L əşkərün götürüb gəld ü n üstüm ə,
Gidi R eyhan, m əg ər dəli olm usan?
N ə girm isən m ənim canım qəsdinə,
Gidi R eyhan, m əg ər dəli olm usan?
Ərəb R eyhanın athları K oroğlunun sözlərini eşidib qorxuya düş-
dülər. Koroğlu dedi:
Bir igid istərem yayım ı əyə,
Qoç igidlər k ə llə qalxana döyə,
Ç eynərəm poladı, püfkürrəm göyə,
Gidi R eyhan, m ə g ər dəli olmusan?
Ərəb R eyham n atlıları b ir-b irin ə dedilər:
- And olsun A l-O sm anın ocağına, birim iz də Koroğlunun qılıncın-
dan sağ qurtarmayacağıq.
Koroğlu gördü ki, atlılar qaçır, ö z-özünə dedi: “Ay zalım de, tez-
tez de ki, atlılar qaçsın”.
Koroğlu dedi:
H alaylarun b ö lü k -b ö lü k bölsünlər,
Onlar çoxluğuna güvənm əsünlər,
Bir igidəm , dörd y ü z-b e ş yüz gəlsünlər,
Gidi Reyhan, m əgor dəli olmusan?
Ərob Reyhanın bütün atlılan qaçdı, özü tək qaldı. K oroğlu dedi:
İgid alm az igidlərin ovunu,
G ötürübdü M isri qılıc sovunu,
G örm əm ison qoç K oroğlu lovunu,
Gidi R eyhan, m əgor dəli olm usan?
Ə rəb Reyhan çox igid, qorxm az bir cavan idi. B ütün Rum v ilayə-
tində onu tanım ayan, adını eşitm əyən az tapılardı. K oroğlu dedi:
- Ey Ərəb Reyhan, arxana bir bax, bütün atlıların qaçıb gediblər.
Ərəb Reyhan dedi:
- O nlar qarğa kimidilər.
Ərəb Reyhan Ağcaquzunun, K oroğlu Qıratın belində n ərə çəkib
döyüşə başladılar. H ər birinin on ycddi döyüş yarağı var idi. Bu yaraq-
ların ham ısına ə l atdılar, heç bir nəticə hasil olmadı. K oroğlu gördü,
Ə rəb Reyhan çox igid adam dı. Axır ki, Koroğlu Ərob Reyhanın zoncir
kəm ərindən yapışıb b ir-b irlərin o güc goldilər. Ərəb Rcyhan K oroğlu-
nun kəm ərindən yapışıb dcyirdi ki, Eyvazı aparm ağa qoymaram. K o-
roğlu da onun kəm orindon yapışıb deyirdi ki, Eyvazı aparacağam.
Ç əkiş-bərkişdən sonra onlar özlərini atın belində saxlaya bilm əyib
yerə düşdülər, güləşm əyo başladılar. Elə bil iki erkək şir bir-birilo gii-
ləşirdi. Koroğlu ürəy in d ə dedi: “İlahi, son məni bunun xatasından
qurtar” . Sonra K oroğlu “Ya Ə li”, dcyib, Ə rəb Reyham qaldırıb yero
vurdu, sinəsi üstə çöküb xoncorini belindən çıxarıb, onun başını k əs-
m ək istədi. Koroğlu ürəyində niyyot elədi ki, əg ər Ə rəb Reyhan qor-
xub yalvarsa, başını k əso cəy əm , yox ogər kişi kimi m ərdlik göstorso,
başım kəsm əyəcəyom , belə igidi öldürm ək hayıfdı. Koroğlu gördii
Ə rəb Reyhan ölüm ündən qorxm adı, heç rəng-rufu da dəyişm ədi. K o-
roğlu Qıratın cilovunu açıb Ə rəb Reyhanın əl-ayağını bağladı. Ərob
R eyhan dedi:
- E y Koroğlu! Sən atı d ə rə d ə n atlandıranda ürəyim də Eyvazı sənə
bağışladım . M əndən başqa heç kəs sənin dalınca gəhnəyəcək.
K oroğlu dedi:
- Səni öldürm əyə hayıfım gəlir. Arxam ca qoşun gəlso də, sənin
əl-ayağını bağlı görüb m ənə yaxınlaşm ağa cürot etmoyocoklər.
K oroğlu Ə rəb R eyhanın əl-ayağını bağlayıb Ağcaquzunun belino
sarıdı. Özü də Eyvazı tərkinə alıb monzilbomənzil ötüb Çom libelo
çatdı. G özətçilər K oroğlunun Eyvazla b ərabər goldiyini dolilorə xobor
verdilər. Yeddi yüz yetm iş yeddi dəli Koroğlunun qabağına çıxdı. K o-
roğlu əm r etdi ki, Eyvaza xo lət gətirsinlər. Eyvaz xələti gcydi. Sonra
K oroğlu əm r etdi X acə Y aqubu zindandan buraxdılar. X acə Yaqubu
zindandan çıxardıb ham am a apardılar. Onu yuyundurandan sonra tozo
paltar geyindirib K oroğlunun hüzuruna gotirdilor. Koroğlu Xaco Y a-
qubu ozizloyib yuxarı başa keçirtdi. Dolilor Koroğludan Eyvazı ncco
gətirdiyini soruşdular. K oroğlu başına golonlori ovvoldon axıra qodor
saznan-söznon dcdi. Sonra K oroğlu Ə rəb Rcyhanın igidliyini v o sf
edən bclə bir türkü söylədi:
Ay ağalar, ay qardaşlar,
İgid, R eyhan kimi gorok,
D idəm don axıtdı yaşlar,
İgid, R eyhan kimi gərok.
Q alxanını güm üşləyən,
D üşm anm a qan daşlıyan,
E yvazını bağışlayan,
İgid, R eyhan kim i gərək.
Ö zünü m ən ə bağladan,
B ağrum un başın dağladan,
Q ənim inə qan ağladan,
İgid, R eyhan kim i gərək.
B ir atadan kaş olaydı,
B ahadur yoldaş olaydı,
K oroğluya qardaş olaydı
İgid, R eyhan kim i gərək.
Koroğlu türküsünü tam am edib m əclis qurdurdu. Eyvaz şərab
süzdü. K oroğlu dəliləri başına yığıb şərab içdi.
DÖRDÜNCÜ MƏCLİS
Naxçıvan vilayətində Dəırvirçioğlu adm da qorxm az, igid bir cavan
var idi. Dəmirçioğlu bir gün bazarda oturm uşdu, gördü iki osmanlı b ir-
birilə söhbət edib deyir: “Ç əm libelə gedən bacarıqlı, sənətkar adam -
lara Koroğlu yaxşı donluq v erir” . D əm irçioğlu bu sözləri eşidib ö z-
özünə dedi: “B urada ürəyim partladı. Görünür, K oroğlu çox m ərd
adamdı, gedim onun yanına” . D əm irçioğlu durm adan atmı yəhərləyib
Ç əm libelə yollandı.
G ünlərin bir günü K oroğlu yeddi yüz yetm iş yeddi dəlisilə ova
çıxm ışdı. Uzaqda bir qaraltı gördü. Qıratı qaraltıya tə r ə f çapdı. D əm ir-
çioğluna çatıb dedi:
- Cavan, hardan gəlirsən?
D əm irçioğlu dedi:
- Eşitm işəm Ç əm libeldə K oroğlu adlı qoçaq, m ərd bir igid yaşa-
yır, gedirəm onun qulluğunda dayanam.
K oroğlu gülüb dedi:
- Eşitdiyin Koroğlu elə m ən özüm əm . K oroğlu ancaq m ərdə çörək
verir, nam ərdə yox.
K oroğlu D əm irçioğlunu Ç əm libelə gətirdi.
K oroğlu dəlilərinə dedi:
- M ən ovum u ə lə keçirtm işəm .
K oroğlu sonra cibindən bir alm a çıxartdı. Üzüyünü bannağından
çıxarıb alm anm üstünə qoydu, D əm irçioğluna dedi: “D iz çök” . K oroğ-
lu əm r etdi, dəlilər D əm irçioğlunun papağını başından götürdülər. K o-
roğlu alm am D əm irçioğlunun başına qoydu, sonra səksən ox atıb ha-
mısını üzüyün halqasından keçirtdi. Koroğlu gördü ki, heç D əm irçioğ-
lunun rəngi dəyişm ədi. O, d əlilərinə üz tutub dedi:
- B elə cavan ələ düşm əz, buna at, x ə lə t gətirin.
Sonra belə bir türkü oxudu:
Ç əm libelin səfasında, seyrində,
G ülüstanda arzum anım qalm adı.
Ə sm əriynən tən g i piyalə düzdüm ,
X an Eyvazda arzum anım qalm adı.
D olu-dolu b a d ə lə ri içirdim ,
D ov g əlübən çox paşalar köçürdüm ,
S əksən oxu əy rim cəd ə n keçirdim ,
H eç kam anda arzum anım qalm adı.
Dostları ilə paylaş: |