I FƏSİL
MÜƏLLİMİN PEDAQOJİ USTALIĞI VƏ ONUN MAHİYYƏTİ
1.1. Müəllim peşəsi, cəmiyyətdə müəllimin rolu və vəzifələri
“Müəllim məsələsi yalnız bizim deyil, hər bir millətin ölüm-dirim məsələsidir”.
Ömər Faiq Nemanzadə
İslam dininin banisi, ulu peyğəmbərimiz Məhəmməd (s.ə.s.) başqalarına elm öyrətməyi dini vacibatlardan üstün tutmuş, alimin mürəkkəbinin şəhidin qanına bərabər olduğunu demişdir. Dini vacibatları müsəlmançılığın əsas əlamətləri hesab edən peyğəmbərimizin bu kəlamları olduqca dərin məna və əhəmiyyət kəsb edir. Hikmət bundadır ki, əgər dini vacibatlar yalnız onu yerinə yetirənlər üçün xeyirlidirsə, başqalarına elm öyrətmək, başqaları üçün xeyirli işlər görmək, yeni nəsli gələcəyə hazırlamaq kimi bir işlə məşğul olmaq bütün cəmiyyətə xidmət etməklə həyat sürmək və yaşamaqdır. Belə bir həyat müəllimə məxsusdur. Ərəb dilindən dilimizə tərcümə edəndə “öyrədən” mənasını verən “Müəllim” sözü özündə çox dərin mənalar və hikmətlər birləşdirən müqəddəs bir kəlamdır. Müəllim dedikdə biz yalnız dərs deyən, sinfə girib-çıxan, məktəbdə çalışan adamları düşünmürük. Bu kəlam göz önünə müdrik, həyatı dərindən bilən, gözəl mənəviyyata və əqidəyə malik, “el içində pak oturub, pak duran” (Aşıq Ələsgər), yaşından asılı olmayaraq ağsaqqal, gəncliyə nümunə ola bilən kamil bir insan gətirir. Məhz buna görədir ki, xalqımız həmişə müəllim adını hörmətlə tutmuş, ona dərin məhəbbət və ehtiram bəsləmişdir. Hörmətli, nəcabətli adamlara “müəllim” deyə müraciət etmiş və bu gün də edirlər.
Özünün bir çox çıxışlarında müəllimə, onun əməyinə dərin hörmətini ifadə edən xalqımızın ümummilli lideri H.Ə.Əliyev demişdir: “Müəllim adı dünyada ən yüksək addır. Şəxsən mən yer üzündə müəllimdən yüksək ad tanımıram. Çünki hər birimizə təhsil, bilik verən, bu səviyyəyə çatdıran məktəbdir, məktəbdə təhsil verən müəllimdir”1.
Bu kəlamlar müəllimə verilən böyük qiymətdir, onun həqiqi və halal qiymətidir.
Saraya gecikənlərin heç birini əfv etməyən Əmir Teymurun vəziri bir gün gecikir. Teymur qəzəbləndikdə vəzir deyir ki, şah sağ olsun, mən gələndə gördüm ki, müəllimim qabaqda yolla gedir. Arxamın ona tərəf düşməməsi üçün onu ötüb, keçə bilmədiyimdən gecikdim. Teymur vəzirinin bu hərəkətinə görə onu bağışlayır. Çünki o, özü də müəllimə böyük hörmət bəsləyirdi. Elə bu hörmətin nəticəsi idi ki, vəsiyyət etmişdir ki, öləndə onu müəlliminin qəbri üstündə tikdirdiyi məqbərədə, onun ayaq tərəfində dəfn etsinlər.
Müəllim öyrədəndir, tərbiyə edəndir. Buna görə də gələcək cəmiyyətin necəliyi də çox vaxt müəllimdən asılı olur. Doğru deyilmişdir ki, məktəbi, müəllimləri güclü olan xalq və millət güclü olar.
Müəllim bu gün yaşayır və fəaliyyət göstərir. Ancaq onun fəaliyyəti gələcəyə doğru yönəlmiş fəaliyyət olur. O, bugünkü işi ilə gələcəyi qurur, gələcək cəmiyyəti hazırlayır. Bu baxımdan, onun əməyi, işi xalq üçün, onun gələcəyi üçün sərf olunan şərəfli əməkdir.
Müəllim əməyini başqa sahələrdə fəaliyyət göstərən insanların hamısının işindən ən gərəkli və lazımlı hesab edən ümummilli liderimiz H.Əliyev Azərbaycan müəllimlərinin XI qurultayına təbrik məktubunda (24 sentyabr 1998-ci il) demişdir: “Bu gün ölkəmizin qarşısında duran problemlərin həllində müəllimlərin fəal iştirakı xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. Azərbaycan müəlliminin bir məqsədi, bir amalı olmalıdır: Azərbaycanımızı çiçəklənən, inkişaf edən, firavan, qüdrətli bir dövlətə çevirməyə qadir, müstəqillik ideyalarına sadiq, özünü vətənin azadlığı naminə fəda etməyə hər an hazır olan, yeni təfəkkür tərzini qavrayaraq müasir tələblərə cavab verən, sağlam əqidəli, milli ruhlu nəsil yetişdirmək”.1
Müəllimin cəmiyyətdə böyük rolu vardır. O, gənc nəsli həyata hazırlayır, onlara elmlərin əsaslarını öyrədir, bir sıra zəruri keyfiyyətlər aşılayır və onlarda dünyagörüş formalaşdırır. Buna görə də müəllim peşəsi həm də məsuliyyətli peşədir. Bu əməkdə məsuliyyətsizlik, laqeydlik və səriştəsizlik cəmiyyətdə elə deformasiyalara səbəb olur ki, sonradan onları heç nə ilə düzəltmək mümkün olmur.
Qədim Roma pedaqoqu M.F.Kvintilian müəllimi yüksək təhsilli, təmkinli, nümunəvi şəxs hesab etmişdir. O yazırdı ki, müəllim uşaqları sevməli, onları diqqətlə öyrənməli, mükafat və cəzanı tətbiq etməyi bacarmalıdır. Tərbiyədə nümunəyə böyük qiymət verən Kvintilian uşaqları pis yoldaşların təsirindən uzaqlaşdırmağı lazım bilirdi. Dahi Azərbaycan şairi, böyük mütəfəkkir N.Gəncəvi təlim-tərbiyə işində müəllimin roluna xüsusi əhəmiyyət vermiş və müəllimi geniş bilikli, saf əxlaqlı bir şəxsiyyət kimi təsvir etmişdir. Görkəmli şair M.Füzuliyə görə insanın tərbiyəsi ilə ən təcrübəli adamlar məşğul olmalıdırlar.
Dahi çex padaqoqu Y.A.Komenski müəllimi gah fəal heykəltaraş ilə, gah “ağıl zülmətini dağıtmağa, bütün fikirlər və əməllər üzərinə işıq saçmağa ehtirasla can atan saf və sədaqətli maarif xadimi” ilə, gah hər gün göyü hər tərəfdən işıqlandıran günəşlə, gah da böyük axar çayla müqayisə edir, məktəbi insanlıq emalatxanası, müəllimi isə kamil ustad adlandırırdı. Komenski yazırdı: “Müəllim əməkdə və geyimdə sadəliyin, fəaliyyətdə gümrahlıq və əməksevərliyin, davranışda təvazökarlıq və gözəl əxlaqın, nitqdə danışmaq və susmaq sənətinin nümunəsi, ictimai həyatda ağıllılığın örnəyi olmalıdır”. Görkəmli alman pedaqoqu A.Disterveq deyirdi ki, yaxşı dərs deyən müəllim, yaxşı da tərbiyə edir. O, müəllimi bütün maşını hərəkətə gətirən qüvvənin mənbəyi hesab edir və deyirdi ki, müəllim bu maşına can və hərəkət verməyi bacarmalıdır.
Müəllim cəmiyyətdə ən inanılmış, etibar edilmiş şəxsdir. Cəmiyyət müəllimə inanır və ona etibar edir. Böyük rus pedaqoqu K.D.Uşinski yazırdı: “Əgər biz həkimlərə öz sağlamlığımızı etibar ediriksə, müəllimlərə uşaqlarımızın əxlaqını, ağlını, ruhunu və bütün bunlarla bərabər öz vətənimizin gələcəyini etibar edirik”.1
Müəllim bu etibarı özünün biliyi, dünyagörüşü, mənəviyyatı, öyrədə bilmək bacarığı, erudisiyası və pedaqoji ustalığı ilə doğrultmalı, cəmiyyət üçün layiqli vətəndaşlar hazırlamalıdır.
Pedaqoji fəaliyyət bəşər mədəniyyətinin ixtisaslı mütəxəssislər tərəfindən kiçik nəslə öyrədilməsinə istiqamətlənən fəaliyyətdir. Müəllim bu prosesdə özünün dərin biliyi ilə şagirdlərinə elmə yiyələnməyin yollarını öyrədir, onları gələcək həyata hazırlayır. Buna görə də pedaqoji fəaliyyət uşaqların hər birinin intellektual, mənəvi və fiziki inkişafı, cəmiyyətdə fəal həyat mövqeyi tutmağa hazırlanmasını nəzərdə tutur. Bu işdə müəllimlərin üzərinə böyük vəzifələr düşür.
Pedaqoji fəaliyyət məqsədyönlü fəaliyyətdir. Onun məqsədi gənc nəsli elmlərin əsasları ilə silahlandırmaq, onlarda dünyagörüş formalaşdırmaq, milli və ümumbəşəri dəyərlər tərbiyə etməkdir. Bu strateji məqsədə təlim, tərbiyə və təhsilin müxtəlif istiqamətləri üzrə konkretləşdirilmiş vəzifələrin həyata keçirilməsi ilə nail olunur.
Pedaqoji fəaliyyətin mərkəzində şagird şəxsiyyətinin formalaşması dayanır. Bu məqsədə nail olmaq üçün həm tərbiyə olunanların fəaliyyəti (fəallığı, motivləri, münasibətləri və s.), həm də tərbiyəçilərin xüsusiyyətləri (peşəkarlığı, həvəsi, məsuliyyəti və s.) əsaslı rol oynayır.
Pedaqoji fəaliyyətdə az əhəmiyyət kəsb etməyən məsələlərdən biri bu fəaliyyətin məqsəd və məzmunu arasında vahidliyin təmin olunmasıdır. Bu təminat məqsəddən nəticəyə kimi böyük bir yolun–prosesin bir-biri ilə elə əlaqəsini, bağlılığını tələb edir ki, burada həll edilən bütün vəzifələr məhz məqsədin reallaşmasına xidmət etmiş olsun. Təbii ki, belə bir məqsəd böyüyən nəslin savadlı, elmli, geniş dünyagörüşlü, saf əqidəyə malik, yaradıcı düşünə və fəaliyyət göstərə bilən vətəndaşlar kimi tərbiyə edilməsindən ibarətdir. Belə bir ali məqsədin reallaşması isə müəllimdən dərin bilik, öyrətmə bacarığı, yeni pedaqoji təfəkkür tələb edir.
Müəllimlik fəaliyyəti təlim-tərbiyə məqsədilə bir şəxs tərəfindən başqasına (adamlar qrupuna) edilən pedaqoji təsirdir. Bu təsirin güclü, nəticəyönümlü təsir olması müəllim qarşısında pedaqoji fəaliyyətə maraq, uşaqlara məhəbbət, onlarla işləmək arzusu, uşaq kollektivini təşkil etmək bacarığı, onlara rəhbərlik bacarığı, aydın, emosional, inandırıcı nitq, tələbkarlıq, obyektivlik, doğruçuluq, ədalətlilik kimi xüsusi tələblər qoyur.
Elmi pedaqogikanın banisi Y.A.Komenski yazırdı ki, öz peşəsini, tədris etdiyi fənni sevməyən müəllim cisimsiz kölgə, yağışsız bulud, işıqsız çıraqdır. Elmini, tədris etdiyi fənni se-vən, daim çalışan müəllim öz kökü üzərində bitən, öz şirəsi ilə bəslənən və buna görə daim artan, yaşıllaşan, çiçəklənən, bəhrə verən ağacdır. Yaxşı müəllim şagirdlərin şüurunu başqa çaylardan axıdılan sularla deyil, məktəblinin şüurunda gizlənmiş idrak bulağını açıb, onun suyu ilə sulayır. Müəllim əməkdə və geyimdə sadəliyin, fəaliyyətdə gümrahlıq və əməksevərliyin, davranışda təvazökarlıq və gözəl əxlaqın, nitqdə danışmaq və susmaq sənətinin nümunəsi, ictimai həyatda ağıllılığın örnəyi olmalıdır.
Müəllimin peşə fəaliyyəti çoxcəhətli bir prosesdir. O, təkcə öyrətmir, həm də tərbiyə və inkişaf etdirir. Bu xüsusiyyətlər vahid istiqamətdə bir-birini tamamladıqda müəllim üzərinə düşən vəzifələri müvəffəqiyyətlə yerinə yetirə bilir və yaxşı müəllim kimi özünü göstərir. Bu cəhətdən müəllimin qarşısında aşağıdakı bir sıra vəzifələr durur:
• şagirdləri elmlərin əsasları haqqında biliklərlə möhkəm və dərindən silahlandırmaq, onların təfəkkürünü inkişaf etdir-mək;
• şagirdlərin mənəvi inkişafının yüksək səviyyəsini təmin etmək, vətəndaş tərbiyəsinə nail olmaq;
• təhsilin və tərbiyənin metod, vasitə və formalarını daim təkmilləşdirmək;
• yenilikləri izləmək və tətbiq etmək, yaradıcılıq axtrışları aparmaq, öz üzərində daim çalışmaq və s.
Müəllim ziyalı–işıqlı şəxsiyyət olmalıdır. O, öz ixtisasını yaxşı bilir və onu yaxşı öyrədirsə, lakin cəmiyyətin siyasi, sosial, iqtisadi həyatında fəal iştirak etmir, öz bilik ziyası ilə kimlərisə, nələrisə işıqlandıra bilmir, xalqın dərdinə biganə qalırsa, onun həllinə öz köməyini vermirsə, ziyalı adını doğrulda bilməyəcəkdir. Buna görə də o, məktəb və öz ixtisas çərçivəsinə qapanıb qalmamalı, cəmiyyətin həyatında yaxından iştirak etməlidir.
Azərbaycanın görkəmli xalq yazıçısı Süleyman Rəhimov “Ecazkar dəzgah” adlı məqaləsində yazırdı: “Xalq müəllimi gərək yüksək sənətkar olsun, yamaqçı bir peşəkar olmasın. Müəllim gərək öz vəzifəsinin aşiqi olsun, yüksək qayəli vətəndaş olsun, yaradıcı sənətkar olsun. Xalq müəllimində öz xalqına xidmət etmək qayəsi onun üçün bir ülviyyət olsun, mənəvi məbədgah olsun”.1
Gələcək cəmiyyətin necəliyinin müəyyən mənada müəllimdən asılı olduğunu dərk edən hər bir müəllim öz fəaliyyətinin xalqına, millətinə xidmət olduğunu da anlamalı və gələcək cəmiyyətin məhz onun əlləri ilə qurulacağından fərəh duymalıdır.
Dostları ilə paylaş: |