Nяsiman Yaqublu
98
Anadolunun mərdanə yardımı Qafqazı iki ilə qədər bolşevizm
vəhşiliyindən qorumuşdur. Hələ Bakının işğalından sonra Şimali
Qafqazlı qardaşlarımızın yardımına qoşularaq onları da rus istila-
sından qurtaran xilaskar Anadolu Məhmətciklərinin Temirxan Şuraya
qədər irəliləmələri bu zəfəri müəyyən bir zaman üçün tarsin etmiş
olurdu. Yəni bütün Qafqaz millətləri nisbi bir hüzur içində müstəqil
dövlət təşkilatlarını kurabilmeleri için icap edən zaman və fürsıti qa-
zanmış olurdular. Bu fürsət verilməmiş olsaydı, Qafqazın İstiqlalı sa-
dəcə nəzəri olaraq qalırdı.
Qafqaz üçün edilən qəhrəmancasına savaşlar Osmanlı Dövlətinin
bir-iki il əvvəlinə rastlaşmış olsaydı, Türküstan və Krım da daxil ol-
maqla Türklüyün müqəddəratı tamamilə başqa bir cərəyan almış olur-
du. Hətta kim bilir, bəlkə bu günkü dünya böhranları qismən və ya ta-
mamilə atlatılmış ola bilərdi. Çünki rus imperiyasını bəsləyən sərvət
qaynaqları məhkum Türk ölkələrində və xüsusilə də Qafqazda yat-
maqdadır.
Bakı uğrunda aparılan çətin savaşlarda Azərbaycan və Ana-
dolu mücahidlərinin qanları bərabər axıdılmış və mübarək cəsəd-
ləri eyni qardaş məzarlarında dəfn edilmişdir. Bu müştərək savaş-
lar, müştərək alınyazısının və müştərək istiqbalın bir simvoludur.
15 Sentyabr 1918 tarixi günü Türk tarixinin şanlı
zəfər günlərindən
biri, həm də ən önəmlilərindən biridir. Bu zəfərin hər hansı maddi
mənfəət, qayələri ilə heç bir əlaqəsi olmamışdır. Sırf qardaşın qardaşa
yardımı hədəfini güdmüşdür.
Azərbaycanda bu Böyük Zəfər Gününü və onun şanlı qəhrə-
manlarını böyük və kiçik hər kəs bilməkdədir. Bu gün, istila altındakı
Azərbaycanda belə gizlicə anılmaqdadır.
Azərbaycan xalqı bu Böyük Zəfər Gününü heç bir zaman unuda
bilməz. Çünki bu g7ün ona yeni bir həyat, istiqlal haqqını və Başkən-
dini vermişdir. Bu uğurda şəhid olanlar, Azərbaycan İstiqlalı və Azər-
baycanın qurtuluşu yolunda canlarını fəda etmişdilər.
15 Sentyabrın 40-cı ildönümündə bütün bu əziz şəhidlərimizi
və zəfərin böyük qəhrəmanlarını dərin minnət və şükranlıqla
anırıq.
Ulu ruhları şad olsun! (10, s. 14-15)
“Azərbaycan” aylıq Kültür Dərgisi.
1958, sayı 7
Nяsiman Yaqublu
100
dən heç bir şəkildə xəbər ala bilməyəcəyik. Sağ qalıb-qalmayacağın
haqqında da heç nə bilməyəcəyəm. Ancaq sənə güvənirəm və düşmə-
nə asanlıqla baş verməyəcəyinə inanıram.
Hüsaməddin bəy də çox-
dandır ki, Türkiyəyə getmək istəyirdi. Mən isə ona mane olurdum.
Onunla bir xeyli söhbət etdim və razı qaldım. Hüsaməddin bəy də sə-
ninlə gedəcək.
... Hüsaməddin bəylə mən stansiyaya gəldik. Səfərimiz gizli oldu-
ğundan heç kim bizi yola salmağa gəlməmişdi. 1918-ci ilin yanvar ayı
idi. Dostlarımızı, xalqımızı, ölkəmizi təhlükələr içərisində qoyub qata-
ra mindik və Tiflisə yola düşdük. Sabah səhər saat 8-də Tiflisə çatdıq
və Xeyriyyə Cəmiyyətinə getdik. Cəmiyyətin rəisi doktor Xosrov bəy-
lə görüşüb məqsədimizi bildirdik. Bizə Xeyriyyə Cəmiyyətinin üzvü
olmağımıza dair sənəd verdi. Artıq bizim bu vəsiqələrdə bütün Qafqaz
cəbhəsini dolaşmaq səlahiyyətimiz vardı. Vəsiqələri aldıqdan sonra
Xosrov bəylə vidalaşıb Batuma hərəkət etmək üçün stansiyaya gəldik.
Ancaq nə bilet almaq, nə də Batuma getmək imkanı var idi. Çünki, rus
əsgərləri üçün Azərbaycan yolu ilə Rusiyaya getmək təhlükəli oldu-
ğundan Batum yolu ilə getməkdə idilər. Batuma
hərəkət edən qatarlara
mülki şəxslərin minməsinə icazə verilmirdi. Belə çətin bir vəziyyət
qarşısında qohumum Kazımı axtardım. Kazım dəmiryol müfəttişi idi
və Tiflisdə Azərbaycan xalqını təmsil edirdi. Vəziyyəti ona anlatdım.
Kazım getdi və bir saatdan sonra gəldi. Bizə gülə-gülə: “Sizin üçün
qatara kiçik bir vaqon qoşdurdu. Mən də sizinlə bərabər Batuma qədər
gedəcəyəm. Ancaq stansiyalarda pəncərələrin qabağında oturmayın.
Qatar hərəkət etdikdən sonra pəncərə önündə otura bilərsiniz. Vaqon
və özümün işim üçün Batuma gedirəm deyə ala bildim” – dedi. Yol-
boyundakı stansiyalarda qatar durunca biz vaqonun içərisində bardaş
qurub oturduq.
Beləliklə, çox rahat şəkildə Batuma gəlib çatdıq.
Batumda da rus əsgərlərinin əlindən tərpənmək olmurdu. Qatarla
gələn rus əsgərləri gəmilərin azlığından günlərlə Batumda qalmalı
olurdular. Şəhər anarxiya içində idi və küçələrdə rus əsgərləri veyil-
veyil gəzirdilər. Azacıq şübhələndikləri əsgərin zabit olub-olmadığını
yoxlayırdılar. Zabitlər də qorxularından əsgər paltarı geyinmişdilər.
Biz çox çətinliklə bunların arasından keçərək bir mehmanxanaya girə
bildik. Əşyalarımızı bir otaqda yerləşdirib bayıra çıxdıq və bir yemək-
xanaya gedərək yemək yedik. Mehmanxanaya dönərkən mehmanxana
sahibi işıqları yandırmağı məsləhət gördü və işığı yanmayan otaqların