25
Həmçinin: Əbu Məsud əl-Ənsari
– radıyallahu anhu - rəvayət edir ki, Peyğəmbər
– sallallahu aleyhi və səlləm – itdən gələn gəliri (ticarətindən, döyüşdürməkdən),
zinakarın qazancını və kahinlikdən gələn pulu götürməyi (xərcləməyi) qadağan
etmişdir”. Buxari 2237, Müslim 1567. Əbu Zubeyr – radıyallahu anhu - rəvayət
edir ki, Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – it və pişiyin qazancını qadağan
etmişdir". Müslim 1569, Əbu Davud 3479, Tirmizi 1279. Peyğəmbər – sallallahu
aleyhi və səlləm – buyurdu: "Qazancın ən şərlisi fahişənin qazancı, itdən olan
qazanc və (beldən qan alanın) Hicamaçının qazancıdır". Müslim 1567. Əbu
Hureyrə – radıyallahu anhu - rəvayət edir ki, Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və
səlləm –: "İtdən gələn gəliri qadağan etdiyi halda ov iti müstəsnadır" deyə
buyurdu. Tirmizi 1281, əl-Albani "Həsən", Nəsəsi 7/309. H. 4806. Bir çox
alimlər qadağan etdiyi halda, digərləri ov, qorumaq məqsədilə icazə vermişlər.
İbn Qeyyim "Zədul Məad". Allah Daha Doğru Bilir!
Kəb b. Məlik – radıyallahu anhu - nun qızı Kəbşə rəvayət edir ki, Əbu
Qatadə – radıyallahu anhu - nun oğluna nigahlanmışdım. Əbu Qatadənin yanına
gəldim və ona dəstəmaz suyu gətirdim. Bu an bir pişik gələrək o, sudan içməyə
başladı. Əbu Qatadə qabı əydi və pişik suyu içib bitirdi. Əbu Qatadə mənim ona
baxdığımı gördükdə: "Ey qardaşımın qızı! Təəccübləndinmi?" dedi. Mən: "Bəli"
dedim. O: "Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: Pişik nəcis
deyildir, o ətrafımızda dolaşan bir heyvandır" deyə buyurdu. Əbu Davud 75,
Nəsəi 67, Tirmizi 92, İbn Məcə 367, əl-Albani "Səhih". Əbu Hureyrə –
radıyallahu anhu - rəvayət edir ki, Peyğəmbər
– sallallahu aleyhi və səlləm –
buyurdu: "Birinizin qabından it su içərsə (və ya o, qaba ağzını soxarsa) o, qabı
boşaltsın və birincisi torpqla olmaq şərtilə 7 dəfə yusun (Başqa rəvayətdə: İt bir
qaba ağzını soxarsa onu 7 dəfə yuyun, 8-ci dəfə isə torpaqla ovun)". Müslim 279,
Əbu Davud "Taharət" 37. Əbu Hureyrə – radıyallahu anhu - rəvayət edir ki,
Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: "İtin yaladığı qab əvvəldə və
ya sonda torpaqla olmaq üzərə 7 dəfə yuyulur. Pişiyin yaladığı qab isə bir dəfə
yuyulur". Tirmizi 91, Nəsəi 63, əl-Albani "Səhih".
Həmçinin: Şərab barəsində də höküm bu cürdür: Bir kimsə Üzüm bağlarını
onlardan şərab düzəldiləcək deyə qoruyarsa qadağandır. Lakin digər məqsədlər
üçün istifadə edilərsə heç bir beis yoxdur. Həmçinin müsəlman bir kimsənin şərab
daşıması (hər-hansısa bir dükandan alması), donuz daşıması qadağan edilmişdir.
Bunun müqabilində zəhmət haqqı da almamalıdır. Bəzi alimlər isə zəhmət
haqqının ödənliməsini də söyləyirlər. Çünki Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və
səlləm – şərab üçün üzüm suyunu sıxana və sıxdırana da lənət etmişdir. Halbuki
o, kimsə sadəcə üzüm sıxmışdır. Lakin bunu edərkən onu şərab üçün istifadə
ediləcəyini bilərsə lənəti qazanmış olar. Həmçinin bu işdə Allahı qəzəbləndirən
bir əmələ vasitəçilik də vardır. İbn Qeyyim "Zədul Məad".
Həmçinin: Peyğəmbər
– sallallahu aleyhi və səlləm – hicamaçının qazancının pis
olduğunu və sahibinə o, qazancını dəvəsinə və köləsinə yedirtməsini əmr
etmişdir". Əbu Davud 3422, Tirmizi 1277, İbn Məcə 2166, əl-Albani "Səhih".
26
Öldürülməsi Qadağan Olunan Hər Bir Şeyin
Yeyilməsi Də Qadağanır
İbn Abbas – radıyallahu anhu - rəvayət edir ki, Peyğəmbər –
sallallahu aleyhi və səlləm – qarışqanın, arının, şanapipik (hop-hop, hüd-
hüd, şinəbub), hörümçək quşu (sərçə fəsiləsindən bir quş) öldürülməsini
qadağan etmişdir”. Əhməd 1/332, Əbu Davud 5267, əl-Albani səhih. Əbu
Hureyrə – radıyallahu anhu - rəvayət edir ki, Peyğəmbər – sallallahu
aleyhi və səlləm – buyurdu: “(Ağac altında dincələn) Peyğəmbərlərdən
birini bir qarışqa dişlədi və o, qarışqa yuvasının yandırılmasını əmr etdi.
Allah Peyğəmbərə: “Bir qarışqanın səni dişləməsindən ötrü Allahı təsbih
edən ümmətlərdən bir ümməti həlak etdin?” deyə vəhy etdi. Müslim 2241.
Qadağndır öldürmək: Şanapipiyi, Hörmüçək quşu, Arı, Qarışqa, Quru və
su qurbağasını.
İmam Beyhəqi – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Bu hədis açıq-aydın
dəlildir ki, öldürülməsi qadağan olunan heyvanların yeyilməsi qadağandır.
Əgər bunların yeyilməsinə icazə verilsəydi Peyğəmbər – sallallahu aleyhi
və səlləm – onların öldürülməsini qadağan etməzdi”. “Subus Salam”
4/107.
AbdurRahman b. Osman rəvayət edir ki, bir Təbib Allahın Rəsulu
–
sallallahu aleyhi və səlləm – dən qurbağanı öldürərək ondan dərman
hazırlanması barədə soruşduqda o: “Qurbağanı öldürməyi qadağan etdi”.
Əhməd 15197, Darimi 1998. Abdullah b. Amr – radıyallahu anhu – deyir
ki: “Qurbağaları öldürməyin. Çünki onların vaqqıltısı (qurultusu) Allahı
mədh etmələridir”. Beyhəqi “Sunənul Kubra” 19166.
Digər tərəfdən isə: Humeyd rəvayət edir ki, Ənəs b. Məlik – radıyallahu anhu -
da Hicamanın qazancı barədə soruşuldu. O: "Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və
səlləm – qan aldırdı. Qanı alan Əbu Taybe idi. Ona iki mudd miqdar buğda
(xurma) verdi. Peyğəmbər: "Ən gözəl müalicə üsulu Hicama və hind buhurudur.
Uşaqlarınızın (boğazlarına) sıxmaqla işkəncə verməyin" deyə buyurdu. Müslim
1577. Bu iki hədisin arasını cəm etmək bir çox fəqihlərdə problem olmuşdur.
Bəziləri ikinci rəvayətin birincinin hökmünü qaldırdığını söyləmişlər.
Hicamaçının qazancı pisdir – sözüylə Verilməsi pisdir deyilməmişdir. Pisliyi alan
üçündür (tələb edən). Bu halda onun qazancı pis olur, haram olmaz. Necə ki,
soğan və sarmsaq üçün də pisdir deyilmişdir. Lakin yeyilməsi mübahdır. Qısaca
Hicamaçını qazancının pis olması soğan və sarmısağın pis olması kimidir. Lakin
birinin qoxusu pisdir, digərinin isə qazanc səbəbi pisdir. İbn Qeyyim "Zədul
Məad".