~ 41 ~
oynayır.
Plastidlər 1976-cı ildə A.Levenhuk tərəfindən müşahidə edilmişdir.
Bitki hüceyrələrinə xas olan ümumi orqanoiddir. Funksiyasından və
rəngindən asılı olaraq bitki hüceyrələrində üç əsas plastid mövcuddur:
xloroplastlar, leykoplastlar, xromoplastlar. Plastidlərin funksiyası
hüceyrədə nişastanın, piqmentlərin, habelə lipidlərin sintezi və əsasən
fotosintez prosesini həyata keçirməkdir.
Nüvə. Nüvə bütün enkariot hüceyrələrin əsas tərkib hissəsidir. Nüvə
ilk dəfə 1831-ci ildə R.Praun tərəfindən aşkar edilmişdir. Nüvə irsiyyətin
ötürülməsində əsas rol oynayır.
Hüceyrədə adətən bir nüvə olur, bəzi hüceyrələrdə isə 2-3 ədəd,
bəzən isə 100 və daha çox olur. Məsələn, sümük iliyi hüceyrələrində, eninə
zolaqlı əzələ hüceyrələrində, qara ciyər hüceyrələrində və s. Nüvənin
forması müxtəlif olur və bu hüceyrənin formasından, yaş
xüsusiyyətlərindən, hüceyrəətrafı mühitin təsirindən asılıdır.
Quruluşuna görə nüvə xaricdən nüvə membranı (nukleolemma,
kariolemma) ilə nüvə şirəsi (karioplazma, nukleoplazma) sitoplazmadan
ayrılmışdır. Nüvə şirəsində xromatin dənələri, nüvəcik və ribosomlar olur.
Nüvənin iki müxtəlif halı ayırd edilir: interfaza nüvəsi və
bölünmədə olan hüceyrə nüvəsi.
İnterfaza nüvəsi hüceyrə bölünmələri arasındakı dövrdə olan nüvəyə
deyilir. İnterfaza nüvəsinin komponentlərindən biri xromatin yığımlarıdır.
Onlar müxtəlif ölçülü dənələr və yığımlar formasında və nadir hallarda
şapabənzər törəmələr şəklində olur. Xromatin dənələrindən hüceyrə
bölünən zaman xromosomlar formalaşır. Xromatin zülal və DNT-dən
əmələ gəlir.
Nüvəcik. Nüvənin əsas komponentlərindən biri də nüvəciklərdir.
Onların sayı bir neçə ədəd olur. Nüvəciklərin forması adətən sferik, nadir
hallarda
qeyri-düzgündür.
Elektron
mikroskopu
vasitəsi
ilə
müəyyənləşdirilmişdir ki, nüvəciklərin sıxlığı kariolimfanın saxlığından
artıqdır və ondan qılıfla ayrılmamışdır. Nüvəcik ribosom RNT-sinin
sintezində, nukleoproteidlərin əmələ gəlməsində, mitoz prosesində,
nüvənin və sitoplazmanın qarşılıqlı əlaqəsində iştirak edir.
Xromosomların sayı və quruluşu
Hər bir hüceyrənin fərdi inkişafının müəyyən dövründə xromatin
maddəsindən xromosomlar formalaşır. Bütün birhüceyrəli və çoxhüceyrəli
orqanizmlərin hüceyrələri sabit xromosom yığımına malikdir. Normada
~ 43 ~
yerləşmə yerindən asılı olaraq dörd xromosom tipi ayırd edilir.
1. Metasentrik xromosom – bərabər, yaxud demək olar ki, bərabər
uzunluqda
çiyinlərə malik;
2. Submetasentrik – qeyri-bərabər uzunluqda çiyinlərə malik;
3. Akrosentrik – çox qısa, əslində görünməyən ikinci çiyinə malik
çöpşəkilli xromosomlar;
4. Telosentrik-sentromerləri proksimal və ya ucda yerləşən
çöpşəkilli xromosomlar.
Şəkil 13. Xromosomların formaları. A – metasentrik; B – submetasentrik;
V – akrosentrik; Q – telosentrik; I – mikroskopik görünüşü; II – sxematik görünüşü.
Sentromer (kinetoxoz) xromosomun kiçik dənəli açıq zonasıdır.
Mitoz bölünmə zamanı həmin zonaya hüceyrə mərkəzinin axromatin
bölünmə iyi tellərinin formalaşmasında iştirak edən mikroborucuqlar
yaxınlaşır ki, nəticədə xromosomlarla bölünmə iyi arasında əlaqə yaranır.
Bu əlaqə xromatidlərin bölünən hüceyrələrin qütblərinə hərəkətini təmin
edir.
Xromosomlarda əsasən bir sentromer olur ki, onlar monosentrik
xromosomlar adlanır. Lakin iki sentromerli disentrik xromosomlara da rast
gəlinir.
Xromosomların submikroskopik tədqiqi göstərdi ki, onların
tərkibində zülalla (histon) birləşmiş, qalınlığı 40-100A
0
olan, xromosomun
əsasını təşkil edən DNT molekulu, xromofibril adlanan elementar sapın
bütün uzunu boyu yerləşir. Bu elementar saplar nukleoproteiddir və bu
saplar xromosomların əsas quruluş vahididir. Xromosomun tərkibinə daxil
olan elementar sapların spirallaşması nəticəsində onlar qısalır, yoğunlaşır.
Hüceyrə bölünən zaman isə maksimum spirallaşmış vəziyyətdə olurlar.
İlk dəfə 1880-ci ildə O.V.Barenetski tradeskansiya tozcuqlarının
hüceyrələrində xroçosomun nazik və qıvrım tellərdən ibarət struktura
malik olmasını göstərmişdir. 1912-ci ildə F.Veydovski həmin ayrı-ayrı
A
B
V
Q