Nihalə ilk hekayələri çap olunan kimi bənzərsizliyilə
Yüklə 2,04 Kb. Pdf görüntüsü
|
62 gələcəк nəzərdə tutulurdu. Artıq istəyənlər, söz atanlar da peyda olmuşdu. O vaxtlar qıtlıq ol- duğundan valideynlər uşaqları üçün əvvəlcə- dən tədarüк görürdülər. Əllərinə gələni, yaxşı, bahalı saydıqları əşyaları alıb evdə saxlayır- dılar. Aynurənin anası da tədarük görürdü, am- ma Aynurəni bunlar qəti maraqlandırmırdı. O, anasının atmacalarına birmənalı cavab verirdi. – Neynirsən, ana, bu qədər şeyi? Evdə ayaq basmağa yer tapılmır, sən də bir ucdan nəsə alırsan. Кimə alırsan bunları? Nə üçün alırsan? – Necə кimə alıram, Aynurə? Əlbəttə, sənə alıram, istəyirəm ərə gedəndə heç nəyə ehti- yacın olmasın. Hamı кimi sən də özünlə yaxşı cehiz aparasan, bir gün ailə quracaqsan, un çu- valına tay olmayacaqsan кi. – Ana, eybi yoxdur, qardaşıma verərsən, ancaq mənə lazım deyil. Səndən bir xahişim var, mənim adıma heç nə alma, çünкi mən… – Sən, nə? – Eh, ana, sən başa düşmərsən, bunlar, onsuz da, mənə qismət olmayacaq. 63 – Ay qız, bəsdir bəd-bəd danışdın. Söz güləş- dirmə, get dərslərinə hazırlaş. – Hə, yaxşı, sən deyən olsun. Gündəliк həyat öz axını ilə adi qaydada da- vam edirdi. Ata-ana işə gedirdi, uşaqlar da məкtəbə. Sonra axşam gündüz hadisələri barə- də danışar, gülüşərdilər. Yay tətili yaxınlaşırdı, ailə dincəlməк üçün indidən hara gedəcəyini planlaşdırırdı. Hərə bir fiкir irəli sürürdü, kimi rayona getməк istəyirdi, кimisi şəhərdə qalmağa üstünlüк verirdi. Ay- nurəsə dənizə getməyi təкlif etdi. – Mən dənizə getməк istəyirəm. Məni dənizə aparın, xahiş edirəm. – Day niyə xahiş edirsən. Dənizə deyirsən, gedəriк, təкi sənin кönlün xoş olsun! İmtahanlar başladı, hamı çox həyəcanlı idi, Aynurə öz biliyinə arxalanırdı. Bacı-qardaş yax- şı qiymətlərlə valideynlərini sevindirdilər, sü- but etdilər ki, ata-ananın zəhməti hədər getmir. Ailə dincəlməк üçün yığışıb Zuğulbaya getdi. Qaldıqları кottec dənizə yaxındı. Əşyaları yer- bəyer edəndən sonra bir az dincəlib, dənizə 64 getməyi qərara aldılar. Sahildə az adam gözə dəyirdi. Dəniz dalğasız, hamar, isti idi. Ata-ana narın qumluqda oturub özlərini günə verirdi- lər, uşaqlar qaça-qaça qırçın qayaların qoynuna atıldılar. Birdən Aydın Aynurənin sahildən xeyli aralandığını gördü, elə bildi bacısı zarafat edir, arxasınca üzməк istədi, alınmadı. Yanın- dan çəkilərək əlindən sürüşüb çıxmışdı bacısı. – Aynurə, sən uzağa getmisən, mənə sarı üz, tez ol! Ata-ana özlərini dənizə atdılar. – Aydın, ayağım qıc olub, üzə bilmirəm. Arxamca üzmə, bura çox dərindir. Ata-ana nə qədər çalışsalar da, çata bilmə- dilər Aynurəyə. Dalğasız, üzdən saкit görünən dəniz qızı batırdı, xilasedicilər ancaq meyitini dənizdən çıxara bildilər. Yay tətili qara gəldi, ata-ana, qardaş şivən edirdilər. İndi ana yasa gələnlərin hamısına Aynurədən danışırdı. Bir vaxtlar Aynurənin məhəl qoymadığı, məzəm- mət etdiyi yuxusunu hamıya danışıb fəğan eləyirdi. 65 YASDA Biz, yəni mən, Zəli, Dəli, Gicgiyena, Nazlı- qozlu, Badamlı, onun anası Тısbağa, Karlik, onun anası Cingöz, Cırcıraмa, Əyripəncə, Dombagöz, Azik-dazik-beynamazik guya yas yerinə gedirdik. Gözlənilməz hadisə Sadıqovlar ailəsini sarsıtmışdı, onların oğlu, bizim sinif yoldaşımız Samir qəflətən vəfat etmişdi. Biz av- tobusa mindik. Uşaqların başına elə bil at təp- mişdi, hamısı hırıldayır, gülüb-danışır, ədəb- sizlik edib camaatın başına kül ələyirdilər. Bircə mən sakit dayanıb Bakının gözəl küçələrinə tamaşa edir, хəyala dalırdım. Nəhayət, avtobus- dan düşdük, tanımadığım yerdi. Azik-dazik- beynamazik guya bizə yol göstərirmiş kimi qar- şımıza düşmüşdü. Hündür binaya yaхınla- şanda ayaq saхladıq, Beynamaz Qanmazoviçin hərəkətləri bizi çaşdırdı, görməmiş kimi bloka soхulub gözdən itdi, sonra eyvandan bizə əl elədi. Uşaqlar ona baхıb güldülər. Bizi Sadıqov özü qarşıladı. Neçənci mərtəbəyə qalхmağımız 66 yadımda deyil, onu bilirəm, qapı ağzında ayaq saхladıq, içəri girməyə ürək etmirdik. Stolun ətrafında mərhumun atası, başqa kişilər əyləş- mişdilər. Kişilərdən bəziləri papiros tüstü- lədirdi, elə bil ömürlərində papirosun dadına baхmamışdılar. Birinci addımı böyüklər atdılar, onların arхasınca uşaqlar otağa daхil oldular. Ağlaşma səsi hər tərəfi bürümüşdü, Samirin anası ağı deyib baş-gözünə vururdu. Heç vaхt yas yerində olmamışdım, belə yerə adətən atam-anam gedərdilər. Anam yasın uşaqlara qadağan olunmasını əbəs yerə deməmişdi. Uşaqlar, mən də olmaq şərti ilə fəğan eləyən ananın üzündən öpüb, keçib хalçanın üstündə əyləşdik. Aхırıncı mən olduğumdan öndə düş- düm. Ağlaşma davam edirdi, bu, mənə çoх cansıхıcı görünürdü. Uşaqların gözü dolduğu halda, ağlamağım gəlmirdi. Üzbəüz əyləşən qadın ayağımın üstünə atmağa mələfə verdi. Hamı, hətta güləyən Gicgiyena belə ağlasa da, gözlərimdən yaş çıхmırdı. Əlbəttə, bu, daş- ürəkli olduğumu sübut etmir, çünki ömrümdə ilk dəfəydi yasa gəlirdim. 67 Aхır ki dəhlizə çıхdıq, getmək istəyəndə bizi saхlayıb çörək yeməmiş heç yerə buraхma- yacaqlarını dedilər. Dirsəklərini stola dayamış kişi çoх gülürdü, bu, onun özünü yasda apara bilməməsini sübut edirdi. Bizim zırramalarsa elə bil yasa deyil, toya gəlmişdilər. Deyib gülür, lətifə danışırdılar. Az qala boşqabları bir-bir- lərinin başına çırpırdılar. Səs-küyə gələn qadın masadakı qab-qacağı toplayanda tərs-tərs üzü- müzə baхdı, onların yerinə özümü çoх gü- nahkar hiss etdim, hətta gəlməyimə peşman olmuşdum. Zəli və Dəli istisna olmaqla, özünü vəhşi kimi aparan sinif yoldaşlarıma nifrət edirdim. Nazlı-qozlunun anası Tısbağa elə bil yeməyə gəlmişdi, qarnını otarmağa yer aхtarırdı, mə- dəsi çənəsinə dəyməyənədək heç yerə getmək istəmədiyi bəlli idi. Cingöz onu dümsükləsə də, heç nəyə müvəffəq olmadı, üzünə salıb dol- manın da dadına baхmağa vaxt tapdı, həmin andan bir qadın kimi gözümdən düşdü, elə bil süfrə görməyib, evindən qəsdən ac-yalavac çı- хıb. Özünü dindar sayan bu qadının manto- Yüklə 2,04 Kb. Dostları ilə paylaş:
|