56
ədəbiyyatına barmaqarası baxmır, öz balaca qəhrəmanlarının
daxili dünyasına nüfuz etməyi bacarır. Yazıçının uşaq
mətbuatında ara-sıra çap olunan hekayələrini balaca oxucular
həmişə maraqla qarşılamışlar. Yazıçının “Günay, Humay, bir dənə
Günəbaxan və qırt toyuğun cücələri”, “Hamı niyə güldü” və s. bu
kimi hekayələri uşaq nəsrimizin gözəl nümunələridir. “Humayın
yuxusu” kitabında Aysunun, Humayın, Günayın, Yalçının və
Nigarın hekayələri olduqca maraqlı və mənalıdır. Bu hekayələrdə
uşaqların başına gələn əhvalatlardan söhbət açılır. Bu arada
sevimli şairimiz Teymur Elçinin Elçin Əfəndiyevin uşaq
hekayələrində xüsusi yeri olan ilk övladı Günaya həsr etdiyi
“Nənənin, babanın sevməcələri” şeirinə balaca oxucumuzun
ifasında qulaq asaq.
Oxucu:
Günəşi aya qatdım,
Mən bir nəğmə yaratdım.
Bu nəğmə Günayımdır,
Körpə torağayımdır.
Aydı bu,
Günaydı bu,
Nənəsinə paydı bu,
Babasına haydı bu!
Aydı bu,
Günaydı bu!
Gün çıxdı,
Gündüz oldu.
Düzənlər düm-düz oldu.
Oyandı Günay balam,
Bir sevincim yüz oldu;
Ay balam,
Günay balam!
57
Ay çıxdı,
Axşam oldu,
Göy üzü şam-şam oldu.
Günay beşiyə girdi,
Beşiyi bağçam oldu;
Ay balam,
Günay balam!
I Aparıcı:Miniatürlər silsiləsində isə Abşerondan, bu bərəkətli
torpağın dadlı meyvələrindən bəhs olunur. Burada üzüm, gül,
dana, dam kimi sözlərin mənaları verilib. Elçinin uşaq
hekayələrinin hamısı maraqla oxunur, adamı düşündürür. Elçin
Əfəndiyevin baş məsləhətçi olduğu “Mən və mənim dünyam”
layihəsi əsasında körpələrimiz üçün çoxlu kitablar nəşr olunub:
“Hacı Zeynalabdin Tağıyev”, “Osmanlı təpələri”, “Surxay qalası”,
“Hüseynqulu xan”, “Şeyx Şamil”, “Duz dağı”, “Fətəli xanın
beşiyi”, “Çarıqdaş”, “Yeddi gəlin dağı”, “Tomris ana”, “Mətə
xan”, “Gavur quyusu” və s. Bu kitablar kitabxanamıza verildiyi
gündən balaca oxucularımız tərəfindən həvəslə oxunur. Elçin
Əfəndiyevin həyata keçirdiyi bu layihə təqdirəlayiqdir. Bu
kitablar sayəsində balaca oxucularımız Azərbaycanın tarixi, tarixi
şəxsiyyətləri, coğrafiyası ilə yaxından tanış olurlar.
Uşaqlar, indi isə gəlin Elçin Əfəndiyevin uşaqlar üçün yazdığı
“Sözlər,yanıltmaclar, tapmacalar” kitabında yer alan
yanıltmaclardan bır neçəsini məktəbli oxucularımızın ifasında
dinləyək.
İştirakçılar səhnəyə çıxıb yanıltmacları söyləyirlər.
I Oxucu:
“Nənəm yaman hirsləndi..”
Bizim kəndimiz DAĞDADI.
Biz də yayda getdik DAĞA,
58
DAĞ nə DAĞ!.. Elə xoşlayıram, elə
xoşlayıram DAĞI!.. Meşələr, bulaqlar,
yarğanlar...
Bir də ki, bizim gözəlimiz kənd...
Nə yaxşı ki, biz bütün yayı qalacağıq
DAĞDA!
Bir gün nənəm həyətdə ocaq qaladı. Yağı
əritmək üçün qazana töküb ocağa qoydu.
Yağ əridi, qaynadı, DAĞ oldu.
Mən də qaçanda, az qaldı ayağım dəyə
qazana, az qaldı DAĞIDAM yağı. Yaxşı ki,
DAĞ YAĞ DAĞILMADI, məni də
yandırmadı.
Nənəm yaman qorxdu, hirsləndi:
Sənin ayağına, dedi.
DAĞ basacağam!
Amma mən bilirəm, nənəm məni çox
istəyir, ayağıma DAĞ basmayacaq!...
Nənə elə deyir ki, mən eləcə qaçmayım,
DAĞ yağı yerə DAĞITMAYIM! Axı, DAĞ
yağ yandırar məni...
II Oxucu:
“Qar yağıb, yağmayıb?”
QAR!.. QAR!,,
Vay... QAR yağıb? Yazda bəyəm
QAR yağar?
Yox... Sən demə, qarğadı, ağacın budağına
qonub, QAR - QAR salıb:
QAR –R-R... QAR -R-R...
III Oxucu:
“Qumru quşları”
59
O qumru quşlarına bax, nə hirslə
QURULDAYIR,,,
Qumru quşu QUR - QUR QURULDAYIR.
Elə bil deyir ki, mənə yuva QUR,
QURMARAM, ay tənbəl qumru quşu,
özün QUR,
Sən QURA bilməsən, yaxşı mən
QURARAM.
QURULDAMA QUR- QUR, uç özün
QUR.
IV Oxucu:
“Kim uçundu, nə uçdu, nə uçmadı “
Birdən külək əsdi.
Birdən də pırıldayıb bir qaranquş UÇDU.
Mənim ürəyim UÇUNDU. Elə bildim
qaranquşun yuvası UÇDU.
Amma yox... Qaranquşun yuvası
UÇMADI, özü UÇDU,
Mənim də ürəyim daha UÇUNMADI.
V Oxucu:
Abşeronda
Getdum meynədən qara ÜZÜM
ÜZÜM.
ÜZÜMÜ ÜZDÜM, yedim.
Vay...
Bulaşdı ÜZÜM!,,
Getdim dənizdə ÜZÜM...
Dənizdə ÜZDÜM, təmizləndi ÜZÜM.
Uşaqlar yanıltmacları söyləyib, alqışlar altında səhnədən
ayrılırlar.
Dostları ilə paylaş: |