Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 22. MƏNİM ADIM QARADI
226
227
22. MƏNİM ADIM QARADI
Gecə evə qayıdandan sonra özünü cidd- cəhdlə anam saymağa baĢlamıĢ ev sahibindən canımı qurtarıb dərhal otağa çəkildim, döĢəyin üstünə uzanıb ġəkurə barədə düĢündüm. Oyun
zövqüylə diqqət
kəsildiyim taqqıltılardan baĢlayaq: on iki il sonra evlərinə ikinci dəfə gedəndə mənə heç görünmədi. O biri tərəfdən, məni elə sehrli tərzdə ələ almağı bacarmıĢdı ki, məni daim gördüyündən, gələcək ər kimi ölçüb-biçdiyindən, bundan məntiqli oyun zövqü aldığından əmindim. Buna görə mənim də daim onu gördüyümü hesab eləyirdim. Ġbn Ərəbinin eşqdən görülməyəni görünən eləmə qabiliyyəti, görünməyəni daim yanında hiss eləmə istəyi kimi söz açmasını beləcə daha yaxĢı baĢa düĢdüm. ġəkurənin məni fasiləsiz izlədiyini evin iç səslərinə, taxtaların cırıltılarına qulaq kəsildiyim üçün təxmin eləyə bilirdim. Bir ara uĢaqlarıyla birgə dəhlizə açılan yan otaqda olduqlarını qəti baĢa
228 düĢdüm: çünki uĢaqların öz aralarında itələĢib dava elədiklərini, amma analarının təhdidli baxıĢları, qaĢlarını çatması üzündən səslərini qısmağa çalıĢdıqlarını eĢitdim. Aradabir təbii olmayan tərzdə, namaz qılanın diqqətini yayındırmamaq üçün edildiyi kimi də yox, nümayiĢkaranə tərzdə pıçıldaĢdıqlarını, sonra qaqqıldayıb gülüĢdüklərini eĢitdim. Növbəti dəfə, babaları mənə iĢığın və kölgənin möcüzələrindən söz açanda iki uĢaq: ġövkətlə Orxan içəri girdilər, qabaqcadan xırdalıqlarıyla nəzərdə tutulduğu məlum olan diqqətli, etinalı hərəkətlərlə məcməyini tutub bizə qəhvə verdilər. Xeyriyyənin görməli olduğu bu iĢi analarının bəlkə də gələcəkdə uĢaqlarına ata eləyəcəyi adamı daha yaxından görmələrinə fürsət vermək, onlara bu adam haqqında danıĢmaq üçün ölçüb-biçdiyini düĢünürəm. «Nə gözəl gözlərin var sənin», – ġövkətə dedim, dərhal kiçik qardaĢ Orxanın qısqanclığını sezib, «Sənin gözlərin də gözəlmiĢ», – əlavə elədim, birdən cibimdən çıxardığım solmuĢ qərənfil çiçəyinin yarpağını məcməyiyə atandan sonra uĢaqların ikisinin də yanaqlarından öpdüm. Daha sonra evin içindən gülüĢlər və qaqqıltılar eĢidildi. Bəzən mənə tamaĢa eləyən gözün divarların, bağlı qapıların, hətta tavanın harasındakı hansı
229 deĢikdə olduğunu, mənə hansı yandan baxdığıyla maraqlanar, bəzi çatlara, budaqlara, ya da yanlıĢ nöqtələrə baxa-baxa təxminlərlə vurnuxar, o çatın arxasında ġəkurənin necə durduğunu təsəvvür eləyirdim. Bəzən bir baĢqa qara nöqtədən əbəs yerə Ģübhələnir, Ģübhələndiyim Ģeyin doğru olub- olmadığını baĢa düĢmək üçün ara vermədən danıĢan əniĢtəmə hörmətsizlik eləmək bahasına oturduğum yerdən qalxırdım. Və özümü fikrimin əniĢtəmin danıĢdığı hekayədə olduğunu sübuta yetirəcək çox məĢğul, çox təəccüblü və düĢüncəli görkəmlə otağın içində dalğın-dalğın var-gəl eləyən kimi göstərəndə divardakı Ģübhələndiyim o nöqtəyə, oradakı qaraltıya yaxınlaĢırdım. Orada, baxıĢ deĢiyi hesab elədiyim Ģeyin arxasında ġəkurənin gözüylə qarĢılaĢmamaq mənim kefimi pozur. Bir anlığa qəribə tənhalıq duyğusuna qapılır, həyatda nə eləyəcəyini bilməyən adam kimi səbirsizlik göstərirdim. Bəzən ġəkurənin mənə tamaĢa elədiyini qəfildən elə içimdə duyur, onun baxıĢı altında olduğuma elə qüvvətlə inanırdım ki, sevdiyi qızı ələ almaq üçün özünü olduğundan daha dərin, güclü və qüdrətli göstərmək istəyən adam təki özümə cürbəcür görkəm verməyə baĢlayırdım. Daha sonra ġəkurənin və uĢaqların savaĢdan heç cür geri qayıtmayan o ərlə, o itkin düĢən atayla məni
230 müqayisə elədikləri də ağlıma gəlirdi, onda da yadıma əniĢtəmin necə rəsm edildikləri barədə danıĢdığı Venesiyanın o məĢhurları düĢürdü. Ad- sanlarını müqəddəslər kimi iĢgəncə otağında çəkdikləri əzablar üzündən, ya da itkin düĢən ər kimi biləyinin gücü və qılıncının ucuyla vurduğu baĢlar üzündən yox, yazdıqları bir kitab, ya da nəqĢ eləyib, rəsm çəkdikləri bir səhifə üzündən qazanan bu yeni məĢhurlara ġəkurənin babasından eĢitdiyimə görə oxĢamaq istərdim. Həmin məĢhurların, əniĢtəmin dediyi kimi, dünyanın gözlə görülən qaranlıqlarının və sirli guĢələrinin gücündən ilham almaqla çəkilmiĢ rəsmlərini – əniĢtəmin gördüyü və heç görməyən mən baldızı oğluna baĢa salmağa çalıĢdığı o möcüzələri – gözlərimin qabağında canlandırmaq üçün elə səy göstərirdim ki, axırda heç bir təsəvvür alınmayanda əhvalım pozulur, özümü cılız sayırdım. Bir ara ġövkəti yenə qarĢımda gördüm. Cəsarətlə üstümə
gələndə bir
anlığa Mavərannəhrdəki kimi – ərəb qəbilələri arasında Qafqaz dağlarındakı çərkəz tayfalarında yayıldığı sayaq evin ən böyük oğlan uĢağının qonağın əlini yalnız evə gələndə yox, küçəyə çıxanda da öpəcəyini də güman elədim, boĢ olsun, öpüb alnına qoysun deyə əlimi uzatdım. Eyni zamanda çox uzaq olmayan yerdən ġəkurənin gülüĢünü eĢitdim. Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|