Növbəti kitabını yazmağa hazırlaşan müəllif iş həyatında uğurlar qazanmış bir
Yüklə 0,63 Mb. Pdf görüntüsü
|
ayaqqabımın olmadığına görə çox ağlamışdım. Həmin axşam anam gedib mağazadan ayaqqabı oğurlamışdı. Düşünə bilirsən? Məktəb müəllimi övladı üçün ayaqqabı oğurlayır. Bəlkə də, onu qınayacaqsan, amma biz Rioneqro övladlarıyıq. Əlində tutduğu silahlara baxmayaraq, etiraz etdim: -
-
Deyəsən, sən də pambıq içində böyümüş şahzadələr kimi düşünürsən. Oğurluq nədir ki?! Əgər sənin hər günün ölməmək üçün mübarizədirsə, orada oğurluq etməkdən danışmaq yersizdir. Üstəlik, sən heç Rioneqroda olmamısan. Ailəmiz isə orada sağ qalmaq üçün illərlə çabalayıb. -
Pulu halallıqla qazanmaq lazımdır. Haram pul heç kimi xoşbəxt etmir. -
Dediyin sözlər hər gün ac yatmağa məcbur olan yeddi uşaq üçün heç bir məna daşımır. Bu yeddi uşağın üçüncüsü olmuşam. Ailəni dolandırmaq üçün hər yola əl atmışıq. Anam müəllim, atam isə fermer olub. Onların qazancı Rioneqro üçün zarafat idi. Mənim uşaqlığım olmayıb. Heç nəyim olmayıb. Kiçik yaşımdan çevik düşünməyi öyrənmişəm. Əgər ətrafında qazanmaq üçün heç nə yoxdursa, diqqətlə baxmalısan. Diqqətlə baxdım və ətrafımda ölüm gördüm. Mən də “ölüm” satmağa başladım. -
Başa düşmədim. Ölümü necə satmaq olar? -
Bizim torpaqlarda həyatı tərk edənlər və etməyə hazırlaşanlar çox idi. Bu isə saysız-hesabsız məzar daşı deməkdi. İlk böyük pullarımı oğurladığım məzar daşlarının satışından qazanmışam. Anamın özü də oğurlayıb, ona görə bu işin pis olduğunu dilinə gətirməyib. Tərbiyəmiz sadə bir qanunla işləyib - “Nə edirsiniz edin, sağ qalın!”. Atam isə etdiklərimizi görməzdən gəlib, özünü fermasına qapamışdı. Bütün dünya məni tanıdı. Bircə atam mənə görə utandı. Rioneqroda yaşayan heç kim idim. Medellin kartelinin baronuna çevrildim. Amerikaya satılan “zəhər”in 80 faizini mənim adamlarım təşkil edirdi. Pulum o qədər çoxaldı ki, nə edəcəyimi bilmədim. -
İnsanlara “zəhər” satmaq nə qədər düzgündür? -
“Zəhər” kimi həyatı yaşamaq nə qədər düzgündürsə, bu da o qədər düzgündür. Üstəlik, mən vasitəçi idim. Bilərək zəhərlənmək istəyənlərə kömək edirdim. Kasıbların bunu etmək üçün pulları olmurdu. (Yüksək səslə güldü.) -
Axı sən Kolumbiyada yaşayan minlərlə günahsız insanın ölümünə səbəb olmusan! -
verməli idim, ya da öldürməli idim. Mən yaşamağı seçdim. -
Axı səni illərlə təqib edib, sonda öldürdülər. Ölümünü az qala bayrama çevirdilər. -
Onlar bu “zəhərin” alqı-satqısına göz yumurdular. Ədalət tərəzisini və ədalətin görmə qabiliyyətini verilən pulun sayı tənzimləyir. Ədaləti pulumla aldım, ədalət ilahəsini isə fahişəmə çevirdim. Bilirsən, əslində, pul ilə hər şeyi almaq mümkündür. Bu həyatda hər şeyin bir qiyməti var. -
-
Xoşbəxtlik?! Bu, mənimlə müzakirə ediləcək mövzu deyil. Bu mövzunu səni qalanın dua otaqlarında gözləyən adamlarla müzakirə edərsən. Mənim işim səni onların yanına götürməkdir. Amma inan ki, pul ilə alına biləcək hər şeyi almışam. (Pablonun üzündə təbəssüm yarandı.) Oğlum Xuan ilə zooparka gedib onun üçün 2 milyon dollara fil almışdım. İnsanların üzünü görməli idin. 800-dən çox evim olub. Bu evləri görməli idin. -
Hansı evdə həqiqətən yaşaya bildin? Çəkinmədən və qorxmadan hansı evdə ailənlə vaxt keçirə bildin? -
Hər kəs məni axtarırdı. Dövlət, polis, qrinqoların kəşfiyyatı. Amma mən rahatlıqla Medellin küçələrində gəzirdim. Çünki ölməkdən və Eskobar olmaqdan qorxmurdum. Kolumbiya küçələrinin gözləri və qulaqları mənə məxsus idi. Hər şeydən və hər kəsdən xəbərim var idi. O qədər pulum vardı ki, onları üst-üstə düzsəm, Tanrı qatına rahatlıqla çıxa bilərdim. -
Amma sonda səni vurub Tanrının qatından endirdilər. (Etiraz etdim.) -
Cəsədimin üstündə şəkil çəkdirən çaqqallara bu qələbəni yaşatmadım. Məni bitirən gülləni öz başıma özüm sıxmışam. İllər sonra oğlum Xuan bunu hər kəsə rəsmi şəkildə bəyan edib. Amma insanlar onu eşitməzdən gəliblər. (Oğlu barəsində danışandan sonra dərindən ah çəkdi.) Mariyanı, Xuanı, Manuellanı bir daha görmək üçün hər şeyimi verərdim. İndi isə vəzifəm səni qalanın yuxarı hissəsinə sağ-salamat çatdırmaqdır. Mənə həmin dua otaqlarına girmək qadağan olunub. Yerimə dua etsən, məni sevindirərsən. Bəlkə, o zaman ailəmə qovuşa bildim. -
Tanrı hər kəsi bağışlayandır. Məncə, səni də nə vaxtsa bağışlayar. -
Medellin insanları üçün Tanrının özü elə mən olmuşam. Onlar mənə dua ediblər. Onlar məndən yardım istəyiblər. Hazırda göydəki ilə razılığa gələ bilmirəm. Bəlkə də, bir gün o da mənim şərtlərimi qəbul edəcək. (Əlini qarşıdakı iri qapıya tərəf qaldırdı.) Mənim yolum burada bitir. Dua otağında isə səni çox vacib görüş gözləyir. Həmin gənclə müsahibəni mütləq davam etdir. Bir gün o da çox böyük insan olacaq. Onun barəsində yazdığın kitabı bütün dünya oxuyacaq. Qarşıda ikinizi də inanılmaz günlər gözləyir. Bu günlərə hazır olun! -
Dayan, hara gedirsən? Sualımı cavabsız qoyan Pablo əlini çiynimə atdı: “Bəlkə də, anam vaxtında mənə sillə vursaydı, çox fərqli həyatım olardı”. Sonra dua otağının qapısını açıb, özünəməxsus əmin addımlarla yanımdan uzaqlaşdı. Dua otağına girməzdən öncə sonuncu dəfə onu görmək istədim. Dəhlizin sonuna baxdım. O, meksikalı əsgərlərə
Yüklə 0,63 Mb. Dostları ilə paylaş:
|