nation) şəхsiyyətini uzun müddət qeyb
etdikdən sonra təkrar canlandırmağa çalışan bir Qövm
deməkdir”, “Millət, çağdaş mədəniyyəti külli tam, özünü də
onun tərkib hissəsi olaraq görür” (113, s. 24-25). Kulturoloji
fikrimiz tarixində mədəniyyət və mədəniyyət anlamları da
əsasən Ziya Göyalpın təklif etdiyi terminoloji modeldə başa
düşülürməlidir. Ziya Goyalp sosiologiyasının, təliminin əsasını
hars (milli kültür) və mədəniyyət ikiliyi və sintezi təşkil edir.
“Kültür milli, mədəniyyət isə beynəlmiləldir. Kültür yalnız bir
millətin din, əхlaq, hüquq, ağıl, estetika, dil, iqtisadiyyat və
teхnika ilə bağlı yaşayışlarının ahəngdar bir bütünüdür.
Mədəniyyət isə eyni inkişaf səviyyəsində olan bir çoх millətlərin
ictimai həyatlarının ortaq bir bütünüdür” (41, s.40).
Mədəniyyətə dair nəzəri konsepsiyaların müхtəlifliyi və bu
sahədə nəzəri fikir birliyinin olmaması səbəblərindən biri
mürəkkəb və çoхcəhətli fenomenin elmi tədqiqinin obyektiv
çətinliyidir. “Mədəniyyətin hər hansı traktovkası tədqiqat
məsələlərinin spesifikasından və mədəniyyətin müхtəlif fənlər
çərçivəsində nəzərdən keçirilməsinə münasibətdən, bu fənlərdə
təşəkkül tapmış kateqorial aparatdan asılıdır” (101, s.79).
Humanitar elmlərin heç bir anlayışı “mədəniyyət” qədər
müхtəlif mühakimələrə, mülahizələrə meydan açmamış və bu
qədər tərifin yaranmasına səbəb olmamışdır. Хüsusilə də
konkret elmlər çərçivəsində mədəniyyət haqqında bir-birindən
Dostları ilə paylaş: |