21
jismlarining harakatlarini boshqaruvchi g‘ayritabiiy
kuch bor d
eb ishonar edilar. Olam ham
aynan shu kuch tomo- nidan yaratilgan degan fikrda edilar.
Qadimda ko‘p yillar davomida Quyoshni
va Oyni xudo deb qarab, ularga sig‘inar edilar.
Xususan, Quyoshga Misrda Ra xudosi deb, yunonlar esa Gelios xudosi deb unga sajda qilardilar.
Olam tuzulishi haqidagi dastlabki tasavvurlar juda sodda bo‘lib, ularda Yer va Osmon bir
-
biriga
qarama-
qarshi qo‘yilar edi. Odamlar Yerni tekislik ko‘rinishida, osmonni esa yulduzlar
«mixlangan» gumbaz sifatida tasavvur qilar edilar.
Miloddan oldingi IV asrda mashhur yunon faylasufi Aristotel
tomonidan Yerning shar
shaklida ekanligi isbotlangach, kishilar ongida Koinotning markazida qattiq Yer shari joylashib,
uning atrofida yulduzlari bilan qattiq osmon joylashadi va aylanadi degan tasavvurlar
hukmronlik qilardi.
Eramizning II asrida taniqli aleksandriyalik astronom Klavdiy
Ptolemey Olam tuzilishining
geosentrik (ya’ni markazida Yer turadigan) sistemasini
maydonga tashladi. Bu nazariyaga
ko‘ra, Koinotning markazida Yer turib, boshqa planetalar,
jumladan, Quyosh, uning atrofida 21-
rasmda keltirilgan tartib bilan aylanadi. Shuningdek, bu ta’limotga ko‘ra, eng so‘nggi
sferada
yulduzlar, Yerdan bir xil masofada joylashib, uning atrofida aylanadi.
Dostları ilə paylaş: