Bakıdakılara nisbətən (91%) daha az məktəbə gedi‐
blər.
3
Astarada oğlanlar da məktəbi tərk edir, ancaq
qızlara nisbətən oğlanların məktəbi tərk etmə faizi
daha azdır. İkincisi, kənd ərazilərində gender rolları
dərin kök salıb.
Kişilər ailədə çörək pulu qazanan roldadır.
Qadınlar isə ev işləri, o cümlədən yemək bişirmək,
təmizlik, paltar yumaq, ütüləmək və uşaqlara bax‐
maqla məşğuldur. Bu o demək deyil ki, qadınlara
işləmək qadağan olunub. Ailədə ərin ölməsi və ya
işləmək qabiliy yətin də olmaması, iş tapa billməməsi,
ailəyə baxmaqdan imtina etməsi, kifayət qədər pul
qazana bilməməsi səbəbindən yaranan maliyyə
çətinlikləri zamanı qadınlar iş bazarında özlərinə iş
tapırlar. Onlar yalnız qadınlar üçün “qəbul edilən”
işlərdə, o cümlədən müəllimlik, bazarda və ya bağ
işlərində işləyə bilərlər. Qadınların işləmək imkan‐
larının bu şəkildə artımı hələ də onların statusunun
dəyişməsinə səbəb olmayıb. Qız ların yanlız ailə qur‐
maq və ev işləri üçün bir vasitə olması mentaliteti
nəsillədən nəsillərə ötürülüb və bunun dəyişməsi
çox çətindir.
Üçüncüsü, bu rayonun əhalisi arasında qızların
erkən yaşda ailə qurması ənənəsini var. Hazırkı
həyat bir çox aspektlərdə yarım əsr bundan
əvvəlkindən heç də fərqlənmir. Ailələrin bu münasi‐
bəti davam etdir mə si təbiidir, çünki bu, onların ən
çox bildikləri möv zudur. Oğlanların və gender rol‐
larının əhəmiyyəti ilə əlaqədar yuxarıda qeyd olunan
təsvirdən məlum olur ki, valideynlərin öz qızlarına
daha çox enerji sərf etməməsi heç də təəccüblü deyil.
Onlar qızlara uğurlu karyeraya sahib ola biləcək
qadın kimi deyil, yanlız gələcək həyat yoldaşı və ya
ana kimi baxırlar. Valideynlər bu ehtimalı nəzərə al‐
madıqları üçün, qız ların təhsilinin əhəmiyyətini dərk
etmirlər. Bu səbəbdən, öz qızlarının orta təhsillərini
başa vurması üçün təkid etmirlər. Bunun əvəzinə, qı‐
zların erkən yaşda məktəbdən çıxarılması daha geniş
yayılıb və bunun ən başlıca səbəbi valdeynlərin öz
qızlarını erkən yaşda evləndirmək arzusudur.
Digər mürəkkəb məsələ isə ailənin maddi
vəziyyəti, ailə namusu ilə bağlı valideynin qayğısı,
qızların özlərinin evlənmək arzusu və təhsil sistemi‐
nin özünün zəif olması ilə bağlıdır ki, bütün bu prob‐
lemlər oğlanlara üstünlük verilməsi və gender
rollarından əhəmiyyətli şəkildə təsirlənib.
Hətta 2009‐cu ildə, Astara kənd məktəbində qız la ‐
rın orta təhsillərini başa vurmamalarının əsas səbəbi
erkən evlilikdir. Qanunun 17 yaşda evliliyə icazə ver‐
məsinə baxmayaraq, buradakı qızlar 13 yaşında belə
ailə qura bilirlər. Bu yaş tələblərinə baxmayaraq,
valideynlər dünyəvi qanunların tələblərinə riayət et‐
mirlər. Bu rayonda ailələr arasında öz qızlarını erkən
evləndimək rəqabəti mövcuddur. Adətən, atalardan
Aygün Dadaşova ‐ Azərbay‐
canın Astara kəndindəki Maşxan
kənd orta məktəbinin müəlliməsi.
Kati Teylor ‐ ABŞ Dövlət De‐
partamentinin İngils dili üzrə
Kolleqası, Azərbaycanın Lənkaran
şəhərindəki “Azərbaycan İngils
Dili Müəllimləri” Assosasiyası ilə
birgə işləyir.
1
Rüblük Jurnal
23
daha çox analar öz qızlarının erkən yaşda ailə qur‐
masında qürur duyurlar və öz qızlarını erkən yaşda
ailə qurmağa sövq edirlər. Atalar isə bu qərarın veril ‐
məsinə müdaxilə etmirlər, çünki onlar evdə ol‐
murlar, işləyirlər. Bu münasibət anaların digər
qızlarla uşaqlıqda apardıqları rəqabətin təzahürüdür.
Sadəcə, indi onlar öz qızlarından həyat oynunda isti‐
fadə edən yetkin qadınlardır. Analar öz qız larına
gözəl paltarlar geyindirir və onları gələcək ərlərinə
və ya evlilik yaşına çatmış oğulları olan analara nü‐
mayiş etdirirlər. Burada kifayət qədər maraqlı olan
məqam budur ki, oyun “ən yaxşı” və ya ən uyğun
kürəkəni tapmağı hədəf seçmir. Burada əsas məsələ
öz qızını kiminsə qızından daha erkən ərə ver‐
məkdir. Analar bir çox səbəbdən öz qızlarını erkən
yaşda evləndirmək istəyirlər. Bunlardan ən nəzərə
çarpanı ailənin maddi vəziyyətinin aşağı olmasıdır.
Nəticə etibarilə, bu qədər kiçik gəlir vasitəsilə
ailənin iqtisadi vəziyyətini təkmiləşdirmək mümkün
deyil. Öz qızlarını erkən evləndirməklə onlar, uşaq
üzərində olan maliyyə öhdəliklərindən qurtulur və
bu öhdəlikləri yeni kürəkənə və ya onun ailəsinə
ötürürlər. Bundan əlavə, Azərbaycan mədəniyyətinə
görə, ailə namusu çox mühüm əhəmiyyət kəsb edir.
Ailələrin öz uşaqlarını müvafiq yeniyetmə yaşına
gəlməsini istəyir, uşaqların bundan sonrakı
davranışları isə daim onları düşündürür və onlar öz
qız və oğlanlarına görə daha çox narahat olmağa
başlayırlar. Kişilər qadınlara nisbətən daha çoz
azadlığa sahib olurlar. “Oğlan oğlandır da” fəlsəfəsi
geniş yayılıb, halbuki, qızların belə bir imtiyazı yox‐
dur. Onlar üçün ciddi narahatlıq doğuran məsələ isə
qızların öz “əxlaqsız” davranışları ilə “pis” ad çıxara‐
cağı və bununla da ailənin namusuna ləkə gətirəcəyi
ehtimalıdır. Qızlar 7‐ci sinfə keçəndə, valideynlər
məktəbin övladlarına mənfi təsir edəcəyini
düşünərək, narahat olmağa başlayır. Әgər valideyn‐
lər digər qız şagirdlərin məktəbdə özünü pis
apardığını eşidirsə, onlar öz qızlarının da buna
bənzər hərəkət edəcəyindən ciddi narahatlıq keçir‐
məyə başlayırlar. Son nəticədə, məktəbin onların
uşaqlarını necə korla dığını və onlara xeyir ver‐
mədiyini düşünməyə başlayırlar. Onlar öz qızlarını
məktəbi tərk etməyə və gənc yaşda ailə qurmağa
cəsarətləndirməklə bütün bu narahatlıqlardan (onları
böyütməkdən) xilas olduqlarını düşünür. Çünki qı‐
zlarının davranışları bundan sonra artıq başqasının
(ərləri və onların ailələrinin) məsuliyyəti altında ola‐
caq.
Biz bir çox qızın maliyyə vəziyyətinin onların
məktəbi bitirməsinə necə əhəmiyyətli dərəcədə təsir
etməsinin şahidi olmuşuq. Bu qızlarla evlənəcək
kişilər bəzən yaşca onlardan çox böyükdür və bir çox
halda uzaqda işlədikləri üçün gələcək həyat
yoldaşlarının məktəbdə başqa oğlanlarla
görüşəcəyindən qorxurlar. Fikrimizcə, onlar fikirləşir
www.aaa.org.az
GӘLİN, QIZLARIMIZA TӘHSİL VERӘK VӘ GӘLӘCӘYİMİZİ SAVADSIZLIĞA APARMAYAQ!
24