olar ki, aydındır, lakin xarici ölkələrdə bizim mənafelərimiz
dəqiqləşdirilməlidir; mənafelərlə prinsiplərin tarazlığı
əldə
olunmalıdır; Azərbaycanda iqtisadi islahatların həyata keçirilməsi
üçün siyasi, maliyyə, texniki və ekspert hazırlığını təmin etməlidir və
s. Xarici dövlətlərdən iqtisadi və maliyyə cəhətdən asılı olan dövlət
müstəqil xarici siyasət yeridə bilməz.
Xarici
siyasətimiz yaxın və uzaq xarici ölkələrlə
münasibətlərdə bir qütbdən digər qütbə keçməməli, mücərrəd mənəvi
prinsipləri müdafiə etməməli, normal dövlət kimi öz milli
mənafelərimizə xidmət etməlidir. Azərbaycan dövlətinin mənafeləri
həm ümumbəşəri sərvətlərə, həm də beynəlxalq hüquq və mənəviyyat
normalarına uyğun gəlməlidir. Xarici siyasətimiz nəzəriyyələrdən,
utopik mülahizələrdən, inkşafa mane olan mühafizəkar təfəkkürdən
azad olub mərkəzçi, praqmatik və normal siyasətə çevrilməlidir.
Mərkəzçilik «bataqlıq» kimi deyil, əksinə, xarici siyasəti və
beynəlxalq fəaliyyəti həyata keçirən diplomatiyanın çevikliyi, dəyişən
dünya reallıqlarını nəzərə alması və çoxvariantlığı kimi
qiymətləndirilməlidir. Praqmatizm məqsəd deyil, vasitə olmalıdır.
Çünki dövlətin mənafeləri əbədi olmasa da, daimidir. Burada təccüblü
bir şey yoxdur. Dövlətin mənafeyi bu və ya məsələlərdə dəyişsə də,
coğrafi amillər dəyişməzdir və xalqın gələcək nəsilləri onunla
üzləşirlər. Belə şəraitdə dövlətin mənafelərinin konkret halda necə
qorunması ön plana çıxır. ABŞ siyasətçisi Q.Morqentau deyirdi:
«Dövlətin xarici siyasəti başqa dövlətlərlə münasibətdə onun dövlət
mənafelərinin əks olunmasıdır». Bu da qlobal təhlükəsizlik sisteminin
yaradılması üçün çətinlik törədir.
Əlbəttə, xarici siyasət konsepsiyası populist şüarlara bir gündə
və ya bir neçə ildə deyil, uzun illər boyu professionallar tərəfindən
tarixi ənənələri, xalqın mentalitetini, qurduğu dövlətin yaxın və uzaq
məqsədlərini dəyişən beynəlxalq şəraitə uyğun olaraq nəzərə almaqla
yaradılır.
Xarici
siyasət konsepsiyası milli təhlükəsizlik konsepsiyası ilə
sıx bağlıdır və ona xidmət edir. Lakin xarici siyasət kimi milli
təhlükəsizlik konsepsiyasının da olmaması haqqında söz-söhbətlər
kəsilmək bilmir. Bu da əsasən iki amillə şərtlənmişdir. Əvvəla,xeyli
mürəkkəb və çətin olan belə bir sənədin hazırlanması üçün uzun illər
lazımdır. Hətta zəngin dövlətçilik ənənələri olan bir çox dövlətlərdə o
yoxdur. Müstəqil gənc dövlətin qarşılaşdığı çətinliklər, daxili və xarici
27
siyasətdə mövcud olan çoxlu mürəkkəb problemlər onun
yaradılmasına mane olur. İkincisi, cəmiyyətin müəyyən təbəqəsinin
baxışları hələ də «böyük, nəhəng» SSRİ-nin hərbi qüdrətinə və
zorakılığına əsaslanan təhlükəsizliyinin təsiri altındadır. Müəyyən
şəxslər və qruplar mövcud şəraitdə imkanlara, minimum olana deyil,
indiki şəraitdə nail olunması çətin olan idealist maksimalistliyə
çalışırlar.
Milli
təhlükəsizlik konsepsiyasının formalaşmasının bir sıra
çətinlikləri vardır. Əvvəla, «təhlükəsizlik» məfhumu indi xeyli
genişlənmişdir. Müstəqil Azərbaycan dövləti dünya üçün açıq
cəmiyyət olmuşdur. Geniş beynəlxalq əlaqələrə cəlb edilmişdir. Bu
əlaqələr ölkə daxilində islahatlar aparılması ilə paralel qurulur. Lakin
xarici siyasəti həyata keçirməkdən ötrü lazım olan ehtiyatlar - iqtisadi,
maliyyə, informasiya-təbliğat, təşkilati ehtiyatlar kifayət qədər
deyildir. Digər tərəfdən,ölkə daxilində müxtəlif ölkələrdən olan
missioner təşkilatların fəaliyyəti, islam dinini parçalamaq cəhdləri
narahatlıq doğurur. Beynəlxalq münasibətlər tarixindən məlumdur ki,
düşmən və ya bədxah dövlətlər istəmədikləri, onlara əngəl ola biləcək
dövlətləri zəiflətməkdən, parçalamaqdan ötrü müxtəlif vasitələrdən, o
cümlədən missionerlik fəaliyyətindən istifadə etmişlər. Missionerlər
məqsədlərinə çatmaq üçün müvafiq ölkənin aztəminatlı və yaşayış
səviyyəsi aşağı olan təbəqəsindən istifadə etmişlər. Dini azadlıq
haqqında Azərbaycan Respublikası qanununda dini təbliğatın,
missionerliyin qadağan edilməsi müsbət haldır. Amma görünür, bu iş
daha da ciddiləşdirilməlidir.
İkincisi,Azərbaycan dövlətinin milli təhlükəsizliyi üçün
qorxunu indiki şəraitdə əsasən, hərbi təhlükə törətdiyindən
(Ermənistanın təcavüzkarlığı) ona son qoymağın, vətəndaşları fiziki
cəhətdən mühafizə etməyin konkret yolları
dəqiq
müəyyənləşdirilməlidir.
Üçüncüsü,
dövlətin iqtisadi təhlükəsizliyinin əsas amilləri
dəqiqləşdirilməlidir. Bir sıra xarici şirkətlərin ölkəmizdəki fəaliyyəti
dövlətimizin iqtisadi təhlükəsizliyinə xələl gətirməməli, qarşılıqlı
faydalı əməkdaşlığa xidmət etməlidir. İqtisadi əməkdaşlığın optimal
nisbəti müəyyənləşdirilməlidir.
Dördüncüsü,
yaxın qonşu və uzaq ölkələrdə yaşayan
azərbaycanlı diasporu ilə məqsədyönlü ciddi işin qurulması milli
təhlükəsizliyə kömək edirdi. Lakin təəssüf olsun ki, bu işdə sistem və
28
məqsədyönlük yoxdur; hər şey dumanlıdır; müvafiq təşkilatlar az qala
nə
işlə
məşğul olacaqlarını bilmirlər. Xaricdə yaşayan
vətəndaşlarımızın və soydaşlarımızın hüquqlaranın qorunmasına
diqqət artırılmalıdır.
Beşinci, milli təhlükəsizliyimizin başqa bir tərəfi də vardır.
Bu, xarici ölkələrdə mədəni və informasiya sahəsi yaratmaqdır.
Məlum olduğu kimi, hər hansı xalq haqqında stereotiplər alınan
informasiyalar əsasında formalaşır. İnformasiya az olduqda və ya
faktların yerinə yalan tutduqda stereotiplər mənfi olur. İnsanlar malik
olduqları informasiya əsasında nəticə çıxarırlar. Belə metodlar
müharibə dövründə döyüşən ölkələrin hökumətlərinin bir-birlərinin
xalqlarının imicinin formalaşması və nifrət üçün tətbiq edilir. Deməli,
Azərbaycan dövləti üçün xarici ölkələrdə informasiya sahəsi yaratmaq
xeyli zəruridir. Əgər onu biz yaratmasaq, başqaları yaradacaqlar. Həm
də onların yaratdıqları informasiya xalqımızın düzgün imicinin
formalaşmasına və mənafelərimizə zidd olacaqdır. Ona görə də xarici
ölkələrlə elmi, mədəni, bütövlükdə humanitar əlaqələr sürətlə
qurulmalı və genişləndirilməlidir. Bu da bizim milli təhlükəsizlik
problemimizdir.
Xarici
siyasət fəaliyyətini Azərbaycan diplomasiyası müxtəlif
formalarla həyata keçirir. Diplomatik fəaliyyətin - yazışmalar,
məktublar, notalar, memorandumlar, bəyanatlar, beynəlxalq və
məhəlli təşkilatların işində iştirak etmək, beynəlxalq konqres,
konfrans və müşavirələrdə iştirak etmək, dövlət və hökumət
nümayəndə heyətlərinin səfərləri, görüşləri, ikitərəfli və çoxtərəfli
beynəlxalq müqavilə və sazişlərin hazırlanması və imzalanması, xarici
ölkələrdə olan Azərbaycanın diplomatik nümayəndəliklərinin
apardıqları iş, dövlət başçılarının görüşləri,telefon danışıqları, xarici
siyasətin bu və ya digər məsələlərinə dair dövlətin mövqeyinin
mətbuatda işıqlandırılması, məsləhətləşmələr, rəsmi informasiyalar,
beynəlxalq müqavilə və sənədlərin nəşr olunması və s. formalarından
istifadə edilir. Əlbəttə, bu formalar beynəlxalq şəraitə uyğun olaraq
dəyişilə bilər.
Məlum olduğu kimi, diplomatiya və siyasət tarix boyu heç də
mənəviyyat normalarına tam uyğun gəlməmişdir. Diplomatiya və
siyasət mənafelər uğrunda mübarizə olub, konkret şəraitdə minimum
olanı əldə etmək və mümkünlük sənətidir. Şəraitə rəhbərlik etmək
öz istəyini qəbul etdirməkdir, mümkün olmayanı mümkün etməkdir.
29
Dostları ilə paylaş: |