fəaliyyət göstərir. Hər bir sistemin həm də spesifik şəraiti (məktəbin maddi-texniki
bazası, sanitar-gigiyenik vəziyyəti, əxlaqi-psixoloji mühit, estetik tərtibatı və s.)
vardır.
Pedaqoji prosesin tamlığı müxtəlif cəhətdən təmin olunur. Birinci növbədə,
şəxsiyyətin bütövlüyü ilə, təlimdə, tərbiyə və təhsildə məqsəd və məzmunun
vəhdəti ilə, hərəkətverici qüvvələrə və qanunauyğunluqlara malik olması ilə tamlıq
həyata keçir. Real həyatda insan şəxsiyyəti hissə-hissə formalaşmır, onun əqli
keyfiyyətləri əxlaqi keyfiyyətlərindən ayrılıqda inkişaf etmir. Şəxsiyyəti səciyyə-
ləndirən mənəvi keyfiyyətlər qarşılıqlı surətdə bir-birinə təsir göstərir, biri
digərinin formalaşmasını şərtləndirir. Burada pedaqoji prosesin təşkilindən, onun
necəliyindən, uşaq fəaliyyətinin müxtəlifliyi və ya yeknəsəqliyindən çox şey
asılıdır. Uşaq eyni zamanda zehni, fiziki əməyə, bədii yaradıcılığa, idman
fəaliyyətinə cəlb edilməklə onun şəxsiyyətinin inkişafında ahəngdarlığı təmin et-
mək imkanı yaranır. Göstərilən fəaliyyət növlərindən yalnız birinə uşaq aludə
olduqda onun mənəvi inkişafı birtərəfli istiqamət alır.
Pedaqoji prosesdə ictimai faydalı fəaliyyətin müxtəlifliyi uşaq şəxsiyyətinin
hərtərəfli inkişafı üçün başlıca şərtdir. Buna görə də fəaliyyət növləri pedaqoji
prosesdə əlaqələndirilir. Pedaqoji prosesin tamlığı nəinki ideya, əxlaq, estetik,
əmək, fiziki, əqli tərbiyənin vəhdəti ilə, həm də bunların hər birinin daxili ahəng-
darlığı ilə izah edilir. Məsələn, mənəvi inkişafın ahəngdarlığı biliklərin zənginliyi-
nə, mənəvi kamillik həvəsinə, geniş insani ünsiyyətə əsaslanan zehni inkişafı
özündə birləşdirir; əxlaqi inkişaf cəmiyyətdə bərqərar olan etika normalarına
istinad edən dərin əxlaqi hisslərin və anlayışların formalaşmasını nəzərdə tutur və
s.
Pedaqoji prosesin tamlığı müxtəlif cəhətdən təmin olunur: 1) təhsil, təlim,
tərbiyədə məqsəd və məzmunun eyni olması, hərəkətverici qüvvələrə və
qanunauyğunluqlara malik olması ilə; 2) təlim, təhsil, tərbiyənin prinsiplərində,
metodlarında, təşkili formalarında ümumiliyin olması ilə. Bu ümumilik həmin
proseslərin məqsəd və məzmun cəhətdən qovuşmasına, pedaqoji prosesin tamlığına
imkan verir.
Pedaqoji proses dinamik sistemdir. Onun öz strukturu (quruluşu) və struktur
elementləri (komponentləri) vardır. Pedaqoji proses öz məqsədi, vəzifələri,
məzmunu, metodları, müəllim və şagirdlərin qarşılıqlı təsir formaları sayəsində
əldə olunmuş nəticələri ilə xarakterizə olunur. Məqsəd, məzmun, fəaliyyət və
nəticə komponenti – sistem yaradan komponentlərdir.
Məqsəd komponenti pedaqoji fəaliyyətin bütün müxtəlif məqsəd və
vəzifələrini birləşdirir.
Məzmun komponenti həm ümumi məqsədə, həm də konkret vəzifəyə qoyulan
mənanı əks etdirir.
Fəaliyyət komponenti pedaqoq və şagirdlərin qarşılıqlı təsirini, onların
əməkdaşlığını, prosesin təşkili və idarə olunmasını əks etdirir. Pedaqoji
ədəbiyyatda bu komponentə təşkilati və ya təşkilati-idarəetmə komponenti də
deyilir.
Nəticə komponenti isə prosesin baş verməsinin səmərəliliyi, qarşıya
qoyulmuş məqsədə uyğun olaraq əldə olunmuş nailiyyətlərlə xarakterizə olunur.
Pedaqoji prosesin komponentləri arasında əlaqələr vardır. Qarşılıqlı pedaqoji
təsir prosesində informasiya, təşkilati-fəaliyyət və kommunikativ, idarəetmə və
özünüidarə əlaqələri özünü göstərir. Bu əlaqələr pedaqoji proses üçün xüsusi
əhəmiyyət kəsb edir .
Həyata keçirildiyi yerdən və şəraitdən asılı olmayaraq pedaqoji prosesi
səciyyələndirən digər cəhətlər də vardır. Pedaqoji prosesin obyekti və subyekti
vardır. Cərəyan etdiyi şəraitdən asılı olaraq pedaqoji prosesin subyekti ayrı-ayrı
şəxslər (müəllim, tərbiyəçi, valideyn, idarə rəhbəri və s.) və ya kollektiv orqanlar
da (məktəb pedaqoji şurası, institut rektorluğu, yerli komitə və s.) ola bilər.
Pedaqoji prosesin obyekti də ayrı-ayrı fərdlərdən (uşaqlardan, şagirdlərdən,
tələbələrdən, əsgərlərdən və s.) və onların qrupundan (bir sinfin şagirdlərindən,
məktəbin şagirdlərindən, tələbələr qrupundan və s.) ibarət ola bilir. Pedaqoji
prosesin obyekti heç də həmişə passiv olmur, fəallıq da göstərir, nəinki subyektin
tərbiyəvi təsirinə məruz qalır, bir çox hallarda özü subyektə təsir göstərir və bu-
nunla da pedaqoji prosesin səmərəliyinin artmasına səbəb olur.
Pedaqoji proses əmək prosesidir. O, hər hansı bir əmək prosesi kimi ictimai
əhəmiyyəti olan məqsədlərə çatmaq üçün həyata keçirilir. Pedaqoji prosesin
subyektivliyi ondadır ki, burada tərbiyəçilərlə tərbiyə olunanların əməyi bir-birinə
qoşulur, özünəməxsus qarşılıqlı təsir münasibətləri yaranır.
Pedaqoji əməyin obyektinə mürəkkəblik, sistemlilik, özünütənzimləmə xasdır.
Bundan başqa, ona keyfiyyət dəyişikliyi, öz-özünə inkişaf da xasdır. Pedaqoji
proseslər çoxvariantlı, dəyişkən və təkrarolunmazdır. İnsanın formalaşması
pedaqoji əməyin predmetini təşkil edir. Formalaşan şagird müəllimə nisbətən, öz
inkişafının ilk mərhələsində olduğundan, yaşlı insan üçün zəruri olan bilik, bacarıq,
vərdiş və təcrübəyə malik deyil. Burada məqsəd ona arzu-olunan təsiri
göstərməkdir. Pedaqoji prosesdə pedaqoji əməyin məhsulu yaradılır. Əgər pedaqoji
prosesdə “istehsal” olunan “məhsulu” təsəvvürə gətirsək, ilk növbədə gözümüzün
qarşısında tərbiyəli, həyata hazır, ictimai insan canlanır. Ümumi pedaqoji prosesin
komponent “hissələri”ndə ümumi məqsədə uyğun olaraq şəxsiyyətin ayrı-ayrı
keyfiyyətləri formalaşdırılır.
Hər hansı bir əmək prosesi kimi pedaqoji proses təşkilolunma və idarəolunma
səviyyəsinə, texnologiyasına, qənaətcilliyinə, məhsuldarlığına görə xarakterizə
olunur. Onların bir-birindən ayrılması əldə olunmuş göstəricilərin (səviyyələrin)
nəinki keyfiyyət, həm də kəmiyyət qiymətini verməkdən ötrü meyarların əsaslan-
dırılması üçün imkanlar yaradır. Vaxt pedaqoji prosesin nə qədər tez və keyfiyyətli
keçməsi barədə fikir söyləməyə imkan verən universal meyardır.
Pedaqoji prosesdə yuxarıda qeyd olunduğu kimi, obyekt və subyekt arasında
daim qarşılıqlı pedaqoji təsir baş verir. Qarşılıqlı pedaqoji təsirin təzahür formaları
müxtəlifdir: məlumat əlaqəsi, təşkilati fəaliyyət əlaqəsi, ünsiyyət əlaqəsi, idarə
əlaqəsi, səbəb- nəticə əlaqəsi, meyli üzə çıxaran əlaqə. Birincidə – obyekt və sub-
yekt arasında ictimai məna kəsb edən məlumat mübadiləsi baş verir; ikincidə –
sosial məzmunlu fəaliyyət göstərilir; üçüncüdə – müxtəlif formalı adi insani
ünsiyyət müşahidə olunur; dördüncüdə – verilən tapşırıqlar icra edilir; beşincidə –
təlim və ya tərbiyə zamanı müşahidə edilən nöqsanların və uğurların səbəbləri