Microsoft Word Zamanin axari 2
Yüklə 1,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
132
verilişi. Ə.Ələkbərovla müsahibə. Radio, 1958-ci il. Sonradan həmin yazı «Ədəbiyyat» qəzetinin səhifələrində də dərc olunub). «Teatr insan şüumna bilavasitə nüfuz etməyə qadir olan, mənəviyyatı saflaşdıran, onu maddiyyətdən ayırıb ruhi aləmin gözəlliklərinə dəvət edən müqəddəs bir məkan olmaqla yanaşı, hom də seçmə insanları özünə cəlb edən, estetik- mənəvi aləmin qapılarını açmağa özü cəhd göstərən, zəngin estetık zövqə və etik görüşlərə malik olan insanların qiymətləndirə bildiyi bir məkandır. Amma «Əlahəzrət – Teatr»ın da baş əyə biləcəyi, təslim edildiyi daha yüksək, daha ali bir mərtəbəyə ucalmış Dövlət Radiomuz! Çünki burada «zəng çalınanda», pərdə açılanda aktyorun, rejissorun ürəyi həyəcanla döyünmür ki, görəsən tamaşa salonu ağzınacan doludur, ya yox?! Buradan, bu yüksək tribunadan söylənilənlər «Tamaşa salonu»nun əsiri deyil, əksinə ucsuz- bucaqsız dinləyici auditöriyasını özünə ram edən, hər bir insanın evinə, mənzilinə, idarəsinə, ən başlıcası isə ürəyinə ünvanlanan söz sərdabəsidir -radio. Odur ki, mən səhnədə oynanan, quruluş verdiyim, dəyərləndirdiyim bir çox tamaşaların yenidən radioda lentə alınaraq səsləndirilməsini hədsiz qiymətləndirirəm. Bu mənim üçün, sənətim üçün əvəzsiz bir nemətdir ki, hardasa lap ucqarlarda, heç teatra bəlkə də ömrü boyu yolu düşməyəcək birisi bizim aktyorların gözəl ifasında Hüseyn Cavidi, Şekspiri dinləyib, qəhrəmanları ilə bərabər ağlayıb-gülə bilir. Zənnimcə, estetik zövqün yüksəldilməsində bundan böyük xidmət ola bilməz». («XX əsr incəsənət» proqramında sənətşünas professor Mehdi Məmmədovun söylədikləri. 1969-cu il. Müsahibəni M.Muradxanlı aparır). Bəli, müxtəlif vaxtlarda radionun «Ədəbiyyat və incəsənət» redaksiyası ilə əməkdaşlıqdan zövq alan, bunu 133
hətta sənətinin zirvəsi sayan neçə-neçə tanınmış teatr, kino rejissorunun – Adil İsgəndərovun, Mehdi Məmmədovun, Ələsgər Şərifovun, Əliheydər Ələkbərovun, Hüseyn Sultanovun, Səftər Turabovun, Həsən Əblucun və başqalarının xatirələrində, səs yazılarında onlarla belə nümunəyə rast gəlmək olar. Hələ neçə-neçə rəssam, heykəltəraş, musiqiçi, bəstəkar, yazıçı, alim, aktyor, ifaçı, xanəndə – söz-sənət ustasının radionu ikinci ata ocağı, sənət məbədi adlandırması faktını da unutmasaq, radionun bu yöndə proqramlarının xalqın həyatında «mənəviyyat universiteti», «mədəniyyət akademiyası» rolunu oynadığını tam məsuliyyəti ilə söyləmək olar. Bu gün radionun «Ədəbiyyat və incəsənət» redaksiyası radionun keçdiyi 80 illik yolda qazanılan zəngin təcrübə və əvəzsiz səs xəzinəsi ilə öz verilişlərinə hər mənada gözəllik çalarları qatmaq imkanını qazanıb. «Sabaha gedən yol dünəndən keçir» – deyən müdriklər qətiyyən yanılmır. Radiomuzun bu günü də, sabahı da məhz o dünənki böyük, möhtəşəm yoldan bəhrələnərək yaşayır, sevilir, dinlənilir. Azərbaycan xalqının çoxəsrlik tarixini, azadlığa doğru əsrlərdən bəri keçmiş olduğu mübarizlik, yenilməzlik yolunu, eləcə də zəngin-mənəvi dəyərlərini öz proqramlarında zaman- zaman gözəl, axıcı, saf bir dillə – ana dilimizdə dinləyicilərə çatdıran bədii verilişlərimiz sovet dövrünün pafoslu hay- küyündən, hər şeyi çəhrayı rəngdə görmək ənənəsindən çox uzaq olub həmişə. Məhz bunun nəticəsidir ki, insanlar ən çətin vaxtlarında hər yandan əlləri üzüləndə tək Azərbaycan radiosuna pənah gətiriblər. «Ədəbiyyat və incəsənət» redaksiyasının (vaxtilə «Ədəbi-dram») hazırladığı «Bulaq», «Molla Nəsrəddin», «Sabahınız xeyir», «Ana dili», «Hekayə axşamı», «Radio teatrı», «Teatr mikrofon qarşısında», «Sənətkar və sənət», «Xatirələr, memuarlar, portretlər» kimi 134
verilişlərində onları narahat edən suallara cavab arayıb, ən çətin anlarında özlərinə fikir ortağı biliblər radionu. Azərbaycan Dövlət Radiosunun yaranmasının 80 illiyini qeyd etməyə hazırlaşdığımız bu günlərdə radionun «Ədəbiyyat və incəsənət» redaksiyası öz sələflərinin keçdiyi şərəfli ömür yoluna nəzər salmaq, radioda irili-xırdalı xidməti olan hər kəsin xatirəsini anmaq, yaşatmaq naminə silsilə verilişlər hazırlayır. Bu verilişlərin hər yeni qonağı yaddaşları yenidən çözələyir, ən incə məqamlara işıq tuta bilirlər. İyirminci yüzilliyin yetmişinci illərindən başlayaraq bu günə qədər burada xidmət göstərən bir bölük insanın taleyinə səs xəzinəmizi zənginləşdirməklə yanaşı, həm də əsrin son on illiklərində xalqın yenidən yaşadığı azadlıq mücadilələrini, ilk müstəqillik illərinin uğur və çətinliklərini, eləcə də təcavüzə məruz qalmış ana torpağımızın qan qoxuyan göz yaşlarını yaşayıb-yazmaq, bu acını ürəkdən keçirərək bədii ədəbiyyatın bu yöndə yaranan nümunələrini, eləcə də publisist düşüncələri, jurnalist təhqiqatlarını efirdə səsləndirmək nəsib oldu. Yəqin ki, uzun illər ötəcək, məhz bu müharibə dövrü ədəbiyyatının, azadlıq mücadiləsi qurbanlarının xatirəsini əbədiləşdirən poema, esse və tamaşaların araşdırıcıları eynən bizim kimi bu yöndə xidməti olan insanların kimliyi, yazıb- yaratdıqları ilə maraqlanacaq, onları əbədiləşdirməyə çalışacaqlar. Radionun taleyindən keçən insanların, öz taleyində radionu yaşadan insanların tarixçəsi isə yenə də burada qorunan lent yazılarında aranacaq. …Beşiyi başında Üzeyir Hacıbəyovun, Məmməd Səid Ordubadinin, Cəfər Cabbarlının dayandığı, daha sonralar bu estafeti xalq yazıçısı Sabit Rəhmanın, Seyfəddin Dağlının, Hikmət Ziyanın, Bayram Bayramovun, Nəbi Xəzrinin, Rauf İsmayılovun, Anarın, Davud Nəsibin, Əlisa Nicatın, Ağasəf Axundovun, Cəlal Bərgüşadın, Nahid Hacızadənin, Vidadi Yüklə 1,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|