Qəm leysani
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Əhmədov ElĢən Soltan oğlu
- Əhmədov Pənah Çərkəz oğlu
147 yarpağı kimi titrəyən Simuzər ananı gözləri yaĢlı qoysun. Ölüm əl qaldıra bilmirdi ona, istəyirdi ki, hələ yaĢasın... Ölüm aman versə də mənfur erməni gülləsi qanına qəltan etdi Zülfəlini. Doxsan üçüncü ilin 28 dekabr günü igid yoldaĢları ilə birlikdə əbədiyyətə üz tutanların cərgəsinə qoĢuldu o... Beyləqan Ģəhərindəki ġəhidlər xiyabanı xeyli vaxtdır ki, hamımızın qibləgahına dönüb. Orda bizim igid həmyerlimiz Əhmədov Zülfəli Ġbrahim oğlu da uyuyur indi. Tanrı onun gor evini Ģəfqəti ilə iĢıqlandırsın... Əhmədov ElĢən Soltan oğlu doğulub - 11.11.1967-ci il, Cəbrayıl rayonu Alıkeyxalı kəndi; Ģəhid olub - 31.12.1993-cü il, Ağdam bölgəsi BĠZĠM QƏLBĠMĠZDƏ YAġAYAN ELġƏN Alıkeyxalı camaatı müsibətli illərin ağır sınağından mərdliklə çıxıblar həmiĢə. Böyük Vətən müharibəsi adı ilə tarixə düĢən qanlı savaĢdan kəndin altmıĢa yaxın övladı qayıtmayıb. Əsrin sonuncu onilliyi ərəfəsində alıkeyxalılar da yurd ağrıları ilə üz-üzə dayanıblar. Rayon ərazisinin iĢğalından bir neçə ay qabaq kəndin ilk Ģəhidi Faiq ağılarda əzizlənib. O vaxtlar heç kimin ağlına gəlməzdi ki, Faiqin ölümündən sarsılıb, ürəyində onun qisasını almağa and içən ElĢən özü də dekabrın (1993) sonuncu günü Ģəhid olacaq... Adi bir ömür yolu keçmiĢdi ElĢən. O da öz yaĢıdları kimi orta məktəbdə oxumuĢ, o vaxtlar Vətən deyib böyüklüyü ilə öyündüyümüz SSRĠ-nin Pribaltika səmtində əsgəri xidmətini baĢa vurmuĢdu. Əsgərdən qayıdanda kənd camaatı ElĢəngilə toplaĢıb Soltan kiĢiyə, BənövĢə bacıya gözaydınlığı vermiĢdilər. Soltanlı üzüm emalı zavodunda iĢlədiyi illərdə ailənin qayğısını yüngülləĢdirməyə çalıĢsa da, cəbhə bölgələrindən gələn həyəcanlı xəbərlərə biganə qala bilmirdi ElĢən. Əsgəri xidmətdə olarkən hərbi-təlimi yaxĢı mənimsədiyindən duyub dərk edirdi ki, gündən-günə odu-alovu güclənən döyüĢ yerlərində onun kimilərinə böyük ehtiyac var. Bəlkə də elə buna görə də hərbi komissarlığın çağırıĢını gözləmədən rahat və 148 sərfəli iĢini buraxıb dumanlı-çənli dağların qoynunda yurda keĢik çəkən igidlərin yanına yollandı... DöyüĢ postlarında sübhü diri gözlə açan qeyrətli oğullara tez isniĢdi ElĢən. Od-alov içərisində neçə dost, tanıĢ qazandı. HəmiĢə öndə getməyə can atan Alıkeyxalı balası ən ağır məqamlarda da, yoldaĢlarının harayına çatdı. Deyirlər yaman gün adamın gözünü açır, onu qaya kimi dözümlü edir. Hərbi əməliyyatlar keçiriləndə ölümü eyninə də almırdı ElĢən. Əslində heç ölüm barədə düĢünməyə vaxtı da olmurdu onun. Deyirdi ki, Tanrı istəsə, adamı ilan ağzından da salamat qurtarar... AĞRILI BĠR XATĠRƏ -ElĢənin cəbhə dostu Babək deyir ki, bir dəfə komandirimizdən icazə alıb Alıkeyxalıya gəlmiĢdik. ElĢəngildə bizi sevinclə qarĢılayıb əzizlədilər. ElĢən bu dar macalda belə evlərinin iĢinə-gücünə əl atmaq üçün tez-tez həyətə göz gəzdirirdi. Soltan kiĢi ElĢənin xasiyyətinə bələd olduğundan: -Hə bilirəm, burada da bekar dura bilmirsən, - dedi, - biçənəkdəki otu vurmuĢam, indi topalamaq lazımdır onu. Yabaları götürüb yay günəĢinin Ģəfəqləri altında quruyub saralan otu qalaqlamağa baĢladıq. ĠĢin qızğın yerində birdən: "Babək, məni nəsə sancdı", deyən ElĢənə sarı yüyürdüm. Ona çatanda xallı bir gürzənin daĢ qalağına tərəf süründüyünü görüb, cəld ilanın baĢını əzdim. ElĢənin zəhərli barmağının qanını bir neçə dəfə sümürüb yerə tüpürdüm. Onda Tanrı ElĢəni ilan ağzından qurtarıb yurdumuzu udmağa çalıĢan erməni timsahlarının üstünə göndərmiĢdi... ElĢənin cəbhə dostu ElĢən Əliyevin yazdıqlarından: "Cəbrayılın iĢğalından sonra Xudafərin elimizin qeyrətli cavanları Ağdam bölgəsinə toplaĢmıĢdılar. Səhərə yaxın kəĢfiyyatçılar məlumat verdilər ki, düĢmən ağır texnikanın köməyi ilə üstümüzə gəlir. UĢaqlar tez döyüĢ mövqeyi tutdular. ElĢən orduya təzə çağrılan uĢaqların avazıyan sifətinə baxıb: "Onlarla iĢiniz olmasın, - dedi, - hələ təzə-təzə güllə səsinə alıĢırlar"... DöyüĢ baĢlananda ElĢən əlindəki qrantamyotla əsgərlərimizin üstə gələn tanklardan ikisini vurdu. Yan tərəfdən gələn tanka sarı yönəlib atəĢ açmaq istəyəndə: "Namərdlər məni vurdular, kömək edin", - deyib yerə çökdü... DöyüĢ meydanında ağır yaralar almıĢ ElĢəni hərbi xəstəxanada xilas etmək mümkün olmadı. O, həkimlərin qolları üstə keçindi. Təzə ilə cəmisi bir neçə saat qalırdı onda... ElĢənin iĢ yoldaĢı Rəhmanın (Soltanlı üzüm emalı zavodunun direktoru) söylədikləri: "ElĢən ürəyitəmiz oğlan idi. Əməkçi ailəsində böyümüĢdü, düz danıĢmağı xoĢlayırdı. Onun kimi oğulların yeri tez-tez görünəcək hələ"... 149 Vaxt gələcək ki, bu qanlı-qadalı illər tarixə dönəcək. Torpaqlarımızın azadlığı naminə Ģəhid olan Əhmədov ElĢən Soltan oğlunun insan hünərinə söykənən Ģərəfli adı qan yaddaĢımızda yaĢayacaq həmiĢə... Əhmədov Pənah Çərkəz oğlu doğulub - 16.09.1968-ci il, Cəbrayıl rayonu Yuxarı Mərcanlı kəndi; Ģəhid olub - 02.07.1993-cü il, Xocavənd rayonu QuĢçular kəndi TORPAQ, MƏNDƏN ÜZ DÖNDƏRMƏ Yuxarı Mərcanlı kəndində dünyaya gəlmiĢdi Pənah. Məktəbə ilk gəliĢini bu günün özündə də yaxĢı xatırlayır müəllimləri. Sısqa, çəlimsiz bir uĢaq idi. Atası Çərkəz kiĢi kimi üz-gözündən məsumluq yağırdı. Elə uĢaqlıq çağlarından evləri- nin iĢinə-gücünə yanımlı idi... Bir neçə il qabaq anası Bafəzər bacının faciəli ölümündən sonra - onda hələ Pənah orta məktəb Ģakirdi idi, gözlərindən çəkilib getməyən bir həsrət boylanmaqda idi... Məktəbi qurtardıqdan sonra traktorçu peĢəsi ilə ülfət bağlayıb əlini bir tikə çörəyə çatdırmıĢdı. Cavanlığında iĢləməkdən canı üzülən atasının əvəzindən ailəyə sahiblik edirdi Pənah. Uzaq Amur vilayətinin Tında Ģəhərində əsgəri xidmətdə olarkən evlərini bircə an da olsa unuda bilmirdi. Yazdığı məktublara ürəyinin odunu, gözünü büküb yollayırdı evlərinə. Bacıları onun sorağını gətirən əl boyda kağızla təsəlli tapırdılar... Pənah o uzaq qürbət eldə 20 Yanvar faciəsinin dəhĢətli olaylarını eĢidib sarsılmıĢdı onda. Əsgərlik həyatı büsbütün gözündən düĢmüĢdü. Geriyə qayıtmağa can atsa da Amurdan bu yana yollar üzünə bağlıydı onun. Doxsanıncı ilin payızında əsgərlik həyatı sona çatanda elə bil qəfəsdən buraxdılar Pənahı. Ayağı Vətən torpağına dəyəndə elə bildi ki, dünyaya təzədən gəlib... Mərcanlıya qayıdandan sonra ailəni dolandırmaq üçün özünü oda-gözə vururdu Pənah. Ağır bir külfətin ümid yeri, çörək ağacı idi o. Hər səhər kəndin üst Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|