207
Avropada qütbləşmə gün-gündən sürətlənirdi: SSRİ “dün-
ya kommunizmi”ni yaymağa və bu yolda öz qarşısında əsas maneə
hesab etdiyi nasist Almaniyasına qarşı Avropa dövlətlərinin və
ABŞ-ın dəstəyinə can atırdı. Almaniya isə (İtaliya və Yaponiya ilə
birgə) “dünya kommunizni”nin qarşısına sədd çəkməyə çalışırdı.
İkinci blokda cəmləşən dövlətlərin də iştahı, niyyətləri nə qədər
antihumanist təsir bağışlasa da qeyd
etdiyimiz kimi mühacirlər öz
milli müstəqillikləri naminə (Almaniya Polşanı işğal edənə qədər)
onların mövqeyini-beynəlmiləlçiliyə qarşı millətçiliyi müdafiə
edirdilər. ABŞ, Fransa, qismən də İngiltərənin SSRİ-yə
münasibəti isə milli müstəqillik uğrunda aparılan mübarizəni
çətinləşdirir, əlavə problemlər yaradırdı.
“Dünya kommunizmi” ideyasının reallaşması üçün dünya
müharibəsinə bir vasitə kimi baxan Stalin” [310, s.33] təkcə Qərbə
deyil, Şərqə tərəf də irəliləməyi unutmur, milli hərəkatları
dəstəkləmək adı altında yerli kommunist firqələrinin köməyi ilə
İran, Türkiyə, Çin, Hindistan, Misir və b. dövlətlərin içərilərinə
girməyə can atırdı. M. Ə. Rəsulzadənin qeyd etdiyi kimi: “Canın-
dakı bu ikilikdəndir ki, o (yəni SSRİ-X. İ.) Şərqdəki milli
hərəkatları təşviq və ilk sırada onlara yardım etdiyi halda,
direktivini Moskvadan almaq surətiylə hərəkət edən yerli
kommunist firqəsinin təşkilini dəxi unutmaz” [162, s.80-81].
“Bolşeviklərin Şərq siyasəti” əsərində (1928-ci ildə İstan-
bulda “Milliyyət və bolşevizm” kitabının tərkibində, 1994-cü ildə
isə Bakıda ayrıca kitabça şəklində dərc edilib) M. Ə. Rəsulzadə,
Şərqdə sosializm düşərgəsini böyütmək, imperialist dairələrini
bölgədən çıxarmaq üçün (məsələn, İngiltərəni Hindistandan,
Misirdən) kommunistlərin, Çindəki qanlı hadisələrin (Sun Yat
Senin başçılıq etdiyi Qo Min Dan firqəsinin Kantondakı mil-
lətçilərlə toqquşmaları), Misirdə, Hindistanda çevriliş cəhdlərinin
əsas müəllifləri olduğunu hərtərəfli açıqlaya bilmişdi.
Daxili ehtiyaclarının kəskinliyinə baxmayaraq gənc sovet
hökuməti belə məsələlərdə tələbxarclıq etməkdən çəkinmirdi. M.