43
panislamizm ideologiyasını doğurmuş erkən ulusalçılığın dinçi
huyu bununla bağlıdır.
Panislamizm bir ara, demək olar, bütün müsəlman türk
ellərini ilhamlandırırdı. Türk ellərinin toplumsal-siyasi axının-
da islam dini baxışı bir ara çox önəmli olmuşdur. İslam bilgin-
lərinin çoxu müsəlman dünyasını son çöküşdən dinin köklü
doqmalarına qayıtmaqla, o biri yandan da müsəlmanların siyasi
birləşməsilə qorumağı düşünürdülər.
Ancaq islamçılıq ideologiyasının bu dini-siyasi ikiüzlüyü
sonralar panislamizmdə iki axının ayrılmasının başlanğıcı oldu.
Bir axın dış güclərlə savaşan, ancaq o gücləri andıran hər
bir yeniləşməyə qarşı çıxıb, hər hansı bir avropaçılığa savaş
deyən ortodoksal-tutucu axındır.
Yenidənqurucu, ikinci axın isə Avropa saldırısı ilə siyasi
savaşmaqla ideologiya alanında çağın liberalizmini şəriətə u-
yğun uyğulamaq istəyirdi.
Panislamizmdəki liberal-yenidənqurucu axın sonrakı
gəlişməsilə müsəlman aydınlarında ulusal-kültürçü dünyagö-
rüşünün yaranması üçün gərəkən özülü yaradırdı.
Bax, örnək kimi panislamizmin liberal-yenidənqurucu dü-
şərgəsindən görkəmli bilgin Jəmaləddin Əfqani
1
müsəlman-
ların ulusal düşüncəsini oyatmağın gərəkliyini birinci göstərir.
1
Əfqani XIX yüzilin ortalarında yaşamış, islam dünyasının ən böyük
devrimçisi, panislamizmin quramaçısı olmuşdur. Yüksək oxuma görən şeyx
Qahirənin tanınmış Camiül-Əzhar Universitetinin professoru olmuşdur.
Ərəbi paşa ayaqlanmasının başçılarından biri Şeyx Məhəmməd Əbduh onun
yetirməsi idi. Əfqani Londonda İngiltərə imperializminə qarşı yönəlmiş,
panislamçı curnal yayımlayırdı. Sonralar ingilislərin izləməsindən
qurtulmaq istəyilə Parisə gəlir, oradan Sankt-Peterburqa gedib Katkovun
başçılığındakı slavyanofillərlə Hindistanda oyanış törətmək çalışmalarına
başlayır. Ancaq o, tezliklə bu istəklərindən uzaqlaşıb Rusiyadan gedir.
Əfqani bütün müsəlman dünyasını gəzmişdir. Onun ideyaları müsəlman
ölkələrinin liberal axınlarını çox etkiləmişdir. Qacarlarla Osmanlıların
sarayları onu güclü şəxsiyət sayırdı.
44
O, «Ulus birliyinin fəlsəfəsi» adlı yazıda «Ulusundan
qıraqda xoĢbəxtlik yoxdur. Qohumluq dilsiz düĢünüləməz.
Dil isə toplumun bütün qatlarınının anlaĢma nədəni ol-
mazsa, özünün sosial görəvini yerinə yetirəməz» baxışını
doğrulayır.
Jəmaləddin Əfqaniyə görə, dinlə dil toplumu birləşdirən
iki köklü başlanğıcdır. Ancaq dilin birləşdirici başlanğıctək də-
yəri dininkindən çox gərəklidir. Əfqani açıqlayır: «Biz, dilin
dəyiĢmədən dindən daha çox qaldığını görürük. Biz, bir dil-
də danıĢan irqin min ildə dinini bir neçə yol dəyiĢdyini gö-
rürük».
Jəmaləddin Əfqani deyir: «Bütün müsəlman ulusları öz-
gür, bağımsız, uyqar yaşamaq üçün uluslarını anlamalıdır-
lar!».
Panislamizmin bu quramaçısının Doğunun müsəlman
uluslarının özlərini anlamağının devrimçi dəyərini kəsinliklə
göstərilməsi türk ulusal dünyagörüşünün ideoloqu, aşağıda
geniş danışacağımız, mərhum Ziya bəydə aydınlanaraq
bütünlüklə panislamizm ideologiyasına qarşı çevrildi. Onun
«Türkçülüyün əsasları» kitabından aldığımız sözləri belədir:
«…Bir ara panislamizm ideologiyasının müsəlman uluslarını
özgürlüyə qovuşdurub, ölkələrini özgələrin əli altında olmaq-
dan qurtaracağı düşünülürdü. Yaşananlar isə panislamizmin
bir yandan aşırı dini-klerikal-geriçi axın doğurub, o biri yandan
da müsəlman dünyasında ulusal ideologiyanın yaranmasını
əngəlləyərək, bu ulusların ulusal özünüanlamasını,
gəliĢməsini yubadıb, onları özgür uluslara çevrilməyə
qoymadığını göstərdi. Ulusal özünüanlamanın qarşısını alma-
ğa çalışmaq isə bu ulusların bağımsız ağalıq yaratmasının
qarşısını almağa çalışmaqdır. Dini-klerikal düşüncəyə gəlincə
isə o, bütün çağlarda toplumu geri çəkir!
45
Bütün gəliĢmələrin mayası, ulusal bağımsızlığın özülü
anlaĢılmıĢ
«Mən»
olduğunudan, bütün
müsəlman
ölkələrində
ulusal
özünüanlamanın
güclənməsinə
çalıĢılmalıdır!».
***
XIX yüzilin birinci yarasında Türkiyənin dövlət adamları
böyük dış dövlətlərin Osmanlı İmperiyasının iç işlərinə qa-
rışmasından qorunmaq, bununla da imperiyanın dağılmasının
qarşısını almaq üçün ölkənin siyasi yönətim quruluşunu
yeniləşdirib,
din
ayrılığı qoymadan bütün insanların
hüquqlarını eşitlədilər. Bu yenidənqurmanın (tənzimat) özəyi
Sultan Əbdüləzizin Gülhanə Xətt-i Hümayunu [Ulu Gülhanə
Yolu] adlı uca buyuruğunda açıqlandı.
Tənzimatın yaradıcıları bu liberalizmlə imperiyanın xris-
tian uluslarının istəklərini bir az ödəmək, onları türk döv-
lətçiliyilə barışdırmaq istəyirdilər. Ancaq Doğu Avropanın
bütün uluslarını dərindən çulğamış 1848-ci il devriminin
ideyaları ilə alovlanmış, arxalarında Avropanın ayrı-ayrı
dövlətləri, daha çox da Rusiya İmperiyası duran xristian
ulusları «Xətt»lə keçinə bilməzdilər.
«Tənzimat» özünü doğrultmadı. O, xristian uluslarının
ortadanqaçma istəklərini azaldamadı. Onlar başdan-başa
ulusalçı axınlara qapılmışdılar.
İmperiyanın bütün uluslarının padşahın ağalığı altında
birləşməsi – «Osmanlıçılıq» gerçəyinin dağılması özlüyündə
din birliyi olan islamçılıq tezisini gücləndirdi. Bu siyasətin
arxasında Sultan Əbdülhəmid dururdu.
Əbdülhəmidin anayasanı pozmasının qarşısını almaq
çağırışı ilə başlayan Gənc türklər devrimi «tənzimat»da olan-