~ 165 ~
mübadiləsi aparmaq, onların sevinclərini – sevinc, dərdlərini-
dərd kimi qəbul edərək, onları duymaq, başa düşmək mənim
üçün çox asan olub.
Bu yolda mənim yüzlərlə insanla daha yaxın olmaq, bir
sözlə onları olduğu kimi tanımaq kimi geniş imkanlarım
yaranıb. Həmin dövrdə hiss etmişəm ki, çox insanlar keçmişi
sevir, ona rəğbət bəsləyir. Bəziləri hətta keçmişi illər keçsə də
olanları unuda bilmir, ötən xatirələrlə yaşayır. Keçmişin daha
unudulmaz olması üçün yaddaşında ona xüsusi yer ayırır. Tez-
tez keçənləri söz-söhbətlərində yada salır. Olanları tədricən
lazım gəldiyi hallarda yazıya köçürür. Bir sözlə, dünən baş
verənləri unudulmağa qoymur. Gördüklərini, eşitdiklərini
sənədləşdirərək onların yaddaşdan silinməsinə imkan vermir.
Bədii əsər yazmaq və ya publisistika yolu ilə yaddaşlarda kök
salmış xatirələri və olub-keçənləri tarixə qovuşdurmaq kimi bir
vəzifəni öz üzərinə götürür.
Bəzən isə bir sıra kobud və nadan adamlar öz keçmişinə
güllə atır, onu topa-tüfəngə tuturlar. Olub- keçən hadisələri,
zəhmətkeş və gözəl insanları sanki yada salmaq belə istə-
mirlər. Cılız hisslərlə qidalanan belə nankor, lovğa və xudbin
adamların çoxu bəzən öz ata-analarının vəfatı tarixlərini belə
tamam unudurlar. Çox vaxt valideynlərinin məzarlarının
yerini isə özləri müəyyən edə bilməyib başqalarından
soruşmağa məcbur olsalar da həmin yeri heç vaxt tapa
bilmirlər.
Ensiklopedik lüğətdə və digər elmi mənbələrdə dünya-
da ilk tarix kitabının müəllifi bizim eradan əvvəl təxminən
490-425-ci illərdə yaşamış qədim yunan tarixçisi Herodot
hesab edilir.
Tarixi mənbələrə görə çoxlu xarici ölkələrdə səyahətlərdə
olmuş bu tarixçi alim təqribən bizim e.ə. 443-cü ildə “Tarix”
əsərini yazıb. Əsəri görkəmli alim Yunan-İran müharibələrinə
həsr edib. İskəndəriyyə alimləri isə sonradan Herodotun bu
~ 166 ~
əsərini 9 kitaba ayırıblar.
Araşdırmalar göstərir ki, müəllif bu əsərini xalq rəvayəti
və əfsanələri, şahid ifadələri, eləcə də özünün şəxsi mü-
şahidələri əsasında yazıb. Lakin o, yeri gəldikcə yazılı məlu-
matlardan, yəni arxiv materiallarından da geniş istifadə edib.
Herodotun bu əsərində əksər Şərq ölkələrinin tarixi, o
cümlədən qədim Azərbaycan haqqında, Xəzər dənizi, Araz
çayı, Dərbənd və digər coğrafi məkanlarımız barədə maraqlı
yazılar özünə geniş yer alıb.
Qədim yunan tarixçisinin bu kitabı Azərbaycanın qədim
tarixini, coğrafiyasını və etnoqrafiyasını öyrənənlər üçün
dəyərli və işıqlı bir mənbədir.
Roma natiqi, şairi və siyasi xadimi Siseron Mark Tuli (e.ə.
106-43) Herodotun kitabları əsasında təhlil və araşdırma
apararaq Herodotun “Tarix “əsərinin böyük tarixi və dünyəvi
əhəmiyyət daşıdığını göstərib. Aldığı nəticələri yekunlaşdıra-
raq o, Herodotun dünya elminin inkişafında böyük xidməti
olduğunu qeyd edib. Onu “tarixin atası” adlandırıb.
Bildiyimiz kimi hər hansı bir hadisəni qələmə almaq, onun
tarixini yazmaq müəllifdən böyük zəhmət və məsuliyyət tələb
edir. Çünki müəllif qələmə alınan tarixi yazının yaddaqalan,
uzunömürlü, oxucuların marağına səbəb olması üçün yazı
üzərində ciddi çalışmalıdır. Bunları əldə etməkdən ötrü gərək
hər yazılan söz elmə və tarixi mənbəələrə əsaslanmalı, yalan
və uydurma olmamalıdır.Yazının hər sətri, hər cümləsi tarixi
köklərə söykənməlidir. Kitaba yazılan hər fakt və rəqəm
nəyəsə istinad edilərək təsdiq olunmalı, sanballı olması ilə
yazılan əsəri daha da zənginləşdirməlidir. Zənnimcə hər
müəllif kitab yazarkən əgər bu vəzifələri qarşısına məqsəd
qoyarsa onda o, bu işdə mütləq udacaq. Onun kitabı yazarkən
keçirdiyi çətin günlər, yuxusuz gecələr və çəkdiyi bütün
zəhmət heç vaxt hədər getməyəcəkdir.
İstəkli oxucularıma məlumat verim ki, mən bu kitabı
~ 167 ~
qələmə alanadək Şabran (keçmiş Dəvəçi) şəhər M.Nəzirov
adına 4 saylı (1937-ci ildən 1961-ci ilə qədər bu məktəb
S.M.Kirov adına Dəvəçibazar, Dəvəçi qəsəbə orta, 1961-ci
ildən 1964-cü ilə qədər isə Dəvəçi şəhər S.M.Kirov adına
səkkizillik məktəbi adlandırılıb) tam orta məktəbin tarixi
haqqında ayrıca kitab yazılmayıb. Mən bu məktəbdə oxumuş
bir məzun, qocaman təhsil işçisi və bir şair- publisist olaraq
qərara aldım ki, çətin də olsa bu məsul vəzifəni öz üzərimə
götürüm.
Yalandır, doğrudur bilmirəm. Mənim yaradıcılığıma bələd
olanlar mənə deyirlər ki, rayonumuzda, bəlkə də
respublikamızda da səni qədər təhsilin dəqiq tarixini yazmağa,
yaşatmağa can atan və buna nail olan ikinci şəxs ola bilməz.
Keçək əsas mətləbə. Bu kitabı qələmə almağa başlayana
qədər mən artıq dördüncü ildir ki, bu məktəbin tarixinə aid
olan arxiv materiallarını bir neçə dəfə vərəqləyib nəzərdən
keçirmişəm. Düzünü deyim ki, arxiv fondundan və sorğu şək-
lində topladığım materialların hamısı bir kitaba sığmazdı. Ona
görə də ixtisar etmək yolu ilə kitabın yalnız bir cilddə yazıl-
masına qərar verdim. Belə ki, bu gün dünyada iqtisadi, xüsu-
silə maliyyə böhranın tuğyan elədiyi bir zamanda xüsusi kö-
mək və ya sponsor olmadan kitab nəşr etdirmək müşkül işdir.
Məktəbin tarixinin yazılmasında istifadə edilən
mənbələr. Şabran (keçmiş Dəvəçi) şəhər M.Nəzirov adına
məktəbin 95 illik tarixini yazarkən rayon Təhsil Şöbəsinin
1950-1960-cı illərə dair, məktəbin isə 1960-2016-cı illərə dair
arxiv sənədlərindəki məlumatlar vərəq-vərəq oxunaraq bu
kitabın yazılması üçün mənbə kimi götürülüb. Bundan əlavə
1976-1987-ci illərdə çap olunmuş ASE-nin 10 cildliyindən və
Azərbaycan Milli Ensiklopediyasının təhsil bölməsinin
materiallarından, eləcə də “Azərbaycan müəllimi” və digər
qəzət və jurnallarda təhsilə aid çap olunmuş məqalələrdən,
ayrı-ayrı vətəndaşlardan sorğu yolu ilə toplanmış məlumat-
Dostları ilə paylaş: |