33
tərzinə yönəmlidir, buna görə də o öz ölkəsində rahat ixtisaslı iş
tapa bilməyənlər, bu işi ABŞ da və yaxud Qərbi Avropada tapa
bilir.
Azərbaycanın zəngin milli mədəniyyətinin qorunub
saxlanılması dövlətimizin ən mühüm vəzifələrindən biridir.
Mədəni sərvətin qorunub saxlanılması və istifadəsi problemləri
ölkənin Əsas Qanununda – Azərbaycan Respublikasının
Konstitusiyasında öz əksini tapmışdır. “ Hər kəs tarixi, mədəni
və mənəvi irsə hörmətlə yanaşmalı ona qayğı göstərməli, tarix
və mədəniyyət abidələrini qorumalıdır” (9, s.22).
Müstəqillik yenidən bərpa olunduqdan sonra Azərbaycanda
hüquqi-vətəndaş cəmiyyəti yaranmasının bünövrəsini təmin
mədəni quruculiq işləri geniş vüsət almağa başladı. Və ötən bu
illər ərzində mədəni inkişafın hüquqi tənzimlənməsinə dair
qanunvericilik bazasının yaradılması ilə bağlı xeyli işlər
görülmüşdür. İlk növbədə onu qeyd edək ki, 1995-ci ilin noyabr
ayının 12-də ümumxalq referendumu ilə qəbul edilmiş müstəqil
Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyasının “Mədəniyyət
hüququ” adlanan 40-cı maddəsi mədəniyyət hüququnun
müdafiəsinə həsr edilmişdir:
“I. Hər kəsin mədəni həyatda iştirak etmək, mədəniyyət
təsisatlarından və mədəni sərvətlərdən istifadə etmək hüququ
vardır.
II. Hər kəs tarixi, mədəni və mənəvi irsə hörmətlə yanaşmalı,
ona qayğı göstərməli, tarix və mədəniyyət abidələrini
qorumalıdır” (9, s.22).
“Mədəniyyət haqqında Azərbaycan Respublikasının
Qanununda isə “Mədəniyyət sərvətləri” haqqında deyilir:
“Mənəvi və estetik ideallar, normalar və davranış qaydaları,
dillər, dialektlər, ləhcələr, milli və etnik ənənələr və adətlər,
tarixi toponimlər, folklor, tətbiqi xalq sənətləri, mədəniyyət və
incəsənət əsərləri, mədəniyyət fəaliyyətinin elmi tədqiqatının
nəticələri və metodları, tarixi və mədəni əhəmiyyəti olan binalar,
tikililər, əşyalar, tarix və mədəniyyət baxımından unikal ərazilər
34
və obyektlər mədəniyyət sərvətləridir” (77, 18 aprel 1998-ci il,
№ 86). Mədəniyyət haqqında Qanun özündə Avropa Şurasının
humanist prinsiplərini də əks etdirir (barada Avropa
konvensiyasının əsas müddəaları nəzərə alınıb). Qanun dövlətin
və bütövlükdə cəmiyyətin maraqlarının müdafiə edilməsi
baxımından mədəniyyət sahəsində konkret hüquqi münasibətlər
qrupunu tənzimləyən normaları əks etdirir. Qanunda vətəndaş
cəmiyyətinin tələblərinə cavab verən müddəaların nəzərdə
tutulması müsbət əhəmiyyətə malikdir. Bunlara mədəniyyətlə və
yaradıcılıq fəaliyyəti ilə məşğul olan subyektlərin hüquqları və
azadlığının müdafiəsi, mədəniyyət təşkilatlarının yaradılması və
onların inkişafına kömək, mədəni fəaliyyətə dövlətin
müdaxiləsinin məhdudlaşdırılması, mədəniyyət sahəsində
inhisarçılığın qadağan edilməsi aiddir. 9 fəsil, 51 maddədən
ibarət olan Qanunda ölkənin sosial-mədəni inkişafı üçün yaxşı
əsaslar qoyulmuşdur.
Azərbaycanda mədəniyyət strategiyalarının inkişafına dair
hesabat və məruzələrdən öyrənirik ki, Azərbaycanda mədəniyyət
siyasətinin ümumi strateji məqsədləri çox yığcam şəkildə ifadə
olunmuşdur: keçmişin mühafizə edilməsi, indinin dəstəklənməsi
və inkişaf etdirilməsi; gələcəyin təmin edilməsi. Bu məqsədlərin
həyata keçirilməsi üçün Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət
və Turizm Nazirliyi çox vacib bir işə – ölkədə mədəniyyət
siyasətinin ümumi mənzərəsini cızmağa cəhd göstərmişdir. Bu,
mədəniyyət sahəsində islahatların dərk olunması və həyata
keçirilməsi yolunda ilk mühüm addımdır (139).
Beynəlxalq ekspertlərin fikrincə isə, bütövlükdə mədəniyyət
sektoru ilə bağlı hökumətin üzərində düşünməli olduğu bir sıra
məsələlər mövcuddur və Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi
onların həllində strateji lider rolunu oynamalıdır: islahatlar və
mədəniyyət sahəsində qanunvericiliyin həyata keçirilməsi;
informasiyalar, treninqlər və misallar vasitəsilə köhnə
münasibətlərin dəyişdirilməsi; müxtəlif sektorların və
xadimlərin niyyət və arzularına diqqətlə yanaşılması; milli
35
əhəmiyyətə malik layihə və müəssisələrin zəruri dərəcədə
maliyyələşdirilməsi və dəstəklənməsi; yaradıcılığın və iştirakın
təşkil edilməsi; gənclər üçün siyasətin təmin edilməsi; mədəni
çoxçeşidliliyin təşviq olunması. “Bütün bu vəzifələr 2001-ci ilin
sonlarında işlənib hazırlanan 5 illik strateji planda –
“Azərbaycan mədəniyyətinin inkişafına dair dövlət proqra-
mında” da nəzərdə tutulmuşdur və bu proqram nazirliyinin,
əslində Milli Məruzəyə islahatlar prosesinin birinci mərhələsi
kimi baxdığını bir daha nümayiş etdirir. Digər Avropa
ölkələrində uğurla sınaqdan çıxan və nisbətən yaxın dövrlərin
məhsulu olan mədəniyyəti müdafiə təşəbbüsü inkişafın digər
sahələri üçün mədəniyyət və incəsənətin ehtiyac və
üstünlüklərinə diqqətin artırılmasını və mədəniyyətin inkişafı
naminə, onun digər planlara daxil edilməsi yolu ilə müxtəlif
hökumət orqanları arasında, habelə işgüzar dairələrlə sıx
əməkdaşlıq yaradılmasını nəzərdə tutur. Bu, dövlət siyasətinin
hər bir aspektini yaxşılaşdıran, eyni zamanda digər maraqlı
amillərə dəstək gətirən ən yaxşı inteqrasiya fəaliyyəti
strategiyalarına aparıb çıxarır. Artıq Azərbaycanda inteqrə
edilmiş layihələrə aid bir neçə bu cür uğurlu təcrübə nümunəsi
vardır, lakin onlar hələ strategiya olmaqdan çox uzaqdır.
Mədəniyyət sahəsində treninq təlimçiləri üçün strategiya da qısa
və orta müddətli inkişafın əsas məsələlərindən biridir.
Nazirlikdə, yerli hakimiyyət orqanlarında və mədəniyyət
müəssisələri səviyyəsində lazımi sayda mədəniyyət meneceri və
inzibatçısı olmadan heç bir islahat həyata keçirilə bilməz. Bunun
ardınca isə sektoral islahat proqramları, məsələn, muzeylər,
kitabxanalar, teatrlar üçün proqramlar həyata keçirilməlidir”
(139).
Belə qənaətdəyik ki, müasir dövrdə Azərbaycan dövlətinin
mədəniyyət siyasətini, getdikcə daha cox qloballaşan və həm də
siyasiləşən dünyanın siyasi hadisələrindən təcrid edilmiş şəkildə
təhlil və şərh etmək doğru olmaz. Və bu məsələdə hökmən
Dostları ilə paylaş: |