Projekt „Wiedza, kompetencje I praktyka to pewna przyszłość zawodowa technika
Yüklə 410,9 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Ćwiczenie 5.1
- Przykład 5.2
- 2.6 Fleksja – jak odmieniać wyrazy zgodnie z paradygmatem.
- Przykład 6.1
- 21 -
Poprawna wypowiedź: Kontynuujesz ten wątek. Ćwiczenie 5.1 Praca w parach. (10 min.) Z czego wynika nieprawidłowość poniższych wyrażeń? 1.potencjalna możliwość ………………………………………………………………………………… 2.pełny komplet ………………………………………………………………………………… 3.cofać do tyłu ………………………………………………………………………………… 4.godzina czasu …………………………………………………………………………………
5.podskoczyc do góry ………………………………………………………………………………… 6.spadać w dół ………………………………………………………………………………… 7.kopać nogą ………………………………………………………………………………… 8.pierwsza premiera ………………………………………………………………………………… 9.gorący płomień ………………………………………………………………………………… 10.pierwszy prototyp …………………………………………………………………………………
TAUTOLOGIA - konstrukcja językowa, w której wyrazy powtarzają swe znaczenie, pozostając w stosunku współrzędnym, analogicznie do potocznego określenia pleonazmu – „masło i masło”. Błędna wypowiedź: Podaj źródło i genezę tego zjawiska. (wyrazy „źródło” i „geneza” oznaczają to samo). Poprawna wypowiedź: Podaj genezę tego zjawiska. Błędna wypowiedź: Wybrałam optymalny i najlepszy sposób na rozwiązanie tego zadania. (wyraz „optymalny” oznacza właśnie najlepszy) Poprawna wypowiedź: Wybrałam najlepszy sposób na rozwiązanie tego zadania. - 22 -
Praca w parach (30 min.) Poprawcie poniższe błędne wypowiedzi. Rozstrzygnijcie – tautologia czy pleonazm? Z pięciu wybranych poprawionych zdań ułóżcie historyjkę, po czym odczytajcie ją na głos. 1.Zachowanie Kasi poprawiło się na lepsze. ………………………………………………………………………………… ……………………………………………………………………………….... 2.Napisał to zdanie zgodnie z normą i poprawnością językową. ………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………… 3.W miesiącu lipcu wyjechał do Poznania. ………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………… 4.Marek obiecał, ze wykona pracę w tydzień czasu. ………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………… 6.Odznaczał się odwagą i męstwem. ………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………… 7.Wczoraj nastąpił zgon i poszkodowany zmarł. ………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………… 8.Wzrasta ranga i znaczenie zawodu hydraulika. ………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………… 9.Musisz wykonać tylko i wyłącznie to ćwiczenie. ………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………… 10.Ola znowu powtórzyła swoje pytanie. ………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………
CO TO SĄ BŁĘDY FLEKSYJNE? To jedne z bardziej rażących błędów. Dotyczą zaburzeń w odmianie wyrazów przez przypadki, liczby i rodzaje (rzeczowniki, przymiotniki, imiesłowy przymiotnikowe, liczebniki, zaimki) oraz osoby, czasy, tryby, strony, liczby
- 23 -
i rodzaje (czasowniki). Poprawnej odmiany wyrazów w języku ojczystym uczymy się od dzieciństwa głównie przez codzienne doświadczenie, toteż nie będziemy tu analizować wszystkich przykładów odejścia od normy językowej, gdyż, prócz doświadczenia, znajomość właściwej odmiany stanowi przedmiot nauczania od najwcześniejszego etapu edukacyjnego. Zajmiemy się jedynie typowymi błędami pojawiającymi się w wypracowaniach maturalnych.
ODMIANA ZAIMKÓW Zaimek jest częścią mowy zastępującą rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), liczebnik (np. tyle) lub przysłówek (np. tam).
Typy i odmiana zaimków w języku polskim. 1. Odmiana zaimka zależy od tego, którą część mowy on zastępuje. Ze względu na „odziedziczony” rodzaj odmiany wyróżniamy w języku polskim następujące typy zaimków: a) odmienne - odmieniają się przez przypadki, liczby i rodzaje: - zaimek rzeczowny (ja, ty, my, wy, oni, kto, co, nic, ktoś) - zaimek przymiotny (mój, twój, nasz, taki, który, inny, tamten, ta, ci), - zaimek liczebny (ile, tyle), b) nieodmienne: - po przysłówku - zaimek przysłowny (tak, tu, wtedy, gdzieś, tamtędy, kiedyś). 2. Zaimki języka polskiego można podzielić również ze względu na ich znaczenie: - osobowe (np. ja, ty, my, wy, oni, one, ci, tamci, owi), - zwrotne (np. się, siebie, sobie), - dzierżawcze (np. mój, twój, nasz, wasz, ich, jego, jej), - wskazujące (np. ten, ta, to, tamten, tu, ów, tędy, taki), - pytające (np. kto? co? jaki? który? gdzie? kiedy? jak? komu? czemu? kogo?),
- względne (np. kto, co, komu - bez znaku zapytania; łączą zdanie nadrzędne z podrzędnym), - nieokreślone (np. ktoś, coś, jakiś, gdzieś, kiedyś, cokolwiek), - przeczące (np. nic, nikt, żaden, nigdy, nigdzie), - upowszechniające (np. wszyscy, zawsze).
Błędna wypowiedź: Dziewczyna nie powinna się buntować, ponieważ nic jej nie brakowało. (czasownik „brakować” wymaga pytania „czego?”, dlatego forma „nic” jest błędna, bo nie odpowiada na to pytanie). Poprawna wypowiedź: Dziewczyna nie powinna się buntować, ponieważ niczego jej nie brakowało.
Błędna wypowiedź: Przeczytałem tą książkę bardzo szybko. Yüklə 410,9 Kb. Dostları ilə paylaş:
|