1.2. Müəllim hazırlığının başlıca mərhələləri və istiqamətləri
“Müəllim olmaq kimi şərəfli bir iş yoxdur. Çünki müəllimlər xalqın biliklənməsinin, təhsilin inkişaf etməsinin və nəhayət, xalqın elminin inkişaf etməsinin əsasını qoyanlardır”.
Heydər Əliyev
Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin təsdiq etdiyi “2005-2009-cu illər üçün Azərbaycan Respublikasının ümumtəhsil məktəbləri şəbəkəsində pedaqoji kadr təminatı üzrə inkişaf Proqramı”nda (2004-cü il, 4 noyabr) deyilir: “Ümu-mi təhsildə keyfiyyət parametrlərinə bilavasitə təsir göstərən faktlardan biri məktəblərin kadr təminatı və müəllim korpusunun peşəkarlıq səviyyəsidir”2.
Respublikamız müstəqillik qazandıqdan sonra pedaqoji kadrların hazırlığına diqqət daha da artırılmış və bu sahədə bir sıra əsaslı işlər görülmüş, islahatlar aparılmışdır. Hazırda bir sıra dövlət və qeyri-dövlət ali və orta ixtisas təhsili müəssisə-lərində pedaqoji kadrlar hazırlanır. Bir neçə ali təhsil müəssisəsində isə pedaqoji kadrların ixtisas artırma və yenidən hazırlanması işləri həyata keçirilir. Lakin XXI kadr hazırlığının, o cümlədən pedaqoji kadrlar hazırlanmasının qarşısında daha məsul, daha ciddi vəzifələr qoyur. Başlıca məsələ pedaqoji kadr hazırlığının kəmiyyətdən çox, keyfiyyət göstəricilərini yüksəltməkdən ibarətdir.
Müasir həyat məktəbdən daha ciddi nəticələr gözləyir. Yeni informasiya texnologiyaları şəraitində daha hazırlığlı, şagirdlərə təkcə elmlərin əsaslarını öyrədən deyil, əsl vətəndaş–şəxsiyyət yetişdirə bilən, sözün əsl mənasında həyatını müəl-limliyə həsr edən peşəkarlar hazırlanmasını tələb edir. Bu baxımdan respublikamızda müəllim hazırlığının keyfiyyətinin yüksəldilməsi üçün bir sıra önəmli işlərin aparılması zərurətə çevrilir.
Məsələyə konstruktiv baxımdan yanaşdıqda müasir müəl-limlərin peşəkarlığına, şəxsiyyətinə və fəaliyyətinə verilən tələblərin, yerinə yetirilməsi vacib olan vəzifələrin nəzərdən keçirilməsi lazım gəlir. Bu vəzifələr “Azərbaycan Respublikasında fasiləsiz pedaqoji təhsil və müəllim hazırlığının konsep-siyası və strategiyası”nda geniş şəkildə təsbit olunmuşdur.1
Bu sənəddə göstərilir ki, müasir dövrdə müəllim əxlaqi cəhətdən inkişaf etmiş, yaradıcı şəxsiyyət olmalı, refleksiya qabiliyyətinə, peşə vərdişlərinə, pedaqoji ustalığa malik olmalı və yenilikçiliyə meyilli olmalıdır. Müəllim təhsilin mahiyyətini dərk etməli, mədəni olmalı, öz fənnini, pedaqogika və psixologiyanı gözəl bilməli, şəxsiyyətyönümlü pedaqoji üsullardan istifadə etməli, öz intellektual səviyyəsini daim inkişaf etdirmək üçün çalışmalıdır. Təcrübəli müəllim öz fənnini bilməklə yanaşı, pedaqoji prosesdə hər bir iştirakçının yerini görməli, şagirdlərin fəaliyyətini təşkil etməli, onun nəticələrini qiymətləndirməli, düzəlişlər etməyi bacarmalıdır. Müəllim yenilikçi, yaradıcı düşüncəyə malik olmalıdır.
Müəllimlər yeni, mürəkkəb, müxtəlif və qeyri-müəyyən sosial-iqtisadi şəraitdə həyatın yeni bünövrəsinin qurulması sahəsində xüsusi rolu olan insandır. Onlar yeni olan fərdilikləri və xüsusiyyətləri, texnologiyaları və sistemləri nəzərə almalı, öyrənənlərə yeni bilik və bacarıqların əldə edilməsində, müasir cəmiyyətin tələblərinə uyğunlaşmaqda və fasiləsiz təhsil almaqda kömək etməlidirlər. Müəllimlər təhsilin hamı üçün əlçatan olmasının təmin edilməsinə, həmçinin yaş, bacarıq, mədəni, dil, cins, coğrafi və sosial-iqtisadi fərqlər yaratmış məhdudiyyətlərin aradan qaldırılmasına çalışmalıdırlar.
Müəllimlərin işi gündən-günə cəmiyyətin fəaliyyəti ilə sıx şəkildə birləşir. Təhsilin müasirləşməsi şəraitində müəllimin ənənəvi funksiyaları ilə (təlim, tərbiyə, inkişafa kömək, təlim nəticələrinin qiymətləndirilməsi, valideynlərlə iş və s.) yanaşı, həm məzmun cəhətdən, həm də prosesin təşkili baxımından təhsilin və sosial-mədəni mühitin proqramlaşdırılması, layihələşdirilməsi və təşkili kimi peşə funksiyaları aktuallaşır. Əsrin tələblərinə cavab vermək üçün müəllim öz fəaliyyətini sinif otağı ilə məhdudlaşdırmamalıdır. Hər bir müəllim tədrisin müxtəlif tərəflərini dərk etməli, təhsil sisteminin digər iştirakçıları ilə anlaşma əldə etməli, pedaqoji peşənin çalarlarını nəzərə almalı və peşəkarlıq səviyyəsinin fasiləsiz yüksəldilməsinə çalışmalıdır. Eyni zamanda biliklərin həcminin daim artması ilə xarakterizə olunan informasiya cəmiyyətinə keçid müəllimdən müstəqil elmi-tədqiqat işi aparmaq bacarığı tələb edir, onun peşə motivasiyasının əhəmiyyəti artır.
Bütün bunlar onu göstərir ki, müəllim daim inkişafda olmalı, öz üzərində işləməklə real həyatın tələblərinə cavab verməyi bacarmalıdır. Elə bu səbəbdən də müasir dövrdə müəllim hazırlığı, daim inkişafda olan zamanın, informasiya cəmiyyətinin sürətlə dəyişən tələblərinə uyğunlaşdırılmalıdır. Ali və orta pedaqoji təhsil müəssisələri yeni tələblərə cavab verə bilən, müasir informasiya cəmiyyətinin müəllimini hazırlamalıdır. Bu baxımdan müasir dövrdə hazırlanan pedaqoji kadrların dünya təhsil sisteminə inteqrasiyası, təhsilin liberallaşması və informasiyalaşdırılması şəraitində yüksək peşəkarlıqla fəaliyyət göstərə bilməsi üçün müyyən yeniliklər edilməklə kompleks işlər görülməli, müəllim hazırlığının istər forması, istərsə də məzmunu artan informasiya texnologiyalarının sürətli inkişafını nəzərə almaqla gələcəyə yönəldilməlidir. Nəzərə alsaq ki, pedaqoji sənətdə müəllimlik peşəsinə hazırlığın əsası hələ ümumtəhsil məktəblərindən qoyulur, onda onun ayrı–ayrı mərhələlərini nəzərdən keçirmək olduqca faydalı olar.
Respublikamızda pedaqoji peşəyə hazırlıq aşağıdakı dörd mərhələdə həyata keçirilir:
– ailədə və ümumtəhsil məktəblərində;
– ali və orta ixtisas pedaqoji təhsil müəssisələrində;
– bilavasitə pedaqoji fəaliyyət prosesində;
– pedaqoji kadrların ixtisasartırma fakültələrində.
Bunların hər birini ayrılıqda nəzərdən keçirək.
I. Uşaq və gənclərdə müəllimlik peşəsinə maraq və meyillərin yaranmasında əsas rol ilk növbədə ailəyə məxsusdur. Bu da, əsasən, iki istiqamətdə özünü göstərir: 1) ailə ənənələri, varislik; 2) ailədə müəllimə, müəllim peşəsinə müsbət münasibət.
Başqa peşə və ixtisas sahələrində olduğu kimi müəllimlik peşəsinə münasibətdə, uşağın bu peşəyə maraq göstərməsində ailə ənənələri, baba-nənənin, ata-ananın bu peşənin sahibi olmalarıdır. Bu çox güclü amildir və peşə seçimində az rol oynamır. Uşaqlar özlərini dərk edəndən valideynlərinin hər ikisinin, yaxud birinin bu sahədə fəaliyyətini görür, ailədə söhbətlərin şahidi olur. Bir növ pedaqoji peşənin daşıyıcıları ilə yaxından münasibətdə olurlar ki, bu da uşaqların peşə maraqlarının formalaşmasına öz təsirini göstərir.
Professor Ə.Əlizadə yazır: “Atalar və oğullar probleminin özünəməxsus bir konteksti də var: bu kontekst peşə seçimi yönümündə, mahiyyətcə uşaq qabiliyyəti və istedadının formalaşması yönümündə maraqlı sosial-psixoloji problem kimi əmələ gəlmiş və “ailə dinastasiyası” kimi məşhurlaşmışdı. Əslində bu problemin tarixi çox qədimdir: atalar öz sənətlərinin sirlərini illərin-əsrlərin axarında həvəslə övladlarına öyrətmişlər. Ali məktəbin inkişafı zəminində bu problem daha da kəskinləşmişdir: elm sahəsində də, sənət sahəsində də uşaqlar bir çox hallarda ataların yolu ilə getməyə başlamışlar.
“Ailə dinastasiyasının” qeyri-adi bir sirri var: bu dinastasiyada, necə deyərlər, möcüzəli qabiliyyət və istedadın psixologiyası (və pedaqogikası) qan yaddaşı ilə yaranır. Genetik amillərlə mühit amilləri ağlagəlməz ölçülərlə bir-birinə qovuşur və parlaq istedadlar ailənin şəfa qaynaqlarında daha aydın görünür”.1
Ailə təsirinin digər bir forması isə ailədə müəllim peşəsinə münasibətin necəliyidir. Faktlar göstərir ki, valideynlərin müəllim peşəsinə münasibəti yüksək olduğu ailələrdə uşaqların da bu peşəyə müsbət münasibəti özünü göstərir. Əksinə, hansı ailələrdə ki, müəllimə, onun peşəsinə rəğbətlə yanaşılma yoxdursa, belə ailələrdə böyüyən uşaqlar arasında pedaqoji sahədə peşə seçmək istəyənlər olduqca azlıq təşkil edir.
Ümumtəhsil məktəblərində şagirdlərin pedaqoji peşə üzrə hazırlanmaları peşəyönümü prosesinin tərkib hissəsi kimi həyata keçirilir. Şagirdlərlə aparılan peşəyönümü işlərinin bir sahəsi kimi özünü göstərən pedaqoji peşəyönümü işləri təlim-tərbiyə prosesinin tərkib hissəsi olmaqla məktəbdə xüsusi diqqət tələb edir.
Məktəbdə şagirdlərin pedaqoji peşəyə–müəllimlik sənətinə maraq göstərmələrinə bir sıra obyektiv və subyektiv amillər təsir göstərir. Əsas məsələ bu amillərin təsir gücünün artırılması, məktəbin ən yaxşı, ən ümidverici şagirdlərinin bu sahəyə hazırlanmalarına hərtərəfli qayğı və diqqətin göstərilməsidir. Bu amillər içərisində müəllim şəxsiyyəti, onun tərbiyəvi təsiri, müəllimin dərin biliyə, öyrətmə bacarığına malik olması, müəllim-şagird ünsiyyətini düzgün qura bilməsi, pedaqoji əməkdaşlıq və demokratik ünsiyyət qabiliyyəti olduqca mühüm yer tutur. Pedaqoji peşə seçən gənclərin xeyli hissəsinin bu peşəni seçmələrində müəllimlərin rolunun və təsirinin olduğunu qeyd etmələri bu fikrimizi aydın təsdiq edir. Həyat sübut edir ki, ömrünü bu peşəyə bağlayan, onu sevən, gözünün nurunu, ürəyinin hərarətini bu peşəyə sərf edən, yüksək intellektual keyfiyyətlərə malik olan müəllimlərin şagirdləri içərisində öz müəllimlərinə oxşamaq, onlar kimi olmaq istəyi ilə pedaqoji peşə seçənlər üstünlük təşkil edirlər.
Məktəbdə şagirdlərin pedaqoji peşəyə marağının formalaşmasına təsir göstərən amillər sırasında təlim-tərbiyə amili xüsusi yer tutur. Təhsilin məzmununda pedaqoji əməyin bu və ya digər sahələrinin öz əksini tapması, həmçinin şagirdlərin müəllim fəaliyyətinin daimi müşahidəçisi olmaları onların pedaqoji peşə maraqlarının reallaşmasına öz təsirini göstərir. Burada xüsusi qeyd edilməli məsələlərdən biri məktəbdə pedaqoji dərnəklərin təşkili və pedaqoji peşəyə marağı və meyli olan şagirdlərin bu dərnəklərə cəlb edilməsidir. Belə dərnəklərdə şagirdlərin müxtəlif fəaliyyət növlərinə cəlb edilmələri, aşağı siniflərdə oxuyan şagirdlərə hamilik etmələri, məktəbin və sinfin bir sıra tədbirlərində yaxından, fəal iştirak etmələri və s. mühüm rol oynayır. Qeyd edək ki, ümumtəhsil məktəblərində pedaqoji peşə və ümumiyyətlə peşəyönümü işlərinin məqsədyönlü, sistemli və məzmunlu aparılması bu işin düzgün istiqamətləndirilməsindən və təşkilindən çox aslıdır. Fikrimizcə, bunun üçün demək olar ki, bütün inkişaf etmiş Avropa ölkələrinin orta məktəblərində fəaliyyət göstərən peşəyönümü məsləhətçiləri, yaxud peşəyönümü üzrə menecerlərin hazırlanması və məktəblərimizdə onların fəaliyyəti üçün lazımi şəraitin yaradılması vaxtı çatmış problemlərdən biridir.
Burada başlıca məsələlərdən biri, bəlkə də, birincisi pedaqoji peşə üzrə seçimin düzgün təşkili, aparılması və müəllim peşəsini kimlərin seçməsidir. T.Qonçarova və İ.Qonçarov belə hesab edirlər ki, müəllim hazırlayan ali məktəblərə daxil olmaq istəyənlərin aşağıdakı ilkin keyfiyyətlərə malik olmaları vacib şərtlərdəndir: 1) öyrənməyə, 2) ağıllandırmağa, 3) tərbiyələndirməyə, 4) böyüdüb yetişdirməyə, 5) təkmilləşdirməyə, 6) təcrübəni öyrənməyə ehtiyac, 7) daxili aləmin bənzərsizliyi, 8) başqalarından fərqlənmə, 9) humanizm, 10) aydın zəka, 11) ünsiyyət, 12) sözlə işin vəhdəti, 13) mənəvi təmizlik, 14) ruhən cavanlıq, 15) nitq mədəniyyəti. Fikrimizcə, orta ümumtəhsil məktəblərində bu problemlə bağlı geniş, hərtərəfli və məzmunlu işlər aparılmaqla bərabər, Tələbə Qəbulu Üzrə Dövlət Komissiyası da bura xüsusi diqqət göstərməlidir.
Müəllim peşəsinə marağı olmayan, bu sahədə fəaliyyət göstərməyi özünə həyat amalı hesab etməyən, eyni zamanda müəyyən bacarığa malik olmayan, yalnız ali təhsil almaq xatirinə bu peşəni seçən abituriyentin gələcəkdə yaxşı müəllim olacağı şübhə doğurur. Bunu çoxsaylı faktlar da sübut edir. Bu səbəbdən də bir sıra peşə və ixtisaslar üzrə olduğu kimi, pedaqoji peşə üzrə də qabiliyyətlərin yoxlanılması olduqca faydalı olardı. Bunun üçün qəbul imtahanları zamanı xüsusi testlərin köməyi ilə pedaqoji bacarıqların, maraq və meyilin üzə çıxarılması mühüm əhəmiyyət kəsb edər. Misal olaraq, İngiltərədə Britaniya Psixologiya Cəmiyyəti, İstehsalat Psixologiyası Milli İnstitutu və xüsusi nəşriyyatlar tərəfindən çap olunan peşəyönümü məqsədli testləri göstərmək olar. Bu testlər onların funksiyasından asılı olaraq belə təsnif edilir: a) əqli qabiliyyətlərin ölçülməsi üzrə testlər; b) bilik və vərdişlərin üzə çıxarılması testləri; c) meyil və bacarıqların aşkarlanması testləri; ç) maraqların aşkarlanması testləri; d) şəxsiyyət keyfiyyətlərinin müəyyənləşdirilməsi testləri.1
Fikrimizcə, belə qabaqcıl təcrübənin öyrədilməsi və tətbiqi həm müəllim peşəsi seçən tələbə heyətinin tərkibinin xeyli yaxşılaşmasına, həm də gələcəkdə onların bir yaxşı müəllim kimi formalaşmalarına əhəmiyyətli dərəcədə təsir göstərə bilər.
Dostları ilə paylaş: |