39
saldırdığını yazır. Bu ulusların baĢında türk ulusunun
durduğu bəllidir. Doğrudan da türklər islamadək, eləcə də
islamdan sonra Avropanın dərinliklərinə kimi girib, ölkələri
tutmuş, insanları incitmişlər. Batıya saldıran Doğu elləri içində
İspaniyanı yürüşlərilə tutub Fransa sınırınadək çatan ərəblər də
var idi.
Ancaq bəylər, bütün saldırılar tərs saldırı oyadır. Yağıların
bu saldırılarını üncədən görməyən, bununla bağlı gərəkən
ölçülər götürməyən güclər yenilir, ölürlər.
Ərəblərə qarşı tərs saldırı Əndəlusda acı, sarsıdıcı dağılma
ilə başladı, ancaq onunla qurtarmadı, izləmə bütün Quzey
Afrikada da sürdü.
Atillanın frankların topraqlarına, Batı Romayadək uzanan
imperiyasını yada salaq. Onun ardınca Səlcuq dövlətinin
dağıntılarından yaranmış Osmanlı İmperiyasına göz atıb, onun
İstanbulda Doğu Romanın tacını aldığı çağa baxaq. Osmanlı
sultanlarından Almaniya ilə Batı Romanı tutub böyük imperiya
yaratmaq istəyən də var idi. Onlardan bir başqası bütün
müsəlman topraqlarını bir ağalıqda birləşdirmək istəyirdi. Bu
amacla Suriyanı, Misiri tutmuş, xəlifə adını almışdı. Üçüncü
sultan Avropanı tutub bütün müsəlman dünyasını da öz
ağalığında saxlamağı düşünürdü.
Batının bitməyən qarşı saldırıları, müsəlman ölkələrindəki
qurtarmayan ayaqlanmalar, belə dönəmlərdə yaraq gücü ilə bir
ağalıqda birləşdirilmiş ayrı-ayrı güclər arasında olan qaçılmaz
çəkişmələr sonda Osmanlı İmperiyasını da başqa imperiyalar
kimi tarixin arxivinə atdı.
Ölkənin dış siyasəti üncə onun iç quruluşuna dayanır, baş-
qa sözlə dış siyasət ölkənin iç qurluşuna uyğun olmalıdır. Batı
ilə Doğunun ayrı huylu, kültürlü, istəkli ellərini içinə almış
40
dövlətin iç quruluşu isə, sözsüz, dözümsüz, boş olacaqdır. Belə
olanda dış siyasət də gücsüz olur. Belə dövlətin iç quruluşu
ulusal olamaz. O, ulusal siyasət yeridəməz. Bax, nə üçün
Osmanlı dövlətinin siyasəti ulusal deyildi? O, özünün aydın
olmayan, adda-budda, qırıq-qırıq siyasətini yürüdürdü.
Ayrı-ayrı ulusları bir ad altında toplayıb, bu dəyişik
soyluları oxşar yollarla, yasalarla yönətmək proqramı çəkici
olsa da aldadıcıdır. Bunun kimi, dünyanın bütün türklərini
içinə alacaq bir dövlət yaratmaq amacı da gerçəkləĢməz
düĢüncədir. Bu, bir neçə yüzillər boyu ağrı-acı ilə yaşanmış,
çox qanlı olaylarla keçmiş gerçəkdir.
Tarix bizə panislamizm, ya da panturanizm siyasi siste-
minin uğurla uyğulandığını göstərən bir gerçəyi, olayı belə
vermir. İrqi yox, elliklə insanlığa dayanaraq, ancaq tutuculuq
istəyilə yaradılmış dövlətlərin gələcəyi tarixdə yazılmışdır. Biz
hansısa tutuculuq sapmasından uzağıq! Humanist ideyalara
dayanıb insanların bütün ulusal duyğularını, özəl istəklərini
unutduran dövlət qurmağa gəlincə, bundan ötrü uyğun ortamın
olması gərəkdir.
Bizə görə aydın, uyğulanabilcək tək gerçək siyasət
ulusal siyasətdir!
Çağdaş dünyanın gerçək durumu, onun yüzillərcə ağıllar-
da, huylarda kökləşmiş genəl düzəni, gerçəkləri bizi siyasətdə
utopist olub bağıĢlanmaz suç buraxmağa qoymaz.
Tarixin anlamı, elmin, ağlın, məntiqin buyuruğu belədir!
Dövlət ulusumuzun güclü, sağlam olub dincliklə yaşaması
üçün bütünlüklə ulusal siyasət yeritməlidir! Bu siyasətin
dövlətimizin iç qurluşuna bütünlüklə uyğun olması da gərəkdir.
Mən ulusal siyasət deyərkən aşağıdakıları gözə alıram:
Öncə ulusal siyasətində qalıb öz güclərinə arxalanmaqla
41
varlığını qorumaq, böyük səadətə, uğura çatmaq amacı ilə
ölkənin yaxşılığı üçün çalışmaq. Kəsə desək, ulusu gerçəkləĢ-
məz, utopik amaclar dalınca qoĢdurub soyğuna uğrat-
mamaq. Uyqar dünyadan uyqar insan yanaĢması gözləyib
onunla dostluğu sürdürmək».
1
Bax, Zarevandın diplomatik deyib 1921-ci il Qars anlaş-
ması ilə yozmağa çalışdığı bildiriş budur.
Ancaq biz burada da gerçəklərlə oynandığını görürük. Bu
çıxış Moskva, Qars anlaĢmalarından yox, Lozanna anlaĢ-
masından çox-çox sonra edilmişdir…
Bu, diplomatik yox, daha çox doqmatik, utopik pantu-
ranizmi çox açıq, kəsinliklə atmış çıxışdır. Bax, « Çağımızın
gerçəklərə, bəlgələrə dayanan panturanizm»i belədir.
1
Bütün ayırmalar bizimdir.
42
IV
PANTURANĠZM KEÇMĠġDƏ
Gördüyünüz kimi, biz indi türk ellərinin toplumsal-siyasi
yaşamında bəlli bir ara yeri olmuş panturanizmin bütün
romantik görüntülərindən ayrılmış gerçəkçi türkçülüklə üz-
üzəyik.
Doğudakı ulusal axınlardan biri olan türkçülük Batıdakı,
çox ara geriçi olay sayılıb, şovinizm deyilən nasionalizmdən
bir az ayrıdır.
Şovinizm saldırıcı axın olub, ulusal oluşmuş hansısa böyük
kapitalist dövlətinin ağalığını daha çox gücləndirmək,
topraqlarını genişləndirmək istəklərinə dayanır. Avropa
nasionalizmi siyasi saldırıcı, sosial tutucu ideologiyadır. Do-
ğudakı ulusalçılıq isə siyasi qurucu, sosial yenilikçi olaydır.
Napoleonun savaşları Avropanın batısı ilə doğusunda ayrı-
ayrı axınlar doğurduğu kimi, böyük dünya savaşı da Batı ilə
Doğunun toplumsal axınlarının huyunu ayrı cür etkiləyirdi.
Bu olaylarda Batıda sosial partlayışlar göründü, Doğuda
isə tərsinə, ulusalçı axınlar önə çıxdı.
Bu olayın öz açıqlaması vardır. Batıdakı toplumsal axınlar
daha çox sosial nədənlərdən yaranır, toplumun gəlişməsini
yubadan sosial qatlar, iç güclərinin basqısı ilə qırılırdı.
Doğu toplumlarındakı Orta çağının dərəbəy quruluşları isə
dış güclərin etkisilə dağılırdı. Dışdan olan bu basqı da doğal
olaraq irəli sosial yox, ulusal ideyaları çıxarırdı.
Orta çağ ortamında doğulan ulusalçılıq klerikal ideologiya
ilə yoluxmaya bilməzdi. Doğunun müsəlman dünyasında
Dostları ilə paylaş: |