Tanınmış mühacir C. Hacıbəyli də millətçi rusların “Rusiyanın azadlığı
uğrunda Mübarizə İttifaqı”nın orqanı olan “Rus demokratı” jurnalındakı
məqalələrə məntiqli yazılarla cavab verir, onların “Stalinin hesabına Rusiyada
yaxud SSRİ-də milli məsələ qalmayıb, vahid “milli kompleks” formalaşmışdır”
fikrini kəskin tənqid edirdi. (243, s. 2-3)
Mühacir rusların şovinist mövqelərinə qarşı Ə. Fətəlibəyli də kəskin
yazılarla çıxış edirdi. O, göstərirdi ki, rus mühacirlərinin apardığı mübarizə rusların
və Rusiyanın əleyhinə çevrilməklə nəticələnməməlidir. Bu halda o, yazırdı: “Biz
vahid antibolşevik cəbhəyə qarşı vahid demokratik cəbhə yaratmalıyıq”. (361, s. 6)
Əllinci illərdə Azərbaycan legionerlərinin fəaliyyətində bir mühüm
istiqamət də onların müxtəlif təşkilatlar və cəmiyyətlər yaratması idi. Belə ki,
Türkiyədə-Ankarada mühacir və legionerlərin fəallığı ilə “Azərbaycan Patriotlar
Cəmiyyəti” yaradıldı. Cəmiyyətin yaradıcıları Əhməd Ulusoy, Çingiz Göygöl, Əli
Taşkənt, Hidayət Turanlı və başqaları idi. (224, s.62)
Eyni vaxtda yalnız əsgər və legionerləri birləşdirən “Cəbhəçilər İttifaqı”
yaradıldı. Təşkilat qısaca olaraq belə adlanırdı: “Azərər”. (224, s. 62)
Legionerlərin bir araya gəlməsində və problemlərinin həllində göstərilən
cəhdlərdən biri də dini əsaslarla “İslam” müsəlman cəmiyyətinin yaradılması idi.
Belə ki, 1953-cü ilin martın 1-də Münhendə Lyudvisfolda Sovet İttifaqından olan
müsəlman mühacirləri (eləcə də legionerlərin) nümayəndələrinin iştirakı ilə
qurultay keçirildi. Qurultayda “İslam” müsəlman cəmiyyətinin yaradılması və bu
cəmiyyətin bilavasitə dağınıq vəziyyətdə olan qaçqın müsəlmanları birləşdirməsi
vəzifəsi irəli sürüldü. Cəmiyyətin İdarə Heyətinin sədri İbrahim Hacıoğlu seçildi.
(227, s. 31)
Əllinci iliərdə mühacir və legioner qruplarının yaratdığı daha bir dərnək də
fəaliyyətə başladı: “Azəri Qardaşları Yardımlaşma Dərnəyi”. Türkiyədə -
İstanbulda fəaliyyət göstərən bu dərnəyin 1952-ci il dekabrın 28-də konfransı
keçirildi və aşağıdakı tərkibdə rəhbərlik seçildi: Başqan - Məhəmməd Sadiq Aran;
başqan vəkili - İdris Yaybulaq; baş katib - Ələkbər Fərhadlı; Xəzinədar və mühasib
- Səməd Göyçay; üzvlər - 1) Əflan Muğan; 2) Şəfiqə Kaspirallı; 3) Səlim Bədəl; 4)
Həsən İsmayıl. (3, s. 35).
Qeyd edək ki, İkinci Dünya hərbindən sonra legionerlərdən bir qrupu da
Amerikada məskunlaşdı. Amerikaya gedən azərbaycanlı legionerlər əsasən Nyu-
Yorkun 40 km-də yerləşən Nevada şəhərində yaşayırdılar. Legionerlərdən Əhməd
İbrahim, Hidayət İsrafil (albay İsrafil bəyin qardaşı), Ənvər Soltan, Oğuz Odər və
başqalarının təşəbbüsü ilə burada əvvəlcə “Azərbaycan İslam və Xariciyyə
Cəmiyyəti” yaradıldı. Sonradan isə bu cəmiyyətin adı dəyişdirilərək “Amerikada
Azərbaycan Kültür Cəmiyyəti” adlandırıldı. Cəmiyyətin başqanı vəzifəsinə Əhməd
İbrahim seçildi. (18, s. 8-10)
Qeyd edək ki, 1950-ci ilin iyul ayının 8-də Almaniyanın Münhen şəhərində
“Amerikan Komitəsi” tərəfindən yaradılan “SSRİ-ni Öyrənmə İnstitutu” fəaliyyətə
başladı. Keçmiş legionerlərin və eləcə də mühacirlərin bəziləri buraya işə cəlb
edildilər. İnstitut Sovetlər Birliyini tərk edən və Sovetlər haqqında elmi
araşdırmalar aparan sərbəst elm adamlarının təşkilatı olaraq da fəaliyyət göstərirdi.
Bu araşdırmalarda məqsəd Sovetlər Birliyi haqqındakı bilgisizliyi aradan
qaldırmaq və Sovetlər Birliyi ilə bağlı məsələlər haqqında demokratik dünyaya
məlumat vermək idi.
İnstitutun başlıca fəaliyyət istiqaməti belə müəyyənləşirdi: SSRİ-nin xarici
siyasətini, iqtisadiyyatını, coğrafiyasını, xalqların yaşayış tərzini, Sovet ordusunun
təşkilini, komanda heyətinin silah növlərini, topoqraf və hərbi xəritələrini,
sərhədlərini öyrənməkdən ibarətdir. Kommunist Partiyasının üzvü olmayan və bu
partiyaya meyl göstərməmək şərti ilə milli və siyasi mənsubiyyətindən asılı
olmayaraq hər bir elm adamı İnstitutda fəaliyyət göstərə bilərdi.
Azərbaycanlı mühacir və legionerlərdən olan Mirzə Bala Məmmədzadə,
Məhəmməd Əmircan, Süleyman Təkinər, Rza Bayram və başqaları da burada
çalışırdılar.
İnstitut Sovetlər Birliyinə aid olan kitablar, dərgilər, bülletenlər də nəşr
edirdi. İnstitutun nəşr etdiyi “Dərgi” jurnalının məsul müdiri Mustafa Kamal, Yazı
işləri müdiri isə azərbaycanlı Məhəmməd Əmircan idi.
Qeyd edək ki, mühacir və legionerlərin əllinci illərdəki bu fəallığı Sovet
dövlətini ciddi narahat etməyə başladı. Belə ki, Sovet dövləti həmin dövrdə
kommunist ideologiyasına qarşı mübarizə aparanları sıradan çıxarmağa dəfələrlə
cəhdlər göstərdi. Bu əməliyyatların həyata keçirilməsində böyük təcrübəsi olan,
geniş şəbəkəli “KQB” - (“DTK”) əsas rol oynayırdı. Bu qurum 1917-ci ilin
dekabrında yaradılmış (282, s.4) və daha çox “daxili düşmən” axtarmağa (283,
s.104) meylli idi.
Məhz həmin təşkilatın fəallığı ilə 1954-cü ilin noyabrın 20-də “Azadlıq”
radiosunun “Azərbaycan” redaksiyasının baş redaktoru Ə. Fətəlibəyli-Düdənginski
Münhenin “Alpenplate-6” meydanındakı bir mənzildə qətlə yetirildi. (381)
Qeyd edək ki, mayor Ə. Fətəlibəyli Düdənginskinin qətli ilə bağlı
Almaniyada nəşr edilən “Abendzeytunq” (381) “Der Stern” (389) və “Kuik” (399)
qəzetlərində geniş məlumatlar verildi. Törədilmiş qətlin səbəbi açıqlandıqda bütün
Almaniya, eləcə də qərb ictimaiyyəti sifarişli bir ölümün baş verdiyini anladılar.
Münhendə nəşr edilən “Abendzeytunq” qəzeti yazırdı: “1954-cü il noyabrın 22-də
bazar ertəsi günü Münhenin Alpenplate-6 meydanında Mikayıl İsmayılovun meyiti
tapıldı. Meyit basdırıldıqdan sonra məlum oldu ki, əslində öldürülən Azadlıq
radiosunun nüfuzlu işçisi Fətəlibəyli imiş. Cani isə Mikayıl İsmayılovdur. Ancaq
hələ noyabrın 26-da dəfn günü Azadlıq radiosuna belə bir xəbər çatdı ki,
Fətəlibəyli İsmayılovu özünümüdafiə zamanı öldürübmüş. Bu xəbərin kim
tərəfindən verildiyi məlum olmadı. Ancaq şənbə günü noyabrın 28-də, bir həftədən
bəri işə çıxmayan Fətəlibəylinin cani deyil, öldürülən olduğu məlum oldu. Bu, heç
bir axtarışın nəticəsi deyildi. Sadəcə olaraq Azərbaycan redaksiyasının üzvləri bu
Dostları ilə paylaş: |