Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
239 məhəllədən çıxıb getdikləri barədə deyilənləri eĢitmiĢəm, amma mən belə Ģeylərə inanmıram. Əcəm savaĢı üzündən bu gözəl məhəllənin baĢına gələn yeganə fəlakət qırx il qabaq Qələndəri təkkəsinin «düĢmən yuvası» sayılıb qapısına zəncir vurulmasıdı. Böyürtkən kollarının, ən soyuq havada belə xoĢ qoxu verən dəfnələrin arxasından keçdim, uçuq bacayla pərdəsi düĢmüĢ pəncərə arasındakı taxtaları həmiĢəki vasvasılığımla düzəldib içəri girdim: yüzillik tüstü və kif qoxusunu ciyərlərimə çəkdim. Burada olmaq məni elə xoĢbəxt elədi ki, gözlərimdən yaĢ axacağını güman elədim. Allahdan baĢqa kimsədən qorxmadığımı, bu dünyada veriləcək cəzanın mənim nəzərimdə ikiqəpiklik əhəmiyyəti olmadığını hələ
deməmiĢəmsə, indi demək istəyirəm. Qorxum mənim kimi qatillərin Qurani-Kərimdə, məsələn, «Furkan» surəsində açıq-aydın göstərildiyi kimi,
kitablarda qədim ərəb nəqqaĢlarının dəri üzərində nəqĢ elədikləri uĢaqsayaq, amma dəhĢətli сəhənnəm görüntüləri, nədənsə çin və monqol ustalarının çəkdikləri Ģeytanların iĢgəncələrini xatırladan həmin cəzanın rəngləri və Ģiddəti nə vaxt gözlərimin qabağında canlansa, baĢqa məna verib,
240 bu məntiqi iĢə salmaya bilmirəm. «Ġsra» surəsi otuz üçüncü ayədə nə deyir? Haqlı səbəb olmadan qətl
demirmi? YaxĢı, onda сəhənnəmə yolladığım alçaq həm qətlini Allahın qadağan elədiyi mömin deyildi, həm də onun beynini dağıtmaq üçün mənim çox haqlı səbəblərim varıydı. Bu adam PadĢahımızın gizlicə sifariĢ elədiyi o kitab üçün iĢləyənlərə, bizə böhtan atdı. Əgər səsini kəsməsəydim, ƏniĢtə əfəndini, bütün nəqqaĢları, hətta Ustad Osmanı kafir elan eləyib, gözü qızmıĢ ərzurumlu Xocanın adamlarının qabağına atacaqdı. Bircə dəfə bir adamın nəqqaĢların dinsizlik elədiyini ucadan deməsinə bənddilər ki, güclərini göstərmək üçün onsuz da bəhanə axtaran ərzurumilər yalnız biz usta nəqqaĢları yox, bütün nəqqaĢxananı dümdüz eləyərlər, PadĢahımız belə səsini çıxarmadan baxa- baxa qalar. Hər dəfə bura gələndə elədiyim kimi bir küncdə gizlətdiyim süpürgə və əsgilərlə ətrafı silib- süpürdüm. Bu iĢi görəndə də içim isindi, özümü Allahın yaxĢı bəndəsi kimi hiss elədim. Bu yaxĢılıq duyğusunu məndən əsirgəməsin deyə Allahıma uzun-uzadı dua elədim. Tülkülərə mis sıçdıracaq soyuq iliklərimə iĢləyirdi; boğazımın ardında o gizli ağrı baĢlayırdı, eĢiyə çıxdım.
241 Dərhal sonra özümü yenə həmin qəribə ruhi vəziyyətdə, tamamilə baĢqa bir məhəllədə gördüm. Təkkənin boĢ məhəlləsiylə buranın arasında nə baĢ verdi, nə fikirləĢdim, bilmirəm, necə oldusa, hər iki tərəfində sərvlər düzülmüĢ bu küçələrə gəldim. Amma nə qədər getsəm də, geridə qoya bilmədiyim fikir var, içimi qurd kimi gəmirir, sizə söyləsəm, bəlkə yükü azaldı. Ġstər ona rəzil iftiraçı deyək, istər bədbəxt Zərif əfəndi – ikisi də elə bir Ģeydi – rəhmətlik müzəhhib hələ rəhmətlik olmamıĢdan bir azca əvvəl əniĢtəni qızğın halda günahlandıranda bir Ģey demiĢdi. Bütün rəsmlərdə ƏniĢtə əfəndinin kafir üsulu olan perspektivdən istifadə eləməsi barədə dediklərindən çox təsirləndiyimi görəndə rəzil: «Bir də axırıncı rəsm var», – demiĢdi. «O rəsmdə əniĢtəmiz inandığımız hər Ģeyə küfr eləyir. Artıq elədiyi kafirlik də deyil, əməlli-baĢlı küfrdü». Rəzilin bu iftirasından üç həftə sonra ƏniĢtə əfəndi, həqiqətən də, məndən kağızın ayrı-ayrı guĢələrinə firəng rəsmində olacağı kimi, bir-birilərindən heyrətamiz dərəcədə fərqli Ģeyləri – at, pul, ölüm kimi – iĢləməyimi tələb elədiyi səhifənin cədvəllənmiĢ və yazıq Zərif əfəndinin təzhiblədiyi hissəsinin böyük bir qisminin üzəri həmiĢə baĢqa kağızlarla örtülü olurdu, sanki o yeri məndən və o biri nəqqaĢlardan gizləmək istəyirdilər.
242 ƏniĢtədən həmin son böyük rəsmdə nəyi çəkdiyini soruĢmaq istəyirəm, amma məni bir çox Ģey saxlayır. SoruĢsam, təbii ki, Zərif əfəndini mənim öldürdüyümdən Ģübhələnəcək, Ģübhəsini də hamıya yayacaq. Mənim əhvalımı pozan baĢqa Ģey, bunu ondan soruĢsam, əniĢtəmin Zərif əfəndinin haqlı olduğunu söyləyəcəyidi. Bəzən öz-özümə deyirəm ki, Zərif əfəndidən əldə elədiyim Ģübhə kimi yox, öz ağlıma fərziyyəm təki soruĢaram, amma bu, qorxularımı azaltmır. İnsanın başa
HəmiĢə beynimdən daha ağıllı olan ayaqlarım məni öz-özünə ƏniĢtə əfəndinin evinin küçəsinə qədər gətirib. Bir küncə qısılıb evə qaranlıqda görə bildiyim qədər uzun-uzadı tamaĢa elədim. Ağacların arasında böyük və sirli varlı evi! ġəkurənin evin hansı tərəfində olduğunu bilmirəm. ġah Təhmasib zamanında Təbrizdə çəkilmiĢ bəzi rəsmlərdə olduğu kimi ev sanki ortasından bıçaqla kəsilən sayaq görünsə, ġəkurəni hansı pərdənin arxasında necə
görəcəyimi xəyalımda canlandırmağa çalıĢdım. Qapı açıldı. Qaranlıqda Qaranın evdən çıxdığını gördüm. Həyət qapısının ağzından Qaraya bir anlığa Ģəfqətlə baxan ƏniĢtə də qapını örtdü. Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|