əmlak hüquqları, istirahət, sağlamlığın mühafizəsi, sosial-təminat,
mənzil, təhsil, mədəniyyət və s. hüquqlarını tənzim edirdi.
Doqquzuncu maddə insan hüquqlarına və milli azlıqlara həsr
olunmuşdu. Göstərilirdi ki, milli azlıqların hüquqlarına hörmət
edilməsi sülhün, ədalətin, sabitliyin və demokratiyanın mühüm
amildir. Burada milli azlıqlara qarşı ayrı seçkiliyin yolverilməzliyi,
assimiliyasiyanın qeyri-mümkünlüyü, dini, mədəni və digər sahələrdə
inkişafın zəruriliyi göstərilirdi. Maddədə milli azlıqlara qarşı zorakılıq
hərəkətlərinin yolverilməzliyi qeyd olunurdu. Onuncu maddə
ərazilərində yaşayan şəxslərin iradəsini sərbəst ifadə etməsi əsasında
yaşadıqları dövlətin vətəndaşlığını saxlamaq və ya digər tərəfin
vətəndaşlığı əldə etmək hüququ məsələlərini müəyyənləşdirirdi. On
birinci maddə tərəflər arasında siyasət, iqtisadiyyat, mədəniyyət,
səhiyyə, energetika, ekologiya, elm, texnika, ticarət sahələrində və
başqa sahələrdə bərabərhüquqlu və qarşılıqlı faydalı əməkdaşlığa həsr
edilmişdi. On ikinci maddə hər iki ölkənin vətəndaşlarının əmlakı və
dövlət əmlakının tənzimlənməsi məsələlərini nəzərdə tuturdu. On
üçüncü maddədə tərəflər arasında iqtisadiyyat, ticarət, elm və texnika
sahəsindəki münasibətlərin inkişaf səviyyələri müəyyənləşdirilirdi. Bu
prosesdə dövlət hakimiyyəti və idarəetmə orqanlarından tutmuş fərdi
sahibkarlara qədər bütün səviyyələr iştirak etməli idilər. On dördüncü
maddə dəmiryol, çay, dəniz, hava və avtomobil yolları daşımaları
məsələlərinə həsr edilmişdi. On beşinci maddədə tərəflər neftin və
təbii qazın emalı, istifadə edilməsi və ixracı sahəsində, eləcə də
seysmologiya kənd təsərrüfatı və ərzaq təminatı sahəsində
əməkdaşlığın həcmini saxlamaq və inkişaf etdirmək təəhhüdlərini öz
üzərlərinə götürürdülər. On altıncı maddə iki ölkənin elmi-tədqiqat
mərkəzləri arasında birbaşa əlaqələrin inkişaf etdirilməsinə, on
yeddinci maddə iqtisadi, mədəni, humanitar, etnik əlaqələrin, təhsil,
turizm və informasiya sahəsində əməkdaşlığın dərinləşdirilməsinə
həsr edilmişdi. On səkkizinci maddə tərəflər arasında energetika,
nəqliyyat, informatika və rabitə, on doqquzuncu maddə isə ekologiya
və ətraf mühitin mühafizəsi sahəsində əməkdaşlıq məsələlərini
nəzərdə tuturdu. İyirminci maddə mütəşəkkil və beynəlxalq
cinayətkarlığa, narkotik maddələrin qanunsuz dövriyyəsinə,
terrorçuluğa və s. qarşı birgə mübarizə məsələlərinə həsr edilmişdi.
İyirmi birinci maddə hər iki dövlətin parlamentləri və parlament
üzvləri arasında əlaqələrin və əməkdaşlığın inkişafını nəzərdə tuturdu.
39
Müqavilənin digər maddələri prosedur məsələlərə həsr
olunmuşdu. Beş il müddətinə bağlanılan müqavilə tərəflərin
əməkdaşlığında yeni mərhələ hesab edilə bilərdi. Tərəflərdən biri altı
ay qabaqcadan yazılı xəbərdarlıq etmək şərti ilə bu müqaviləni ləğv
etmək arzusunda olduğunu bildirmədikdə, bu müqavilənin müddəti
növbəti beş ilə avtomatik uzadılmış sayılırdı. Lakin müqavilənin
imzalanmasından xeyli keçməsinə baxmayaraq hər iki ölkənin
parlamentində bu müqavilə müzakirədən keçirilmədi və təsdiq
edilmədi.
Beləliklə, Azərbaycanla Rusiya arasındakı münasibətlər
yenə də soyuq olaraq qalırdı.
1993-cü il iyunda Gəncə qiyamından sonra Rusiya ilə
münasibətlərdə tədrici istiləşmə baş verdi. Avqust ayının 19-da Rusiya
Federasiyası Xarici İşlər nazirinin müavini B.Kolokovun başçılıq
etdiyi nümayəndə heyəti Azərbaycana gəldi. Nümayəndə heyətinə
Rusiya XİN-in xüsusi tapşırıqlar üzrə səfiri, prezident B.Yeltsinin
Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin həlli üzrə danışıqlardakı nümayəndəsi
Vladimir Kazimirov və Rusiya Federasiyası Xarici İşlər Nazirliyinin
bir qrup məsul işçisi daxil idilər.
Keçirilən danışıqlarda Ermənistan-Azərbaycan
münaqişəsinin həlli və Azərbaycanın hərbi tribunalının kollegiyası
tərəfindən ölüm cəzasına məhkum edilmişdi beş nəfər rusiyalı hərbi
əsirin taleyi məsələləri və s. müzakirə edildi.
Moskvada olan respublika nümayəndə heyəti Azərbaycanla
Rusiya arasında dövlətlərarası sazişlərin, banklararası əməliyyatların
nizama salınması məsələlərini müzakirə etdilər.
Azərbaycanla Rusiya arasındakı münasibətlərdə yaxşılığa
doğu dönüşün başlanğıcı 1993-cü il sentyabrın 5-8-dək H.Əliyevin
Moskvaya səfəri ilə əmələ gəlməli idi. Səfər zamanı o, Rusiya
Federasiyası prezidenti B.Yeltsinlə, Ali Sovetin sədri R.Xasbulatovla,
Baş nazir V.Çernomırdınla, müdafiə naziri P.Qraçovla, xarici işlər
naziri A.Kozırevlə görüşdü. Səfərin gedişində tərəflər bildirdilər ki,
iki ölkə arasındakı münasibətlərin soyuqluğu Azərbaycanın və
Rusiyanın milli mənafelərinə cavab vermir. Ona görə də buraxılmış
səhvlər düzəldilməli, iki ölkə arasındakı münasibətlərdə ciddi
dəyişikliklər edilməlidir.
1993-cü ilin oktyabrın əvvələrində Rusiya Federasiyası
xarici işlər nazirinin birinci müavini A.Adamişin Azərbaycana səfər
40
etdi. O, ölkə prezidenti, dövlət katibi və xarici işlər naziri ilə görüşdü,
ikitərəfli münasibətlər və regionda sülh və təhlükəsizlik məsələləri
müzakirə edildi.
Lakin Rusiya-Azərbaycan münasibətləri yenə də Moskvanın
təqsiri ucbatından soyuq qalırdı. Azərbaycanın hər iki tərəfin
mənafeyinə cavab verən təkliflərini qəbul etməyən Moskva hər şeyə
öz mənafeyi prizmasından baxırdı.
Rusiya Federasiyası Federasiya Şurasının sədri
V.Şumeykonun dəvəti ilə Azərbaycan parlamentinin sədri
R.Quliyevin 1994-cü il aprelin 25-29-da Moskvaya səfəri son illərdə
parlament nümayəndə heyətinin yüksək səviyyədə həmin ölkəyə ilk
səfər idi. Bu səfərin böyük əhəmiyyəti var idi. Milli Məclisin
komissiyası sədrlərinin, ayrı-ayrı nazirliklərin başçılarının iştirak
etdiyi bu səfərdə Rusiya parlamenti palatalarının rəhbərləri
V.Şumeyko, İ.Rıbkin. hökümətin başçısı V.Çernomırdin onun
müavini S.Şaxray, xarici işlər naziri A.Kozırev, müdafiə naziri
P.Qraçov və b. ilə görüşlər keçirildi. Nümayəndə heyətinin başçısı
Federasiya Şurasında çıxış etdi, parlamentin ayrı-ayrı komitələrində
görüşlər keçirildi. Səfərin yekunlarına dair mətbuat konfransı
keçirildi, iki ölkənin parlamentləri arasında əməkdaşlıq haqqında saziş
imzalandı.
Öz növbəsində Rusiya Dövlət Dumasının nümayəndə heyəti
Azərbaycana səfər etdi.
İki ölkə arasında münasibətlərin istiləşməsinə baxmayaraq,
əlaqələrdə çoxlu əngəllər var idi. Azərbaycanın şimal dəmir yolunun
işləməməsi ölkə iqtisadiyyatına böyük zərbə vururdu. Hərbi-siyasi
məsələlərdə, xüsusən Azərbaycanın İran və Türkiyə ilə sərhədlərinə
rus sərhədçilərinin yerləşdirilməsi ilə bağlı təzyiqlər davam edirdi.
Azərbaycan tərəfi bildirirdi ki, onun İranla sərhədlərinin xeyli hissəsi
Ermənistan tərəfindən işğal edilib və nəzarətdən kənarda qalıb, işğala
son qoyulduqdan və ərazilər azad edildikdən sonra bu məsələni
müzakirə etmək olar.
1995-ci ildə Rusiya Dövlət Dumasının nümayəndə heyəti,
mədəniyyət nazirinin birinci müavini K.Şerbakov, Federasiya
Şurasının sədri V.Şumeyko Azərbaycanda oldular. Baş nazirin
müavini A.Bolşakovun səfəri zamanı iki ölkə arasında 8 sənəd-tibb
və səhiyyə sahəsində əməkdaşlıq haqqında, elektroenergetika
sahəsində
əməkdaşlığın prinsipləri haqqında, elmi-texniki
41
Dostları ilə paylaş: |