24
görərik”.
1
Füzulinin «Tərcümeyi-Hədisi-ərbəin» əsərində də eyni
vəziyyət müşahidə edilir. Əsərə daxil olan 41 qitədən eləsini tapmaq
mümkün deyil ki, ondakı misraların dördü də eyni variantda olsun. Hər
hansı bir qitənin vəzni bütövlükdə bu bəhrin müəyyən bir variantına
tabe olmamış, hər bir qitədə misra dilinin tələbi üzrə müxtəlif variant-
lar qarışıq şəkildə birləşmişdir. Onu da qeyd edək ki, bu qarışıqlıq
ümumi ahəngə heç bir xələl gətirməmişdir. Örnək olaraq Füzulinin bir
qitəsini nəzərdən keçirək:
Göründüyü kimi, bu qitəni təşkil edən misraların ikisi (I və II) eyni
(səkkizinci), qalan ikisi (III və IV) isə ayrı-ayrı (dördüncü və ikinci)
variantlardadır.
Dissertasiyada xəfif bəhrinin birinci növünün bütün variantları
əsərdən götürülmüş ayrı-ayrı qitələr əsasında izlənilir.
«Tərcümeyi-Hədisi-ərbəin» əsərinin dil xüsusiyyətləri üzərində də
ayrıca dayanılaraq göstərilir ki, tərcümənin dibaçəsinin (müqəddiməsinin)
dili klassik nəsr üslubunda olub, səcli (qafiyəli) nəsrlə yazılmışdır. Füzuli
bir mürəkkəb cümlədən ibarət olan bu kiçik dibaçədə doqquz səc
cütlüyündən istifadə etmişdir. Uzun-uzadı izafət zəncirlərindən ibarət olan
dibaçənin əvvəlində milli sözlər, demək olar ki, yox dərəcəsindədir.
Mövzu (hədis) haqqında söhbət təmtəraqlı klassik üslubda getsə də, şair
əsərin tərcümə səbəbini açıqlayarkən dil nisbətən sadələşir. Əsərdəki 41
qitə də klassik-kitab üslubunda yazılmışdır. Onların arasında da öz dilinə
və üslubuna görə bir-birindən fərqlənən qitələr vardır. Belə ki, bir sıra
qitələr öz dilinə görə folklor-danışıq üslubuna yaxınlaşsa da, onların çoxu-
nun dili alınma söz və morfoloji-sintaktik qəliblərlə doludur. Əsərin
dilində çətin anlaşılan birləşmə, misra və beytlərin çoxluğu bir tərəfdən
1
Ə.Cəfər. Əruzun nəzəri əsasları və Azərbaycan əruzu. Bakı, 1977, s. 118
2
A.Mirzəyev. Cami, Nəvai və Füzuli yaradıcılığında 40 hədis. Bakı, 1997, s. 49
Müslim oldur ki, əhli-a
-ləm ilə
fA’ilAtün
məfA’ilün
fə’ilü
Sidq ola qöv
-li, xeyr ola
əməli.
fA’ilAtün
məfA’ilün
fə’ilü
Zərərin gör
-məyə müsəl
-manlar,
fə’ilAtün
məfA’ilün
fə’lün
Ola paki
-zə həm dili,
həm əli.
2
fə’ilAtün
məfA’ilün
fə’ilü
25
klassik-kitab üslubunun özünəməxsusluqlarından irəli gəlirdisə, bir çox
hallarda isə bu, tərcümə xüsusiyyətləri ilə bağlı idi.
Beləliklə, «Tərcümeyi-Hədisi-ərbəin» əsəri göstərir ki, çoxcəhətli və
zəngin yaradıcılığa malik olan Füzuli bədii tərcümənin nəzm sahəsində də
xüsusi sənətkarlıq göstərərək, orta əsrlər tərcüməsinin klassik örnəklərin-
dən birini yaratmışdır.
Dissertasiyanın «Füzulinin «Hədiqətüs-süəda» əsəri» adlanan üçün-
cü fəsli müəllifin həcmcə ən böyük tərcümə əsəri olan «Hədiqətüs-
süəda»nın öyrənilməsinə həsr edilmişdir. Bu fəsil də beş bölmədən ibarət-
dir. Birinci bölmədə («Şərq ədəbiyyatında məqtəl janrı, onun strukturu və
ideya özəllikləri») məqtəl
*
janrı haqqında geniş bəhs edilərək göstərilir ki,
hicri tarixi ilə 61-ci il məhərrəm ayının 10-da (miladi 680-ci il oktyabrın
10-da) Kərbəla çölündə İmam Hüseynin qətlə yetirilməsi ilə nəticələnən
və islam tarixində «Kərbəla vaqiəsi» və ya «Kərbəla müsibəti» adlı ilə yer
alan hadisə çoxlu sayda ədəbi əsərlərin əsas mövzusuna çevrilmiş, islami
ədəbiyyatda ortaq ədəbi mövzulardan olan İmam Hüseynin qətlə
yetirilməsi ilə əlaqədar yazılan xüsusi bir ədəbi janrın – məqtəl janrının
əsası qoyulmuşdur.
1
Məqtəl janrı ərəb ədəbiyyatında təşəkkül tapıb inkişaf etməyə başlasa
da, ərəblərdə olduğundan daha geniş və rəngarəng bir şəkildə işlənməsi
baxımından özünün ən yüksək mərhələsinə fars və türk ədəbiyyatında
çatmışdır. Bu isə bilavasitə şiə məzhəbinin İranda Büveyhilər və Səfəvi-
lərin hakimiyyəti illərində hakim dini ideologiyaya çevrilməsi ilə əlaqədar
idi. İran ədəbiyyatında Kərbəla hadisəsinə həsr olunmuş ilk dəyərli və
irihəcmli məqtəl örnəyi Hüseyn Vaiz Kaşifinin (ölümü: 1504/05) «Röv-
zətüş-şühəda» əsəri sayılır.
2
Məqtəl türk ədəbiyyatında da geniş yayılmış, həmin janrın çeşidli ör-
nəkləri yaranmışdır. Türk alimi prof. Ə.Qaraxanın «Anadolu türk ədə-
biyyatında «Məqtəli-Hüseynlər» adlı əsərində türk ədiblərinin bu janrda
*
Məqtəl – ərəb sözü olub «qətl» kökündəndir; lüğəti mənasına görə «qətl yeri»
deməkdir.
1
Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (devirler, isimler, eserler, terimler), cilt 6,
İstanbul, 1986, s. 26; A.Karahan. Eski türk edebiyatı incelemeleri, İstanbul,
1980, s. 88; Ə.Dehxoda. Lüğətnamə. 1345 h., s. 3415 (fars dilində)
2
A.Karahan. Anadolu türk edebiyatında «Maktel-i Hüseyn»ler, Edebiyat Fakül-
tesi Türkoloji Disiplini, Mezuniyet travayı, İstanbul, 1938-1939, s. 8; Ş.Güngor.
Giriş // Fuzuli. Hadikatü’s-sü’eda (hazırlayan: dr. Şeyma Güngör), Ankara, 1987,
s. XV-LXXIII