Nihalə ilk hekayələri çap olunan kimi bənzərsizliyilə
Yüklə 2,04 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- TƏZƏ GƏLİN
38 altında oturdu, pəncəsini isladıb, səylə ağız- burnunu yumağa başladı. Qəribə idi, pəncəsini, əstəğfürullah, salavat çəkirmiş kimi, alnından deyil, bir az yuxarıdan, təpəsindən aşağı çə- kirdi. Ana buna heyrətlə baxırdı. – Yazıq susuzluqdan ölürmüş, nənən kənddə həmişə həyətə bir ləyən su qoyardı quşlar, heyvanlar içsinlər. Tostana ürəyində ev sahibinin qanacağına “afərin” deyib masaya çıxmamağa söz verdi, həmin gündən ailə üzvlərinin sevimlisinə çev- rildi. Bununla diplomat pişik yersiz kötək- lərdən, aclıqdan xilas oldu. 39 TƏZƏ GƏLİN Hamı ilə dil tapıb, yola gedən, gülərüzlü Sara tələm-tələsik qabları yuyub, çayı dəmlədi. Şəriflə yeni ailə qurmalarına baxmayaraq, evlə- ri daim qonaq-qaralı olurdu. Nəfəsini dərməyə vaxt tapmırdı, amma öyrəncəli idi, rayondakı evlərində də qonaq-qara əskik olmurdu. Qo- naqlar da yad deyil, ərinin saysız-hesabsız qohumları idi, iki otaqlı, təmirsiz, mebelsiz ev- də yaşamalarına baxmayaraq xoşbəxtdir, öz əli, öz başı idi, evdar, qabiliyyətli gəlin hamının rəğbətini qazanmışdı. Əri ilə tanışlıqlarına qardaşı səbəb olmuşdu, yəni Salman Şərifi gözaltılamış, evlərinə qonaq çağırıb bacısını dostuna təqdim etmişdi. Qız uca boylu, qədd-qamətli qonağı görən kimi ha- yıl-mayıl olmuş, əl-ayağa düşüb özünü şirin göstərməyə çalışmışdı. Şərifdən ilk baxışdan xoşu gəlmişdi. Şərif də az aşın duzu deyildi, tez-tez otağa girib-çıxan Saranı arxadan süzərək koppuş baldırlarının heyranı olmuşdu, elə mə- nim malımdı, deyə sevdaya düşmüşdü. 40 Qarşılıqlı hisslərin tüğyanı toyla nəticələn- mişdi. Qapının taqqıltısı Saranı, elə bil, yuxudan oyatdı, xoş əhvalla, gülər üzlə qapını açdı, iki- üç dəqiqə gözlətdiyi Camal az qala gəlini itə- ləyib içəri girdi. Acından qarnı belinə yapışmış- dı, cibindəki qəpik-quruş ucuz kafelərin birində gözünün qurdunu öldürməyə bəs etməzdi, həm də bayırda şıdırğı yağış yağırdı, inişil aldığı qırx altı ölçülü ayaqqabıları su buraxırdı, iri ölçüdə ona görə almışdı qışda isti olmaq üçün üst-üstə iki yun corab geysin, həm də ayaqqabını geyəndə vaxt itirməsin. – Qapını niyə gec açırsan, görmürsən sə- hərdən döyürəm. Şərif hanı, evdədir? – Bayıra çıxıb, indi gələr. – Ayaqyolundadır? Yəqin, oturub mürgü- ləyir, elə bil, bu həyətdə özündən başqa adam yoxdur, çətin oranı azad edə. Camal oturan kimi oturmadı, yüz kiloluq yükünü sınıq divana çaxdı, divanın yayı or- tadan qatlanıb yanını elə sıxdı, ufuldadı. Çay- çörək yadından çıxdı, Saranın ləngliyi, işvəsi səbir kasasını doldurub daşırdı. 41 – Yeməyə nə var? Sara təhər-töhrünü pozmadı. – İndi yeyib-yığışdırmışıq, dedik, gecdir, in- diyədək ac qalmazsan. İstədi desin qulluqçun deyiləm, camaat kimi evə vaxtında gəl, hamı ilə süfrə başında oturub zəhrimarını ye, dilini dişlədi, dədəsi evi deyildi, töhmətə, danlağa tuş gəlmək istəmirdi, Şərifin də dili acı idi, qardaşı ilə didişsələr də, namını verən deyildi. Camal bir baş soğanı yumruq- layıb əzdi, çörəkqabından lavaş götürüb arasına pendir qoydu, iştaha ilə gəvələməyə başladı, çeynədikcə qızarıb-bozarırdı, elə bil qarnı qazla dolmuşdu, sancılanmışdı, üz-gözünü turşutma- sı Saranın diqqətini çəkdi, ixtiyarsız baxıb gül- məyə başladı. Camal Saranın saxta gülüşünü görcək göyərdi. – Az, sırtıq kimi baxıb nə hırıldayırsan, mənə çay gətir, səhərdən ciyərim yanır. Söz yarası – güllə yarası, Saranın ürəyini de- şib keçdi, təbəssüm üzündə dondu, gözlərin- dəki qəzəb, kin qığılcımları ətrafa səpələndi. Köhnə sobadan çıxan isti Saranın elə bil üzünü 42 qarsdı, tərslikdən pəncərələr kip bağlanmışdı. Yayda, qışda qapı-pəncərəni səylə qapayıb bo- ğulmağa, hisdən, qurumdan burnu tutulan so- banın yanında buğlanmağa adətkardılar. Dər- hal çevrilib çayları süzməyə başladı. Şərif ha- mamdan çıxıb Camalla hal-əhval tutmağa, özü- nə haqq qazandırmağa başladı, bilirdi qardaşı axşam yeməyindən məhrum olmasını milli fa- ciə kimi qarşılayacaq, bu görünməmiş hörmət- sizliyi ona bağışlamayacaq, əsəblərini pozma- mış əl çəkməyəcək. Çox sınanmış üsula əl atdı, araya söz qatdı. – Bəh, bəh, bu hamam nə yaxşı şeydir! – Nə tez-tez çimirsən. – Mən su quşuyam, on gündən bir çimirəm, səni ayda bir dəfə hamama salmaq olmur. – Bilirsən, Ağarza kənddən gəlib, deyir ora- lara yaman qar yağıb... Camal da təhlükəni belə dəf etdi, yaş corab- larını çıxarıb sobanın altına, qardaşının corab- larının yanına qurumağa qoydu. Kobudluq qa- nında olsa da, sadəlövhdü, kin-küdurət sax- lamırdı. Sara ərinin qırmızı yanaqlarını məhəb- 43 bətlə süzüb uçan quşa döndü, konfeti, qəndi, qızının yerini şirin eləmək üçün anasının kənd- dən bankaya yığıb göndərdiyi mürəbbəni süf- rəyə düzdü. Dolu fincan öncə Şərifin qarşısına qoyuldu, sonra Camala tərəf gələndə çayı qəs- dən üstünə dağıtdı. Qaynar çay Camalın paça- sını yandırdı, diksinib yerindən atıldı. Sara də- fələrlə üzr istəyib yalandan ağlamsındı. Bir-iki yağlı kəlmənin yeri idi, amma Camal bu dəfə boğula-boğula qaldı, bilirdi fürsət düşən kimi Şərif arvadının gözündə ucalmaq üçün kişi- lənərək gec gəlməsinin haqq-hesabını çəkəcək, indi olan-qalan bir şalvarının dərdini çəkirdi, kim yuyub, ütüləyəcək, Sarayla arası dəydi, sə- hər işə getməlidir. Sarasa ürəyində bu sözlərə görə gələcəkdə Camaldan heyfini çıxmaq üçün yeni planlar cı- zırdı. Yüklə 2,04 Kb. Dostları ilə paylaş:
|