Növbəti kitabını yazmağa hazırlaşan müəllif iş həyatında uğurlar qazanmış bir
Yüklə 0,63 Mb. Pdf görüntüsü
|
| Giriş
Növbəti kitabını yazmağa hazırlaşan müəllif iş həyatında uğurlar qazanmış bir gənclə görüşməyə başlayır. Yazıçı gəncdən “məktəbdə öyrədilməyən həqiqətləri” və insanı xoşbəxt edəcək formulun sirrini öyrənib, onu öz oxucuları ilə paylaşmaq istəyir.
Müəllif görüşlər zamanı qəhrəmanından müsahibələr alır və həyat, pul, insan münasibətləri ilə bağlı maraqlı fikirlər eşidir. Gənclə söhbətlər təkcə müəllifin fikirlərini qarışdırmır. Yazıçı hər görüşdən sonra həm də qəribə yuxular görməyə başlayır.
Yuxuda hadisələr Alamo qalasının içində baş verir. Meksikalıların hücumuna məruz qalan qalaya 100 nəfər sığınıb. Qalanın yuxarı hissəsində 13 dua otağı var. Hər otaqda müəllifi bir nəfər gözləyir.
Öz dövrlərində əvəzsiz işlər görmüş bu şəxslər yuxuda müəllifə bir sıra etiraflar edirlər. Yazıçı onlarla söhbət zamanı öz suallarına cavab tapır, amma eyni zamanda daha çətin və çıxılmaz suallarla üz-üzə qalır.
Hər görüşdən sonra müəllif yuxuya getməyə və oyanmağa tələsir. Çünki yuxuda qeyri-adi insanlarla söhbətin, oyananda isə iş adamını uğurlu edən sirli sousun reseptini tapmağın həyəcanı onu gözləyir.
On ikinci görüşdə maraqlı hadisə baş verir. Gənc oğlana həyatının ən böyük iş təklifi gəlir. Həmin təklifi dəyərləndirmək üçün görüşü ertələməli olan qəhrəman növbəti gün başqa ölkəyə uçur. Kitabı bu hadisə ilə tamamlamaq istəyən müəllif sonuncu görüşdən sonra on üçüncü yuxunu görür...
Kitabın əsas süjet xətti həm iş adamının, həm də müəllifin psixoloji dünyasının təsviri ilə başlayır. Bu əsər iş dünyasını və tarixi şəxsiyyətləri fərqli prizmadan görmək istəyənlər üçün yazılıb.
Şəxsi inkişaf, tarix və insan psixologiyası bir kitabda görüşsə, nə baş verər? Sizi bu kitab ilə üz-üzə qoyuram. Xoş qiraətlər! 23 Fevral, 1836-cı il
ABŞ ordusunun Meksika tərəfdə qalan qüvvələri işğal olunmuş əraziləri tərk edir. Geridə qalmış 100 nəfərlik dəstə Alamo qalasına sığınır. 1500 nəfərlik ordusu ilə general Antonio Lopez de Santa Anna qalanı mühasirəyə alır.
Mühasirənin 13-cü günündə general Santa Anna qaladakı əsgərlərə təslim olmaq şansını yaradır. Qaladakı qüvvələrin başçısı Uilyam Barret Trevis təklifə cavab olaraq generalın əsgərlərinə atəş açır. Beləcə, 13 günlük mühasirədən sonra qalada olan əsgərlərin yarısı öldürülür, təslim olanlar isə edam edilir.
Bir əsr sonra Texas əyalətinin rəsmiləri Alamo qalasının yerləşdiyi ərazini alırlar və həmin sahəni əyalətin tərkib hissəsinə qatırlar. Çox keçmir ki, Alamo qalası və ətraf ərazilər Texasın ən çox ziyarət edilən turistik məkanına çevrilir.
Texasda yaşayan yerlilər hər dəfə bu döyüş barədə danışarkən: “Alamonu unutmayın!”, - deyirlər. Əyalət tarixində ən böyük məğlubiyyət məhz bu döyüşdə baş versə də, onlar özlərinə ağlabatan təsəlli də fikirləşiblər:
“Dünən bu ərazidə məğlub olmuşuq. Bu gün bu ərazi vasitəsi ilə pul qazanırıq. Texaslılar hətta uduzsalar belə, pul qazanırlar”.
Bu gün Alamo texaslılar üçün həm utanc, həm də fəxarət mərkəzidir. Bəs bizə bu iki hissi eyni anda yaşadan təcrübəmiz varmı?
Suala cavab tapmaq üçün Meksika və Texasdan uzaqlarda, Bakıda yerləşən Malakan bağına tərəf gəlmək lazımdır.
23 Fevral, 2009-cu il
Toğrul Malakan bağının yaxınlığında yerləşən ofisindən küçəyə çıxır. Hər addımında bənizi daha da solğunlaşmağa başlayır. Nəfəs almağı çətinləşsə də, addımlarının sürətini azaltmır.
Bir müddət sonra marketə daxil olur və çox keçmir ki, əlində plastik qab və qaşıqla parka tərəf irəliləyir. Skamyalardan birində əyləşib qabın qapağını açır. İştahsız- iştahsız paytaxt salatını yeməyə başlayır. Arabir gözünü salatdan çəkib bağda oynayan uşaqlara zilləyir. Onların gülüş səsi, əyləncəsi Toğrulu daha da qəzəbləndirir. Qabın içinə apardığı sonuncu qaşıqla birgə fikrə gedir:
“Vaxt var idi, əlçatmaz görünürdün. İndi səni asanlıqla alıb yeyə bilirəm. İş adamı olanda qarşıda məni nələrin gözlədiyini bilmirdim. Sən demə, pul bu işin ən asan tərəfi imiş. Sən demə, pulu qazanmaq və itirmək çox asan imiş. Çətini hörməti qazanmaq və onu itirməmək imiş. Çətini verdiyim qərarların məsuliyyətini daşımaq imiş. Birlikdə işlədiyim insanların məsuliyyətini daşımaq çətin oldu. Müştərilərimin etibarını və hörmətini itirdim. Axı mən sadəcə istədiyim vaxt səni alıb yemək istəyən uşaq idim. Necə oldu ki, hər şey bu qədər dəyişdi? Necə oldu ki, səni əvvəlki tək iştahla yeyə bilmirəm?”.
Öz-özü ilə danışan Toğrul bir müddət skamyada əyləşib uşaqları izlədi. Sonra ayağa qalxıb əlindəki qabı və qaşığı zibil qutusuna atdı.
Yanından ötüb keçən insanların gülüşünə və söhbətlərinə məhəl qoymadan ofisə tərəf addımladı. Bu, onun Malakan bağında sonuncu gəzintisi idi. Toğrul 21 yaşında həyatla vidalaşmaq istəyirdi. O, çıxış yolunun olmadığını düşünürdü.
Ofisin qapısını açıb dəhlizə daxil oldu. Tavandan sallanan və onu gözləyən kəndirə baxdı. Həyatdan tutunmalı olduğu yaşda bu kəndirdən tutunub birazdan son nəfəsini verəcəkdi. Toğrulun hissləri qarışmışdı – daxilindəki ümidsizliklə hirs bir-biri ilə mübarizə apararkən o, qərarını vermişdi. Kreslonu dəhlizə gətirib üstünə çıxdı. İpi iki əli ilə tutub başına keçirdi. Dəhlizin güzgüsündən özünə baxdı. İdman ayaqqabılarını, cins şalvarını və toxunma jaketini gördü. Qıvrım saçlarına bir neçə dəfə toxunub Yüklə 0,63 Mb. Dostları ilə paylaş:
|