7
Nemət – özündə müəyyən müsbət məna daşıyan, insanın bu və ya digər tələbatını ödəyən və
onların maraqları, məqsədləri və səylərinə cavab verən hər bir şey: əşya, hadisə, əmək
məhsuludur.
İqtisadi ədəbiyyatda nemətin başqa tarifləri də var. Məsələn, nemət deyəndə, A.Marşall
bizim istədiyimiz hər bir şeyi və ya insanın təlabatlarını ödəyən əşyaları başa düşürdü. Bu tərifdə
nemətlər yalnız əşyalar, predmetlərlə məhdudlaşır.
Bəzən nemətlər faydalılığın təzaşürü kimi nəzərdən keçirilir ki, bu da yalnız əməyin
məhsulu deyil, həm də təbiətin barı ola bilər.
İnsanlara lazım olan və rolu get-gedə artan nemətlər arasında xüsusi yeri xidmətlər tutur.
Xidmətlər – nəticəsi faydalı effekt olan, insanın hər hansı tələbatlarını ödəyən
məqsədəuyğun insan fəaliyyətidir.
Nemətlərin başa düşülməsində onların təsnifatının böyük əhəmiyyəti var.
Nemətlərin müxtəlif qruplara (növlərə) bölünməsi üçün çoxlu meyarlar var.
Nemətlərin maddi və qeyri-maddilərə bölünməsi daha geniş yayılmışdır.
Maddi nemətlər – təbiətin təbii bəxşişləri(torpaq, hava, iqlim), istehsal məhsullarıdır (ərzaq
məhsulları, tikililər, maşınlar, alətlər və s.). Maddi nemətlərə hərdən maddi nemətlərin
mənimsənilməsilə əlaqədar olan münasibətlər də (patentlər, müəllif hüququ, girov kağızı) aid
edilir (məsələn A.Marşall). Bununla da bir qrupda müxtəlif səciyyəli nemətlər – bir qismi
faydalılığına görə – birləşdirilir.
Qeyri-maddi nemətlər – insanın qabiliyyətlərinin inkişafına təsir edən nemətlərdir, onlar
qeyri-istehsal sahələrində: səhiyyə, təhsil, incəsənət, kino, teatr, muzeylər və b.k. yaradılırlar.
Qeyri-maddi nemətlər iki yarımqrupa bölünür:
Daxili – insana təbiət tərəfindən verilmiş və insanın öz iradəsiylə özündə inkişaf etdirdiyi
(səs – oxuma, deklamasiya; musiqi duyumu – musiqiçi; elmə qabiliyyət və b.k.);
Zahiri -
bu,
tələbatları ödəmək üçün zahiri aləmin verdikləridir (imic, işgüzar əlaqələr,
himayə və s.)
Qeyd olunan nemətlər qruplarından başqa cari və gələcək, bilavasitə və dolayı, uzunmüddətli
və qısamüddətli və s. nemətlər də nəzərdən keçirilir.
Nemətlərin iqtisadi və qeyri-iqtisadiyə bölünməsinin xüsusi əhəmiyyəti var.
İqtisadi nemətlər (bu məfhum iqtisad elminin subyektivçilik məktəbinə, onun nümayəndəsi
məşhur İtaliya iqtisadçısı A.Rezentiyə məxsusdur) iqtisadi fəaliyyətin obyekti və ya nəticəsidir,
yəni ödənilməsi tələbatdan məhdud həcmdə alınması mümkün olanlardır. Qeyd edək ki, iqtisadi
nemətlərin məhdudluğu (nadirliyi) şəraitində insanın müvafiq davranışını (təsərrüfatçılıq,
istehsal fəaliyyəti) müəyyənləşdirən nemətin nadirliyi problemi ilə bağlıdır.
Qeyri - iqtisadi (havayı) nemətlər təbiət tərəfindən insan səy göstərmədən verilir. Bu nemətlər
insanın müəyyən tələbatlarını (hava, su, işıq və.b.k.) tam və daim ödəmək üçün kifayət qədər
təbiətdə «azad» mövcuddur.
Beləliklə, məhz nemətə olan təlabat (və ya Avstriya məktəbinin görkəmli nümayəndəsi
K.Mengerin sözlərilə «gərəklik») və onun əldə oluna biləcək miqdarı arasındakı nisbət onu
iqtisadi və ya qeyri-iqtisadi edir.
3. İqtisadi resurslar və onların növləri.
Tələbatların artması və dəyişilməsi onların ödənilməsi üçün nəzərdə tutulan nemətlərin
yaradılması üçün güclü sövqedici motivdir.
Tələbatların daimi ödənilməsi üçün imkanlar ölkə, cəmiyyət, ayrı-ayrı insanlarda məhz
resursların olması səyəsində yaranır.
Resurslar – nemətlərin yaradılması və tələbatların ödənilməsi üçün olan imkanlardır.
Resurslar cürbəcürdür və müxtəlif cür təsnifləşdirilə bilər.
Təbii resurslar, yəni cəmiyyətdə faydalı qazıntı ehtiyatları, kənd təsərrüfatı üçün əlverişli
şərait, sərfəli coğrafi vəziyyət.
İstehsal fəaliyyəti və istehlak üçün əvvəlki nəsillər tərəfindən yaradılmış və toplanmış
resurslar, (maddi resurslar) yaxud mövcud müəssisələr, nəqliyyat sistemləri yaşayış evləri və s.
8
Maddi resurslara istehsal prosesinin (əmək vasitələri və əmək predmetləri) nəticəsi olan istehsal
vasitələri daxildir.
Özünün təcrübə, ixtisas, təhsil səviyyəsi, eləcə də sahibkarlıq qabiliyyətləri olan insan
resursları.
Yuxarıda göstərilən resurs növləri tarixən daha qısa adlanırdı: torpaq, kapital, əmək və
sahibkarlıq qabiliyyətləri.
Maliyyə resursları cəmiyyətin istehsal prosesini həyata keçirmək üçün ayırdığı pul
vəsaitləridir. Onların mənbələrinə investisiya vasitələri, qiymətli kağızlar, pul yığımları, dövlət
istiqrazları daxildir.
İnformasiya resursları - avtomatlaşdırılmış istehsalın fəaliyyəti və onun kompyuter
texnikasının köməkliyi ilə idarə edmək üçün zəruri olan məlumatlardır.
Resursların digər təsnifatı da mümkündür, məsələn, hazırki dövrdə onların istifadə edilməsi,
qarşılıqlı əvəz edilməsi, tükənməzlik və qeyri-tükənməzlik imkanlarının alternativliyi üzrə və s.
Lakin təsnifat tipindən asılı olmayaraq bütün resurslar ümumi cəhətə malikdir: onlar iqtisadi
fəaliyyətin çıxış və əsas ilk zəminini səciyyələndirirlər: zəruri kefiyyətli və müxtəlif resursların
olması nemətlərin yaradılması və deməli, tələbatların ödənilməsi üçün ilkin şərtdir.
Təbii, material və əmək resursları hər bir cəmiyyətə xasdır. Bazar iqtisadiyyatı onlara
maliyyə resurslarını əlavə edir. Müasir postsənaye bazar iqtisadiyyatı elmi-texniki inqilab
şəraitində mühüm rol oynayan informasiya resursları mövcud ola bilməz.
İqtisadi nəzəriyyədə resursların mütləq və nisbi məhdudluğu fərqləndirilir. Mütləq
məhdudluq dedikdə, eyni zamanda cəmiyyət üzvlərinin bütün tələbatlarının ödənilməsi üçün
istehsal resurslarının kifayət olmaması başa düşülür. Lakin tələbatlar dairəsi azaldılarsa, mütləq
məhdudluq nisbi məhdudluğa çevrilir, çünki məhdud tələbatlar üçün resurslar nisbətən
tükənməzdir.
Mütləq məhdudluq əsasən təbii və əmək resursları üçün nisbi isə maddi , maliyyə,
informasiya resursları üçün səciyyəvidir.
4.İqtisadi seçim. İstehsal imkanları əyrisi. Alternativ xərjlər.
Tələbatların ödənilməsi vasitələrinin məhdudluğu zamanı tələbatların müxtəlifliyi ona
gətirib çıxarır ki, əslində onların heç də hamısı və çox ehtimal ki, tam səviyyədə ödənilə
bilməyəcək. Deməli, hər bir iqtisadi fəaliyyət faktiki olaraq hazırkı anda ödənilməli olan
tələbatın – bütün mümkün olanlarından birinin, yaxud bir neçəsinin seçilməsi deməkdir. Eyni
zamanda artan tələbatların ödənilməsi möcud resurs texnologiyalarla məhdudlaşır. Bu o
deməkdir ki, iqtisadi qərarların qəbul edilməsi problemi, əslində iqtisadi fəaliyyətlərin alternativ
variantlarından birini seçmə problemidir. Bu, yalnız o halda yaranır ki, indiki iqtisadi subyekt
üçün nəinki real imkan, həm də alternativ variantlar arasında seçmək zərurəti mövcud olur.
Eyni zamanda həmin fəaliyyət hazırki vəziyyətdə bütün yerdə qalan tələbatların
ödənilməsindən imtina etmək deməkdir. Bununla yanaşı hər bir iqtisadi fəaliyyət məhdud
resursların ehtiyatlarının müəyyən hissəsinin sərfi və deməli, yerdə qalan tələbatların ödənilmə
imkanlarının ixtisarı deməkdir. Deməli, müəyyən tələbatların ödənilməsinə resursların müəyyən
miqdarının ayrılması bu resursların digər tələbatların edənilməsi üçün istifadə edilməsindən
imtina ilə və həm də mövcud tələbatların ödənilməsinin bəzi məhdudiyyətləri ilə əlaqədardır.
Beləliklə, seçmə probleminin əks tərəfi qənaət və səmərəlilik – hazırkı iqtisadi subyektin digər
tələbatlarının ödənilməsi imkanının təmin edilməsi ilə mövcud tələbatın ödənilməsinə vəsaitin
məhdud və düşünülmüş şəkildə ayrılması problemidir.
Variantlardan birini seçərək, biz faktiki olaraq digər (alternativ), daha yaxşı variantdan
imtina edirik. Ona görə də seçim həmişə müəyyən qurbanlarla bağlıdır ki, bunlarda alternativ
xərclər adlandırılır. Alternativ xərclər – mövcud resursun istifadə edilmə imkanlarının seçimi
nəticəsində rədd edilənlərdən ən dəyərlisinin qiymətləndirilməsidir. Rədd edilən variantın
subyektiv qiymətləndirilməsi şəklində çıxış edərək, alternativ xərclər yalnız seçimi həyata
keçirən şəxsin şüurunda mövcud olur. Onlar – dəyərdir ki,onu daha böyük dəyərə görə qurban
vermişlər. Alternativ xərclər yalnız seçim anında mövcud olur və bu seçimin həyata