32
siyaya sahibdirlər? Nə üçün də hiss etməlidirlər ki? Onlar
ki dünyadan təcrid olunan və get-gedə nüfuzunu itirən
“künc-bucaq”da yaşayırlar, mədəni tərəqqiyə də ölüvay-ölü-
vay baxırlar. Dünyanın da müsəlmanlara baxışında etinasız-
lıq və sayğısızlıq vardır. Ola bilsin ki, dünya bəzən müsəl-
manlara maddi yardım göndərsin, mədəni-mənəvi kömək
göstərsin, amma bu, heç nəyi dəyişmir.
Mən cəsarətlə söyləyirəm ki, Quranı oxuyanların ondakı
kainat və təbiət fəlsəfəsindən qətiyyən xəbərləri yoxdur. Mü-
səlman kütlələr ayələrin oxunuş “səs-küy”ündən savayı ikin-
ci bir şey dinləmirlər. Onlar... “səda və nidadan (çığırtı və
bağırtıdan) başqa bir şey anlamayanlara oxşayırlar”
∗
.
Allah təalanın aşağıdakı kəlamını oxuyuram:
“Göyləri və yeri yaradan, göydən yağmur endirən, o yağ-
murla sizin üçün ruzi olaraq (cürbəcür) meyvələr yetiş-
dirən, əmri ilə dənizdə üzmək (yüklərinizi bir yerdən başqa
yerə daşımaq) üçün gəmiləri sizə (sizin mənafeyinizə) tabe və
çayları sizə ram edən Allahdır!
(Daim öz hədəqəsində, özləri üçün müəyyən olunmuş
yerdə) seyr edən Günəşi və Ayı, həmçinin gecəni və gündü-
zü sizin ixtiyarınıza verən Odur” (İbrahim, 32-33).
Deyirəm: “Ayələrdə müraciət olunan şəxs əvəzliyi cəm
formada beş dəfə təkrarlanıb. Sanki Allah təala qulaq asanlara
belə demək istəyir: “Bütün bunlar sizin üçündür, yalnız sizin
üçündür!”
∗
Müəllif müsəlmanların vəziyyətini “Bəqərə” surəsinin 171-ci ayəsi ilə
təsvir edib – tərcüməçinin qeydi.
33
Bəs qulaq asanlar kimlərdir? Adəmin bütün övladları,
bütün bəşəriyyət! Başqa ayələrdə Allah buyurur:
“Yer üzündə nə varsa, hamısını sizin üçün yaradan... Odur
(Allahdır)! O, hər şeyi biləndir!” (əl-Bəqərə, 29);
“Yeri (Yer kürəsini) sizə ram edən Odur. Onun qoy-
nunda gəzin, (Allahın) ruzisindən yeyin. Axır dönüş də Ona-
dır!” (əl-Mülk, 15).
Yenidən özümə sual verirəm: “Görəsən, ayələrdəki müraciət
ərəblərə və müsəlmanlara da aiddirmi; olmaya onlar istis-
nadırlar?”
Müsəlmanlar yerdə də, göydə də “qərib”dirlər! Hətta
əkinçilikdə belə onların işi müşküldür: adi qoğalı min-bir
əziyyətə qatlaşmaqla əldə edirlər.
Qeyri-müsəlmanlar yerin təkindəki təbii sərvətləri öyrənib
(dünyanın təbii sərvətləri xəritəsini çəkib), bərk və maye olan
hər şeyi çıxarmağa başladılar. Biz isə heyrətlə onlara ta-
maşa edirik. Bu da azmış kimi bizdə bəzi ağıllılar fitva verirlər
ki, şəkil çəkmək haramdır!
Dənizlərin, okeanların dibi ilə xətt gəmiləri
∗
, eskadra mi-
nonosları hərəkət edir, suların qaranlıqlarını ölüm saçan də-
nizaltı qayıqlar yarır, sularda nəhəng neft tankerlər üzür...
Bunların heç biri bizim yaraşıqlı limanlarımızda düzəldil-
∗
Xətt gəmisi: mükəmməl silahlanmış iri hərb gəmisi – tərcüməçinin
qeydi.
34
mir. Başqaları düzəldir, biz isə mat-mat onlara tamaşa edi-
rik
∗
.
Bir dəfə öz-özümə dedim: “Hanı bizim dünyamız?”
Başqa bir vaxt demişdim: “Hanı bizim dinimiz? Görəsən,
bu cür dəhşətli geriliklə dinimizə yaxşılıq edib, xidmətindəmi
dururuq?”
Sahib olduqları gücün, maddi imkanların təsirindən məst
olub axırımıza çıxmaq üçün hərəkətə keçənlərdən dinimizi bu
cür geridə qalmaqlamı müdafiə edəcəyik?
Onlar yaşayır, biz isə ölürük. Ola bilsin ki, bəzi müsəl-
manları dünya instinktləri oyatsın, silkələsin. Nəticədə, onlar
qışqırıq salıb, nəyəsə can atırlar. Amma bir şey edə bilmirlər,
məqsədlərinə çatmırlar. Çünki Allahın onlara müyəssər qıldığı
nemətdən faydalanmırlar. Mən burada təcrübənin fövqündə
dayanan vəhyi nəzərdə tuturam. Halbuki vəhy onlara tərəq-
qi və kamilliyin yollarını başa salıb, Allahın haqqını yerinə
yetirməyin, öz hüquqlarını da qorumağın üsullarını öyrə-
dib.
Başqa kitabdan deyil, məhz Qurandan bərk-bərk yapışan
atalarımız onunla həyatlarını düzəltmiş, mütərəqqi və saf mə-
dəniyyət qurmuşdular. Bəs bizə nə gəlib ki, bu kitabı dərk et-
∗
Əsərin yazıldığı dövr (1991) üçün müəllifin fikirləri doğrudur. Həqi-
qətən də, son 10 ilədək müsəlman ölkələrində müstəqil hərbi gəmi sə-
nayesi inkişaf etməmişdi. Mövcud hərbi donanmalar əcnəbi ölkələrdən
alınmış gəmilərdən ibarət idi. Ancaq indi vəziyyət dəyişib: İran İslam
Respublikası və Türkiyə bu sahədə böyük nailiyyətlər əldə etmiş müsəl-
man ölkələridir – tərcüməçinin qeydi.
35
mədən oxuyuruq, ayələrinə karlar və korlar kimi münasibət
bəsləyirik.
Bir dəfə, kosmosa göndərilmiş tədqiqat peykinin çəkdiyi
fotoşəkil əlimə düşmüşdü. Günəş və Yer kürəsi əngin kai-
natda cüzi nöqtə boyda görünürdü.
Rəbbimə həmd-səna etdim, özlüyümdə kiçildim və hiss
etdim ki, səmaları və yeri yaradan, hər şeyin sahibi olan Al-
lah əzəlilik və əbədiliyin fövqündə dayanıb.
Bu böyük və möhtəşəm kainatda bizə məlum olmayan
neçə-neçə şeylər vardır!
Onu da hiss etdim ki, mənim bu yeni təəssüratlarım
“əslinə uyğun surət”dir! Nəyin əslinə? Vəhyin qəlbim və ağ-
lımda çəkdiyi şeylərin əslinə! Bəli, Quran bütün bunları
mənə çoxdan öyrətmişdi.
Görəsən, insanlar bundan xəbərdardırlarmı? Kim öyrətdi
ki, onlar da xəbərdar olsunlar!? Quran əhli yatmışdır, ya da
ki vəzndə yüngül sözlərlə məşğuldur:
“Əgər onlar iman gətirib müttəqi olsaydılar, Allah tərəfin-
dən əldə etdikləri savab daha xeyirli olardı. Kaş ki, bunu
dərk edəydilər” (əl-Bəqərə, 103).
Kitabımız barədə bir daha düşünüb dərs çıxaracağıqmı,
ondakı təlimlərə əsasən həyatımızı bina edəcəyikmi?!
Ola bilsin ki, keçən əsrlərdə elmlə islamın arasındakı mə-
safə bir neçə qarış idi. İndi isə bu məsafə kilometrlərlə ölçü-
lür.
Mən hakimiyyət və var-dövlət siyasətindən danışmıram.
Əksinə, hər hansı bir işi ustalıqla görmək, bir sistemi (mər-
Dostları ilə paylaş: |