xüsusi mülkiyyəti tələb etmişlər. Yeni tarixi mərhələyə daxil
olmaq üçün nə baş verməlidir? Əlbəttə hər bir konkret tarixi
şəraitdə istehsal münasibətlərinin məhsuldar qüvvələrin
xarakterinə, inkişaf səviyyəsinə və tələbatına uyğunluğu
qanununun fəaliyyətinin əsasında dayanan konkret sual və
cavab olmalıdır. Feodalizmdən kapitalizmə keçid prosesi
məhsuldar qüvvələrin səviyyəsinin və onun sonrakı inkişafının
tələbatlarının keyfiyyət dəyişikliyi ilə şərtlənirdi. Quldarlıqdan
feodalizmə keçiddə vəziyyət başqa cür olmuşdur. Texnikanı
öyrənən tarixçilər belə bir suala cavab verməyə çətinlik
çəkirdilər ki, hansı texniki inqilab və ya heç olmasa hansı
keyfiyyətcə yeni texniki səviyyə quldarlıq quruluşunun
böhranının başlanğıc nöqtəsi olmuşdur. Bu cür dəyişiklik
əslində olmamışdır. Axı məhsuldar qüvvələrin inkişafına olan
tələbat yalnız onun maddi ünsürləri, ilk növbədə, texnikanın
inkişafına olan tələbatla ölçülmür. Daha böyük əhəmiyyət
məhsuldar qüvvələrin şəxsi ünsürlərinin inkişafına olan tələbat
kəsb edir. Quldarlıq öz inkişafının son mərhələlərində
texnikanın keyfiyyətcə yeni səviyyəsini yarada bilmədi, lakin o
əsas məhsuldar qüvvənin- insanın inkişafına tələbatı aşkar etdi.
Zəhmətkeşlərin ictimai-iqtisadi statusunun dəyişməsi texniki,
onun əsasında isə iqtisadi tərəqqinin ilkin şərti kimi çıxış
etmişdir. Zəhmətkeş statusu daha bir münasibətdə köklü
dəyişikliyi tələb etdi: qulun ailəsi yox idi və buna görə də işçi
qüvvəsinin artımı dalana dirənirdi.
Məhsuldar qüvvələrin xarakteri ikinci dəfə yalnız
kapitalist cəmiyyətinin inkişafı prosesində dəyişir: onlar
yenidən ictimai xarakter kəsb edir və mülkiyyət, bölgü, tələbat
münasibətlərində prinsipial dəyişiklik tələb edir. Bu dəyişiklik
doğrudan da baş verir; inkişaf etmiş
213
ölkələrdə bu gün yeni qüvvə toplayan ictimailəşmə prosesi
dediklərimizin əyani təsdiqidir. Bu prosesin təbiəti aydındır.
İnsan yalnız istehsal münasibətlərinin daşıyıcısı olmayıb, həm
də məhsuldar qüvvələr sistemində əsas rol oynayır. İstehsalın
təşkilatçısı kimi çıxış edənlər, onun effektli olmasında marağı
olanlar bu şəraiti inkar edə bilməz: bu hal onun iradə və
arzusundan güclüdür. O, şəxsi marağına görə əsas məhsuldar
qüvvənin qayğısına qalmağa, bütün istehsal və bütöv ictimai
münasibətləri məhsuldar qüvvələrin inkişaf təlabatma
uyğunlaşdırmağa məcbur olur. Bu gün, elmi texniki inqilabın
inkişaf etdiyi indiki şəraitdə bu nə vaxtsa olduğundan daha
artıq zəruridir. Müasir istehsal işçinin fiziki-texniki
sağlamlığına, onun peşə və ümumi təhsil səviyyəsinə,
mədəniyyət və əxlaqına yüksək təlabatla yanaşır. Bu obyektiv
zərurət kapital ölkələrinin müasir ictimai siyasətlərinin əsasını
təşkil edir. Bu nə qədər paradoksal olsa da, şəxsi maraq öz
mənasına görə sosialist məqsədləri - daha çox insanın “həyat
tərzi”, böyük ictimai ədalət - reallaşdırmağa gətirib çıxarır.
Demək lazımdır ki, bu mərhələdə insan yalnız kapitalizmin
əsas qanununun - izafi dəyər qanununun - reallaşması vasitəsi
olaraq qalmır. Çox güman ki, insan istehsal üsulunun
məqsədinə çevrilir.
İstehsal münasibətlərinin fəal əks təsir qanununun
təhlilinə də yer ayırmaq məqsədəuyğundur. Qeyd etmək
lazımdır ki, bütün formalar kimi istehsal münasibətləri də
məhsuldar qüvvələrdən gələn dəyişikliklə bağlı təkanı passiv
qəbul edir: onlar onun inkişafına fəal əks təsir göstərir. Ümumi
şəkildə bu təsirin mexanizmi belədir: məhsuldar qüvvələr
yaradılır və inkişaf etdirilir, qorunur və ya ictimai istehsalı
həyata keçiraıək üçün konkret şəkildə təşkil olunan və
müəyyən
214
səbəblərlə hərəkət etdirilən insanların praktiki fəaliyyətinin
nəticəsində sıradan çıxır. Bütün bunlar mövcud istehsal
münasibətləri ilə müəyyən olunur. İstehsal münasibətlərinin
məhsuldar qüvvələrə fəal əks təsiri ikili ola bilər. İstehsal
münasibətləri məhsuldar qüvvələrin xarakterinə, inkişaf
səviyyəsinə və tələbatına uyğun gələndə onlar onun inkişafının
mühərriki kimi çıxış edir və bütövlükdə ictimai tərəqqini
sürətləndirir. İstehsal münasibətləri məhsuldar qüvvələrə
uyğun gəlməyəndə isə
0
, tomıoza, əngələ çevrilir, yəni onların
inkişafını və bütövlükdə sosial orqanizmin inkişafını ləngidir.
İctimai - iqtisadi formasiyaların tarixi qarşımızda istehsal
münasibətlərinin məhsuldar qüvvələrə əks təsir prosesində
həyata keçirdiyi “rolların dəyişməsi” tarixi kimi dayanır. Bu
baxımdan kapitalizmin tarixi tipik nümunədir. Kapitalizmin
meydana gəlməsi və inkişafı dövrü məhsuldar qüvvələrin
görünməz yüksəlişi ilə müşayiət olunurdu, sonradan burjua
istehsal münasibəti məhsuldar qüvvələrin ictimai xarakteri ilə
daha çox ziddiyyət təşkil etdi. İki dünya müharibəsi, 20-ci
illərin sonu 30-cu illərin əvvəllərində dəhşətli iqtisadi böhran,
Rusiyada və sonralar başqa ölkələrdə burjua münasibətlərinin
məhv olması kapitalizmin yaşadığı bölrramn göstəriciləridir.
Bu gün “ümumi böhran olmuşdurmu?” sualı tez-tez
qaldırılır və Qərb ölkələrinin, Yaponiyanın və başqalarının
inkişafının bu günkü uğurlarına müraciət edənlər açıq- aşkar
tarixilik prinsipini inkar edirlər. Əgər biz vəziyyətin təmiz
mənzərəsini təsəvvür etmək istəyiriksə sualı başqa cür qoymaq
məsləhətdir: “Kapitalizm ümumi böhranı necə dəf edə bilmiş,
iqtisadiyyatı necə dirçəltmiş, yüksək “keyfiyyətli həyata” necə
nail ola bilmişdir?” Məhz onda bütün mümkün faktları və
arqumentləri müqayisə etməklə
215
Dostları ilə paylaş: |