252
peĢmanlıqla xatırladığı bir adam kimi hiss eləyirəm.
Möcüzə əlli ustad məni çəkdiyinə niyə peĢman
olmuĢdu:
1. Ölümün rəsmi, mən yetərincə ustalıqla
çəkilmədiyimə görə. Gördüyünüz kimi, nə
venesiyalı böyük ustadların, nə də heratlı qədim
ustadların çəkdiyi şeylər qədər mükəmmələm. Məni
çəkən böyük ustadın ölümün vüqarına yaraşdıra
bilmədiyi bu sınıq-salxaq vəziyyətimdən mən də
utanıram.
2. Qocanın şeytani yolla aldatmasıyla məni
çəkən
usta
nəqqaş
birdən-birə
özünün
düşüncəsizcəsinə firəng ustadlarının üsul və
görüşlərini təqlid elədiyini görmüşdü, bu da qədim
ustadlara bir cür hörmətsizlik, ilk dəfə hiss elədiyi
qəribə şərəfsizlik olduğuna görə ruhunu gəmirirdi.
3.Burada mənə alışıb gülümsəməyə başlayan
bəzi əbləhlərin də beynini dəng eləmək lazım
gəldiyi üçün: ölümlə zarafat eləmək olmaz.
Ġndi məni çəkən usta nəqqaĢ gecələr
küçələrdə peĢmanlıq içində dayanıb durmadan
gedir, eynilə bəzi çinli ustadlar kimi özünün –
çəkdiyi şey olduğunu güman eləyirmiĢ.
25. MƏNİM ADIM ESTERDİ
253
Qızılminarəli və Qarakedili
1
qadınlar Biləcik
dolamasından yorğanlıq göyümtül və qırmızı parça
ismarlamıĢdılar, səhər erkəndən boğçama qoydum.
Yeni gəlmiĢ Portəgiz gəmisindən çıxan Çin
ipəyindən parçanın yaĢılını atıb mavisini boğçaya
qoydum. Bu kəsməyən qar, sonu görünməyən qıĢ
olduğuna görə bol-bol yun corab, qalın yun qurĢaq,
rəngbərəng qalın qolsuz koftaları da bərk-bərk
qatlayıb ora yerləĢdirdim ki, boğçamı açanda ən
laqeyd arvadın belə ürəyini haldan-hala salsın.
Sonra alıĢ-veriĢ üçün yox, dedi-qoduya görə
çağıran qarılardan ötrü nazik, amma bahalı
yaylıqlar, pul kisələri, iĢləməli hamam kisələri
qoyub qaldırdım: vay, bu boğça çox ağır olub,
belim qırılacaq. Yerə qoydum. Boğçanı təzədən
açdım ki, nəyi çıxarım, baxırdım ki, qapı döyüldü.
Nəsim açıb çağırdı.
Qapıda bərli-bəzəkli cariyə Xeyriyyəydi.
Əlində məktub vardı.
«ġəkurə xanım yolladı», – pıçıldadı. Elə
təlaĢa düĢmüĢdü ki, elə bilərdin, aĢiq olub ərə
getmək istəyən özüdü.
1
Ġstanbulun qədim məhəllələri
254
Məktubu lap ciddiyyətlə aldım, səfeh qıza
kimsənin gözünə görünmədən evə qayıtmağı
tapĢırdım. Nəsim sualedici nəzərlərlə baxırdı.
Məktub daĢıdığım vaxtlar götürdüyüm o iri yalançı
boğçanı götürdüm.
«ƏniĢtə Çələbinin qızı ġəkurə eĢqdən korun-
korun yanır», – dedim. «Biçarənin ağlı baĢından
əməlli-baĢlı getdi».
Qəhqəhə çəkib eĢiyə çıxdım, amma dərhal
qəlbimi utanc hissi bürüdü. Mən ġəkurənin könül
macərasıyla alver eləmək yox, əslində, onun kədərli
həyatına gözyaĢı tökmək istəyirdim. Nə qədər də
gözəldi, qara gözlü, kədərli qızım mənim!
Səhərin soyuğunda daha da tənha və zavallı
görünən yəhudi məhəlləmizin uçuq-sökük evləri
qabağından tələm-tələsik getdim. Çox sonra,
Hasanın yaĢadığı küçədəki küncdə məskən salıb
gəlib-keçənləri gözləyən o kor dilənçini görəndə
var gücümlə «Boğçaçı!» qıĢqırdım.
«Gonbul boĢboğaz», – dedi. «QıĢqırmasan
da, səni ayaq səslərindən tanıyacaqdım».
«Murdar kor», – dedim. «Uğursuz tatar!
Korlar Allahın atdığı bəlalardı, Allah bəlanı versin
sənin».
Əvvəllər belə Ģeylərə hirslənib, fikir
verməzdim. Hasanın qapısını taybatay açdılar.
Abazadı, çələbidi, kübardı.
255
«Görək bizə bu dəfə nələr gətirdiniz?»
«Sənin tənbəl oğlun yatırmı?»
«Yatırmı? Gözü yoldadı, sənin xəbərini
gözləyir!»
Bu ev o qədər qaranlıqdı ki, hər dəfə gələndə
elə bil məzara girirəm. ġəkurə neylədiklərini heç
soruĢmur, amma bu evdən ona elə bu cür danıĢıram
ki, bu məzara qayıtmağı heç ağlına gətirməsin.
Gözəl ġəkurəmin bir vaxtlar bu evin xanımı
olduğunu, yaramaz oğlanlarıyla bu evdə yaĢadığını
təsəvvür eləmək belə çətindi. Ġçəri yuxu və ölüm
qoxuyurdu. O biri, daha da qaranlıq otağa girdim.
Göz
gözü
görmürdü.
Məktubu
heç
çıxarmamıĢdım ki, Hasan qaranlığın içindən peyda
olub, onu əlimdən qapdı. HəmiĢəki kimi imkan
verdim ki, öz-özünə oxuyub marağını doydursun.
BaĢını kağızdan dərhal qaldırdı.
«BaĢqa bir Ģey yoxdumu?» – dedi, amma
baĢqa bir Ģey olmadığını bilirdi. «Bu, qısaca bir
məktubdu», – deyib oxudu:
«Qara əfəndi, evimizə gəlirsən, bütün günü
oturursan. Amma eşitdim ki, atamın kitabı üçün bir
sətir də yazmırsan. Atamın kitabını başa
çatdırmamış əbəs yerə heç ümid eləmə».
Məktub əlində, sanki baĢ verənlər mənim
qəbahətim olan kimi, məni suçlaya-suçlaya
Dostları ilə paylaş: |